DEKLINACJE RZECZOWNIKA
Deklinacja męska
1. Typ deklinacyjny męskoosobowy B. lp. = D. lp. (ew. B. lp. = -ę) oraz B. lm. = D. lm.
1.1. Klasa deklinacyjna rzeczowników z końcówką M. lp. -ø
1.1.1. Twardotematowe, np. np. aktor, agent,, elektryk, mnich, rajdowiec, mędrzec, tubylec, mag, świadek
1.1.2. Miękkotematowe, np. nauczyciel, żołnierz, uczeń, królewicz, paź, król
1.1.3. Z sufiksem -anin, np. paryżanin, dominikanin, franciszkanin, krośnianin
1.1.4. Z nieosobowym wykładnikiem M. lm., np. profesor/profesory, śpioch/śpiochy
1.2. Klasa deklinacyjna rzeczowników z końcówką M. lp. -a
1.2.1. Twardotematowe, np. kolega, poeta, wojewoda, starosta, drużba
1.2.2. Miękkotematowe, np. mówca, zawiadowca, doża, sędzia, woźnica
1.2.3 Z nieosobowym wykładnikiem M. lm., np. oferma, niedołęga
1.3. Klasa deklinacyjna rzeczowników z końcówką M. lp. -o
1.3.1. Twardotematowe, np. Fredro, Kościuszko, tato
1.3.2. Miękkotematowe, np. dziadzio, tabulo, Jasio
1.4. Klasa rzeczowników o fleksji zmodyfikowanej
1.4.1. Z końcówkami przymiotnikowymi, np. dyżurny, śledczy, uczony, bliźni, chorąży, Linde
1.4.2. Nieodmienne, np. attaché,, kamikadze, rabbi, nazi
2. Typ deklinacyjny męskożywotny B. lp. = D. lp. oraz B. lm. = M. lm.
2.1. Klasa deklinacyjna rzeczowników z końcówką M. lp. -ø
2.1.1. Twardotematowe, np. szczur, bażant, pies, konik, komar, lew, kot, kozioł, krab
2.1.2. Miękkotematowe, np. słoń, jeż, paw, drop, żółw, gołąb, jastrząb, karp mól, wierzchowiec, tasiemiec
2.2. Klasa deklinacyjna rzeczowników z końcówką M. lp. -o
2.2.1. Miękkotematowe, np. piesio, misio, kocio
2.3. Klasa rzeczowników o fleksji zmodyfikowanej
2.3.1. Z końcówkami przymiotnikowymi, np. chodzony, zbójnicki
2.3.2. Nieodmienne, np. boa, dingo, okapi, nandu, chow-chow, pony
3. Typ deklinacyjny męskonieżywotny B. lp. = M. lp. oraz B. lm. = M. lm.
3.1. Klasa deklinacyjna rzeczowników z końcówką M. lp. -ø
3.1.1. Twardotematowe, np. plecak, staw, płot, traktor, targ, brzuch, rok, awans, koszt, konwenans, niuans
3.1.2. Miękkotematowe, np. korzeń, metal, pasaż, cierń, klincz, nóż, zdrój, palec, tułów, ołów, szczaw, głąb, Radom
3.2. Klasa deklinacyjna rzeczowników z końcówką M. lp. -o
3.2.1. Miękkotematowe, np. brzusio, nosio, pysio
3.3. Klasa rzeczowników o fleksji zmodyfikowanej
3.3.1. Z końcówkami przymiotnikowymi, np. halny
3.3.2. Nieodmienne, np. es, bengali, kismet
Deklinacja żeńska
1. Klasa deklinacyjna rzeczowników z końcówką M. lp. -a
1.1. Podklasa twardotematowa, np. stopa, skóra, książka, mucha, głowa, wiara, ryba, łąka, szansa
1.2. Podklasa miękkotematowa, np. suknia, ciocia, kasza, owca, marża, pustynia, lekcja, kropla, muszla
1.3. Podklasa z tematem samogłoskowym, np. idea, statua
2. Klasa deklinacyjna rzeczowników z końcówką M. lp. -ø
2.1. Miękkotematowe (wszystkie), np. sień, poręcz, krew, marchew, żołądź, cześć, pamięć, mysz, prędkość, nić
3. Klasa deklinacyjna rzeczowników z końcówką M. lp. -i
3.1. Miękkotematowe (wszystkie), np. mistrzyni, gospodyni, pani
4. Klasa rzeczowników o fleksji zmodyfikowanej
4.1. Rzeczowniki o odmianie przymiotnikowej, np. styczna, prosta, woźna
4.2. Rzeczowniki nieodmienne (tzw. indeclinabilia), np. whisky, fizys, pekari, psyche
Deklinacja nijaka
1. Klasa deklinacyjna rzeczowników z końcówką M. lp. -o
1.1. Twardotematowe (niemal wszystkie), np. lato, echo, wiadro, bagno, koło, błoto, proso, światło
Wyjątki miękkotematowe: jajo, lico, płuco, radio
2. Klasa deklinacyjna rzeczowników z końcówką M. lp. -e
1.2. Miękkotematowe (wszystkie), np. morze, przykazanie, narzędzie, naręcze, pole, przedpole, poddasze
3. Klasa deklinacyjna rzeczowników z końcówką M. lp. -ę, np. cielę, ramię, wilczę, kocię
4. Klasa deklinacyjna rzeczowników z końcówką M. lp. -um, np. liceum, muzeum, akwarium, podium
5. Klasa rzeczowników o fleksji zmodyfikowanej
5.1. Rzeczowniki o końcówkach przymiotnikowych, np. czesne, frycowe, Zakopane, Równe
5.2. Rzeczowniki nieodmienne, np. biennale, morale, dżudo, hobby, etui
Rzeczowniki plurale tantum
„Pluralia tantum, zarówno te o paradygmacie funkcjonalnym zupełnym (SANIE, NOŻYCZKI), jak i te o paradygmacie zredukowanym w kategorii liczby (MĘTY, TYCHY), mają formalny paradygmat fleksyjny defektywny w kategorii liczby […]. Wszystkie formy fleksyjne paradygmatu defektywnego pluraliów tantum są synkretyczne ze względu na kategorię liczby, ponieważ obie jej wartości - singularność i pluralność - mają te same wykładniki morfologiczne” (Morfologia, T. 1., red. R. Grzegorczykowa, R. Laskowski, H. Wróbel, Warszawa 1999, s. 319).