3.11.2010r
Temat: Tożsamości społeczne i tożsamość regionalna.
Tożsamość jednostkowa- oznacza niepodlegająca zmianom jednakowość identyczność której podłożem jest kod genetyczny. Chodzi tu o cechy charakterystyczne, pierwszoplanowe. W wymiarze osobistym pojęcie tożsamości odnosi się do indywidualnych cech i autocharakterystyk opartych na odrębności od innych istotą jest stałość cech fizycznych oraz wartości osobowych kreujących obraz własnej osoby. Tożsamość ma dwa aspekty:
zewnętrzny (kogo jednostka chce ujrzeć)
wewnętrzny( kim ja jestem)
Ujęcie tożsamość w ujęciu Z. Bokszańskiego:
tożsamość w ujęciu normatywnym - traktuje się jako problem istnienia i funkcjonowanie w wielowymiarowości . Zmiany statusu , więzi. Pojawia się w chwili zagrożenia.
tożsamość w aspekcie deskryptywnym- mówimy o badaniach empirycznych wszystkie sa skupione na opisie, jest to opis całościowy albo na wycinku.
Tożsamość społeczna:
jest definiowana z perspektywy przynależności do jakiejś zbiorowości społecznej
wiąże się z potrzebą przynależności odniesień i podobieństw do innych
Pojawia się najwcześniej w ontogenetycznym rozwoju człowieka
Jest niezbędna do kreowania tożsamości jednostkowej
Typy Walencji kulturowej według A. Kłoskowskiej :
Uniwalencja- przyswaja tylko jedna kulturę
Biwalencja- przyswaja dwie kultury
Poliwalencja- przyswaja większą liczba kultur
Ambiwalencja- nie przyswaja kultur
Modele tożsamości grupowej według J. Miluskiej:
Prekontakt - jednostka nie świadoma podziałów społecznych
Kontakt - zaczyna dostarczać podstaw do postrzegania grupy własnej i grupy obcej
Konflikt i opór - związany jest z definicją grupy własnej i obcej a konflikt pojawia się bo wzrasta nasza wiedza i możemy postawić opór
Identyfikacja skrzyżowana- kolejna definicja może powodować się z grupy własnej przechodzimy do grup obcej.
Identyfikacja prosta- potrzeba potwierdzenia własnej tożsamości grupowej
integracja- łączenie elementów które mogą wzbogacać grupę.
Tożsamość kulturowa- to względnie trwała identyfikacja indywidualna lub grupy ludzi z określonymi wartościami kulturowymi wyraża się w spontanicznej identyfikacjach ze wspólnotą lokalną regionalną narodową , językową z charakteryzującymi te wspólnymi wartościami moralnymi i estetycznymi. Wyrażą się w sposobie przyswajania tradycji obyczajów wzorów modeli życia w poczuciu więzi ze wspólnym losem i jego przemianami.
Tożsamość regionalna- jest odmianą tożsamości społecznej i tworzy się na zasadzie odwołań do określonego terytorium i jego istotnych cech.
Podstawowe perspektywy tożsamości regionalnej według S. Szczepańskiego:
Psychologiczna- stopień identyfikacji z regionem.
Socjologiczna- podział na „my” i „oni”
Ekonomiczna- stopień gospodarowania ekonomią (konkurencja kooperacja)
Politologiczna- mówmy o pewnych tradycjach Np. wybory
Historyczna- odnosimy się do dziejów bohaterów
Antropologiczna i etnograficzna- strój zwyczaje obrzędy pieśni mity symbole
Geograficzna- przypisanie do terytorium
Urbanistyczno- architektoniczna- formy budowlane
Płaszczyzny rozwoju tożsamości kulturowej M.S.Szczepański:
Rodzinno- familijna
Lokalno- parafialna
Narodowo- państwowa
Ponadnarodowo- kosmopolityczna