3.11.2010r

Temat: Tożsamości społeczne i tożsamość regionalna.

Tożsamość jednostkowa- oznacza niepodlegająca zmianom jednakowość identyczność której podłożem jest kod genetyczny. Chodzi tu o cechy charakterystyczne, pierwszoplanowe. W wymiarze osobistym pojęcie tożsamości odnosi się do indywidualnych cech i autocharakterystyk opartych na odrębności od innych istotą jest stałość cech fizycznych oraz wartości osobowych kreujących obraz własnej osoby. Tożsamość ma dwa aspekty:

zewnętrzny (kogo jednostka chce ujrzeć)

wewnętrzny( kim ja jestem)

Ujęcie tożsamość w ujęciu Z. Bokszańskiego:

tożsamość w ujęciu normatywnym - traktuje się jako problem istnienia i funkcjonowanie w wielowymiarowości . Zmiany statusu , więzi. Pojawia się w chwili zagrożenia.

tożsamość w aspekcie deskryptywnym- mówimy o badaniach empirycznych wszystkie sa skupione na opisie, jest to opis całościowy albo na wycinku.

Tożsamość społeczna:

jest definiowana z perspektywy przynależności do jakiejś zbiorowości społecznej

wiąże się z potrzebą przynależności odniesień i podobieństw do innych

Pojawia się najwcześniej w ontogenetycznym rozwoju człowieka

Jest niezbędna do kreowania tożsamości jednostkowej

Typy Walencji kulturowej według A. Kłoskowskiej :

Uniwalencja- przyswaja tylko jedna kulturę

Biwalencja- przyswaja dwie kultury

Poliwalencja- przyswaja większą liczba kultur

Ambiwalencja- nie przyswaja kultur

Modele tożsamości grupowej według J. Miluskiej:

Prekontakt - jednostka nie świadoma podziałów społecznych

Kontakt - zaczyna dostarczać podstaw do postrzegania grupy własnej i grupy obcej

Konflikt i opór - związany jest z definicją grupy własnej i obcej a konflikt pojawia się bo wzrasta nasza wiedza i możemy postawić opór

Identyfikacja skrzyżowana- kolejna definicja może powodować się z grupy własnej przechodzimy do grup obcej.

Identyfikacja prosta- potrzeba potwierdzenia własnej tożsamości grupowej

integracja- łączenie elementów które mogą wzbogacać grupę.

Tożsamość kulturowa- to względnie trwała identyfikacja indywidualna lub grupy ludzi z określonymi wartościami kulturowymi wyraża się w spontanicznej identyfikacjach ze wspólnotą lokalną regionalną narodową , językową z charakteryzującymi te wspólnymi wartościami moralnymi i estetycznymi. Wyrażą się w sposobie przyswajania tradycji obyczajów wzorów modeli życia w poczuciu więzi ze wspólnym losem i jego przemianami.

Tożsamość regionalna- jest odmianą tożsamości społecznej i tworzy się na zasadzie odwołań do określonego terytorium i jego istotnych cech.

Podstawowe perspektywy tożsamości regionalnej według S. Szczepańskiego:

Psychologiczna- stopień identyfikacji z regionem.

Socjologiczna- podział na „my” i „oni”

Ekonomiczna- stopień gospodarowania ekonomią (konkurencja kooperacja)

Politologiczna- mówmy o pewnych tradycjach Np. wybory

Historyczna- odnosimy się do dziejów bohaterów

Antropologiczna i etnograficzna- strój zwyczaje obrzędy pieśni mity symbole

Geograficzna- przypisanie do terytorium

Urbanistyczno- architektoniczna- formy budowlane

Płaszczyzny rozwoju tożsamości kulturowej M.S.Szczepański:

Rodzinno- familijna

Lokalno- parafialna

Narodowo- państwowa

Ponadnarodowo- kosmopolityczna

---