Hempel wskazuje na wstępie, że rozwój nauki i technologii rodzi szczególne dylematy moralne. Jest to pierwszy aspekt problemu wartościowania - chodzi o możliwość uzasadnienia wyborów moralnych.
Wśród sądów wartościujących autor wyróżnia sądy relatywne (instrumentalne) - wskazujące na pewien środek działania jako najskuteczniejszy oraz sądy kategoryczne (absolutne) - określają pewien stan rzeczy (cel) jako dobry lub przynajmniej lepszy od alternatywnego.
Logika uzasadniania sądów wartościujących instrumentalnych jest analogiczna jak w przypadku sądów opisowych, a w uzasadnieniu występują wyłącznie twierdzenia naukowe. Gdy więc cele są dane, nauka pozwala dobrać najlepsze środki. Nauka może więc powiedzieć jaką drogą iść, gdy wiemy dokąd chcemy iść, ale nie może nam powiedzieć dokąd iść. Jest to zasadnicze ograniczenie nauki.
Z kolei drugi aspekt problemu w jakiej mierze wartościowanie wpływa na badanie naukowe i jego wyniki .
Istota problemu dotyczy wartościujących założeń samej metody naukowej. (uznawanie / odrzucanie hipotez, kryteria doboru problemu).
Hempel odrzuca stanowczo tezę o wpływie wartościowań moralnych, (zewnątrz naukowych), na rezultaty badawcze - na uzyskana wiedze naukowa.
Jest w tym sensie reprezentantem stanowiska obiektywistycznego.