NORMY ŻYWIENIA
Normy żywienia - ilość energii i niezbędnych składników odżywczych, które organizm zdrowego człowieka, zależnie od wieku, płci, aktywności fizycznej, warunków bytowych i pracy, powinien otrzymać codziennie w postaci spożytych dań i posiłków, prawidłowo zestawionych i przygotowanych.
Dla każdego składnika odżywczego wyróżnia się następujące rodzaje norm żywienia:
Zapotrzebowanie przeciętne lub średnie - to ilości dostateczne do zrównoważonego bilansu energii i składników odżywczych dla ok. 50% przedstawicieli danej grupy żywieniowej, znajdujących się w typowych warunkach bytowania.
Zapotrzebowanie grupowe lub fizjologiczne zapotrzebowanie grupy ludności - to ilości składników odżywczych i energii, wystarczające na pokrycie potrzeb 97,5% ludności w danej grupie żywieniowej.
Zalecane spożycie - to ilości pokrywające fizjologiczne zapotrzebowanie organizmu każdego przedstawiciela grupy żywieniowej z marginesem bezpieczeństwa, uwzględniającym osobników o szczególnie dużym zapotrzebowaniu (normy zalecane mogą uwzględniać rezerwy związane z przyzwyczajeniami i nawykami żywieniowymi).
Grupa żywieniowa - grup składająca się z osobników zdrowych, prawidłowo odżywionych, o średnich współczynnikach antropometrycznych, żyjących w przeciętnych dla danego kraju warunkach klimatycznych. W skład grupy żywieniowej wchodzą osoby tej samej płci, z tego samego przedziału wiekowego, o zbliżonych wydatkach energetycznych i zapotrzebowaniu na składniki odżywcze.
NORMY WYŻYWIENIA
Normy wyżywienia (racje pokarmowe) stanowią podstawę do planowania żywienia ludności.
Racje pokarmowe - zestawy produktów z różnych grup, pokrywające dzienne zapotrzebowanie na energię i wszystkie niezbędne składniki odżywcze da jednej osoby.
Racje pokarmowe ustalono na czterech poziomach ekonomicznych:
Poziom A - racje pokarmowa warunkowo dostateczna lub ledwie wystarczająca. To najtańsza racja pokarmowa, o stosunkowo małych rezerwach składników odżywczych. Poziom ten może być stosowany czasowo w żywieniu ludzi dorosłych (po 20 r.ż.) z wyłączeniem kobiet ciężarnych i karmiących.
Poziom B - racja pokarmowa dostateczna o umiarkowanym koszcie, zapewniająca prawidłową podaż wszystkich składników odżywczych i energii. Bazuje na ziemniakach i warzywach okopowych, tańszych gatunkach mięs i przetworów mięsnych (stosowana gł. w zakładach zamkniętego żywienia zbiorowego).
Poziom C - racja pokarmowa pełnowartościowa o średnio wysokim koszcie. Racja na tym poziomie jest bardziej kosztowna od racji poziomu B, bazuje na droższych produktach. Zawiera więcej serów, wysokogatunkowych mięs i wędlin, szersza gama owoców i warzyw. Skład surowcowy tej racji umożliwia przygotowanie atrakcyjniejszych i bardziej urozmaiconych potraw i posiłków.
Poziom D - racja docelowa o najwyższym koszcie. Zawiera największe rezerwy składników odżywczych.
PRAWIDŁOWE ŻYWIENIE
Racjonalne żywienie - żywienie pozwalające na osiągnięcie pełnego rozwoju psychosomatycznego jednostce oraz utrzymanie organizmu w zdrowiu i maksymalnej sprawności do starości. Polega na regularnym dostarczaniu organizmowi odpowiednich do wieku, płci, stanu fizjologicznego i aktywności fizycznej ilości energii oraz składników odżywczych w postaci przygotowanych i zestawionych dań i posiłków. Żywność wykorzystana do ich sporządzenia powinna być bezpieczna dla zdrowia (odpowiedni poziom zanieczyszczeń).
Zapotrzebowanie człowieka na energię (całkowita przemiana materii) - jest wyznaczone przez łączny poziom wszystkich przemian energetycznych organizmu. Składa się na nie wydatek na podstawową przemianę materii w optymalnych warunkach otoczenia na czczo oraz przemiana ponadpodstawowa związana z aktywnością fizyczną i umysłową, utrzymaniem stałej ciepłoty ciała (w warunkach odbiegających od komfortu mikroklimatycznego i psychicznego), a także swoiste dynamiczne działanie pokarmu.
Procentowy, dobowy udział składników energetycznych pożywienia:
białka 9-13%
tłuszcze 29-33%
węglowodany 57-61%
W prawidłowym żywieniu racja pokarmowa powinna:
Dostarczać odpowiedniej ilości energii, prawidłowo rozłożonej na posiłki i składniki energetyczne pożywienia.
Zapewnić prawidłową podaż błonnika, witamin, biopierwiastków, zachowując korzystne (z biologicznego punktu widzenia) proporcje między nimi.
Być urozmaicona, rozłożona na posiłki spożywane regularnie, przygotowane zgodnie z wymaganiami sanitarno-epidemiologicznymi, z zachowaniem maksymalnej wartości odżywczej.
OCENA ŻYWIENIA
Sposób żywienia - to kulturowo i społecznie znormalizowany zespół zachowań, dotyczący odżywiania się człowieka.
Obejmuje:
- wybór produktów żywnościowych,
- ich ilość,
- sposób przygotowania do spożycia,
- rozdział na posiłki,
- regularność posiłków,
- preferencje w zakresie stosowanych przypraw itp.
Jakościowe metody oceny żywienia
Punktowa ocena jadłospisów dziennych i tygodniowych.
Stosowana na ogół w ramach krótkotrwałych kontroli i wizytacji zakładów żywienia zamkniętego. Ocena dotyczy ilości spożywanych posiłków, przerw między nimi oraz częstotliwości spożywania tzw. produktów ochronnych (tzn. obfitujących w istotne dla zdrowia składniki pokarmowe).
2. Wywiady lub ankiety.
Metoda ta dotyczy spożycia żywności w ostatnich 24 godzinach lub obejmuje tzw. historię żywienia (najczęściej 1-2 miesięcy). Jest przydatna do badań epidemiologicznych w zakresie zwyczajów żywieniowych, dotyczących trybu żywienia i metod przygotowania posiłków oraz częstości spożywania określonych produktów i potraw.
Ilościowe metody oceny żywności
A. Pośrednie
Metoda bilansów żywności.
Możliwa do oceny spożycia produktów spożywczych w skali całego kraju. Dostarcza informacji o podaży żywności na podstawie danych o produkcji krajowej, eksporcie, imporcie, ruchu zapasów. Uwzględnione zostają produkty zużyte przez przemysł na cele nieżywnościowe, zaopatrzenie rolnictwa w materiał siewny i paszę oraz straty w gospodarce. Uzyskane informacje, uwzględniając liczbę ludności kraju, dają obraz spożycia statystycznego obywatela. Metoda nie uwzględnia strat żywności w gospodarstwach domowych.
Metoda budżetów gospodarstw domowych.
Polega na bilansie żywności w losowo wybranych rodzinach, nie uwzględniając spożycia w zakładach zbiorowego żywienia, strat technologicznych oraz odpadów kuchennych. Dzięki niej można śledzić długookresowe trendy żywieniowe w wybranych grupach społecznych, lub zawodowych w różnych regionach kraju.
Metoda raportów magazynowych.
Opiera się na analizie wydanych produktów spożywczych w odniesieniu do liczby osób korzystających z zakładu zbiorowego żywienia.
B. Bezpośrednie
Metody wagowe:
ścisłe - waży się wszystkie składniki użyte do przygotowania potraw i posiłków oraz wydawane porcje i pozostawione resztki stołowe,
inwentarzowe - waży się gotowe potrawy bezpośrednio przed konsumpcją oraz resztki stołowe.
Metody analityczne:
Badanie składu i wartości energetycznej prób posiłków metodami fizykochemicznymi:
metoda podwójnej próby,
średnia całodziennej racji pokarmowej.
Metody te uwzględniają straty składników pokarmowych w wyniku obróbki kulinarnej i technologicznej, wprowadzając tzw. wskaźniki pomniejszające ilość składników odżywczych o wartość straconą. Oceny sposobu żywienia dokonuje się przez porównanie uzyskanych wyników z normami żywienia.
OCENA STANU ODŻYWIENIA
Stan odżywienia - to oceniany klinicznie (badaniem przedmiotowym i klinicznym) zespół cech strukturalnych, funkcjonalnych i biochemicznych, które powstały jako efekt sposobu żywienia się. Najczęściej ocenia się: wysokość i masę ciała, grubość podskórnej tkanki tłuszczowej, rozwój mięśni, wygląd tkanek powierzchniowych, lokalizację i wymiary narządów wewnętrznych, poziom niektórych składników w płynach ustrojowych, wydzielinach i wydalinach.
Sposoby oceny stanu odżywienia:
Badania lekarskie.
Mają na celu wychwycenie osób ze zmianami na poziomie klinicznym, będącymi następstwami wadliwego żywienia.
Badania antropometryczne.
Są szczególnie przydatne w ocenie stanu odżywienia dzieci i młodzieży. Polegają na określeniu proporcji ciała i jego rozwoju oraz porównaniu z normami odpowiednimi dla płci i wieku. Na ich podstawie pośrednio ocenia się wpływ czynników żywieniowych na rozwój fizyczny człowieka.
Badania biochemiczne.
Polegają najczęściej na określaniu określonych wskaźników we krwi i moczu oraz odniesieniu uzyskanych wartości do norm.
Ocenie żywności podlegają następujące jej cechy:
zdrowotność - bezpieczeństwo zdrowotne, biologiczna wartość odżywcza, kaloryczna wartość odżywcza, wartość dietetyczna,
atrakcyjność sensoryczna - wygląd zewnętrzny, smakowitość, właściwości odbierane przez zmysł czucia,
dyspozycyjność - trwałość, łatwość przygotowania kulinarnego, rodzaj opakowania.
Artykuły żywności dzielą się na:
środki spożywcze - substancje lub ich mieszaniny zawierające składniki potrzebne do odżywiania organizmu i przeznaczone w stanie naturalnym lub po przerobieniu do spożycia przez ludzi.
używki - substancje lub ich mieszaniny nie zawierające składników odżywczych lub zawierające je w ilościach nie mających znaczenia dla odżywiania organizmu ludzkiego, które jednak ze względu na swoje oddziaływanie fizjologiczne lub cechy organoleptyczne są przeznaczone do spożycia czy też w inny sposób wprowadzane do organizmu ludzkiego. Dzielą się na:
- przyprawy,
- używki z zawartością alkoholu,
- używki z zawartością alkaloidów,
- tytoń.
c. substancje obce - substancje, które nie spełniają warunków określonych dla środków spożywczych i używek, a mogą się w nich znajdować lub na ich powierzchni jako substancje dodatkowe, zanieczyszczenia techniczne i przypadkowe.
Artykuły żywności i przedmioty użytku (przedmioty, które mogą mieć kontakt bezpośredni z żywnością i ciałem ludzkim) nie mogą być:
szkodliwe dla zdrowia (tj. posiadać właściwości trujących lub zakaźnych),
zepsute (tj. niezdatne do spożycia na skutek działania wpływów naturalnych lub przypadkowych),
sfałszowane (wprowadzające kupującego w błąd przez ukrytą zmianę jakiegoś składnika wartościowego na mniej wartościowy lub bezwartościowy).
NATURALNE SUBSTANCJE SZKODLIWE W ŻYWNOŚCI
Naturalne substancje szkodliwe - substancje występujące w niektórych produktach roślinnych lub zwierzęcych na skutek naturalnych reakcji metabolicznych określonych gatunków roślin lub zwierząt, w wyjątkowych przypadkach również w wyniku stosowanych w przetwórstwie żywności procesów mikrobiologicznych.
amygdalina - glukozyd cyjanogenny występujący w migdałach, pestkach wiśni, śliw, brzoskwiń, moreli.
- bóle głowy,
- niepokój, lęk,
- uczucie drętwienia w jamie ustnej,
- ślinotok,
- ucisk za mostkiem,
- zaczerwienienie skóry,
- drgawki kloniczno-toniczne,
- śmierć.
b) solanina - glikozyd steroidowy, występuje w ziemniakach i zielonych pomidorach.
- mdłości, wymioty,
- kolka,
- biegunka,
- niepokój,
- zaburzenia krążenia i oddychania,
- rozszerzenie źrenic,
- zniesienie odruchów,
- białkomocz.
toksyczność bobu - fawizm - występuje u osób z genetycznie uwarunkowanym niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej w erytrocytach.
- bóle i zawroty głowy,
- nudności i wymioty,
- podwyższona temperatura ciała,
- niedokrwistość hemolityczna z krwiomoczem i żółtaczką.
d) substancje o właściwościach wolotwórczych - występuje w rzepaku i kapuście.
e) kwas erukowy - występuje w oleju rzepakowym.
- hamuje wzrost,
- zmiany w mięśniu sercowym czynnościowe i histopatologiczne.
f) kwas szczawiowy - występuje w szpinaku, szczawiu, rabarbarze, kakao, herbacie.
- zubożenie ustroju w wapń,
- kamica nerkowa.
g) kwas fitynowy - występuje w mąkach grubego przemiału żyta, pszenicy i ryżu, orzechach.
- utrudnia wchłanianie z przewodu pokarmowego Ca, Fe, Mg, Zn.
h) tyramina - występuje w serach dojrzewających.
- podwyższone ciśnienie tętnicze,
- nudności, wymioty,
- drgawki,
-krwawienie wewnątrzczaszkowe,
- śmierć.
i) saksytoksyna - wytwarzana przez plankton i kumuluje się w skorupiakach.
- mrowienie jamy ustnej i języka,
- zaburzenia mowy,
- bóle i zwroty głowy,
- osłabienie mięśni.
ZDROWOTNE KONSEKWENCJE NIEPRAWIDŁOWOŚCI W ŻYWIENIU
WADY W ŻYWIENIU:
nieprawidłowe zwyczaje i nawyki żywieniowe,
nieprawidłowa podaż energii,
nieprawidłowa podaż jednego lub kilku składników pokarmowych,
nieprawidłowe proporcje między składnikami pokarmowymi.
Nieprawidłowe zwyczaje i nawyki żywieniowe
wzrost spożycia cukru i soli
spadek spożycia produktów zbożowych
spadek spożycia ziemniaków
wzrost konsumpcji produktów pochodzenia zwierzęcego
- zwiększenie zawartości tłuszczów (gł. nasyconych),
- zmniejszenie zawartości węglowodanów,
- zmniejszenie zawartości błonnika,
żywność konserwowana
- wzrost kaloryczności pożywienia
- spożywanie wielu substancji dodawanych do żywności
zmniejszenie wykorzystania składników odżywczych
zmiana proporcji między składnikami odżywczymi
wywieranie niekorzystnego wpływu na funkcjonowanie organizmu
wzrost spożycia używek
nieodpowiednie przygotowanie potraw
- strata składników odżywczych
- pojawienie się nowych, szkodliwych dla zdrowia substancji (nadtlenki, akroleina, azotyny, nitrozaminy, oksysterole)
nieregularne spożywanie posiłków
2. Nieprawidłowa podaż energii
Zapotrzebowanie organizmu na składniki energetyczne determinowane jest przez:
płeć,
wiek,
warunki klimatyczne,
stany fizjologiczne,
aktywność fizyczną i zawodową.
Metody określania zawartości tkanki tłuszczowej w organizmie:
izotopowe i chemiczne (określenie całkowitej ilości wody w ustroju i puli wymiennego potasu),
oporności bioelektrycznej,
techniki obrazowania - rozmieszczenie tłuszczu w ustroju (CT, NMR),
metody antropometryczne (pomiar wzrostu, masy ciała, obwodów, fałdu skórno-tłuszczowego).
wskaźnik Queteleta (związany z całkowitą zawartością tłuszczu):
BMI (body mass index) = masa ciała/wzrost2 BMI[kg/m2]
Norma: kraje rozwinięte BMI = 20÷25 kg/m2
kraje rozwijające się BMI = 18,5÷25 kg/m2
1o otyłości = 25÷30 kg/m2
2o otyłości = 30÷40 kg/m2
3o otyłości > 40 kg/m2
wskaźnik WHR (związany z rozłożeniem tłuszczu):
WHR = obwód talii / obwód okolicy krętarzowej
♀ >0,8 ♂>1,0 - otyłość trzewna, centralna, brzuszna, androidalna - lokalizacja tłuszczu w okolicy brzusznej oraz w jamie brzusznej,
♀ <0,8 ♂<1,0 - otyłość obwodowa, pośladkowo-udowa, ginoidalna,
3. Nieprawidłowa podaż jednego lub kilku składników pokarmowych
Błędy żywieniowe polegają na zbyt wysokiej konsumpcji:
- tłuszczów, głównie nasyconych,
- białek zwierzęcych,
- cukrów prostych,
- soli.
zbyt niskiej ilości:
- jodu,
- żelaza,
- wapnia,
- witaminy C,
- błonnika pokarmowego,
- energii,
- białka.
Nadmierna podaż tłuszczów
NASYCONE KWASY TŁUSZCZOWE
działanie hipertensyjne
sprzyjają zakrzepom
uszkadzają śródbłonek naczyniowy - powstawanie blaszki miażdżycowej
zwiększają zapotrzebowanie mięśnia sercowego na tlen
mogą powodować zaburzenia rytmu - uwalniają wewnątrzkomórkowy potas
* podaż na poziomie 0-10% energii
2. WIELONIENASYCONE KWASY TŁUSZCZOWE
kwasy nienasycone ω-6
działanie hipotensyjne
obniżają stężenie cholesterolu w surowicy krwi, przede wszystkim we frakcji LDL
działanie antyagregacyjne
obniżają zawartość kwasu arachidonowego w płytkach krwi
zmniejszają syntezę trombosanu
* podaż nie powinna przekraczać 7% energii
kwasy nienasycone ω-3
działanie hipotensyjne
działanie antyagregacyjne
obniżają poziom trójglicerydów w surowicy i we frakcji VLDL
3. KWASY TŁUSZCZOWE JEDNONIENASYCONE
obniżają poziom cholesterolu w surowicy krwi oraz we frakcji LDL - wzrasta aktywność receptorów na hepatocytach
wpływają na zwrotny transport cholesterolu i jego metabolizm komórkowy
podaż 10-15% energii
Nadmierna podaż białek zwierzęcych
Białka zwierzęce zawierają 2-3 krotnie więcej metioniny niż białka roślinne. To łącznie z niedoborem wit. B2, B6, B12 prowadzi do podwyższenia poziomu homocysteiny w surowicy.
Homocysteinemia prowadzi do:
- powikłań zakrzepowo zatorowych
- rozwoju zmian miażdżycowych przez:
* bezpośrednią aktywację procesów krzepnięcia poprzez układ płytkowy i układ fibrynogenu
* uszkadzający wpływ na śródbłonek
Poziom homocysteiny w osoczu dodatnio koreluje z poziomem cholesterolu, trójglicerydów oraz wskaźnikiem WHR.
Nadmierna podaż cukrów
prowadzi do otyłości
zachwianie równowagi między ośrodkiem głodu i sytości (zaburzenie syntezy serotoniny)
upośledzenie wydzielania hormonów trzustkowych i kory nadnerczy
- cukrzyca w przypadku hipoinsulinemii i hiperglikemii
- hipoglikemia w przypadku hiperinsulinemii (brak adrenaliny lub spadek aktywności receptorów dla insuliny)
wzrost poziomu trójglicerydów w surowicy krwi
spożycie sacharozy może powodować niedobory wit. B1, B2, B6
stanowią surowiec energetyczny dla bakterii płytki nazębnej
działają drażniąco na przewód pokarmowy, zwiększają wydzielanie soku żołądkowego
Nadmierna podaż soli
zapotrzebowanie dobowe wynosi 500-1000 mg
obniża w organizmie ilości K i Mg
powoduje przemieszczenie wody do łożyska naczyniowego i zaburza transport jonów
wzrasta wrażliwość naczyń na bodźce skurczowe (wzrost ilości Na w kom. mięśniowych) nadciśnienie tętnicze
wywołuje zanikowe zaplenienie błony śluzowej żołądka metaplazja rak żołądka
Niedobory jodu
zapotrzebowanie dobowe 150 mg, min. 50 mg
w Polsce oprócz pasa nadmorskiego niedobory jodu występują na całym terenie
prowadzi do wola i kretynizmu
profilaktyka: spożywanie rzepy, fasoli, czosnku, cebuli, truskawek, rzeżuchy, ryb morskich i produktów pochodzenia morskiego, soli jodowanej
wpływ protekcyjny na czynność tarczycy mają: białka, wit. A, Mg, Se, Zn, Cu
zawartość jodu w tarczycy zmniejszają: sole Ca, As, Li, Mn, nadmiar fluorków i tłuszczów
Niedobory żelaza
zapotrzebowanie dobowe ok. 6,25 mg/100kcal
niedobór Fe manifestuje się spadkiem stężenia ferrytyny, hemoglobiny i hematokrytu
grupy narażone na wystąpienie niedoborów: dziewczęta w wieku 13-15 lat, kobiety w wieku reprodukcyjnym, osoby starsze
na wzrost wchłaniania Fe wpływa wit. C, A, warzywa, owoce; na spadek min. duża ilość herbaty
Niedobory wapnia
proporcja Ca:P w racji żywieniowej dla dzieci i młodzieży 2:1, dla dorosłych 1:1
zachwianie gospodarki wapniowo-fosforanowej
nasilenie demineralizacji kości
zaburzenie procesów kalcyfikacji
osteoporoza, nowotwory jelita grubego, niedokrwienna choroba serca
profilaktyka: wzrost częstości spożycia mleka i jego przetworów jak najmniej przetworzonych
Niska podaż błonnika
choroby nienowotworowe jelita grubego: choroba uchyłkowa, żylaki odbytu, zaparcia
rak jelita grubego: niedobór błonnika + wysoka podaż cholesterolu, tłuszczu i białka zwierzęcego
pęcznienie błonnika w jelicie pobudzenie ośrodków sytości w międzymózgowiu uczucie sytości
wiąże lipidy, zmniejsza ich absorbcję i przyspiesza obieg zmniejszone odkładanie tłuszczu w tkankach zapobiega otyłości
obniża litogenność żółci poprzez obniżenie stężenia kwasu deoksycholowego i wzrost stężenia kwasu chenodeoksycholowego zapobiega tworzeniu się kamieni żółciowych
zwiększa zużycie cholesterolu, przyspiesza jego obieg obniża stężenie cholesterolu we krwi
wpływa na przemiany tłuszczów w ścianach tętnic
zmniejsza poposiłkowe stężenie glukozy we krwi, wpływa na wewnątrz- i wewnątrzwydzielniczą czynność trzustki skutecznie zapobiega cukrzycy typu II
tworząc kompleksy ze sterolami przyspiesza złuszczanie komórek śluzówki jelita przyspieszenie jej regeneracji
Niedobory energetyczno-białkowe
zaburzenia w rozwoju somatycznym
spadek odporności na infekcje
opóźnienie dojrzewania
obniżenie zdolności do koncentracji uwagi i uczenia się
obniżone zdolności adaptacyjne, opóźnienie dojrzewania emocjonalnego i społecznego
4. Nieprawidłowe proporcje między składnikami pokarmowymi
Należy zwrócić uwagę na:
zależności między makroskładnikami diety (białka : węglowodany : tłuszcze)
zawartość tłuszczów nasyconych i nienasyconych w ich ogólnej podaży
proporcje węglowodanów złożonych, błonnika i cukru w ogólnej podaży węglowodanów
wzajemne proporcje biopierwiastków
proporcje między witaminami i pozostałymi składnikami diety
proporcje składników kwaso- i zasadotwórczych
SKŁADNIKI ŻYWNOŚCI A CHOROBY
Powiązania między składnikami pokarmowymi a chorobami przewlekłymi (raport WHO, Genewa 1990)
|
Otyłość |
Cukrzyca |
Nadciśnienie tętnicze |
Miażdżyca |
Kamica żółciowa |
Nienowotworowe choroby j. grubego |
Udar mózgu |
BMI/WHR |
+ |
+ |
+ |
+ |
+ |
|
+ |
Tłuszcz |
+ |
+ |
|
+ |
+ |
|
|
Białko zwierzęce |
|
|
|
+ |
|
|
- |
Błonnik |
|
- |
|
- |
- |
- |
|
Cukier |
+ |
+ |
|
+ |
|
|
|
Wit. C, Se, β-karoten |
|
|
|
- |
|
|
- |
K, Ca, Mg |
|
|
- |
- |
|
|
- |
Alkohol |
|
|
+ |
|
|
|
+ |
Sól |
|
|
+ |
|
|
|
+ |
Powiązania pomiędzy wybranymi składnikami pożywienia a nowotworami (raport WHO, Genewa 1990)
Miejsce nowotworu |
Tłuszcz |
Masa ciała |
Błonnik |
Owoce i warzywa |
Alkohol |
Wędzona, solona i marynowana żywność |
Wit. B6 |
Płuca |
|
|
|
- |
|
|
|
Sutek |
+ |
+ |
|
|
+/- |
|
- |
Okrężnica |
++ |
|
- |
- |
|
|
|
Prostata |
++ |
|
|
|
|
|
- |
Pęcherz |
|
|
|
- |
|
|
|
Odbytnica |
+ |
|
|
- |
+ |
|
|
Trzon macicy |
|
++ |
|
|
|
|
|
Jama ustna |
|
|
|
- |
+ |
|
|
Szyjka macicy |
|
|
|
- |
|
|
|
Przełyk |
|
|
|
- |
++ |
+ |
|
Żołądek |
|
|
|
- |
|
++ |
|
Cele żywieniowe dla populacji
Składniki odżywcze |
Granice średniego spożycia dla populacji |
|
|
niższa |
wyższa |
Energia całkowita |
||
Tłuszcz całkowity (% energii) |
15 |
30 |
Nasycone kwasy tłuszczowe (% ogółu energii) |
0 |
10 |
Wielonienasycone kwasy tłuszczowe (% ogółu energii) |
3 |
7 |
Cholesterol pokarmowy (mg/dzień) |
0 |
300 |
Węglowodany całkowite (% ogółu energii) |
55 |
75 |
Węglowodany złożone (% ogółu energii) |
50 |
70 |
Całkowity błonnik pokarmowy (g/dzień) |
27 |
40 |
Wolne cukry (% ogółu energii) |
0 |
10 |
Białko (%ogółu energii) |
10 |
15 |
Sól (g/dzień) |
0 |
6 |
10