ZARZĄDZANIE I KOMUNIKOWANIE SPOŁECZNE

Dr Dorota Piontek

Wykład I; 16.09.2007

Komunikowane (comunicate) - być w relacji z kimś, czymś, uczestniczyć w czymś, zrzeszać się.

Działania i działania społeczne - Max Webber

Działania - wszystkie zachowania, które podejmowane są przez jednostkę, działania o charakterze świadomym, ale nienakierowane na innych ludzi.

Działania społeczne - zachowania podejmowane przez jednostkę, mające związek z innymi ludźmi.

Komunikowanie to działanie społeczne, czyli w jakiś sposób jest związane z innymi ludźmi.

Aksjomat metakomunikacyjny oznacza, że człowiek nie może się nie komunikować wszystko, co człowiek robi jest w jakimś stopniu komunikowaniem.

Pojęcie komunikowania rozumiane jest jako:

• Transmisja - przekazywanie informacji w bardziej szerokim znaczeniu tego terminu, przekazywanie informacji, idei, emocjo, umiejętności.

• Rozumienie - proces, dzięki któremu rozumiemy innych i sami staramy się być zrozumiani; proces, przez który dwie lub więcej osób dochodzą do tych samych myśli, uczuć, odczuć.

• Oddziaływanie - wszystkie sposoby, którymi ludzie oddziałują na siebie użycie wszystkich znaków i symboli, dzięki którym sprawuje się władze.

• Jako łączenie (tworzenie wspólnoty) - proces, który łączy nieciągłe części naszego żyjącego otoczenia, a więc tworzenie społecznej całości z jednostek przy użyciu języka lub znaków.

• Jako interakcja - społeczne interakcje za pomocą symboli

Symbole:

Werbalne - słowa, język (kod językowy)

Niewerbalne - to, co nie jest słowem

Komunikowanie niewerbalne

• Komunikowanie indywidualne - tworzone niezależnie od tego czy pozostajemy w kontakcie z innymi osobami - mowa ciała, niewerbalne aspekty komunikowania językowego, zmiana wielkości źrenic

Mowa ciała - mimika, gestykulacja, budowa ciała, makijaż, zapach, kolor skóry, płeć

Niewerbalne aspekty komunikowania - elementy, które towarzysza mowie artykułowanej (barwa głosu, sposób mówienia tempo

• Komunikaty interakcyjne; kontakt wzrokowy, terytorialność (orientacja własnościowa względem jakiegoś miejsca do którego jednak nie mamy praw formalnych), przestrzeń personalna (przestrzeń odczuwana psychicznie), informacja „fejsingowa” (polega na tym, że ludzie zwróceni do siebie twarzami tworzą pewną zamkniętą przestrzeń, do której inni nie mają dostępu).

Komunikowanie werbalne i niewerbalne - różnice

Werbalne	Niewerbalne
Nieciągłe	Ciągłe
Wysoka kontrola	Niska kontrola
Wewnętrzna struktura przekazu	Brak wewnętrznej struktury przekazu
Liczne reguły	Jedna reguła
Intoriolizacja i instytucjonizacja a edukacja	Naśladownictwo

Reguła stosowności rządzi komunikatem werbalnym

Intoriolizacja - nieuświadomiony proces uczenia się języka ojczystego

Instytucjonalna edukacja - uczymy się języka poprzez system edukacji.

Funkcje komunikacji niewerbalnej komunikowanie językowego

• Uzupełnianie (wzmacnianie bądź negocjacja) - komunikat może uzupełniać przekaz językowy wzmacniając go lub negując.

• Organizowanie komunikacji niewerbalnej może organizować przebieg komunikacji językowej

• Podkreślania - komunikat niewerbalny może podkreślać pewne elementy wypowiedzi językowej np. poprzez gestykulacje

• Jako wymiana

• Jako składnik procesu społecznego

Tradycje w dziedzinie komunikowania się:

• Socjopsychologiczna

• Komunikacja jako wpływ interpersonalny - poszukiwanie niewerbalnych praw komunikacji które są perswazyjnie skuteczne, a które nie

• Poszukiwanie uniwersalnych praw komunikacji

• Badanie wpływu E. Hovland

• Trzy przyczyny zróżnicowania perswazyjnego:, kto, co, komu (nadawca przekaz odbiorca)

• Dwa typy wiarygodności: fachowiec i rzetelność (fachowiec - cecha nadana, nadawca sprawia wrażenie, że wie, o czym mówi); (rzetelność - nadawca zakłada, że wierzy w to, co mówi

• Cybernetyczna

1. Komunikacja jako transmisja informacji

2. C. Shanon - informacja to coś, co redukuje niepewność

3. Zakłócenia jako wróg informacji, (Shanon uważał te zakłócenia jako problem komunikacji)

• Retoryczna

1. Komunikacja jako kunsztowne przemawianie publiczne

2. Cechy

• Mowa odróżnia człowieka od zwierząt

• Efektywność rozwiązywania problemów politycznych

• Przemawianie - komunikacja jednostronna

• Przygotowanie retoryczne

• Potęga i piękno języka - sztuka nie nauka

• Polityczna mowa domena mężczyzn

• Semiotyczna

1. Komunikowanie jako proces dzielenia się znaczeniami poprzez znaki

2. Znak - dowolny element zdolny do reprezentowania czegoś innego

3. Semiotyczny trójkąt Richardsa


MYŚL (ODNIESIENIE)

SŁOWO (SYMBOL) RZECZ (ODNOŚNIK)

4. Związek między słowem a rzeczą jest wieloznaczny

Słowa są to symbole ARBITRALNE, które same w sobie nic nie znaczą. Znaczenia nabierają dopiero w kontekście zdania.

DENOTACJA - znaczenie słownikowe, pojęcie definicji

KONOTACJA - znaczenie wywoływane przez ……………….

• Socjokulturowa

1. Komunikacja jako tworzenie i odgrywanie rzeczywistości społecznej

2. Ludzie tworzą i odtwarzają kulturę

3. E. Sapir i B. Whorf - relatywizm językowy

4. Proces komunikacji tworzy rzeczywistość, podejmuje ją, naprawia lub przekształca

• Krytyczna

• Fenomenologiczna

Hipoteza relatywizmu językowego

1. Język określonej ludzkiej zbiorowości będący jej tworem nadrzędnym myślenia i komunikowania się, organizuje sposób jej postrzegania świata i w związku z tym kształtuje świat.

2. Ponieważ różne zbiorowości wytworzyły odmienne systemy językowe, to ludzie posługują się tymi systemami postrzegając świat różnie.

30.09.07

ad. Tradycja krytyczna

1. komunikacja jako wyzwanie rzucone niesprawiedliwemu dyskursowi

2. szkoła frankfurcka

3. piętnowanie trzech cech współczesnej cywilizacji
   - kontrola nad językiem
   - rola mediów w przytępianiu wrażliwości na represje
   - ślepa ufność w metodę naukową

ad. Tradycja fenomenologiczna

1. komunikacja jako doświadczenie siebie i innych poprzez dialog

2. nacisk na interpretację własnych doświadczeń subiektywnych

3. trzy warunki porozumienia się ludzi

- stosowność - zgodność pomiędzy wewnętrznymi odczuciami człowieka i zewnętrznym wyrażaniem ich

• bezwarunkowo pozytywny stosunek - akceptacja dla innych, dla odrębności, inności ludzi

• pełne empatii zrozumienie - tymczasowe odłożenie na bok własnych wartości, własnych poglądów, po to by móc wysłuchać drugiego człowieka (współ odczuwanie)

Komunikowanie

Społeczny proces wytwarzania, przetwarzania i przekazywania informacji pomiędzy jednostkami, grupami i instytucjami społecznymi. Celem tego procesu jest ciągłe i dynamiczne kształtowanie, modyfikacja bądź zmiana wiedzy, postaw i zachowań w kierunku zgodnym z interesami i wartościami uczestników tego procesu.


Typy komunikowania





Masowe h

Instytucjonalne f

Grupowe l

Interpersonalne l

Intrapersonalne l

Poniższe kryteria zachodzą w piramidzie w następujący sposób:

- Kryterium częstotliwości zachodzenia - im niżej schodzimy na piramidzie tym silniejsze kryterium

- kryterium stopnia organizacji - im wyżej wchodzimy na piramidzie tym silniejsze kryterium

1. Komunikowanie wewnątrz (intra) jednostki (zachodzi na poziomie jednostki)
   Wszelki procesy emocjonalne i intelektualne zachodzące w umyśle jednostki

2. Komunikowanie pomiędzy (inter) jednostkami. Dot. dwóch osób, jest definiowane jako komunikowanie face to face. Osoby muszą znajdować się bezpośrednio przy sobie, inaczej jest to nazywane w komunikowaniu natychmiastowym sprzężeniem zwrotnym. Sprzężenie zwrotne jest to reakcja odbiorcy na komunikat nadawcy.
   Przekaz może być prywatny lub publiczny, prywatny dociera tylko do jego odbiorcy, publiczny do nieokreślonej liczby odbiorców.

3. Komunikowanie grupowe dot. małych grup społecznych, istnieje możliwość nawiązania bezpośrednich kontaktów pomiędzy wszystkimi członkami tej społeczności. Komunikowanie grupowe może przybrać postać intra i intergrupowe.
   - zachodzi wewnątrz grupy
   - zachodzi pomiędzy grupami

4. Komunikowanie instytucjonalne dot. wielkich grup społecznych, czyli takich w których nie występuje możliwość nawiązania bezpośrednich interakcji, tylko trzeba użyć technicznych środków przekazów. Przekaz na charakter pośredni, a sam komunikat ma charakter publiczny.
   Sprzężenie zwrotne jest opóźnione. Reakcja odbiorcy do adresata dociera później.

5. Komunikowanie masowe. Cechy które różnią ją od innych
   - konieczność zastosowania masowych technicznych środków przekazu np. gazeta, radio, kino, internet.
   - nadawca jest instytucja medialna
   - odbiorca to publiczność masowa
   - występowanie tzw. Gatekeepery (osoba, instytucje, które regulują przepływ informacji w procesie komunikowania masowego) instytucjami poza medialnymi to np. stowarzyszenia wyznaniowe.

Temat - Etapy rozwoju komunikowania ludzkiego

1. Era znaków i sygnałów
   - zaczyna się 20 tys. lat p.n.e. wraz z pojawieniem się praludzi
   - komunikowanie - instynktowne lub genetycznie nabyte reakcje na konkretne sygnały
   - pojawienie się standaryzowanych (wyuczonych i wspólnych dla danej grupy) sposobów komunikowania
   - komunikowanie - charakter kontaktowy

2. Era mowy i języka
   - człowiek z Cro - Magnon
   - ok. 100 tys. Lat temu - mowa artykułowana
   - oderwanie komunikowania od konkretnego miejsca, czasu i sytuacji.
   
   Właściwości języka jako instrumentu komunikowania
   - dwoistość - język składa się z 2 struktur fonologicznej i gramatycznej
   - produktywność - jest to dwoistość w wyniku której powstaje komunikat niosący treść
   - arbitralność - powoduje, że słowo nie musi być podobne do rzeczywistości którą reprezentuje
   - przemieszczenie - powoduje, że komunikat może być oderwany od miejsca, czasu i wydarzenia którego dotyczy
   - zdolność do wzajemnej wymiany - umożliwia odbiorcy zrozumienie komunikatów nadawcy pod warunkiem, że mówią tym samym językiem
   - specjalizacja - umożliwia przez nadawcę wywieranie wpływu na odbiorcy
   - transmisja kulturowa - umożliwia przekazywanie kultury w wymianę jednostką i społecznym ................umożliwia adoptowanie się do danej kultury
   
   Powstanie języka
   - koncepcja „Królik z kapelusza” - gwałtowna mutacja w zestawie genów u wczesnych homonidów lub rozrośnięty mózg (ewolucja punktualizmu)
   - koncepcja „ślimak na skale” - powolny rozwój języka w ciągu tysiąclecia
   - pidżyny - języki pomocnicze, którymi posługują się ludzie nie mający wspólnego języka
   - kreole - pidżyny, które stają się językiem ojczystym dla jakiejś społeczności
   
   Język to:
   - przekaźnik informacji prostych
   - słabo informuje o uczuciach i emocjach
   - szczególnie efektywny jako instrument perswazji i interakcji
   - funkcje języka (przekazu) wg Jakobsona
   - ekspresyjna (umożliwia wyrażanie emocji)
   ~ koratywna - umożliwia przekonanie, prerswazję
   ~ referencyjna - umożliwia odwołanie się, pokazanie swojej wiedzy
   ~ faktyczna - nawiązania i utrzymanie kontaktu społecznego
   ~ metajęzykowa - umożliwia mówienie o języku
   
   3 poziomy
   
   Co dana osoba mówi
   Co dana osoba ma na myśli
   Co odbiorca myśli, że nadawca miał na myśli
   

3. Era pisma
   a) 3500 r p.n.e. Sumerowie korzystają z systemu piktogramów
   b) 2600 r p.n.e. hieroglificzne pismo egipskie, trzy rodzaje znaków: ideogramy, fonogramy, deteminatyty
   c) 1800 r p.n.e. alfabet fenicki (bez samogłosek)
   d) 1400 r p.n.e. majstarsze zapisy chińskie
   e) 775 r p.n.e. Gracy rozwijają alfabet fonetyczny, teksty zapisuje się i czyta od lewej do prawej
   
   Pismo pozwala na utrwalenie wiedzy na nośnikach i pozwala na korzystanie z tej wiedzy pokoleniom późniejszym, co spowodowało rozrost wiedzy w późniejszych latach.

4. Era druku i komunikowania masowego
   - 450 r. pierwsze formy drukarskie w Chinach ( tablice drewniane, inkaust, papier )
   - 765 r. Japonia: książki z ilustracjami
   - 1049 r. Korea - ruchome czcionki kamionkowe
   - 1314 r. Chiny - ruchome czcionki drewniane
   - 1392 r. Korea - ruchome czcionki metalowe
   - 1445 r. - Gutemberg - pierwsza w Europie książka drukowana ruchomą czcionką i prasą drukarską.
   
   Początki ery druku i komunikowania masowego datuje się na 1445 r.
   

5. Era telekomunikacji i informacji
   - 1837 r. S. Morse demonstruje telegraf
   - 1839 r. L. Daguerre - zasady fotografii
   - 1840 r. - S. Morse - opracowanie tzw. alfabetu Moers'a
   - 1844 r. - wiadomość pierwszą publiczną linią telegraficzną - USA
   - 1851 r. kable podmorskie do komunikacji telegraficznej między Anglią i kontynentem
   - 1858 r. transoceaniczny kabel telefoniczny
   - 1876 r. A. Bell opracował telefon
   - 1877 r. T. Edison wynalazł fotograf
   - 1880 r. T. Edison wynalazł żarówkę
   - 1894 r. bracia Lumiere - aparat kinematograficzny
   - 1895 - 1897 Guliano Marconi i Aleksander Popow - radiotelegraf
   - 1906 r. - USA program radiowy składający się ze słowa i muzyki
   - 1923 - 26 Zworykin i Baid - telewizja
   
   Fonograf - pierwszy przedmiot zapisujący i odtwarzający dźwięki

6. Era komputerów

Temat - Modele

1. Model przekazu sygnałów C. Shannona i W.Wearera obejmuje następujące elementy.
   - źródło informacji
   - nadajnik
   - kanał przekazu
   - odbiornik
   - adresat informacji
   
   Odnosi się do Tradycji Cybernetycznej
   
   

Jego graficzna wersja wygląda następująco













Źródło Przekaz Sygnał Sygnał Przekaz

Informacji Nadajnik nadany Kanał odebrany Odbiornik Adresat







Źródło

Zakłóceń


Oznacza to w którą stronę idzie sygnał

Model ten powinien być rozpatrywany na trzech poziomach

Poziom A - kwestie techniczne. Jak dokładnie (ściśle) symbole komunikacyjne mogą być

przesyłane.

Poziom B - problemy semantyczne. Z jaką precyzją (dokładnością) przesyłane symbole

pokazują pożądane znaczenie. Jaki kod powinien być użyty.

Poziom C - problemy efektywności. Z jaką efektywnością otrzymane znaczenie prowadzi do

porządnego zachowania.

Trzy rodzaje szumów

• Techniczne, związane z kanałem

• semantyczne, związane z kodem

• psychologiczne związane z uczestnikami procesu komunikowania - mogą być spowodowane wzajemnym zainteresowaniem lub jego brakiem

Szum w kanale informacji, czyli zakłócenia na jakie może natrafić nadawca informacji.


Kod czyli sposób przekazywania informacji

Przepustowość i pojemność kanału

Zwroty socientyczne są to zwroty, aby nawiązać kontakt społeczny

Zwroty egocentryczne są to zwroty, aby wyrazić własną opinię.

Technika redukcji ( termin cybernetyczny oznaczający nadmiar)

Technika powtórzeń - nadawca powtarza elementy przekazu, aby do odbiorcy doszedł komunikat nie zniekształcony.

27 PAŹDZIERNIKA 2007

II. Model dwustopniowego przepływu informacji: zakłada wpływ komunikacji interpersonalnej na ludzi. Powstał w 1953 /55 roku, w wyniku badań empirycznych, podczas kampanii wyborczej.

Założenia:

• pośredni wpływ mediów na jednostkę

• kontakt interpersonalny odgrywa ważną rolę

• występowanie zjawiska przywództwa opinii

• łączne ujmowanie przekazów informacyjnych i wpływy na postawy i świadomości innych ludzi.

Schemat modelu przedstawia się następująco:


































nadawca- instytucja medialna

przywódca opinii- źródło informacji

Kształtował się gdy media miały ogromny wpływ na odbiorcę.

Odbiorcy aktywni- poszukują informacji

Odbiorcy bierni- również poszukują informacji, jednak nie w takim stopniu jak odbiorca aktywny

Instytucja medialna może wpływać na odbiorcę

Przywódcy opinii:

• osoby prezentujące określone wzorce zaspokajania potrzeb, które są przedmiotem naśladownictwa i upowszechniania wśród danej grupy

• cechuje je relatywnie wysoki poziom samooceny otwarty stosunek do świata, wysoki status materialny i społeczny, wszechstronna aktywność zawodowa, pionierskie i pozytywne nastawienie do nowości rynkowych

• mogą to być aktorzy, sportowcy, naukowcy, politycy, lekarze, czy dyktatorzy mody.

Funkcjonują w danym środowisku, mają bezpośredni kontakt z innymi ludźmi, mają autorytet w swojej grupie (autorytet nieformalny), są to osoby z wysoką samooceną, osoba, która odniosła sukces np. finansowy. Są to osoby aktywne.

Grupy przywódców opinii:

• liderzy lokalni- osoby pochodzące, mieszkające i związane z danym regionem, dysponujące szeroką siecią relacji społecznych, często aktywnie działające w lokalnych stowarzyszeniach. Preferują prasę i radio lokalne,

• liderzy kosmopolityczni- osoby niezwiązane z regionem, utrzymujące wyselekcjonowane kontakty, zazwyczaj w ramach grupy o podobnej pozycji społeczno- ekonomicznej, interesują się najbardziej mediami publicznymi i narodowymi, przez co pełnią rolę ekspertów w sprawach wykraczających poza sprawy lokalne ( ogólnokrajowym).

AKT PERSWAZYJNY :

Perswazja - jest sztuką nakłaniania kogoś do własnych racji, różni się od manipulacji, tym, że nakłanianie danej osoby do czegoś nie zaszkodzi jej w późniejszym czasie (z łac. Persuasio). Powstał w 19848 roku.

Model aktu: Lasswel :














Komunikat perswazyjny:

• wywołuje zmiany - czyli zmiany zachowania odbiorcy, lub zmiany jego postawy i przekonań.

• wywiera wpływ- perswazja definiowana jako taką komunikację, której celem jest wywarcie wpływu na anatomiczne oceny i działania innych,

• ma charakter komunikacyjny- perswazja zawsze wymaga komunikacji.

Model psychologiczny - zajmuje się percepcją przekazu , G. Gebner (model percepcji) sposób postrzegania przekazu telewizyjnego.




















F- forma

T- treść

p- przekaz

Postrzeganie jest subiektywne.

POWSTANIE I EWOLUCJA MEDIÓW MASOWYCH:

1. Determinizm technologiczny- Przedstawiciele tej koncepcji to Harald Innis (sformułował ją) i jego uczeń Marshal McLuhan - obaj pochodzą z Kanady.

• Praprzyczyną postępu w dziedzinie komunikowania masowego jest samoczynny i samoregulujący się rozwój techniki,

• Coraz doskonalsze środki przekazu

• Nie treść i sposób wykorzystania mediów, a ich techniczna natura wpływa na formy społecznej orientacji (Innis) i sposób postrzegania rzeczywistości (McLuhan)

• Historia ludzkości- cztery epoki: wiek plemienny, wiek pisma, wiek druku, wiek elektroniczny,

• Przejście z okresu do okresu gwałtownie związane jest z wynalazkiem: alfabetu fonetycznego, prasy drukarskiej, telegrafu,

• Media poszerzają jakieś zdolności człowieka, intensyfikują cielesny organ, zmysł funkcje.

• Medium jest przekazem- treść komunikatu danego medium jest równie ważne jak napisy na pokrywie bomby atomowej,

• Globalna wioska- media elektroniczne pozwalają nawiązać kontakt z każdym, wszędzie i natychmiast.

• Media gorące i zimne:

• Gorące- kanały komunikacji o wysokiej rozdzielności zazwyczaj nakierowane na jeden zmysł, gromadzą liczne dane w sposób nie wymagający wysiłku odbiorcy (druk, fotografia, film, radio),

• Zimne- niska rozdzielczość, kilka zmysłów (powstał w latach 50 ubiegłego wieku, technika rozwija się samoczynnie), wymuszają wysoki stopień uczestnictwa do uzupełniania zamazanego obrazu (telefon, telewizja).

• Determinizm polityczno- ekonomiczny Przyczyną postępu w dziedzinie komunikowania masowego i mediów masowych są stosunki klasowe i stosunki produkcji. Koncepcja sformułowana przez przedstawicieli szkoły Frankfurdzkiej np.: Adormo, Horgheimer, Lazosfer... dotyczy ona walki klas i stosunków produkcji (czyli czy jesteśmy właścicielami środków produkcji, czy wykonujemy tą produkcję - to określa nasze miejsce w hierarchii społecznej. Media są tu traktowane jako środki produkcji.

• Stosunki klasowe i sposoby produkcji,

• Klasa panująca- utrzymanie hegemonii- zainteresowana jest możliwością rozwoju mediów, tych które bardziej manipulują świadomością ludności. Decyduje, które media będą się rozwijać, a które nie. Te na które można wywierać wpływ mogą się rozwijać.

• Konieczność coraz doskonalszych mediów perswazyjnych

• Decyzje polityczne i ekonomiczne możliwości (odwołuje się do marksizmu)

3. determinizm kulturalistyczny

• powstał w latach 30 ubiegłego stulecia

• głównym przedstawicielem jest Raymond Williams

• impulsem mają być zmiany sposobu produkcji i zmiany warunków życia społecznego,

• nowe potrzeby i sposoby ich zaspokajania,

• industrializacja (uprzemysłowienie)-

• urbanizacja- tworzenie nowych osiedli, miała ogromny wpływ

• migracja- przenoszenie o charakterze stałym , z ośrodka wiejskiego do ośrodka miejskiego (rozwój mediów- fotografia)

• zwiększenie dochodów- dochód brutto, netto, dyskrecjonalny- po opłatach, środki niezbędne od życia- podatek.

• zwiększenie ilości czasu wolnego (kodyfikacja czasu pracy)- coś co jest przeciwne czasowi pracy, rozwój kina, kinematografii

• szkolnictwo na poziomie podstawowym- zmieniło ,obniżyło analfabetyzm, przymus szkolny, przygotowanie robotników najemnych (XIX w)

• znoszenie cenzusów- znoszenie cenzusów wyborczych, zwiększanie dostępu do życia społecznego, nadawanie coraz szerszym grupom społecznym prawa wyborczego.

• 
  Krzywa EPS-

• trzy stadia rozwojowe mediów: elitarne, popularyzacji, specjalizacji,

• studium elitarne- dostępne jest ograniczonej grupie odbiorców z powodu trzech barier (bariera technologiczna, ekonomiczna, kulturowe)

• studium popularyzacji- wzrost poziomu dochodów i wykształcenia, właściwa polityka repertuarowa

• stadium specjalizacji- akceleratory specjalizacji, specjalizacja wewnętrzna i całościowa.

Krzywa powstała w latach 70 ubiegłego stulecia. Różnie się znacznie od poprzedniej (determinizm kulturalistyczny). Zakłada, że wszystkie media przechodzą przez 3 stadia. Media różnie przez tez te stadia przechodzą. Niektóre są dłużej w stadium elitarnym, a niektóre krócej.

Bariera technologiczna- mała produkcja nowego medium, niski poziom funkcjonalny, techniczny ,brak systemu produkcji i dystrybucji przekazów.

Bariera ekonomiczna- wysoki koszt nabycia urządzenia, wysoki koszt użytkowania.

Bariery kulturowe- poziom wykształcenia społeczeństwa, analfabetyzm, im niższe wykształcenie tym niższe potrzeby poznawcze, mniejsze zainteresowanie medium.

Właściwa polityka repertuarowa - polega na tworzeniu przekazu łatwych dla odbioru, atrakcyjnych, które zapewniają zapotrzebowanie potrzeb emocjonalnych odbiorców, ma zadowolić wszystkich odbiorców.

Akceleratory (przyspieszacze)- cztery zjawiska, które muszą zaistnieć w tym samym czasie.

• Wzrost poziomu wykształcenia- specjalizacja zawodowa, powoduje indywidualizacje potrzeb, popyt na informację o charakterze szczególnym, musi być grupa zainteresowana tym przekazem

• Wzrost poziomu zamożności

• Wzrost ilości czasu wolnego.

• Wzrost liczby odbiorców

Jeśli zjawiska te występują razem to medium wchodzi w stadium specjalizacji. Dwa rodzaje specjalizacji:

• Wewnętrzna- dane medium oferuje przekazy adresowane do różnych grup odbiorców,

• Całościowe- dane medium oferuje podobne przekazy tej samej grupie odbiorców, (adresowane do tej samej grupy - np. kanały tematyczne)

Znaczenie mediów:

• Rosnący i zmieniający się przemysł,

• Zasoby władzy- są instrumentem zarządzania społecznego (rząd za pomocą, pośrednictwem mediów dociera do ludzi, obywateli)

• Arena życia publicznego- stanowią arenę, gdzie toczy się życie publiczne, dyskutuje się na temat spraw dotyczących obywateli.

• Czynnik kulturotwórczy - są instytucje, które tworzą kulturę, to właśnie media decydują co jest kulturą wyższą, a co nie

• Dominujące źródło definicji i wyobrażeń o rzeczywistości społecznej- dostarczanie obrazu rzeczywistości społecznej, przez to, że komentują - definiowanie życia.

Nie popadły w stan regresu odkąd się pojawiły. Jedyna gałąź przemysłu, która się rozwija, generuje nowe miejsca pracy, również w innych sektorach gospodarczych.

Cechy instytucji medialnych:

• Skomplikowane urządzenia techniczne i wysokie nakłady

• Liczny i wykwalifikowany personel,

• Schemat organizacyjny

• Prawne ramy działania.

Wykład 28.10.2007

Cechy instytucji medialnych:

• Skomplikowane urządzenia techniczne i wysokie nakłady

• Liczny i wykwalifikowany personel

• Schemat organizacyjny

• Prawne ramy działania

2 ustawy medialne:

• Ustawa prawo prasowe z roku 1984:

• Ustawa o radiofonii i telewizji z 1992 roku (powstała Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji)

• Organ państwowy powołany do monitorowania, kontroli radia i telewizji)

• Udzielanie koncesji na nadawanie naziemną dystrybucje przekazu

• Powoływanie rad nadzorczych mediów publicznych (rady powołują zarządy)

Status nadawcy wskazuje, jakie są sposoby finansowana nadawcy, związane jest to z zasadami i obowiązkami nadawcy

Trzy rodzaje nadawców:

• Nadawca publiczny finansowany z trzech źródeł

• Abonament

• Działalność gospodarcza

• Dotacje budżetowe

• Nadawca komercyjny finansowany tylko i wyłącznie z działalności gospodarczej i działający na podstawie koncesji

• Nadawca społeczny finansowany z dobrowolnych datków osób fizycznych i prawnych

Publiczność masowa

Dwoisty charakter jako źródło zróżnicowania definicji

1. Publiczność masowa jako zbiorowość uformowana w odpowiedzi na media

2. Publiczność masowa jako niezależnie istniejąca grupa społeczna

Publiczność masowa jako zbiór:

• Ogół odbiorców mediów

• Publiczność masowa jako masa społeczna

• Publiczność masowa jako rynek

• Publiczność masowa jako masa społeczna

Ogół odbiorców mediów widzowie, słuchacze, internaucii

• Publiczność potencjalna

• Publiczność aktualna audytorium - rzeczywiście korzystają z danego medium

• Publiczność konkretnego przekazu - rejestrują treść konkretnego przekazu

• Publiczność internalizująca treść przekazu - pozostaje pod rzeczywistym wpływem treści przekazu

Publiczność masowa jako masa społeczna:

• Ogromny rozmiar

• Heterogeniczność zróżnicowana pod względem cech socjodemograficznych

• Homogeniczność zainteresowań zróznicowana pod względem jednej cechy (zainteresowani konkretnym przekazem)

• Rozproszenie nie zajmuje konkretnej przestrzeni

• Anonimowość nie występują żadne związki i interakcje

• Brak społecznej organizacji skład ulega ciągłym zmianą

• Płynna i nietrwała kompozycja

Publiczność masowa jako rynek

Podwójne znaczenie dla mediów:

• Zbiór potencjalnych konsumentów produktu

• Publiczność reklamy, która jest źródłem przychodów mediów

Publiczność masowa jako grupa społeczna - niezależnie od mediów …………………….. nie jest przez media warunkowane:

• Publiczność poinformowana - poszukuje informacji w różnych mediach z racji swojej aktywności społecznej i zawodowej

• Publiczność zaangażowana - osoby będące zwolennikiem opcji światopoglądowej, które mają skłonność korzystania mediów z podobnymi opcjami

• Publiczność lokalna - publiczność mediów lokalnych

• Publiczność wyspecjalizowana - mediów specjalizacji całkowitej publiczność ludzi, które mają pewne zainteresowania lub hobby

Przekaz w komunikowaniu masowym

• Seryjność i standaryzacja produkcji - przekaz, który jest przekazem w sposób ciągły i seryjny

• Publiczny charakter - dostępny jest każdemu, kto chce się z tym zapoznać

• Zwielokrotnienie przekazu - mechanizm reprodukcji, powielanie przekazu

• Cykliczność (periodyczność) - udostępniane jest odbiorcą w określonych odstępach czasu

• Schematyczność - przekaz ma stałe z góry wyznaczone miejsce w ramówce telewizyjnej lub radiowej lub w ramówce gazety

• Redundancja - przewidywalny nadmiar przewidywania

• Uniwersalność - powszechnie zrozumiały

• Szeroki kod - kod językowy, proste wypowiedzi

• Anonimowość - tworzony przez wielu ludzi

KOMUNIKOWANIE MIĘDZYNARODOWE

Komunikowanie międzynarodowe to:

• Ciągły i nieuchronny proces komunikacji społecznej w świecie, w którym uczestniczą wszystkie rodzaje środków przekazu, ludzie, narodowe i ponadnarodowe struktury instytucjonalne, organizacje międzynarodowe i korporacje transnarodowe, dzieła sztuki i wytwory materialne (narzędzia, artykuły przemysłowe itp.)

• Komunikowanie międzykulturalne

Schemat komunikowania międzynarodowego pomiędzy różnymi narodami wg Davisona:

ELITY / RZĄDY ELITY / RZĄDY

















KRAJ KRAJ

A B







SPOŁECZEŃSTWO SPOŁECZEŃSTWO

Dwa rodzaje komunikowania międzynarodowego:

• Instytucjonalne formy oddziaływania

• Zadanie opiniotwórcze

• Realizacja przekazywanie, informacje

• Cele organów rządowych

• Cele pozarządowych środków przekazu

• Komunikowanie interpersonalne

• Niejednoznaczny cel

• Mały zakres oddziaływania

Obie formy występują zawsze komplementarnie i stanowią mechanizm kształtowania międzynarodowej opinii.

Czynniki decydujące o pobudzeniu zainteresowania narodem:

• Obszar kraju i jego położenie

• Zasoby bogactw naturalnych

• Stopień uprzemysłowienia kraju

• Tradycje i historie

• Religie i normy prawne

Instrumenty komunikowania międzynarodowego:

• Agencje informatyczne: prasowe i telewizyjne

• Międzynarodowe rozgłośnie radiowe i telewizyjne

• Internet

Komunikacja międzykulturowa:

Pojęcie:

• Treść komunikacji międzykulturanej - porozumiewanie się ludzi różnych kultur

• Komunikacja międzykulturowa - akt rozumienia i bycia rozumianym przez audytorium o innej kulturze

• Analiza komunikowanie miedzykulturowego - pod kątem partnerów i pod kątem przebiegu

Dwa rodzaje komunikacji:

• Cross cultural - cechy właściwe danych kultur, których członkowie biorą udział w komunikacji; podejście kulturowo - porównawcze; komunikacja różnych grup wewnątrz kultury narodowej

Cel: poznanie różnic między charakterem komunikacji różnych ludzi

• Intercultural - proces komunikacji, czyli zachodzą pomiędzy uczestnikami ………………………………………….

Kultura jako źródło barier:

• Etnocentryzm - skłonność do wydawania negatywnych sądów o obcej kulturze; odwołanie się do standardów obowiązujących w kulturze rodzinnej

• Megalomanie narodowe - przekonanie o niezwykłości własnego narodu o jego centralnym miejscu w świecie, o pochodzeniu od słusznych w historii ludów o wyższości własnego języka, o wyższości własnych obyczajów, o szczególnym stosunku Boga do własnego kraju

• Uprzedzenia

• Trzymanie się z góry przyjętych wyobrażeń na temat jednostki, grupy nawet przeczących im informacji

• Opiera się bardziej na pogłoskach niż na bezpośrednich dowodach

• Wyraża emocjonalny stosunek do innych

• Stereotypy

• W. Lippmen - naturalna skłonność ludzkiego poznania do tworzenia schematów pojęciowych, które kierują procesem poznania, obszar w naszej głowie

• Uproszczony i zabarwiany emocjonalnie obraz rzeczywistości przyjęty w drodze socjalizacji

• Niepewność

• Towarzyszy nam przez całe życie, dotyczy nie tylko jednostki

• Kultura nastawiona jest na osłabienie niepokoju, radzenie sobie z sytuacjami niepewnymi jest zjawiskiem kulturowym

• Osoba należąca do innej kultury źródło niepokoju

• Mylne interpretacje w komunikacji niewerbalnej

• Proksemika - używanie przestrzeni i terytorialności

• Kinestyka - gesty, język ciała, wyraz twarzy

• Prajęzyk -niewerbalne elementy mowy

• Haptyka - stosowanie dotyku w komunikacji

• Ubiór i wygląd zewnętrzny

• Język

• Brak wystarczającej znajomości języka, w którym prowadzona jest komunikacja międzykulturowa ( idiomy, zdrobnienie, inne znaczenie podobnie brzmiących słów)

• Polityczna poprawność

- 3 -

odbiorca

odbiorca

odbiorca

odbiorca

odbiorca

nadawca

przekaz

kanał

Przywódca opinii

odbiorca

Z JAKIM SKUTKIEM?

Analiza efektów

DO KOGO?

Analiza audytorium

JAK?

Jakim medium

CO?

Analiza treści

KTO?

Analiza nadawcy

---