KRS Krajowy Rejestr Sądowy
Spółka jest najbardziej rozpowszechnioną formą prawną przedsiębiorstwa. Jest umową na mocy której wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu przez wniesienie wkładów oraz jeśli umowa lub status spółki tak stanowi przez współdziałanie w inny określony sposób.
Typy spółek: cywilne ich działania reguluje Kodeks Cywilny. Handlowe ich działania reguluje kodeks Spółek Handlowych.
Spółki Handlowe organizowane są wyłącznie w celach dopuszczonych przez prawo. Prowadzą m.in. działalność gospodarczą jako wspólne firmy produkcyjne usługowe i handlowe.
Rodzaje spółek handlowych: spółki osobowe: jawna, partnerskie, komandytowe, komandytowo-akcyjne. Spółki kapitałowe: Spółka Z Ograniczoną Odpowiedzialnością, spółki akcyjne.
Spółki osobowe: nie posiadają osobowości prawnej mogą jednak nabywać prawa i zaciągać zobowiązania. Cechą charakterystyczną jest to że biorą w niej udział osoby które się znają i mają do siebie zaufanie jak również świadczą pracę na rzecz spółki. Spółka osobowa prowadzi przedsiębiorstwa pod własną firmą (nazwą).
Spółki kapitałowe są osobami prawnymi. Mogą by tworzone przez osoby fizyczne jak i prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej które zostały dopuszczone do udziału w obrocie cywilno prawnym i mają zdolność do nabywania praw i zaciągania zobowiązań. Zawierane są na podstawie aktów założycielskich sporządzonych w formie aktów notarialnych (umowa spółki Z.O.O, statut spółki akcyjnej akt przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego w spółkę akcyjną). Podstawą prawną rozpoczęcia działalności spółek kapitałowych jest wpis do rejestru sądowego (KRS). Wspólnicy odpowiadają za zobowiązania spółki tylko do wysokości wniesionych udziałów w postaci gotówki lub wkładów rzeczowych (aparatów). Każdy ze wspólników ma prawo do udziału w zyskach oraz dysponowania swoim udziałem na warunkach wspólnych określonych w umowie bądź ustalonych przez zarząd spółki. Spółki kapitałowe mogą łączyć się z innymi podmiotami w nowe spółki, nabywać ich udziały czy inne wartości niematerialne i prawne.
Spółka cywilna powstaje w wyniku zawarcia umowy między przynajmniej dwoma wspólnikami którzy zobowiązuje się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony a w szczególności po przez wniesienie umownych wkładów. Cel zawiązania spółki cywilnej może być jednorazowy lub mieć charakter ciągły.
Spółka cywilna jest formą prawną charakterystyczną dla prowadzenia drobnych zakładów rzemieślniczych niewielkich przedsiębiorstw handlowych i usługowych.
Umowa spółki może być zawarte na czas nieoznaczony lub określony stwierdzona na piśmie która w razie sporu pomaga w ustaleniu rozstrzygnięć sądowych co jest utrudnione przy umowie ustnej.
Spółka nie jest osobą prawną z tego powodu stanowi w dokonywanych czynnościach prawnych i procesowych są zawsze wszyscy wspólnicy.
Wkłady o rodzaju wysokości oraz terminie i sposobie wniesienia przez wspólników wkładów decyduje umowa spółki. Wniesione i uzyskane w czasie jej działalności wartości składają się na majątek wspólników którego podziału nie można się domagać w czasie trwania spółki za zobowiązania spółki wspólnicy odpowiadają solidarnie i bez żadnych ograniczeń swoim majątkiem.
Przyczyny rozwiązania spółki osiągniecie celu gospodarczego spółki
Lub powstanie sytuacji w której jego osiągnięcie nie jest możliwe, zmniejszenie się liczby wspólników do jednego, upłynięcie czasu na jaki spółka została zawarta, orzeczenie sądowe o rozwiązaniu spółki z ważnych powodów.
Osobowość prawna to zdolność do zaciągania zobowiązań i posiadania praw.
Spółka Akcyjna (S.A.) jest klasycznym przykładem spółki kapitałowej. Może ją założyć jedna lub więcej osób z zastrzeżeniem że nie może to być jednoosobowa spółka Z.O.O zakładając S.A należy zgromadzić minimum kapitałowe w wysokości 500tyś zł wartość jednej akcji nie może być niższa niż 1zł. Akcjonariusze nie odpowiadają osobiście za zobowiązania spółki.
Podstawowym dokumentem spółki jest statut w formie aktu notarialnego który określa przedmiot i zakres działania spółki wysokość kapitał liczbę i rodzaje akcji prawa i obowiązki akcjonariuszy. Osoby podpisujące statut są założycielami spółki.
Podstawą działalności spółki S.A jest kapitał akcyjny wniesiony w formie udziału (akcji) czy też w postaci wkładów pieniężnych czy nie pieniężnych (aparaty)
Organy spółki akcyjnej : zarząd- prowadzi sprawy spółki i składa się z jednego lub większej liczby członków. Rada nadzorcza- sprawuje nadzór nad działalnością spółki. Walne zgromadzenie- zwoływane przez ogłoszenie trzy tygodnie przed terminem.
Przyczyny rozwiązania S.A : uchwałą walnego zgromadzenia o rozwiązaniu spółki. Z przyczyn określonych w statucie, ogłoszenia o upadłości innych przyczyn przewidzianych prawem.
Rozwiązanie następuje po przeprowadzeniu likwidacji z chwilą wykreślenia z listy KRS
Spółka Z.O.O. może być utworzona przez jedną lub więcej osób z zastrzeżeniem że nie może to być inna jednoosobowa spółka Z.O.O. wartość jednego udziału nie może być niższa niż 50zł
Wspólnicy nie odpowiadają osobiście za zobowiązania spółki ich odpowiedzialność zachodzi tylko wobec spółki a wobec wierzycieli ogranicza się do wysokości wniesionych wkładów.
Każdy ze wspólników ma równe prawa i obowiązki w spółce jeżeli umowa spółki stanowi inaczej. Podstawowym dokumentem jest umowa w formie aktu notarialnego.
Organy spółki Z.O.O. zarząd spółki( prowadzi sprawy spółki i reprezentuje na zewnątrz), rada nadzorcza (sprawuje nadzór nad działalnością spółki, tworzono obowiązkowo w wypadkach gdzie kapitał zakładowy przekracza 500tyś zł a liczba wspólników 25)
Zgromadzenie wspólników rozpatruje i zatwierdza zmiany i umowy spółki.
Rozwiązanie spółki Z.O.O. następuje z przyczyn przewidywalnych w umowie, podjęciu uchwały przez wspólników, przeniesieniu spółki zagranicę, ogłoszenie upadłości i innych przyczyn przewidzianych prawem.
Spółka jawna jest spółką osobową. Może zakładać spółki akcyjne lub być wspólnikiem tych spółek. Może nabywać udziały w spółce z.o.o. nieruchomości i koncesje. Mimo że nie posiada osobowości prawnej to może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania pozywać i być pozywanym. Godnie z kodeksem spółek handlowych musi się posługiwać nazwą firmy pod którą działa jej brak powoduje że nie może być zaliczona do spółek handlowych i nie może być wpisana do rejestru.
Wspólnicy spółki jawnej osoby fizyczne i prawne którzy ponoszą odpowiedzialność solidarnie i nieograniczenie za zobowiązania spółki.
Nakładem spółki może być gotówka nieruchomości, ruchomości, stanowiące jego własność, wyrażenie zgody na używanie jego rzeczy lub praw a także wykonywanie pracy.
Umowa spółki powinna być zawarta na piśmie pod rygorem nieważności jej treść może być dowolna i zależy od woli wspólników. Powinna zawierać: firmę i siedzibę spółki, rodzaj wykładów i ich wartość, przedmiot działalności, czas trwania spółki,
Rozwiązanie spółki następuje z: przyczyn przewidzianych w umowie, jednomyślnej uchwały wspólników, ogłoszenia upadłości, śmierci wspólnika lub ogłoszenia jego upadłości, umowy spółki prze wspólnika lub wierzyciela, prawomocnego orzeczenia sądu.
Rozwiązanie powinna być przeprowadzone przez likwidacje i fakt ten należy zgłosić do sądu rejestracyjnego. Rozwiązanie następuje w chwili wykreślenia spółki z rejestru.
Spółka komandytowo-akcyjna jest spółką osobową. Ma na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą która wobec wierzyciela za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz) a conajmniej jeden jest akcjonariuszem i nie odpowiada za zobowiązania spółki.
Kapitał zakładowy spółki powinien wynosić co najmniej 50tyś zł.
Spółki powstają na podstawie w formie aktu notarialnego...
Spółka komandytowa ma na celu prowadzenia przedsiębiorstwa pod własną firmą . część wspólników komplementariusze- odpowiadają całym swoim całym majątkiem za zobowiązania spółki. Część udziałowców komandytariusze ograniczają swą odpowiedzialność do wniesionego wkładu. Z tego powodu ryzyko w spółce nie jest rozłożone równomiernie. Umowa w formie aktu notarialnego i zgłoszenia do rejestru sądowego.
Spółka partnerska jest utworzona przez wspólników (partnerów) w celu wykonywania wolnego zawodu w spółce prowadzonej przedsiębiorstwo pod własną firmą. Partnerami w spółce mogą być wyłącznie osoby fizyczne uprawnione do wykonywania wolnego zawodu np: adwokat, aptekarz, architekt, doradca podatkowy, lekarz, lekarz stomatolog, pielęgniarka, radca prawny, rzecznik patentowy, rzecznik majątkowy, biegły rewident, broker ubezpieczeniowy, księgowy, lekarz weterynarz, notariusz, położna, tłumacz przysięgły
Przedsiębiorstwo spółdzielcze powstaje jako dobrowolne i samorządne zrzeszenie o nieograniczonej liczbie osób prowadzących wspólną działalność gospodarczą w interesie swoich członków w celu zaspokajania ich potrzeb.
Podstawą tworzenia i działania spółdzielni w Polsce jest Prawo Spółdzielcze. Wysokość wkładów nie jest z góry określona. Spółdzielnia powstaje z chwilą wpisania przez założycieli do rejestru sądowego na podstawie przyjętego statutu i w ten sposób uzyskuje osobowość prawną . założycielami spółdzielni powinno być minimum 10osób fizycznych lub 3osoby prawne.
Cechą różniącą spółdzielnie od innych przedsiębiorstw jest to że występują w niej dwa kierunki działania gospodarczy i społeczny ponieważ jest nie tylko przedsiębiorstwem ale i wspólnotą ludzi.
Organy spółdzielni: walne zgromadzenie członków, rada nadzorcza, zarząd.
Rodzaje spółdzielnie wytwórcze ( produkcyjne) np. w rolnictwie w rzemiośle, przetwórstwie spożywczym. Handlowo usługowe- osoby zatrudnione w nich to członkowie spółdzielni i pracownicy najemni. Spółdzielnie konsumentów np. spółdzielnie mieszkaniowe
Przedsiębiorstwo państwowe jest samodzielnym samorządnym i samo finansującym się podmiotem posiadającym osobowość prawną. Właścicielem jest skarb państwa w którego imieniu działa właściwy minister.
Organy założycielskie przedsiębiorstwa państwowego: centralne organy administracji państwowej (podlegają prezesowi rady ministrów) lub właściwemu ministrowi są to m.in. główny urząd statystyczny Urząd Patentowy RP, Agencje do spraw inwestycji zagranicznych. Wojewodowie.
Organ założycielski decyduje też o łączeniu podziale i likwidacji przedsiębiorstwa oraz dokonuje kontroli i oceny jego działalności.
Struktura organizacyjna przedsiębiorstwa państwowego: ogólne zbieranie pracowników lub delegatów, rada pracownicza, dyrektor przedsiębiorstwa.
Zasady działania i sprawy przedsiębiorstwa reguluje statut uchwalony na wniosek dyrektora przez pracownika na zebraniu ogólnym który jest zatwierdzony przez organ założycielski.
Rodzaje prywatyzacji: bezpośrednia- polega na zmianie właściciela poprzez likwidacje przedsiębiorstwa w drodze sprzedaży oddania w dzierżawę wniesienia przedsiębiorstwa do spółki, ten rodzaj prywatyzacji przeprowadzony jest dla przedsiębiorstw zatrudniających maksymalnie 500osób. Pośrednia- odbywa się przez komercjalizacje przedsiębiorstwa państwowego czyli przekształcenie go w jednoosobową spółkę skarbu państwa, minister skarbu zbywa akcje lub udziały należące do skarbu państwa innym właścicielom w drodze oferty publicznej przetargu publicznego czy nieodpłatnego przekazania do 15% akcji osobą uprawnionym najczęściej pracownikom.
Komercjalizacji- dokonuje minister skarbu państwa na wniosek organu założycielskiego, dyrektora przedsiębiorstwa państwowego rady pracowniczej, z własnej inicjatywy.
Struktura organizacyjna jest to układ systemu wzajemnych zależności i powiązań między komórkami organizacyjnymi
Komórka organizacyjna to zespół ludzi i środków kierowanych przez jednego zwierzchnika wykonujący określone wyodrębnione jednorodne lub pokrewne zadanie.
Struktura liniowa charakteryzuje się ważnym podziałem władzy i kompetencji oraz odpowiedzialnością. Każdy pracownik ma tylko jednego przełożonego. W swojej czystej klasycznej formie występuje tylko w małych firmach i instytucjach np. w sklepie magazynie w przedsiębiorstwie o mało zróżnicowanej produkcji.
Wady rozwiązania liniowego kierownik zajmuje się wszystkim tzn. rekrutuje rozlicza płace, przekazuje polecenia, ocenia pracowników itp. Zatem jego władza musi być rozległa. Ryzyko unieruchomienia firmy w wyniku przerwania drogi służbowej (nieobecność kierownika). Mała elastyczność. Kierownik jest przeciążony umysłowo. Kierownik nie wyspecjalizowany w każdej dziedzinie stąd duże prowadopodobieństwo podejmowania nietrafnych decyzji.
Struktura funkcjonalna występują kierownicy specjaliści a pracownicy otrzymują polecenia od kilku zwierzchników z których każdy wyspecjalizowany jest w odrębnej czynnościach. Rządzą zatem eksperci a nie kierownicy „od wszystkiego: podział pomiędzy nich jest realizowany w sposób przemyślany i celowy. Dzięki temu organizacja może się łatwiej dostosować do zmiany w otoczeniu.
Struktura liniowo sztabowa wyżej wymienionej strukturze połączono strukturę liniową ze strukturą funkcjonalną. W ten sposób zachowano zasadę podporządkowania jednemu przełożonemu i zapewniono fachowość decyzji. Specjaliści tworzą komórki sztabowe pełniące funkcję doradcze wspomagające kierowników liniowych które nie mają uprawnień decyzyjnych.
Przedsiębiorstwo to podmiot gospodarczy prowadzący na własny rachunek działalność gospodarczą w celu osiągnięcia określonych korzyści. Stanowi samodzielną jednostkę wyodrębnioną pod względem: prawnym tzn że ponosi odpowiedzialność za skutki swojej działalności i korzysta z ochrony prawa. Wiąże się z posiadaniem osobowości prawnej. Organizacyjnym tzn że ma swoją nazwę siedzibę strukturę organizacyjną granice fizyczne czyli terytorium i samodzielność decyzyjną. Ekonomicznym tzn że ma obowiązek pokrywania wydatków bieżącej działalności oraz finansowanie działalności rozwojowej.
Cel działalności przedsiębiorstwa: zysk w małych i średnich firmach marka dobra opinia pozycja na rynku w dużych spółkach akcyjnych przedsiębiorstwach publicznych.
Przedsiębiorca to osoba posiadająca własne przedsiębiorstwo lub nim zarządzająca na rzecz innych osób to również osoba inicjująca zamierzenia gospodarcze oraz założyciel nowego przedsiębiorstwa. Dostrzega możliwości których nie dostrzegają inni lub na które nie zwracają uwagi.
Przedsiębiorczość wiąże się z inicjowaniem zmian umiejętności wykorzystania zmian i zagrożeń w celu osiągnięcia określonych korzyści to również umiejętności odrzucania starych przyzwyczajeń rutyny schematów i wzorców postępowania.
Cele każdego przedsiębiorstwa dzielimy na : społeczne (mają charakter zewnętrzny i wyróżnia się : w tworzeniu miejsc pracy, pomnażaniu majątku narodowego, zaspokajanie potrzeb społecznych poprzez wpłaty do budżetu)własne przedsiębiorstwa (np. zdobywanie nowych rynków - dywersyfikacja. Poprawa rentowności, zwiększenie sprzedaży, ugruntowanie pozycji na rynku)
Wszystkie cele muszą być spójne i się pokrywać tak by przedsiębiorstwo mogło funkcjonować i prowadzić działalność przestrzegając zasady gospodarowania
Głównym celem przedsiębiorstwa jest misja oparta na przyjętych założeniach dotyczących jego zamierzeń które chce osiągnąć w przyszłości. Wyraża aspiracje i trwałe dążenia firmy.
Klasyfikacja celów w zależności od wykonywanych funkcji: produkcyjne, marketingowe, finansowe, badawczo rozwojowe, załogi
Budując cele przedsiębiorstwo musi mieć na uwadze że cele powinny być ambitne i mobilizujące oraz realne
Funkcje podstawowe przedsiębiorstwa: fizyczne wytwarzania (produkcja) sprzedaży (handel) dostarczania oraz obsługi produktu na rynku (usługi)
Na wypełnienie wyżej wymienionych funkcji składają się następujące działania: logistyka działań wewnętrznych (magazynowani sortowanie inwentaryzacja, transport, różnego rodzaju obsługa związana z zaopatrzeniem) logistyka działań zewnętrznych (transport, magazynowanie, dostarczanie gotowego produktu do nabywcy) wytwarzanie obejmuje wszystkie operacje w procesie produkcji aż do otrzymania wyrobu gotowego, marketing i zbyt działania od producenta do konsumenta obejmujący promocje i reklamę badania rynkowe określenie ceny towaru wybór kanału dystrybucji sprzedaży, usługi czyli to wszystko co wiąże się z obsługą wyrobu gotowego jego instalowaniem instruowaniem użytkowników oraz naprawianiem
Funkcje pomocnicze (wspomagające) obejmują działania zapewniające realizacje funkcji podstawowych i mają wpływ na ich efektywność obejmują : infrastrukturę firmy na którą składa się (zarządzanie, planowanie, rachunkowości, działania prawne i stosunki z otoczeniem)zarządzanie zasobami ludzkimi czyli ( planowanie zatrudnienie i analiza pracy, nabór szkolenia rozwój pracowników, ocena wyników i systemy wynagrodzenia stosunki pracy, rozwiązywanie konfliktów) badania i rozwój czyli rozwój technologii wpływającej na tworzenie wartości w zakresie procedur procesów wytworzenia wyrobów gotowych, zapotrzebowanie na surowce i materiały działalność pomocnicza związana z podstawowymi zakupami, zarządzanie finansami.
Postać dokumentacji formalnej przedsiębiorstwa uzależniona jest od formy prawnej przedsiębiorstwa.
Rola aktu założycielskiego stanowią: dla osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą jednorazowo wniosek właściciela zgłaszający działalność gospodarczą i zaświadczenie o wpis do rejestru, dla spółki cywilnej i jawnej umowy spółki, dla spółki partnerskiej komandytowej i z.o.o umowa w formie aktu notarialnego, dla spółki akcyjnej i spółdzielni statut.
Wszystkie akty założycielskie podlegają rejestracji w krajowym rejestrze sądowym właściwym dla siedziby przedsiębiorstwa.
Statut przedsiębiorstwa pełnie dwojaką rolę: aktu założycielskiego , dokumentu określającego wewnętrzną organizację przedsiębiorstwa
Statut jest swoistą „konstytucją” przedsiębiorstwa określającą kompetencje jego organów oraz wewnętrzne organizacje. Jest podstawą do formułowania przez organy przedsiębiorstwa innych aktów dotyczących organizacji wewnętrznej
Regulamin organizacyjny i schemat struktury organizacyjnej przedsiębiorstwa wynikają z wewnętrznego podziału pracy wskazujące realizatora szczegółowych zakres ich działania i odpowiedzialności
Księga służb powstaje przy szczegółowych opracowaniach i jest zbiorem przepisów określających zakres zadań uprawnień i odpowiedzialności w stosunku do komórek stanowisk organizacyjnych
Regulamin pracy jest dokumentem ustalającym porządek wewnątrz przedsiębiorstwa a w szczególności dotyczy obowiązków pracowników.
Instrukcje organizacyjne określają przepisy dotyczące sposobu realizacji celów przez poszczególne komórki organizacyjne
Wśród instrukcji wyróżniamy instrukcje : obiektów dokumentów, dotyczące bezpieczeństwa pracy, ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska
Rynek miejsce spotkań kupujących i sprzedających w celu dokonywania wymiany produktów (usług) za pieniądze. To mechanizm umożliwiający kontakt producentów z konsumentami. Pojęcia tego używa się także w odniesieniu do poszczególnych segmentów rynku np. rynek mleka hurtowy artykułów szkolnych usług bankowych.
Rynek w ujęciu ekonomicznym oznacza nie tylko miejsce zawierania transakcji ale ogół stosunków wymieniony towarowo pieniężnej podejmowanych samodzielnie między osobami przedsiębiorcami i instytucjami sprzedającymi produkty a kupującymi.
Istotą rynku jest zjawisko swobodnej wymiany towarowo pieniężnej pomiędzy uczestnikami czyli swoboda i dowolność wyboru kontrahenta swoboda wyboru rynku na którym producenci chcą sprzedawać swoje towary i na którym chcą kupować śr produkcji.
Kryteria wyodrębnienia rynku przedmiotów ( gosp domowe przeds. Produkcyjne i usługowe banki państwo). Przedmiotu obrotu: rynek produktów rynek usług( bankowe, pracy, finansowy, akcyjny, obligacyjny). Przestrzenne ( lokalny - bezpośrednio w otoczeniu klienta, regionalny- powiat województwo, krajowy- funkcjonuje w odrębie państwa, międzynarodowy- wymiana na całym świecie)
Formy rynku konkurencja doskonała, niedoskonała ( czysty monopol- monopol pełen, monopolistyczna, oligopol.)
Segment część (fragment )rynku która została wyodrębniona ze względu na należącą do niej grupę konsumentów którzy posiadają podobne postępowania wobec danego produktu lub usługi (mające wspólne wyobrażenia o oczekiwania dotyczące produktu czy usługi)
Segmentacja proces w którym zmierza się do wyodrębnienia segmentów rynku a mianowicie do podziału jego na jednorodne grupy z punktu widzenia reakcji konsumentów.
Kryteria segmentacji rynku.
Kryteria odnoszące się do konsumenta |
Kryteria odnoszące się do produktu |
|||||
Kryteria geograficzne |
Kryteria demograficzne |
Kryteria ekonomiczne |
Kryteria społeczne |
wzorce konsumpcji |
Warunki zakupu |
Oferowane korzyści |
|
|
|
|
|
|
|
Rynek dochodowy jako segment rynku jest to grupa konsumentów którą można wyodrębnić za pomocą wybranych kryteriów. Grupa ta jednakowo reaguje na strategie marketingową firmy. Punktem wyjścia do określenia rynku docelowego jest analiza postępowania konsumenta
Etapy procesu podejmowania decyzji zakupu konsumenta: uświadomienie potrzeby, poszukiwanie informacji czyli szukanie wartości, ocena wartości, decyzja zakupu (zakup wartości) postępowanie po sprzedażowe czyli konsumpcja lub użytkowanie nabytej wiedzy
Konsumenci nie zawsze przechodzą przez wyżej wymienione etapy.
Czynniki które kształtują proces decyzyjny konsumenta: interpersonalne czyli kultura społeczeństwo rodzina. O charakterze poznawczym to opinie potrzeby, percepcja motywacja.
Działalność hurtowa polega na zakupie dużych jednorodnych partii produktu w celu dalszej ich sprzedaży z zyskiem nabywcą instytucjonalnym (detalistą instytucja producentem ) rzadko nabywcą indywidualnym. Hurt jest podstawowym ogniwem handlu łączącym sferę produkcji ze sferą konsumpcji
Funkcje hurtu (hurtowników) planowanie i negocjowanie warunków dostaw. Gromadzenie i przechowywanie zapasów. Przekształcanie asortymentu produkcyjnego w handlowy. Transport i spedycja. Finansowanie procesów wymiany. Badania rynku i przekazywanie informacji rynkowych producentom i detalistą. Promocje towarów. Ustalenie cen hurtowych towarów. Prowadzenie działalności szkoleniowej i instruktorowej i doradczej dla detalistów udzielanie im pomocy w prowadzeniu księgowości kontroli zapasów. Ponoszenie ryzyka handlowego.
Każda z wyżej wymienionych funkcji ma ca celu jak najlepsze dostosowanie się do rynku w taki sposób aby uzyskać jak największe zainteresowanie wsórd konsumentów przy jednoczesnym ograniczeniu kosztów i uzyskaniu możliwie jak największych dochodów.
Hurtownicy realizujący szeroki zakres funkcji hurtowych. Działający na rynku dobór konsumpcyjnych to hurtownicy gromadzący zapasy produktów z wielu branż jednej branży i specjalizujący się w obsłudze nabywców określonego segmentu rynku np. kawy mrożonek. Działający na rynku dóbr inwestycyjnych ich klientami są producenci i nabywcy instytucjonalni oferujący nie tylko produkty ale usługi przed i po sprzedażowe np. dostawcze czy szkoleniowe. Działający na rynku płodów rolnych skupują przechowują przetwarzają i sprzedają płody rolne.
Hurtownicy realizujący ograniczony zakres funkcji hurtowych: organizujący dostawy tranzytowe a (przejazdowe) nawiązują kontrakty zawierają umowy i rozliczają transakcje kupna sprzedaży. Towar przesyłany jest bezpośrednio od producenta do nabywcy. Sprzedając towary za gotówkę. Sprzedają towary detalistą (nabywcą) lub przedsiębiorstwom dokonującym zakupów na własne potrzeby. Odbierany jest osobiście przez nabywców z magazynu hurtownika po uprzedniej zapłacie. Zaopatrujących detalistów w formie sprzedaży objazdowej- sprzedają towary za gotówkę dostarczając je własnym transportem zaopatrują w ten sposób małe sklepy rejestracje hotele w artykuły szybko psujące się. Zaopatrujący detalistów na zasadzie komisu- rozliczenie za towary następuje dopiero po sprzedaży dostarczonej partii towarów. Sprzedający towary za zamówieniem pocztowym - zbierają zamówienia za pośrednictwem poczty na podstawie wcześniej rozesłanych katalogów i ofert sprzedaży i dostawy realizują również za pośrednictwem poczty. Spółdzielnie producentów rolnych- są własnością rolników którzy zajmują się skupem i sprzedażą produktów na lokalnym rynku zbytu.
Broker to niezależny pośrednik którego podstawowym zadaniem jest kontaktowaniem sprzedających z kupującymi asystowanie w negocjacjach działa na zlecenie różnych producentów i nabywców z którymi nie jest związany stałymi umowami.
Agenci reprezentują producentów albo kupujących na podstawie długoletnich kontraktów. Różnią się przede wszystkim rodzajem świadczonych usług, terytorialnym zasięgiem działania, liczbą reprezentowanych przedsiębiorstw, wysokością pobieranych prowizji, kwalifikacjami.
Rodzaje agentów agenci producenci ( działają na zlecenia jednego lub kilku producentów poszukują nabywców na ich produkty, zbierają informacje rynkowe, przygotowuje oferty negocjują ceny o organizują dostawy). Agenci do spraw sprzedaży ( nie mają ograniczonego obszaru działania, wywierają duży wpływ na kształt tworzenie cen terminów i warunków sprzedaży). Agenci do spraw zakupu (w imieniu dostawców dokonują zakupów zajmują się organizacją dostaw wysyłką przechowywaniem towarów oraz ich transportem. Dzięki nim mali detaliści mogą zakupić najlepsze produkty po dostępnych cenach). Agenci komisanci, handlowcy prowizyjni ( komisant fizyczny dysponuje produktami, prowadzi samodzielne negocjacje z nabywcami odnośnie terminów dostaw i płatności. Są też częstymi pośrednikami na rynku płodów rolnych). Agenci aukcyjni ( działają na zlecenie większych producentów i detalistów uczestniczą w licytacji i zawierają transakcje kupna i sprzedaży na produkty które wymagają oceny organoleptycznej i są wystawione na aukcji wprost lub w postaci próbek)
Kierownik to osoba odpowiedzialna za uporządkowane działania prowadzące do osiągnięcia celów przedsiębiorstwa.
Szczeble zarządzania: kierownictwo naczelne zwykle są to prezesi, dyrektorzy, którzy odpowiadają za całość zarządzania. Kierownictwo pośredniego szczebla np. kierownik zakładu występuje gdy istnieje więcej niż jeden szczeble zarządzania. Kierownictwo bezpośredniego nadzoru np. brygadzista mistrz- osoby nadzorujące wykonawców często same wykonujące prace kierowniczą i wykonawczą.
Role kierownicze: interpersonalne związane z relacjami między ludźmi zaliczamy do nich rolę reprezentacyjną, rolę przywódcy, role łącznika. Informacyjne: role monitora, role upowszechniającego, rolę rzecznika. Decyzyjne: role przedsiębiorcy, role przeciwdziałającego zakłócenia, rozdzielającego zasoby na cele i osoby, role negocjatora.
Kierowanie przedsiębiorstwem jest zadaniem trudnym i wymaga odpowiednich predyspozycji do kadry zarządzającej. Żeby być dobrym kierownikiem należy wrodzone cechy uzupełniać odpowiednią wiedzą i umiejętnościami zdobywanych przez lata nauki i praktyki.
Styl kierownika to względnie utrwalony całokształt sposobów oddziaływania przełożonego na podwładnych w celu skłonienia ich do realizacji zadań stojących przed organizacją. Nie ma modelowego stylu kierowania ludźmi wszystko zależy od zespołu pracowników i czasu jaki jest przeznaczony na zrealizowanie celu.
Style kierowania w ujęciu tradycyjnym: autokratyczny (kierownik największą uwagę zwraca na zadania licząc na jak najszybsze ich wykonanie. Autokorekta częściej stosuje jary niż nagrody sam też ponosi odpowiedzialność i sam osiąga zaszczyt. W zespołach kierowniczych przez autokorektę częściej niż w innych spotyka się zachowania agresywne, frustracje i apatię. Styl ten nie cieszy się uznaniem z wyjątkiem zespołów o nastawieniu materialistycznym). Demokratyczny (kierownik większość decyzji podejmuje po konsultacji z grupą, częściej stosuje nagrody niż kary. Przedmiotem troski jest nie tylko realizacja celów ale również stosunki międzyludzkie. Styl ten cieszy się uznaniem członków zespołu ponieważ stwarza okazję do pełniejszego zaspokojenia potrzeb) liberalny, nie ingerujący (kierownik nie uczestniczy w wykonywaniu zadań lub robi to niechętnie unika stosowania kar i nagród a całą odpowiedzialność za wykonania zadania zarzuca na podwładnych. Liberał nie troszczy się ani o stosunki międzyludzkie w zespole. Styl ten ma najgorszą opinię w oczach podwładnych).
Współczesne style kierownika ukierunkowany na ludzi (kierownik kładzie nacisk na dobre stosunki międzyludzkie bardziej motywuje podwładnych do działania niż ich kontroluje) ukierunkowany na zadania (bardziej troszczy się o wykonanie pracy niż o poprawne stosunki między poddanymi ściśle nadzoruje podwładnych i utrzymuje z nimi wyłącznie stosunki formalne.
Zarządzanie zasobami ludzkimi to sztuka która polega na znalezieniu zatrudnieniu utrzymywaniu dobrych pracowników i zapewnieniu wysokiej efektywności ich pracy
Elementy planowania pracy: 1obsada czyli rekrutacja i selekcja. 2 ocenianie pracowników np. arkusze oceny pracownika. 3. wynagrodzenie personelu. 4. kształcenie i rozwój
Ogólny cel planowania personelu to identyfikacja przyszłych potrzeb kadrowych i przygotowaniu programów przejścia od stanu istniejącego do pożądanego. Pytania do powyższych elementów 1.ile osób i z jakimi kwalifikacjami będzie potrzebować firma w przyszłości. Jakimi ludźmi jakie stanowiska będzie obsadzać. Skąd będziemy pozyskiwali pracowników. 2 jakie kryteria oceny personelu powinniśmy obowiązywać w przyszłości. Jak dokonywać pomiaru oceny. 3. jak motywować ludzi do realizacji celów firmy. Jaki zastosować system nagrodzenia pracowników służący najefektywniejszej motywacji. 4. jak będziemy szkolić i doskonalić pracowników. Jak będziemy dbać o ich rozwój.
Podstawowe rodzaje wynagrodzeń materialne(pieniężne- czyli płaca premia płatny urlop. Niepieniężne np. organizacja wypoczynku przygotowanie posiłków) polityczne (władza, wpływ, odpowiedzialność, kontrola, informacja, kontakty z otoczeniem). Techniczne (uczestnictwo w zespołach projektowych. Rozwiązywanie problemów. Pomiar efektów.) społeczno psychologiczne (tożsamość społeczna i osobista. Uznanie. Zaufanie) związane z możliwością samorealizacji (umożliwienie kształcenia i rozwoju)
Wynagrodzenie materialne jest głównym składnikiem systemu wynagrodzeń. To wydatki pieniężne i rzeczowe ponoszone na opłacenie pracy wykonanej bądź wykonywanej pracowników.
Podstawowe elementy wynagrodzeń: płaca zasadnicza(której wysokość zależy od wykonywanej pracy na konkretnym stanowisku oraz wymaganiami kwalifikacyjnymi pracownika.) premia ( zależy od wyników uzyskanych przez pracownika grupę pracowników lub całą firmę. Premie mogą być: regulaminowe -warunki i ich wysokość o określone są w regulaminie premiowania. Uznaniowe- przyznawane poszczególnym pracownikom przez ich kierowników). Dodatek stażowy (jego wysokość zależna jest od całkowitego okresu zatrudnienia i ciągłości pracy, od okresu zatrudnienia w konkretnym zawodzie w konkretnej firmie lub stanowisku). Dodatek funkcyjny(przyznawany jest za pełnienie określonej funkcji a jego wysokość zależy od szczebla struktury organizacyjnej firmy)
Konflikt to działania sprzeczne lub niezgodne które mogą być rozpatrywane na płaszczyźnie interpersonalnej (konflikt dwóch osób) oraz na płaszczyźnie organizacyjnej( konflikt którego co najmniej jedną ze stron jest grupa osób). W odniesieniu do konfliktu między osobami mowimy o rozwiązywaniu konfliktów . na płaszczyźnie organizacyjnej o kierowaniu konfliktem,
Ze względu na strony konfliktu wyróżniamy konflikt pomiędzy: poszczególnymi osobami pełniącymi rózne role np. spór pomiędzy kierownikiem a podwładnym. Jednostką a grupą np. gdy pracownik nie jest dostatecznie uległy wobec żądań grupy. Grupami w przedsiębiorstwie np. pomiędzy pracownikami dwóch różnych brygad. Pomiędzy przedsiębiorstwami np. producentami a hurtownikiem.
Przyczyny konfliktu dzielenie zasobów przedsiębiorstwa. Cechy osobowościowe. Róznice dążeń. Rózniece wartości postaw i poglądów.
Metody rozwiązywania w zależności od oceny sytuacji tłumienie konfliktu ( nie dopuszczenie do rozwoju i przejścia konfliktu do fazy jawnej). Ograniczenie konfliktu (np. poprzez wygaszanie emocji skłanianie do negocjacji). Ignorowanie (nie zauważanie konfliktu ale tylko w tedy gdy spór jest nieistotny a strony nie są wrogami)
W konfliktach kierownicy mogą posługiwać się dominując lub przymusem jednak najskuteczniejszym zarzędziem pokierowania konfliktem są negocjacje których celem jest wspólnie zawarty kompromis. Konflikty są czymś naturalnym i nie uniknionym w postępowaniu ludzi
Materiały to dobra materialne otrzymane z surowców w wyniku określonego procesu przetworzonego i przeznaczone do dalszego przerobu np. cement, mięsa, mąka, stal, cegła itp.
Surowce to dobra materialne występujące w postaci naturalnej poraz pierwszy wprowadzone do obrotu i przeznaczone do dalszego przetworzenia np. węgiel, ropa naftowa, zboże, żywiec itp.
Klasyfikacja materiałów w układzie rodzajowym układ rodzajowy zawiera PKW i u a produkty pogrupowane są na dziesięciu poziomach. PKW i U jest jedną z najczęściej wykorzystywanych w firmach statystyk obejmującą w obrocie produkty i usługi. Oznaczenia przyjęte w PKW i U (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług.
xx dział, xx.x grupa, xx.xx klasa, xx.xx.x kategoria, xx.xx.xx pod kategoria, xx.xx.xx-xx pozycja, xx.xx.xx-xx.x dziewięciocyfrówka, xx.xx.xx-xx.xx dziesięciocyfrówka (za „x” podstawia się liczby)
symbol grupowania produktu składa się z 10cyfr zapisanych po dwie cyfry oddzielone kropkami tylko między pod kategorią, a pozycją postawiona jest kreska. Dziewięciocyfrówka i Dziesięciocyfrówka zostały stworzone wyłącznie dla statystyk krajowych.
Klasyfikacja materiałów w układzie funkcjonalnym który dzieli materiały ze względu na ich przeznaczenie. Nazwy poszczególnych grup mówią o roli i funkcji materiałów pełnionej e procesie produkcji. Wyróżniamy: materiały podstawowe, materiały pomocnicze, półfabrykaty obcej produkcji, paliwo, części zamienne do maszyn i urządzeń, opakowania, pozostałe materiały np. odpadki.
Zapotrzebowanie polega na zakupie niezbędnych przedsiębiorstwu środków produkcji np. maszyny i urządzenia, nasion, nawozów itp.
Etapy organizacji zapotrzebowania 1oszacowanie własnych potrzeb. 2 wybór dostawcy. 3. negocjacje warunków zakupu. 4. zapewnienie dostawy.
Zaopatrzenie ma na celu zaspokojenie potrzeb produkcyjnych przedsiębiorstwa i dotyczy głównie materiałów surowców i towarów i znalezienie ich po najniższych kosztach. Zaopatrzenie powinno odbywać się na podstawie zaplanowanego systemu dostaw. W przeciwnym razie następują zakłócenia w działalności i przerwy w produkcji.
Czynniki decydujące o wyborze dostawcy cena materiałów, termin dostawy, wiarygodność i solidność, liczba. Pozostałe czynniki czas dostawy, okres i sposób zapłaty, stosowane upusty i rabaty, dodatkowe usługi np. transport, koszty dostawy, możliwość zwrotów, reklamacja itd.
Zapasy to dobra rzeczowe które nie są wykorzystywane w danej chwili a będą użyte w przyszłości
Czynniki wpływające na poziom zapasów cykle dostaw czyli czas pomiędzy dostawami. Regularność transportu. Wielkość zużycia. Sezonowość zaopatrzenia i produkcji.
Miernik rotacji zapasów są wskaźnikami które prognozować poziom zapasów stosowanie do potrzeb cyklu produkcyjnego przewidywanej wielkości produkcji i zakładanej sprzedaży. Wyróżniamy : wskaźnik rotacji zapasów wyrażony w dniach. Wskaźnik rotacji wyrażony w liczbie obrotów.
Rodzaje zapasów prawidłowe (bieżące zapewniające ciągłość produkcji nazywane również zapasami produkcyjnymi. Minimalne rezerwowe określają ilość materiałów niezbędnych do produkcji na wypadek zakłócenia terminu dostaw. Maksymalne to zapasy produkcyjne + minimalne). Nieprawidłowe- są wynikiem niewłaściwej gospodarki. Nadmierne (są rezultatem złej organizacji dostaw lub przerw w produkcji). Zbędne (powstają gdy nastąpiła zmiana profilu produkcji a także ze złej jakości nagromadzonych materiałów.
Zapasy sezonowe materiałów lub surowców są wynikiem dostaw w określonym sezonie. Wynikają z sezonowej produkcji np. dostawy buraków cukrowych do cukrowni zaopatrzenie perztwórstwa owocowo warzywnego itp.
Produkcja to określona działalność której celem jest wytworzenie określonych dóbr zwanych produktami lub wyrobami zaspakającymi potrzeby ludzkie. Ma charakter zorganizowany stały i ciągły.
Proces produkcyjny obejmuje całokształt powiązanych wzajemnie działań ludzi środków pracy których wynikiem są określone produkty.
Rodzaje procesów produkcji proces wydobywczy polega na pozyskiwaniu surowców mineralnych stanowiących wyrób gotowy dla przedsiębiorstwa wydobywczego np. w kopalni węgla ród soli. Proces przetwórczy polega na przetwarzaniu surowców i minerałów w pół produkty lub wyroby gotowe. Procesy te wykorzystują w zakładach metalowych cukrowniach młynach zakładach mięsnych mleczarskich.
Typy produkcji jednostkowa to wytworzenie pojedynczych kilku czy najwyżej kilkunastu asortymentów produktu charakteryzuje się dużą pracochłonnością, pracownikami o wysokich kwalifikacjach, uniwersalnymi maszynami i urządzeniami, wysokimi kosztami np. budowa statków.
Seryjna- to wytworzenie takich samych produktów w określonym czasie np. podczas jednego sezonu np. samochody odzież charakteryzuje się powtarzalnością wyrobu, niższymi kosztami od produkcji jednostkowej. Masowa- to wytworzenie dużej liczby jednorodnych produktów w długości okresie np. produkcja stali cukru cementu itp. Charakteryzuje się niskimi kosztami produkcji, maszynami i urządzeniami specjalnie dostosowanymi do wytworzenia określonego wyrobu, pracownikami o niskich kwalifikacjach.
Cykl produkcyjny okres w którym następuje przekształcenie surowców w produkt finalny.
Organizacja produkcji to dobór zgromadzenia i rozmieszczenia sił oraz środków będących w dyspozycji przedsiębiorstwa i ich wykorzystanie do przekształcenia dóbr przyrody zgodnie z potrzebami człowieka celem organizacji jest aby efekty końcowe były zbliżone do możliwych do osiągnięcia w danych warunkach. Zadaniem organizacji jest poszukanie odpowiedzi na następujące pytania co ile dla kogo i jak produkować.
Elementy procesu produkcyjnego proces technologiczny- podstawowy(celowe działanie prowadzące bezpośrednio do wydobycia lub wytworzenia określonych wyrobów, procesy robocze czyli działania człowieka i maszyn mające na celu wytworzenie danego produktu, procesy naturalne powodują zmiany w przetwarzanych surowcach pod wpływem czasu temperatury np. proces fermentacji, suszenia). Procesy pomocnicze (służą do zapewnienia ciągłości podstawowego procesu produkcyjnego np. transport wewnętrzny, remonty i naprawy maszyn, magazynowanie, kontrole jakości wyrobów.)
Procesy technologiczne ze względu na zastosowane środki pracy: ręczne ( polegają na obróbce ręcznej związane są z wykonaniem prostych i nieskomplikowanych czynności np. piłowanie piłą ręczną). Ręczno- maszynowe (polegają na obróbce ręcznej i maszynowej np. zbiór ziemniaków kopaczkami). Maszynowe (polegają na produkcji wyrobów przez maszyny lub automaty np. produkcja cukru, nawozów sztucznych). Aparatowe (polegają na produkowaniu za pomocą specjalistycznej aparatury przebiegają z reguły samoczynnie sterowane są za pomocą komputerów nadzorczych przez ludzi. Np. wytworzenie pasz w wytwórniach)
Procesy technologiczne nie zależnie od rodzajów: fazy (występują w bardzo skomplikowanych procesach technologicznych obejmują zespoły operacji technologicznych związanych z wykonywaniem określonych półfabrykatów lub wykończeniem wyrobów gotowych). Operacje (części procesu technologicznego wykonywane w określonym czasie, sezonie, wyznaczanym przez warunki przyrodnicze i specyficzny charakter produkcji rolniczej. Muszą być wykonywane w określonej kolejności np. przedsiewna uprawa roli, siew, zbiory zbóż). Zabiegi (roboty. Wykonywane określonymi narzędziami część operacji, np. w ramach operacji przedsiewnej uprawa roli można wyodrębnić następujące zabiegi : podorywka, orka, bronowanie)
Jakość jest pojęciem złożonym i nie ma jednej definicji możemy ją definiować jako jakość jest to to czego klient pragnie oczekuje kupuje z uwzględnieniem ceny i czasu dostawy. 2. jakość to ogól cech produktów lub usługi decydujący o zdolności produktu lub usługi do zaspokojenia stwierdzonych lub przewidywanych potrzeb odbiorcy. 3. jakość to skupienie się na wytworzeniu coraz lepszych produktów lub usług po korzystniejszych cenach. 4. jakość oznacza więc spełnienie określonych wymagań technicznych, oczekiwań klienta. Oznacza prawidłowe wykonywanie wszystkiego od początku zamiast popełnienia błędów a następnie ich poprawieniu.
Czynniki wpływające na ocene jakości użytkowe czyli podstawowe cechy funkcjonalne produktu, niezawodność czyli prowadopodobieństwo bez awaryjnego użytkowania, zgodność czyli spełnienie określonych norm przez produkt, trwałość czyli długość życia produktu, czynniki ekonomiczne czyli tania eksploatacja, estetyka czyli wygląd zewnętrzny produktu smak zapach itp., postrzegana jakość wg oceny klienta.
Etapy rozpatrywania problemu jakości 1 kontrola i oddzielenie wyrobów nieprawidłowej jakości od wyrobów dobrych. 2 analiza przyczyn powstawania wyrobów wadliwych. 3 zapewnienie jakości.
Podwaliny kompleksowego zarządzania jakością TQM Total Quality Munagement. Jest nauka Deminga wg Deminga przedsiębiorstwo powinno posiadać jeden główny cel ciągłą poprawę jakośći produktów, to podejście do jakości nazywane jest kołem Deminga. Działalność- planować- wykonać- sprawdzić- działaność (tworzy koło)
Planowanie jest to szczególny rodzaj podejmowania decyzji dotyczących przyszłego działania. To proces ustalania celów i wybierania najkorzystniejszych sposobów ich realizowania.
Planowanie jest funkcją występującą w każdym przedsiębiorstwie niezależnie od statusu prawnego formy własności formy organizacyjnej oraz wielkości. Natomiast sposób jej realizacji jest odmienny i swoisty dla swojego przedsiębiorstwa.
Planowanie jest zadaniem jednostkowym o wyraźnym początku i końcu. Jest procesem ciągłym dostosowującym się do zamian zachodzących w otoczeniu przedsiębiorstwa.
Funkcje planowania celowość- plany wytyczają kierunek działań prowadzących do osiągnięcia wskazanego celu. Pierwszeństwo planowania - jest podstawą wszystkich funkcji zarządzania. Kompletność- planowanie musi występować na każdym szczeblu zarządzania i być spójne. Skuteczność we wdrażaniu- plan będzie skuteczny tylko w tedy gdy przy wdrażaniu go osiągniemy cel minimalizując negatywne skutki a wyniki przewyższą poniesione nakłady.
Etapy planowania ustalanie celów. Identyfikacja problemów, które należy rozwiązać. Tworzenie alternatywnych rozwiązań, które mają pomóc w wyborze najskuteczniejszego działania. Ocenianie konsekwencji- ocena planu pod kontem możliwych korzyści jakie uzyskamy i utracimy. Dokonanie wyboru- wybór optymalnego wariantu rozwiązania planu. Kontrola realizacji planów- porównujemy rezultaty i następstwa z ustalonymi celami planu.
Plany wg kryterium „charakteru” 1 plany strategiczne- opracowane są na najwyższym szczeblu zarządzania i wytyczają najważniejsze kierunki działania oraz określają ogólne cele przedsiębiorstwa, to zbiór decyzji określających cele i i ich zmiany wynikające z konieczności przystosowania się do zmian w otoczeniu, obejmują bardzo długi okres czasu i wynoszą 5lat i więcej dlatego skutki decyzji strategicznych są trudne do zmierzenia. 2 plan taktyczny zbiór decyzji określających cele pośrednie względem celów strategicznych, precyzuje cele strategiczne aktualizuje je i dostosowuje do warunków otoczenia przedsiębiorstwa, opracowany jest na wyższych i średnich szczeblach zarządzania i obejmuje roczny lub kilkuletni okres czasu. 3 plan operacyjny (wykonawczy) zawiera szczegółowe ustalenia dotyczące wykonania lub wdrożenia planów strategicznych lub taktycznych w codziennych działaniach , to zbiór decyzji określających konkretne zadania i działania konieczne do poprawnego ich wykonania w ściśle określonym czasie obejmuje krótki okres czasowy np. dzienny tygodniowy miesięczny itd.
Kontrola to proces zapewniający aby rzeczywiste działania były zgodne z planowanymi. Ma na celu wykrywanie nieprawidłowości przez porównanie stanu faktycznego ze stanem pożądanym.
Etapy kontroli 1ustalenie norm kontroli odwołując się do własnego doświadczenia dane statystyczne czy historyczne analize danych pochodzących z własnej firmy i jej otocznia, powinny być czytelne zrozumiałe i akceptowane przez zainteresowanych. 2 mierzenie wyników to ocena aktualnych wyników funkcjonowania przedsiębiorstwa wykorzystywanych środków warunków i sposobów działania. 3porównianie poziomu rzeczywistego z ustaloną normą (porównanie etapu 1 z 2) 4wyciąganie wniosków na ich podstawie podejmowanie działań korygujących.
Rodzaje kontroli wg kryterium czasu : prospektywna (wstępna) ukierunkowana na przyszłe działania. Bieżąca (sterująca) polega na obserwowaniu przebiegu procesu wykonawczego pod względem zgodności ilościowej jakościowej i czasowej osiąganych efektów z wytyczonymi celami i zadaniami. Respektywna ( końcowa) przeprowadzana jest po zakończeniu zaplanowanych działań i porównuje się osiągnięte rezultaty z wyznaczonymi celami i zadaniami.
Rodzaje kontroli wg szczegółowości : lustracja kontrola o charakterze orientacyjnym. Inspekcja bezpośrednia obserwacja czynności. Rewizja analiza dokumentów.
Controlling inaczej system wczesnego ostrzegania. Pozwala na wykrycie odchyleń wcześniej przed wystąpieniem skutków
Auditing niezależna rewizja sprawdzanie i ocena przez biegłych rewidentów rzetelności i wiarygodności zapisów księgowych oraz sprawozdań finansowych.
Celem końcowym każdej kontroli jest podniesienie sprawności działalności przedsiębiorstwa
Biznes plan to instrument planowania zawierający zwięzły program finansowo marketingowy nowych zamierzeń lub przedsięwzięć przedsiębiorstwa. Nazywany jest również planem przedsięwzięcia gospodarczego zawierający zwięzły i wyczerpujący opis danego projektu jego otoczenia i sposób zarządzania. Jest podstawowym dokumentem bez którego nie można uruchomić i prowadzić przedsięwzięcia gospodarczego. Z biznes planu przyszli inwestorzy wspólnicy banki instytucje finansujące dane przedsięwzięcie powinni poznać sposób wykorzystania środków pieniężnych, zasobów materialnych i prawników firmy do realizacji celów wykazanych w planie.
Procedury obowiązujące przy sporządzaniu biznes planu. Zwięzły i konkretny - powinien obejmować ok. od 20-40stron a w wypadku dużej inwestycji może sięgnąć 200stron. Realny- powinien ukazywać trudności i sposoby ich pokonywania. Skupić się na potencjale przedsiębiorstwa tak by przyszły inwestor był przekonany o słuszności danego przedsięwzięcia. Obiektywny- nie powinniśmy przemilczać słabych stron danego przedsięwzięcia. Zbyt optymistyczny plan może wzbudzić nieufność i nie będzie traktowany poważnie.
Podstawowym celem biznes planu jest dostarczenie firmie „przewodnika” który umożliwi krok po kroku przeprowadzenie jej przez działania zmierzające do realizacji założonych celów.
Najważniejsze cele biznes planu to: dokładne określenie kosztów efektywności i czasu niezbędnego do wdrożenia planowanego przedsięwzięcia. Koordynacja działań związanych z założonymi celami. Uzasadnienie, że prowadzone działania przyniosą określone zyski. Uzasadnienie, że planowanie pozwala uniknąć strat, przeciwdziała przewidzianym skutkom negatywnym i przygotowuje przyszłe zadania do realizacji. Możliwość prowadzenia negocjacji. Wskazanie załodze i współpracownikom wspólnego celu działania. Ocena ryzyka związanego z inwestowaniem kapitału i angażowaniem ludzi. Możliwość porównywania opłacalności różnych wariantów inwestowania. Podstawa kontroli stopnia realizacji wytyczonego celu
5