PR:

- działania praktyczne o charakterze ciągłym i planowanym, mające na celu budowanie i podtrzymywanie wizerunku,

- ma charakter interdyscyplinarny,

- (dla klientów i podmiotów zainteresowanych pośrednio działalności) media pośredniczące w kontaktach klient - przedsiębiorstwo

- zajmują się nim w firmach: doradcy spec ds. komunikacji, spec ds. marketingu, spec zarządzania informacją, doradca medialny,

- jest: prezentowaniem organizacji w pozytywnym świetle,

- nie jest: bezwzględnym prawem do prezentowania punktu widzenia zarządu firmy na dany temat, reklamą płatną, ulotkami, plakatami i materiałami promocyjnymi,

Public Relations:

1. jest odrębną funkcją zarządzania, która pomaga ustanowić i podtrzymywać wzajemne kanały komunikowania zrozumienia, akceptacji oraz współpracy między organizacją a jej publicznością; obejmuje rozwiązywani problemów i zadań; ułatwia kierownictwu uzyskiwanie informacji i odpowiednie reagowanie wobec nastawienia opinii publicznej; określa i podkreśla odpowiedzialność kierownictwa wobec służby społeczeństwu, pomaga kierownictwu wyczuwać i efektywnie wykorzystywać zmiany opinii publicznej, służy jako system wczesnego ostrzegania przewidywania trendów społecznych oraz rzetelne i etyczne techniki i sposoby komunikowania się.

2. (międzynarodowe stowarzyszenie PR (IPRA) funkcja zarządzania o ciągłymi planowanym charakterze, dzięki której organizacja pozyskuje i podtrzymuje zrozumienie, sympatię i poparcie, tych którymi jest zainteresowana obecnie lub może być w przyszłości,

3. (deklaracja meksykańska 1978) dziedzina sztuki i gałąź nauki społ. Polegająca na analizie tendencji i przygotowaniu ich konsekwencji, doradztwie dla kierownictwa różnych instytucji oraz wdrażaniu zaplanowanych programów działań, które mogą służy zarówno danej instytucji jak i dobru publicznemu,

CECHY: uniwersalizm, kreatywność, interdyscyplinarność i odpowiedzialność społeczna.

Jako dyscyplina naukowa brak jej jednoznacznego, określonego przedmiotu badań, zapożycza metody badawcze, korzysta z teorii dyscyplin pokrewnych, terminologia najczęściej zapożyczona (publiczność, interesariusz)

IMAGE: wyobrażenie o sobie przedsiębiorstwa lub instytucji w oczach jednej lub wielu publiczności, nie jest to obraz rzeczywisty, dokładny i szczegółowo nakreślony. Kształtowanie tego wizerunku odbywa się poprzez: czynniki racjonalne, pozaracjonalne (emocje, wpływ społeczny, cechy osobowości), skutki oddziaływania wielorakich czynników których wystąpienie nie może być wynikiem zaplanowanych działań.

Wizerunek może obejmować stały zestaw ciągłych wyobrażeń, ale częściej składa się z subwizerunków (jednorazowych czynności budujących nowe relacje)

FUNKCJE WIZERUNKU:

- wpływa na decyzje zakupowe,

- dostarcza konsumentom obok korzyści realnych korzyści dodatkowe (np. prestiż)

- dostarcza podstawy do różnicowania produktów, marek, przedsiębiorstw, tworzy w ten sposób tożsamość i osobowość firmy,

- tworzy zaufanie do firmy,

REPUTACJA: ocena zdolności i gotowości przedsiębiorstwa do sprostania oczekiwaniom interesariuszy i dostarczenia im wartości opierające się na dotychczasowych, spójnych działaniach przedsiębiorstwa,

TOŻSAMOŚĆ PRZEDSIĘBIORSTWA:

- strategiczne zaplanowanie i operacyjne realizowanie samookreślenie sposób zachowania przedsiębiorstwa, wewnątrz oraz na zewnątrz, dokonana na gruncie przyjętej filozofii organizacyjnej, wytyczonych celów i definiowanego wizerunku z założeniem jednolitego przedstawiania na zwewątrz i wewnątrz jednolitych charakterystyk przedsiębiorstwa.

Praktyczne ujęcie tożsamości: 3 elementy:

- tożsamość wizualna (corporate design)

- tożsamość informacyjna (corporate Communications)

- tożsamość postaw i zachowań (corporate behaviour), kultura organizacyjna,

TEORETYCZNE PODSTAWY PR:

Teoria systemów:

+ zastosowanie teorii systemów w PR jako dyscypliny naukowej jest oparte na kilku poniższych stwierdzeniach: system posiada zdolność do doskonalenia się, do zmian wywołanych czynnikami zewnętrznymi, system otwarty jako model wrażliwy (?)

Teoria dysonansu poznawczego

Założenia:

- przekonanie może ulec zmianie pod wpływem pojawiającej się informacji, logicznie sprzecznej z dotychczasowym sądem (wyobrażeniem). Dysonans jest więc niezgodnością miedzy 2 elementami poznawczymi. Powoduje to uczucie zaniepokojenia, przykrego napięcia spowodowanego właśnie sprzecznością informacji,

- odbiorcy komunikatu poszukują wyłącznie informacji, które są zgodne z ich osądem, opiią czy stanem wiedzy, nie poszukują informacji z nią sprzecznych.

Teoria etapowego wywierania wpływu, elementy:

- filtry = bramy tj media

- bariery przepływu informacji są nimi najczęściej dziennikarze, którzy wybierają informacje,

- realizacja i wpływanie na liderów opinii (osoby posiadające autorytet)

Teoria domina jest koncepcją etapowego wywierania wpływu.

Wygenerowanie przez firmę komunikatu spowoduje kolejne, lawinowe, działania (kontakt-> poznanie -> postawa -> zachowanie) w otoczeniu.

Model koncepcji etapowego wywierania wpływu

ORGANIZACJA → MASS MEDIA → LIDERZY OPINII → SPOŁECZEŃSTWO

Liderzy opinii:

- aktywiści społeczni, w pełni „oddani sprawie”,

- liderzy opinii publicznej to mass media tzn. eksperci,

- elity władzy (power leaders) czyli przedstawiciele legislatury, przedstawiciele egzekutywy, władzy sądowniczej

KOMUNIKOWANIE SIĘ - proces przekazywania informacji pomiędzy przedsiębiorstwem a otoczeniem poprzez kanały i środki komunikacji; ciągła nieprzerwana seria wydarzeń nie mająca dającego się dobrze określić „punktu początkowego”; ma charakter procesualny i może przebiegać przez etapy

Opisywanie idei:

- zakodowanie

- transmitowanie wiadomości

- odbiór informacji przez odbiorcę

- dekodowanie

- podjęcie działania (ten etap nie zawsze występuje, pozostałe zawsze)

PR DEFINICJE:

- działalność długofalowa i strategiczna, jest to działalność intencjonalna (celowa), metodyczna (systematyczna)

- działalność ukierunkowana na kształtowanie pożądanych relacji między organizacją a grupami otoczenia, a jakoś tych relacji wyrażają takie wartości jak wzajemne zrozumienie, zaufanie, pozytywne nastawienie i postrzeganie,

- działania PR stosuje się dla wsparcie strategicznego rozwoju przedsiębiorstwa.

CELE PR:

strategiczne	operacyjne
- kształtowanie sprzyjającego nastawienia, przychylności wobec organizacji, - kształtowanie pozytywnego wizerunku w opinii otoczenia, - wzbudzenie, utrzymanie, pogłębienie lub odzyskanie zaufania, - doprowadzenie do wzajemnego zrozumienia między organizacją a interesariuszami, - pozycjonowanie organizacji w świadomości otoczenia.	- pozycjonowanie przedsiębiorstwa jako odpowiedzialnego pracodawcy czy niezawodnego dostawcy, - zlikwidowanie uprzedzeń grupy celowej X do produktów/przedsiębiorstwa/obszarów /działalności, - tworzenie kontr informacji wobec niekorzystnych ocen oferowanych produktów, - zastąpienie reklamy w sytuacji kiedy nie może by stosowana, - przełamanie oporu pracowników wobec zmian, PR wewnętrzny,

8 FAZ PROCESU:

1. Analiza ogólnego klimatu wokół przedsiębiorstwa, badania nastawione na otoczenia

2. Określenie stosunku poszczególnych grup otoczenia do przedsiębiorstwa - posiadanie przez firmę wiedzy na ten temat pozwala na uzmysłowienie menedżerom, gdzie i w jaki sposób polityka i działanie firmy powoduje niezadowolenie i nieprzychylną opinię o firmie

3. Analiza nastrojów społecznych. Śledzenie poziomu niepokoju wśród pracowników , akcjonariuszy czy organizacji pozarządowych może pomóc uchronić firmę od strajku, spadku cen akcji itd.

4. Przewidywanie potencjalnych problemów, potrzeb czy szans - wcześniej przygotowane plany uwzględniające przewidywanie (antycypacja) przyszłych zdarzeń pozwalają na podejmowanie trafnych decyzji w odpowiednim czasie,

5. Precyzowanie polityki działalności - analiza sytuacji może podyktować modyfikację założonej polityki gospodarczej, tak by zwiększyć społeczną akceptację posunięć przedsiębiorstwa i często ich korekta pozwala na wyeliminowanie błędnej interpretacji nieporozumień między firmą a jej otoczeniem,

6. Planowanie środków i sposobów wzrostu świadomości otoczenia, fundament dla działań PR tworzą zrozumienie opinii otoczeni a przez menedżerów firmy i budowanie polityki przedsiębiorstwa przy jednoczesnym zwracaniu szczególną uwagi na posunięcia i decyzje które mogą oddziaływa na opinię publiczną, programowanie takich działań, które pozwolą przedsiębiorstwu na lepszą prezentację firmy

7. Wykonanie zaplanowanych działań np. nadawanie rozgłosu, udostępnianie raportów finansowych, działania na rzecz pracowników, informacje prasowe, publikacje zakładowe,

8. Sprzężenie zwrotne, ocena i dostosowanie.

RELACJE WEWNTRYNE (INTERNAL RELATIONS)

Budowanie relacji relacji za pomocą odpowiednio prowadzonej polityki komunikacyjnej

Cele: motywowanie, integrowanie, aktywowanie (nawiązywanie silnych relacji emocjonalnych między podmiotem a pracownikiem co daje wysoki poziom lojalności przywiązanie do miejsca pracy,

Lojalność: przez budowanie poczucia wysokiej pracowników, tworzenie silnego podkładu emocjonalnego, budowanie poczucia misji, realizacji ważnych ponadczasowych celów.

STRATEGIE KOMUNIKACJI ORGANIZACJI:

1. Strategia defensywna: odpieranie ataków na organizację, zażegnywanie powstałych sytuacji konfliktowych i kryzysowych,

2. Strategia ofensywna: antycypuje powstanie kryzysów, zmierza do likwidacji potencjału kryzysowego, wpływa na otoczenie zgodnie z wyobrażeniami o pożądanym stosunku otoczenia do organizacji

Aktywność komunikacyjna organizacji:

- (bardziej) skierowana na skutki w sferze wewnętrznej (w związku z jej sytuacją wewnętrzną),

- (bardziej) skierowana na skutki w sferze zewnętrznej (w związku z jej sytuacją zewnętrzną).

RODZAJE KOMUNIKACJI W ORGANIZACJI:

- zdecydowanie „do wewnątrz” tj. z pracownikami i pracowników między sobą na różnych szczeblach,

- w zasadzie „na zewnątrz” organizacji ale częściowo „do wewnątrz”, dla stworzenia pożądanej tożsamości organizacyjnej,

- głównie „na zewnątrz” ale częściowo też „do wewnątrz”, dla poparcia sprzedaży , realizowania polityki sprzedażowej, celów bezpośrednio zewnętrznych,

- zewnętrzna, ale też do wewnątrz, dla uzyskania pożądanego image, a w konsekwencji zaufania i wiarygodności w grupie celowej organizacji,

- skierowana zarówno do zewnątrz jak i do wewnątrz, mająca za p przedmiot różne sprawy ogólniejszej natury z dziedziny gospodarki, życia społecznego, polityki, ochrony środowiska;

MODEL OTOCZENIA ORGANIZACJI:

SEGMENTACJA MARKETINGOWA

segmentacja marketingowa dla potrzeb PR:

- koncepcja interesariuszy (stakeholders) „strategicznych kibiców” strategiczni kibice to grupa instytucji i organizacji, które spełniają 2 warunki: mają swoją wstawkę w działaniach firmy, jej decyzjach i ich efektach, są w stanie wywrzeć efektywną presję na organizacji. (interesariusz to każda osoba lub grupa osób, która może wpływać na daną organizację, lub na którą ta organizacja wywiera wpływ, i. charakteryzuje zainteresowanie (ryzyko) i możliwość wywierania wpływu). Istnieją trudności zdefiniowania kluczowych kibiców w otroczeniu dalszym w związku z tym że są oni zainteresowani tylko wybranymi aspektami lub sposobami działania organizacji.

Dla PR- wszyscy którzy mają udziały lub inne prawa w organizacji, zobowiązania korporacyjne, które mogą wpływać na przedsiębiorstwa i inne organizację i ich działania, te prawa i interesy są skutkiem transakcji, porozumień lub innych działań mających na charakter prawny lub moralny, indywidualny lub grupowy.

Podział na grupy:

1.

I stopnia: osoby fizyczne i prawne związane z przedsiębiorstwem przez formalne umowy lub porozumienia, akcjonariusze, klienci, społeczności lokalne, sektor publiczny, dostawcy pracowniczy

II stopnia: osoby lub grupy osób wpływające lub znajdujące się pod wpływem firmy, ale nie będące z nią związane transakcjami, mass media, organizacje pożytku publicznego

2 .
- wewnętrzni (pracownicy, akcjonariusze, menedżerowie, osoby zarządzające kapitałem intelektualnym firmy),

- zewnętrzni (klienci, dostawcy, właściciele i potencjalni inwestorzy, wierzyciele, ich celem jest inwestowanie, udostępnianie kapitału intelektualnego, budowanie relacji biznesowych)

Analiza interesariuszy:

- inwentaryzacja interesariuszy

- ocena typu i presji w przypadku różnych scenariuszy strategii

- budowa przybliżonej hierarchii ważności kibiców.

Otoczenie =publiczność

BUDOWANIE STRATEGII PR:

ŚCIEŻKA TWORZENIA KONCEPCJI I PRGRAMÓW:

1. ocena sytuacji wyjściowej przez określone wewnętrzne i zewnętrzne słabych stron, a następnie problemów i ustalenie wniosków jakie wynikają ze zgromadzonych danych w tym możliwości konfliktu wynikającego z różnicy interesów,

2. sformułowanie celów, pożądanego wizerunku oraz zasadniczego przesłania, strategii komunikacyjnej, zgodnie ze stanem rzeczywistym i pożądanym wizerunkiem w stosunku do otoczenia wewnętrznego i zewnętrznego,

3. opracowanie programu PR zawierającego odpowiednie do celów środki realizacji skierowane do poszczególnych grup celowych,

4. kreatywna realizacja programu, akcje komunikacyjne, kształtowanie wypowiedzi i taktyki wykorzystywania środków komunikowania, kontaktowania się z otoczeniem, w tym z mediami, kontrola wyników, ewentualnie korygowanie realizacji na zasadzie sprzężenia zwrotnego.

DEFINICJA PROBLEMÓW PR:

Zwięzłe opisywanie zaistniałej sytuacji poprzez określanie źródła problemu, miejsca i czasu jego wystąpienia, wskazanie osób związanych z problemem oraz rodzajem i siłą związków tych osób związanych z sytuacją problemową, zdefiniowanie problemu zawiera także odpowiedz dlaczego i jakie ma on znaczenie dla przedsiębiorstwa i jego otoczenia. Jest to tak zwana zasada 5W (what, where, who, why..)

Analiza sytuacji wewnętrznej; audyt komunikacyjny(szczegółowa inwentaryzacja danych na temat działań komunikacyjnych przedsiębiorstwa, mająca na celu poznanie i zrozumienie sposobów komunikowania się firmy z jej otoczeniem.

Nieodzowną częścią analizy sytuacji wyjściowej jest przegląd takich nośników informacji jak: protokoły z posiedzeń organizacji, dane z rocznych bilansów i statystyki, korespondencja z członkami organizacji, współpracowników, kierownictwa fili, wycinki prasowe z informacjami o firmie, zjawiskach i danych o firmie i szeregu innych podobnych instytucji, wypowiedzi zwolenników, przeciwników, konkurentów, przedstawicieli ośrodków badawczych, profesjonalistów z dziedziny, wszelkiego rodzaju protokoły, sprawozdania (z targów, negocjacji), opinie głoszone przez przedstawicieli władz samorządowych, centralnych, grup nacisku, organizacji konsumenckich i społecznych, listów i innych materiałów wysyłanych do różnych grup docelowych.

PLANOWANIE I PROGNOZOWANIE PR:

Przedmiotem planowania strategicznego w PR ją cele strategiczne i operacyjne grup docelowych, ustalanie strategii, programów, zasad i sposobów, realizacji celów.

Ograniczenia realizacji celów:
- pieniądze,

- ludzie ich doświadczenie i wiedza,

- czas

- trafność doboru grupy docelowej (najważniejszy czynnik optymalizujący ich skurecznośc)

Wdrażanie programów PR , dobór technik i sposobów komunikowania

Podstawowe zadania etapu:

1. Stosowanie zaplanowanych instrumentów PR, a więc:

- upowszechnienie przygotowanych informacji i materiałów pisemnych oraz sprawdzenia czy odbywa się ono wg zasad ”kto, kiedy, jakie informacje, w jaki sposób” otrzymuje oraz jak media wykorzystują dostarczone im informacje,

- podtrzymywanie kontaktu, organizowanie imprez w otoczeniu bliższym i dalszym, z udziałem tego otoczenia, wpływ na sfery emocjonalne,

- oddziaływanie z pomocą instrumentów wykorzystujących słowo mówione, tz. wykłady publiczne, seminaria, wywiady w radio telewizji, spotkania fachowców, dyskusje grupowe,

2. Doradztwo dla kierownictwa (consulting) i tzn. Wczesne ostrzeganie kierownictw, czyli zwracanie uwagi by inne sfery komunikowania się organizacji firmy z otoczeniem nie działały w kierunku przeciwnym do docelowego image organizacji i by organizacja na zewnątrz mówiła jednym głosem,

3. Podejmowanie akcji doraźnych w związku z stacjami kryzysowymi w organizacji,

4. Wykonywanie prac określonych jako pomocnicze, niezbędne jednak w działalności PR, tzn. pisanie tekstów, druk materiałów, wykonywanie zdjęć prasowych, działania organizacyjne, prowadzenie archiwum.

KRYERIA DOBORU ŚRODKÓW DLA POTRZEB PR ZE STRONY ORGANIZACJI:

- cel jaki zamierza osiągnąć: celem nie może być promocja produktów, zdobycie przyszłych pracowników, kreowanie nastawień publicznych,

- siła oddziaływania danego środka: w jaki stopniu przekaz zostanie zapamiętany,

- zasięg ośrodka: liczba osób odbierających przekaz,

- wiarygodność ośrodka: stosunek społeczny do danego środka,

- częstotliwość przekazu: jak często środek jest „aktywny”

- szybkość dotarcia przekazu,

- dostosowanie środka do typu odbiorców przekazu.

SRODKI PR: środki masowego przekazu, kontakty osobiste, listy, telefony, krótkie formy publicznej komunikacji (plakat), pracownicy, własne wydawnictwa pozaprasowe, własne akcje i imprezy.

KONSTRUOWANIE PRGRAMU KOMUNIKACYJNEGO W OPARCIU O METODĘ PYTAŃ I ODPOWIEDZ:

1. Cel organizacji: jaki jest cel komunikowania się i w Ajki sposób przyczynia się on do realizacji celów organizacji,

2. Otoczenie organizacji: grupa docelowa, do kogo ma dostrzec informacja, jakie są cechy charakterystyczne tej grupy? W jaki sposób części otoczenia mogą by pomocne organizacji w osiągnięciu jej celów? Jakie dane na temat poszczególnych grup docelowych należy uwzględnić przy planowaniu działań komunikacyjnych

3. Cele otoczenia: jakie jest zapotrzebowanie na informacje zgłaszane przez otoczenie

4. Kanały komunikacyjne: jakie kanały będą odpowiednie, jak kombinacja środków,

5. Cele mediów: jakiego rodzaju informacji poszukują i dlaczego jest ona interesująca,

6. Źródła informacji: jakie źródła informacji tworzą zespół faktów.

KSZTAŁTOWANIE KONTAKTÓW Z MASSMEDIAMI blaski i cienie

Korzyści

Dotarcie z informacją do szerokiego kręgu odbiorców bez ponoszenia zbyt wysokich nakładów, wiarygodność przekazywanych tą drogą informacji, zwiększona siła oddziaływanie informacji

Cienie

Negatywna siła oddziaływania informacji, brak wpływu na publikowaną wersję komunikatu

(zabieganie o publikację nie powinno być celem samym w sobie. Media relations powinny być pochodną tego co się dzieje w firmie)

CHARAKTERYSTYKA ŚRODKÓW MASOWEGO RPZEKAZU:

Radio	Telewizja	Prasa
- można znaleźć się na antenie za pośrednictwem telefonu, - możliwość przeprowadzania transmisji „na żywo” - wiadomości są redagowane gdy wydarzenie ma miejsce, - najszybszy sposób przekazywania informacji	- szybkość przekazu tylko trochę mniejsza od radio, - duża siła oddziaływania (obraz i głos), - duże prawdopodobieństwo skracania wypowiedzi, - jedno z najbardziej wiarygodnych i opiniotwórczych mediów	- przekaz spóźniony w stosunku do pozostałych mediów, - dostarcza większej ilości szczegółów, - dłuższe Zycie informacji (można archiwizować )

ISTOTA MEDIA RELATIONS:

- słabe podtrzymywanie i pielęgnowanie stosunków z dziennikarzami,

- budowanie baz danych i sieci powiązań,

- organizowanie z punktu widzenia mediów imprez,

- wyszukiwanie bądź kreowanie ciekawych informacji oraz ich wyszukiwanie.

(ciekawe z punktu widzenia mediów informacje odnoszą się do: kosztów, wartości dla społeczności, czas trwanie, zakończenia)

POLITYKA MEDIALNA - etapy:

- wybór mediów i identyfikacja działów najbardziej zainteresowanych działalnością przedsiębiorstwa,

- przygotowanie listy dziennikarzy bezpośrednio przygotowujących artykuły i programy,

- stworzenie bazy danych, nazwiska, adresy, numery kontaktowe, informacje dodatkowe/uzupełniające (upodobania, preferencje dziennikarzy, termin zamknięcia numeru, informacje na temat jak wcześniej wykorzystano dostarczone materiały)

FORMY WSPÓŁPRACY Z DZIENNIKARZAMI: spotkania w redakcji, rozmowy telefoniczne, rozmowy nieoficjalne, przekaz materiałów prasowych, organizacja konferencji prasowych, imprez dla dziennikarzy, udzielanie wywiadów, wycieczki prasowe (przemysł motoryzacyjny), zaproszenia dziennikarzy do odwiedzania zakładów, stoiska targowe.

POSTAĆ/FORMA KOMUNIKATÓW PRASOWYCH: informacje bieżące, opracowanie prasowe, oświadczenie prasowe, informacje specjalistyczne, komunikat informacyjny.

WYZNACZNIKI ATRAKCYJNOŚCI INFORMACJI: aktualność, bliskość, konsekwencje, znaczenie dla opinii publicznej, dramatyzm, niezwykłość, walka, miłość, uczucia, postęp techniczny i technologiczny.

WZROST PRAWDOPODOBIEŃSTWA OPUBLIKOWANIA INFORMACJI GDY:

- treść zgodna z zakresem tematycznym wybranego tytułu prasowego,

- informacja jest ciekawa i atrakcyjna,

- z jej treści wynika określona korzyść dla społeczeństwa,

- dotyczy znaczących osób lub instytucji (wzbudza zainteresowanie społeczne),

- jej treśc nie wskazuje na wyraźną chę rekamy,

- jest sporządzona zgodnie z regułami dziennikarskimi,

- firma wcześniej współpracowała z dziennikarzem lub redakcją.

INSTRUMENTY PR:

- artykuły, akcje w czasie wolnym (sportowe, kulturalne, turystyczne), akcje jubileuszowe, artykułu sygnowane (dla wzmocnienia marki),

- broszury, bilanse społeczne, socjalne badanie i gromadzenie opinii i wypowiedzi pracowników, członków, zwolenników, bilbordy,

- dni otwarte (dla pracowników i ich rodzin, kontrahentów , dziennikarzy, prominentów, klientów, społeczności kolektywnej), dodatki do gazet, dyskusje fachowe, darowizny, dodatki do gazet, dyskusje fachowe, druki firmowe,

- gazeta zakładowa, firmowa gra z nagrodami,

- informacje fachowe, specjalnie dla ściśle określonych konsumentów, imprezy sportowe, kulturalne, oświatowe,

- konferencje prasowe, komunikaty prasowe, kontakty osobiste, kluby użytkowników, kongresy, książki o historii firmy,

- listy,

- materiały szkoleniowe dla szkół, mecenat,

- nagrody pracownicze, nalepki,

- ogłoszenia i oświadczenia prasowe, opieka nad zwierzętami,

- publiczne przemówienia, punkty konsultacyjne, prezentacje, patronat,

- sprawozdania ekonomiczne, społeczne lub socjalne,

- tablice, targi, linie telefoniczne,

- ulotki, uroczyste spotkania,

- współpraca z prasą,

- zwiedzanie firmy.

W kryzysie, czyli jak podnieść się z upadku

KRYZYS:

- sytuacja decydująca, punkt zwrotny, sytuacja trudna, rozstrzygająca, decydująca,

- zjawisko określone i ograniczone, wywołane przede wszystkim przez zbiorowy sprzeciw,

- (w zarządzaniu) sytuacja wielkiego zagrożenia organizacji, w której skutek gwałtownego spiętrzenia się różnorodnych trudności zagrożona jest realizacja jej podstawowych funkcji,

- (w PR) każde wydarzanie zaburzające normalny tryb działania firmy, charakteryzuje się szybkim oddziaływaniem w jej otoczeniu, typowym przejawem tej sytuacji jest niespodziewany rozwój wydarzeń, wywołujące niekontrolowane, trudne do przewidzenia reakcje społeczne,

KRYZYSY MOGĄ WYNIKAĆ Z techniki lub technologii, zachowań ludzi wobec organizacji, błędów zarządzania

KLASYCZNE SYTUACJE KRYZYSOWE CECHUJA SIĘ:

- dużą społeczną wagą spraw,

- nagłością konfliktu,

- szybkim rozwojem wypadków,

- dużym napięciem społecznym,

- sprzecznością interesów,

- sprzecznością zachowań,

- agresją w stosunku do strony przeciwnej.

ANALIZA SYTUACJI KRYZYSOWEJ:

1. Na czym polega kryzys?

2. Kiedy się rozpoczął?

3. Dlaczego do niego doszło?

4. Kogo dotyka? Kto jest beneficjentem?

TYPY SYTUACJI KONFLIKTOWYCH:

1. Kryzysy wywołane wewnętrznymi problemami ekonomicznymi (zła polityka cenowa, nieściągalne długi, brak płynności finansowej)

2. Wynikające ze złej sytuacji ekonomicznej zewnętrznej(np. krach na giełdzie)

3. Wywołany nieszczęśliwymi zdarzeniami (wypadki), katastrofy, pożary, czynniki które powstały z konsekwencji działania siły wyższej,

4. Kryzysy ekologiczne (zanieczyszczenia wód, skażenia, hałas, emisja spalin)

5. Konflikt z prawem (udowodnienie łamania prawa, sprawa sądowa),

6. Kryzysy pracownicze (reorganizacja, problemy w komunikacji wewnętrznej, nieodpowiednia polityka płacowa),

7. Kryzys informacyjny (plotki, pogłoski), zniekształcenie informacji, wyjęcie z kontekstu,

8. Wynikający z działania wrogo nastawionych osób, grup ludzi (terroryzm, sabotaż, celowe zatrucie produktów)

9. Skandale (wynikające z nieodpowiedniego zachowania, kłamstwa, ujawnienia mrocznych tajemnic z przeszłości)

10. Inne kryzysy np. kampania reklamowa narusza granice dobrego smaku)

ETAPY POWSTAWANIA KRYZYSU I JEGO IDENTYFIKOWANIE:

1. Wykrywanie sygnałów,

2. Przygotowanie i działania prewencyjne,

3. Powstrzymywanie skutków kryzysów, lub inaczej przeciwdziałanie szkodom,

4. Normalizacja.

WARIANTY ZARZ ĄDZANIA W SYTUACJACH KRYZYSOWYCH:

- postawa bierna,

- reaktywne zarządzanie sytuacja kryzysową,

- (przewidywanie) pro aktywne zarządzanie sytuacja kryzysową

PR
plusy	minusy
Dobra znajomość marki, dobry wizerunek, reputacja, pozytywna opinia o działalności firmy, zaufanie klienta do produktu, mocna pozycja na rynku, perspektywy rozwojowe,	Problemy z dziennikarzami, długotrwałość działań, brak policzalnego efektu, niepewność powziętych działań,

Na WIZERUNEK firmy składają się: historia firmy, sytuacja w branży, jakość cena i produkt firmy, wzornictwo zastosowane na opakowaniu, zachowania załogi (głównie zarządu), klimat społeczny wokół różnorodnych przedsięwzięć, wiek, wykształcenie, przyzwyczajenia audytorium, itp.

PROBLEMY W OCENIE SKUTECZNOŚCI:

- stosowanie wielu narzędzi komunikacji jednocześnie,

- wpływ wielu czynników natury wewnętrznej np. polityka cenowa i zewnętrznej np. nastroje społeczne,

- odroczenie w czasie skutków przedsięwziętych działań,

- skutki w sferze opinii.

FORMY KONTROLI PR: badania wewnętrzne, badanie instrumentów, analiza mediów, badania opinii publicznej, obserwacja reakcji, model całościowy np. model J. Macnamary

MODEL J. MACNAMARY:

Etap I: results - liczba osób które zmieniły nastawieni, uzyskany stopień akceptacji,

Etap II: outputs - liczba osób do których dotarło się z informacją, liczba przekazów, umieszczonych w danym medium,

Etap I: input - liczba i jakość rozesłanych informacji, zgodność z zamierzeniami i przyjętymi przesłankami

---