6 Zespół nerczycowy
Zespół nerczycowy występuje najczęściej u dzieci w wieku od 3 do 6 roku życia. Przyczyny mogą być przeróżne - od chorób nerek, przez choroby metaboliczne, nowotworowe, alergiczne, układowe, zapalne, aż po dziedziczne defekty genetyczne.
Podstawowym objawem zespołu nerczycowego jest znaczny białkomocz Równocześnie można stwierdzić obrzęki .
Pierwszym objawem klinicznym jest obrzęk zlokalizowany wokół oczu, który często, bywa mylony z obrzękiem alergicznym. Niektórzy rodzice mogą zauważyć u dziecka pienisty mocz i zmniejszenie diurezy. Obrzęki mogą szybko narastać, pojawiają się również przesięki do jam ciała. U niektórych chorych wraz z narastaniem wodobrzusza występuje ból brzucha i wymioty. Ciśnienie tętnicze u większości chorych dzieci jest prawidłowe, rzadko można stwierdzić okresowe zwyżki ciśnienia lub jego obniżenie.
Postępowanie
powinno się codziennie oceniać dobowy białkomocz, należy badać pierwszy ranny mocz ,monitorować ciśnienie tętnicze, wykonać badanie bakteriologiczne moczu , kontrolować wagę ciała, prowadzić bilans płynów , obserwować obrzęki .Wyniki tych badań ułatwiają podjęcie decyzji o leczeniu dziecka
Leczenie
Obowiązuje leczenie przede wszystkim choroby podstawowej, która doprowadziła do rozwoju zespołu nerczycowego. Najczęściej jednak konieczna jest kortykoterapia, leki moczopędne (najczęściej furosemid) dieta bogato białkowa
Dieta
Dziecko z zespołem nerczycowym, u którego występują obrzęki, powinno spożywać pokarmy przygotowane bez soli kuchennej. Podaż płynów należy dostosować do wielkości diurezy i pozanerkowej utraty wody, natomiast ilość spożywanego białka i energii nie powinna się różnić od zalecanej dla zdrowych dzieci
2 Zakażenia wewnątrzszpitalne
Zakażenie szpitalne to zakażenie, które wystąpiło w wyniku leczenia w szpitalu lub w związku z pobytem w szpitalu i jest wtórne do podstawowego stanu pacjenta. Infekcje uważa się za szpitalne, jeśli wystąpiły 48 godzin po przyjęciu.
Źródłem zakażenia są: hospitalizowani chorzy z infekcjami, nosiciele, personel medyczny, odwiedzający, zakażony sprzęt.
Drogą przenoszenia zakażeń : kropelkowa, powietrzno- pyłkowa, kontaktowa, krwiopochodna, pokarmowa
Najczęściej zakażenia wewnątrzszpitalne wywołują szczepy bakterii: pałeczki Gram-ujemne i szczepy gronkowcowe.
Do najważniejszych i podstawowych działań mających na celu zapobieganie występowania zakażeń wewnątrzszpitalnych należą:
-Stosowanie zasad higieny
- Mycie rąk ,
- Zakładanie rękawiczek ochronnych podczas wykonywania wszelkich czynności przy pacjencie,
- Utrzymanie higieny osobistej pacjentów oraz własnej,
- Posługiwanie się tylko i wyłącznie jałowym sprzętem
- Częsta obserwacja miejsc wkłucia, ujścia drenów i cewników, obserwacja rany i opatrunków, dbanie o czystość cewników,
- Codzienna zmiana opatrunków, a w razie potrzeby częściej (np. po zabrudzeniu, przekrwieniu, zamoczeniu),
- Dokładne czyszczenie i dezynfekcja ran.
-Przestrzeganie izolacji i segregacji pacjentów w celu zapobiegania rozprzestrzeniania się zakażeń wewnątrzszpitalnych,
-Prawidłowa pielęgnacja pacjentów
-Okresowa ocena stanu zdrowia personelu
-Poddawanie się szczepieniom,
-Prowadzenie dokumentacji tzw. zranień i ukłuć.
3 Choroby alergiczne u dzieci : atopia , uczulenie
Atopia - genetycznie uwarunkowana reakcja, polegająca na nieprawidłowej odpowiedzi immunologicznej na małe dawki antygenów, w wyniku której dochodzi do nadmiernego wytwarzania przeciwciał IgE skierowanych głównie przeciwko tym alergenom. Osoby z atopią reagują w sposób chorobowy na styczność z pospolitymi substancjami otaczającego środowiska, nieszkodliwymi dla osób zdrowej populacji. Cecha ta może ujawnić się pod postacią tzw. chorób atopowych: astmy oskrzelowej, atopowego zapalenia skóry, kataru siennego .
Atopowe zapalenie skóry Atopowe zapalenie skóry (wyprysk atopowy), popularnie zwane "skazą białkową", charakteryzuje się uogólnionym zapaleniem skóry, przebiegającym z trudnym do zniesienia silnym świądem. Choroba ta pierwotnie wywoływana przez alergeny pokarmowe lub wziewne, bywa z biegiem lat zaostrzona przez zakażenia, czynniki emocjonalne i klimatyczne. Choroba rozpoczyna się od drugiego trzeciego miesiąca życia, a czasami wcześniej.
Niezwykle charakterystyczną cechą atopowego zapalenia skóry jest silny świąd, który w wielu przypadkach dominuje albo wyprzedza pojawienie się zmian na skórze, które są uzależnione od wieku. U małych dzieci najczęściej zajęta jest twarz i ręce natomiast u dzieci starszych dotyczy zgięcia łokciowego i okolicy podkolanowej oraz szyi. Często zmiany lokalizują się w okolicy płatków usznych Skóra dotknięta zmianami jest zaczerwieniona, napięta i łuszczy się a w miarę trwania stanu zapalnego skóra staje, się zgrubiała, szorstka i często w wyniku przewlekłego drapania i dołączającego się zakażenia bakteryjnego dochodzi do zliszajcowacenia.
Wiele czynników może nasilać lub wyzwalać atopowe zapalenie skóry. Do najczęstszych z nich należą:
infekcje,
czynniki drażniące,
zbyt częste kąpiele,
zwiększoną temperaturę i poty,
stres emocjonalny
alergeny ( Najczęstszym alergenem pokarmowym w atopowym zapaleniu skóry są jaja, mleko, owoce morza takie jak krewetki, ryby, orzechy, pszenica oraz soja, owoce cytrusowe,)
Postępowanie i profilaktyka: natłuszczanie i nawilżanie skóry ,nieprzegrzewanie dziecka -luźna przewiewna bielizna najlepiej bawełniana, obcinać krótko paznokcie ,unikać pierza, unikać wilgoci sprzyjającej rozwojowi grzybów i pleśni, ubrania płukać dwukrotnie, krótkie kąpiele (nie przesuszać skóry) ,do pielęgnacji używać środków dla alergików. Przy zmianach sączących kąpiele z nadmanganianu potasu unikanie czynników alergizujących
Katar sienny występuje przede wszystkim w sezonie pylenia i charakteryzuje się reakcją śluzówki nosa, a także spojówek, podniebienia i gardła, a nawet oskrzeli. Objawami kataru siennego są napady kichania, wodnisty wyciek z nosa, łzawienie, zapalenie spojówek, światłowstręt. Może mu towarzyszyć suchość w gardle. Katar sienny może się ujawnić w każdym wieku, ale najczęściej występuje w trzecim roku życia. Na ogół nieżyt nosa spowodowany uczuleniem - alergią pyłkową jest schorzeniem wiosenno-letnim, lecz u wielu osób objawy nie ustępują po okresie pylenia, ale przedłużają się w następstwie działania innych alergenów, głównie kurzu i sierści zwierząt.
Uczulenie,- nadwrażliwość organizmu na kontakt z obcą substancją (alergenem), zwłaszcza trawą, pyłkami kwiatowymi, pokarmem, kurzem, roztoczami czy niektórymi metalami np. niklem. Reakcja może przybierać różne formy: pokrzywka, zapalenie skóry, astma czy katar sienny. Uczulenie czyli odpowiedź alergiczna świadczy o tym, że zaistniał już wcześniej kontakt z alergenem, podczas którego doszło do procesu prowadzącego do rozwoju nadwrażliwości. Podatność na uczulenia jest w wielu wypadkach uwarunkowana genetycznie. Najczęściej występuje alergia oddechowa, alergia pyłkowa, rzadziej alergia pokarmowa. NA skutek alergii dochodzi także do zmian skórnych: wyprysku atopowego, zapaleń skóry i pokrzywki.
Najczęstszymi źródłami alergenów są :
pyłki kwitnących drzew, krzewów, traw, zbóż i chwastów, kurz i bytujące w nim roztocza, sierść kota, psa, wełna, pierze, leśnie i grzyby, mleko, jaja, sery, czekolada, kakao, pomidory, owoce cytrusowe, ryby
Charakterystyczne dla alergii objawy chorobowe to :
obrzęk,
zaczerwienienie,
łzawienie,
wodnisty wyciek z nosa,
kichanie,
kaszel,
duszność,
świąd,
biegunka
4 Astma oskrzelowa
Astma oskrzelowa jest przewlekłą chorobą, w której dochodzi do procesu zapalnego błony śluzowej układu oddechowego Astma charakteryzuje się napadowym zwężeniem dróg oddechowych Głównym objawem astmy jest napad duszności charakteryzujący się utrudnionym wydechem, męczącym kaszlem i obecnością patologicznych szmerów oddechowych niejednokrotnie słyszalnych na odległość, epizody utraty tchu, uczucie ciężaru w klatce piersiowej
Podział astmy
astma zewnątrzpochodna (atopowa) -90 % -obciążenie genetyczne astma wewnątrzpochodna (nieatopowa)-10%-niepotwierdzono udziału czynników środowiskowych Profilaktyka astmy oskrzelowej
1 Prewencja pierwotna dotyczy dzieci zagrożonych ale jeszcze nie uczulonych - zapobiec wystąpieniu alergii
2 Prewencja wtórna dzieci uczulone ale jeszcze zdrowe -zapobiec chorobie
3 Prewencja późna dzieci uczulone chore -złagodzić przebieg choroby
Prognoza wyników prewencji może być dobra i zła
Prognoza dobra:
karmienie piersią
ujemny wywiad rodzinny
brak innych chorób alergicznych
wczesna eliminacja alergenów
Prognoza zła :
karmienie sztuczne
dodatni wywiad rodzinny
alergia wielonarządowa
zanieczyszczenie środowiska
polipy nosa
Działania profilaktyczne
1 Eliminacja alergenu :wietrzenie, odkurzanie, zmniejszenie wilgotności mieszkania ,środki roztoczobójcze, oddanie zwierząt z domu
2 Eliminacja alergenów pokarmowych :dieta matki w czasie laktacji ,karmienie piersią, późne wprowadzenie pokarmów łatwo uczulających ,
3 Ochrona przed infekcjami
4 Zakaz palenia tytoniu
5 Eliminacja innych alergenów środowiskowych :środki czystości , kosmetyki.
Czynniki wyzwalające astmę
zimne powietrze ,hiperwentylacja ,wysiłek ,śmiech ,czynniki emocjonalne
przebywanie w zadymionym pomieszczeniu
Czynniki zaostrzające przebieg choroby
Alergeny, zakażenia układu oddechowego, palenie tytoniu, zanieczyszczenie powietrza, ciężkie alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa,
Bardzo ważna w leczeniu astmy jest edukacja chorego. Powinien on wiedzieć, na czym polega jego choroba, jak unikać czynników sprawczych napadów, jak sobie z nimi radzić, jak stosować leki. Pacjent powinien stale sprawdzać swoja wydolność oddechową. Istotne jest codzienne badanie PEFR. Ważne jest bowiem wczesne rozpoznanie nasilenia choroby.
7 Nadciśnienie tętnicze u dzieci
Częstość występowania u dzieci jest znacznie mniejsza niż u dorosłych . Do rozpoznania NT upoważnia stwierdzenie w trzech niezależnie wykonywanych pomiarach podwyższonych wartości ciśnienia skurczowego i rozkurczowego w odniesieniu do płci, wieku, wagi, i wzrostu dziecka.
U dzieci wyróżnia się nadciśnienie :
graniczne
znamienne
ciężkie
Można je również podzielić na :
pierwotne (samoistne )
wtórne (objawowe)
Przyczyny samoistnego nadciśnienia tętniczego nie są dotąd jednoznacznie ustalone.
Leczenie polega na :unormowaniu trybu życia , wprowadzeniu ograniczeń dietetycznych, redukcji nadwagi, zwiększeniu aktywności fizycznej, oraz zastosowaniu odpowiednich środków farmaceutycznych. Powrót ciśnienia do wartości prawidłowych pod wpływem leczenia nie upoważnia do jego przerwania ale może by wskazaniem do obniżenia dawek stosowanych leków.
Nadciśnienie wtórne jest to nadciśnienie pojawiające się w przebiegu różnych chorób. Może występować w następujących stanach chorobowych :
choroby nerek , zaburzenia hormonalne , choroby układu krążenia, zaburzenia metaboliczne, choroby układu nerwowego-wzrost ciśnienia śródczaszkowego
Leczenie powinno dotyczyć przede wszystkim choroby podstawowej ponieważ jej wyleczenie może przywrócić normalne wartości RR
Objawy:
U niemowląt są niecharakterystyczne Może wystąpić: brak przyrostu masy ciała, drażliwość ,
Niechęć do jedzenia , wymioty, sinica, w ciężkich przypadkach niewydolność krążeniowo- oddechowa
U dzieci starszych męczliwosc , tachykardia, bóle głowy, nadpobudliwość , zaburzenia snu, mogą również wystąpić krwawienia z nosa, chudnięcie , wielomocz z cechami odwodnienia ,
Zaburzenia widzenia, drgawki z utratą przytomności , upośledzenie czynności nerek.
Warunki prawidłowego pomiaru RR:
Przed pomiarem pacjent powinien 15 minut odpocząć
RR nie powinno być mierzone gdy dziecko płacze
Należy dobrać szerokość i długość mankietu do ręki . Opaska zbyt wąska powoduje fałszywe podwyższenie a zbyt szeroka obniżenie RR . Prawidłowo mankiet powinien obejmować 2/3 długości ramienia.
9 Choroba wrzodowa zapobieganie , dieta
Częstość występowania u dzieci jest znacznie mniejsza niż u dorosłych. U dzieci występuje głównie w dwunastnicy rzadko w żołądku. Odpowiedzialnymi za powstanie owrzodzenia są :
Kwas solny
Helicobacter pylori
Objawy są zmienne i często nietypowe :
Ból w nadbrzuszu, często bóle nocne ,wymioty, krwawienia z przewodu pokarmowego, smoliste stolce, niedokrwistość ,rodzinne występowanie .
zapobieganie , dieta
dieta hamująca wydzielanie soków żołądkowych
pożywienie pełnowartościowe
ważna jest odpowiednia ilość białka, składników mineralnych i witamin
posiłki w niewielkich porcjach co 2-3 godziny
produkty mielone lub przecieranie -ułatwia trawienie
zrezygnować ze smażenia potraw i spożywania wywarów mięsnych
posiłki gotowane najlepiej na parze
świeże warzywa i owoce zastąpić sokami i przecierami
wyeliminować produkty ciężkostrawne (wywołują wzdęcia zgagę ból brzucha) tak więc
unikać nasion roślin strączkowych , kapusty, pieczywa ciemnego, wędzonej ryby, wędzonej wędliny ,
nie jeść zbyt gorących potraw (może to spowodować przekrwienie błony śluzowej żołądka)
ograniczyć ilość przypraw w potrawach , dotyczy to zwłaszcza przypraw ostrych
unikać używek
5 zakażenie układu moczowego
Etiologia
głównie Escherichia coli
rzadziej inne G(-) Proteus Pseudomonas Klebsiella
Drogi szerzenia ZUM
Wstępująca: główna droga w zapaleniu pęcherza moczowego
Krwiopochodna:
Przez ciągłość
Drogą limfatyczną
Diagnostyka: badanie ogólne moczu, posiew moczu
Klasyfikacja zakażeń układu moczowego
Zakażenia dolnego odcinka dróg moczowych - cewka, pęcherz moczowy
Zakażenia górnego odcinka dróg moczowych - nerka
Postaci kliniczne zakażeń układu moczowego
Bezobjawowa bakteriuria . Bezobjawowe zakażenie układu moczowego - zmiany zapalne w moczu, znamienna bakteriuria, bez dolegliwości klinicznych. Zapalenie cewki moczowej - (częste u dorastających i rozpoczynających życie płciowe dziewcząt). Zapalenie pęcherza moczowego - bakteriomocz, zmiany zapalne w moczu, częstomocz, bolesne oddawanie moczu. Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek - objawom ZUM towarzyszą objawy ogólne - gorączka, dreszcze, podwyższone biochemiczne wskaźniki stanu zapalnego we krwi. Przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek - w początkowym okresie skąpe objawy ogólne, czasami niewielkie zmiany zapalne w moczu, upośledzenie zagęszczania moczu, w późniejszym okresie nadciśnienie tętnicze, obrzęki. Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek z posocznicą Objawy zakażeń układu moczowego Objawy kliniczne ZUM u noworodków i niemowląt są często niecharakterystyczne W okresie noworodkowym objawami ZUM mogą być: niepokój dziecka lub senność, słabe łaknienie, niedostateczny przyrost lub brak przyrostu masy ciała, gorączka, bladość powłok skórnych, , wstrząs septyczny. U niemowląt występuje często podwyższona temperatura ciała, wymioty, wzdęcie brzucha, niepokój, brak łaknienia i przyrostu masy ciała, wolne stolce lub biegunka, odwodnienie, bladość powłok skórnych i wyprzenia w okolicy krocza.).U starszych dzieci rozpoznanie ZUM bywa łatwiejsze ze względu na bardziej charakterystyczne objawy kliniczne: częstomocz, bóle brzucha, bóle w okolicy lędźwiowej, wymioty, podwyższona temperatura ciała. Jednak czasami również u dzieci starszych zakażenie może mieć przebieg skryty, z niewielką liczbą mało charakterystycznych objawów. Czasami ogólne osłabienie, uczucie znużenia, częstomocz, popuszczanie moczu bywa przez pacjentów lekceważone lub niezauważane.
Zapobieganie
W zapobieganiu zakażeniom układu moczowego pomaga utrzymywanie higieny zewnętrznych narządów moczowo-płciowych, noszenie czystej bielizny, odpowiednie ubieranie się w okresie chłodów, unikanie przemoczenia i przeziębienia.
1 Infekcje dróg oddechowych , profilaktyka , pielęgnacja
Układ oddechowy składa się z dróg oddechowych :
górnych - jamy nosowej i gardła oraz
dolnych - krtani, tchawicy, oskrzeli oraz płuc
Najczęstszymi chorobami dotykającymi układ oddechowy są infekcje, od "kataru" po zapalenie płuc W większości wypadków są to infekcje wirusowe, przebiegające z zatkaniem nosa, kaszlem, bólem gardła, gorączką i innymi objawami ogólnymi. Zakażenia bakteryjne dróg oddechowych są nieco rzadsze.. Mogą dotyczyć każdego odcinka dróg oddechowych. Szczególnie niebezpieczne są jednak bakteryjne zapalenia płuc u małych dzieci.
Jak chronić dziecko przed infekcją dróg oddechowych
Każde niemowlę powinno być karmione piersią.
Obecnie wiadomo, że mleko matki jest nie tylko pożywieniem, ale jego zadaniem jest ochrona noworodka i niemowlęcia przed infekcjami bakteryjnymi i wirusowymi, a nawet przed substancjami uczulającymi.
Mleko matki zawiera wszystko, co jest dziecku potrzebne do wzrostu, rozwoju i bronienia się przed chorobami.
W pierwszych miesiącach życia nie należy zezwalać na odwiedzanie niemowlęcia przez osoby dorosłe i dzieci spoza otoczenia, a szczególnie jesienią, zimą i wiosną. Ta zasada
powinna być przestrzegana.
Dziecku należy zapewnić codzienną kąpiel lub mycie całego ciała, niezależnie czy jest zdrowe, czy chore.
Zdrowe dziecko powinno codziennie przebywać na świeżym powietrzu, latem i zimą, a nawet z takimi schorzeniami, jak zapalenie oskrzeli i płuc także wskazane jest przebywanie na powietrzu lub intensywne wietrzenie pomieszczeń.
Unikać należy spacerów po ulicach, gdzie jeździ dużo samochodów, bo ich spaliny są trujące.
Dziecko winno być ubrane stosownie do temperatury otoczenia. Ubiór musi być. lekki, przewiewny i nie ograniczający ruchów. Nie przegrzewać dzieci!
Na obecnym etapie cywilizacji dziecko powinno spać cały rok przy uchylonym oknie i oddychać w czasie snu powietrzem wolnym od kurzu, dymu i spalin samochodowych.
Trzeba pamiętać o szkodliwym wpływie dymu tytoniowego na zdrowie dziecka.
Dzieci - bierni palacze - mają zwiększoną skłonność do nawracających infekcji dróg oddechowych.
Należy dbać o prawidłowe odżywianie dziecka.
Nie przekarmiać!
Posiłki winny być urozmaicone, bogate w białko zwierzęce i roślinne. Należy podawać dużo jarzyn i owoców (do 12 miesiąca życia nie podawać owoców cytrusowych) oraz witaminy, a w szczególności wit. D3, która zapobiega krzywicy.
Pielęgnowanie dziecka w schorzeniach dróg oddechowych
1. Nawilżanie powietrza poprzez stosowanie nawilżacza elektrycznego czy też rozwieszanie
mokrych prześcieradeł lub dużych ręczników
2. Wietrzenie pomieszczeń w których przebywa dziecko. Nie robić przeciągów.
3. Drożność dróg oddechowych. Najczęstszą przyczyną niemożności oddychania lub
utrudnionego oddychania jest zatkany nos z powodu kataru. Jeżeli jest to katar o charakterze
wodnistej wydzieliny należy najpierw odessać wydzielinę ssakiem lub gruszką (dzieci
starsze wydmuchać nos), a następnie zastosować krople do nosa. Należy uważać przy
stosowaniu kropli do nosa, gdyż długie ich stosowanie może spowodować nadmierne
wysuszenie śluzówki i doprowadzić do jej uszkodzenia. Krople powinno stosować się
najdłużej do 5 dni. Jeżeli wydzielina w nosie jest gęsta, zaschnięta w pierwszej kolejności
należy zastosować sól fizjologiczną lub wodę morską w celu nawilżenia rozmiękczenia
zaschniętej wydzieliny. Następnie usuwamy ją wyżej wymienionymi sposobami.
4. Jeżeli chodzi o wydzielinę w dolnych drogach oddechowych postępowanie nasze polega na:
a) rozrzedzeniu wydzieliny poprzez
podawanie leków drogą dożylną (Lasolwan),
podawanie płynów do picia,
inhalacje
b) ewakuacji tej wydzieliny poprzez:
oklepywanie,
odessanie smakiem,
efektywny kaszel,
drenaż ułożeniowy
wzmocnienie mięśni poprzez gimnastykę oddechową
10 Przygotowanie dziecka do badań diagnostycznych
Przygotowanie pacjenta do badań możemy podzielić na
Przygotowanie psychiczne
Przygotowanie fizyczne :
Przygotowanie dalsze
Przygotowanie bliższe
Należy pamiętać, że pacjent i jego rodzina ma prawo do uzyskania informacji dotyczącej badań oraz prawo do wyrażenia zgody lub odmowy. Przygotowanie psychiczne pacjenta zwłaszcza dziecka polega przede wszystkim na wyjaśnieniu na czym polega badanie. Informacji należy udzielić dziecku najlepiej w obecności osoby bliskiej lub jego rodzicom.
Przygotowanie fizyczne zarówno dalsze jak i bliższe uzależnione jest od rodzaju wykonywanego badania
Np.
Test obciążenia laktozą, sacharozą
Test absorpcji glukozy
W naczyniu przygotować ok. (15 - 20% wodny roztwór odpowiednio : laktozy, sacharozy, glukozy ) Podać do wypicia w czasie ok. 5 min ( 1,75 g laktozy/kg m.c.)
Pierwsze pobranie krwi z palca przed podaniem laktozy.
Drugie po 30 min po podaniu laktozy.
Trzecie pobranie po 60 min od podania laktozy.
Należy poinformować, że krew pobierana jest z palca. Dziecko powinno pozostać na czczo.
Mogą wystąpić wymioty. Nie podajemy dziecku jedzenia bezpośrednio po takim incydencie.
Dobowy profil cukru
Rano bezpośrednio przed śniadaniem i 1 godzinę po śniadaniu pobrać krew.
Przed obiadem i 1 godzinę po obiedzie.
Przed kolacją i 1 godzinę po kolacji.
Czasami lekarz życzy sobie pobrania i określenia profilu cukru w nocy, wówczas określa godziny pobrania krwi.
Całodobowy pomiar ciśnienia tętniczego metodą Holtera
Informujemy pacjenta o istocie i sposobie wykonania badania.
Dokonujemy pomiaru RR tętniczego na obydwu kończynach górnych.
Pacjent odpoczywa 15 min przed badaniem.
Zakładamy mankiet na rękę, gdzie stwierdzono wyższe ciśnienie.
W trakcie badania ważne ułożenie ręki: swobodne, nie ruszać ręką zwłaszcza w czasie deflacji ( spuszczanie powietrza)
Pacjent prowadzi normalną aktywność ruchową.
Pacjent prowadzi dziennik zdarzeń: posiłek, wysiłek, dolegliwości, przyjmowane leki.
Pacjent nie wymaga specjalnego przygotowania, nie musi być na czczo.
CYSTOURETEROGRAFIA MIKCYJNA
Cystoureterografia mikcyjna jest to obrazowa metoda badania dróg wyprowadzających mocz, czyli cewki moczowej, pęcherza moczowego i ewentualnie moczowodów przy pomocy promieni rentgenowskich. Środek cieniujący (kontrast), podaje się wstecznie (przez cewkę moczową). Podczas prześwietlenia na ekranie monitora ukazuje się obraz będący skutkiem obecności środka cieniującego w drogach moczowych. W określonych momentach (również podczas oddawania moczu - mikcji) dokonuje się rejestracji obrazu na zdjęciu rentgenowskim.
Badanie służy uwidocznieniu wszelkich zmian zachodzących w dolnym odcinku dróg moczowych. Metoda ta jest szczególnie cenna w rozpoznawaniu wad wrodzonych cewki moczowej, pęcherza moczowego lub moczowodów u dzieci.
Badanie powinno być wykonane u pacjentów na czczo. W przeddzień należy zadbać o wypróżnienie u pacjenta.
8 Nietolerancje pokarmowe u dzieci
Nietolerancje pokarmowe należą do reakcji nietoksycznych ,definiuje się jako nieprawidłową
odpowiedź organizmu na spożyty pokarm, w której nie biorą udziału mechanizmy immunologiczne. Odróżnienie nietolerancji pokarmowej od alergii pokarmowej na podstawie objawów klinicznych może być bardzo utrudnione ze względu na możliwość występowania podobnych objawów klinicznych po spożyciu pokarmu.
Do głównych czynników wywołujących nietolerancje pokarmowe możemy zaliczyć
enzymopatie, czynniki farmakologiczne oraz inne czynniki takie jak nietolerancja pokarmowa na tle psychicznym. Przykładem enzymopatii jest brak lub niedobór laktozy co w konsekwencji prowadzi do nietolerancji mleka. Czynnikami farmakologicznymi powodującymi nietolerancję pokarmu może być np. tyramina obecna w serze pleśniowym, histamina obecna w rybach, kofeina w kawie. Natomiast nietolerancja pokarmowa na tle psychicznym spowodowana jest najczęściej nerwicami, psychozami, wstrętem, odrazą
Pomimo odmiennych uwarunkowań nietolerancje pokarmowe i alergie mają wspólne cechy:
Odmienny sposób reagowania na określone produkty który jest specyficzny dla zdrowej populacji.
Brak ścisłej zależności między wystąpieniem reakcji a ilością spożytego pokarmu.
Nadwrażliwość na pokarm który jest dobrze tolerowany przez większą część populacji
Niepożądane reakcje pokarmowe należy podejrzewać gdy:
Każdorazowe spożycie określonego pokarmu wyzwala takie same lub podobne objawy chorobowe
Czasowa eliminacja tego produktu powoduje ustąpienie objawów
Ponowne wprowadzenie produktu do diety powoduje nawrót dolegliwości
Rozwój nietolerancji pokarmowej podobnie jak innych chorób alergicznych jest wynikiem wzajemnego oddziaływania czynników genetycznych i środowiskowych.
Najczęściej alergizują:
Białko jaja kurzego ,ryby, skorupiaki, białka zbóż (gluteny- trwała nietolerancja glutenu ),soja, orzechy arachidowe, seler , marchew, kapusta, kalafior, owoce takie jak :jabłka. Banan, cytryna, ananas. U niemowląt i małych dzieci najczęściej uczulającym jest mleko krowie , dlatego ważne jest w zapobieganiu karmienie dzieci piersią .Objawy kliniczne związane ze spożyciem mleka krowiego mogą być wynikiem nie tylko alergii na zawarte w nim białko ale także nietolerancji cukru mlecznego-laktozy.
Nietolerancja laktozy
Niektóre dzieci cierpią na nietolerancję cukru mlecznego - laktozy. Może być ona związana z takimi chorobami jak celiakia, alergia przewodu pokarmowego, lamblioza lub z wrodzonymi niedoborami enzymów trawiennych. Objawia się przewlekłymi biegunkami ,wzdęciami, bólami brzucha. W takim przypadku konieczne jest zastąpienie mleka mieszankami mleko zastępczymi bezlaktozowymi.
Najczęstsze postaci nietolerancji pokarmowej :
Postać żołądkowo- jelitowa -ulewania, wymioty, kolka brzuszna, biegunki, zaburzenia przyrostu masy ciała, biegunki przewlekłe czasem zaparcia
Postać skórna- atopowe zapalenie skóry, pokrzywki główna lokalizacja : policzki, płatki uszu, zgięcia łokciowe, kolanowe, Mogą również wystąpić objawy ze strony układu oddechowego : Nieżyt nosa ,chrypka, chrząkanie, przewlekły kaszel, pociąganie nosem, zapalenie oskrzeli, nawrotowe zapalenia płuc, Ze strony narządu wzroku : zaczerwienienie spojówek, łzawienie , obrzęki powiek, Objawy ogólnoustrojowe :zlewy, poty , przewlekłe zmęczenie , nadpobudliwość zaburzenia koncentracji, bóle głowy ,podwyższenie ciepłoty ciała, Leczenie niepożądanych reakcji pokarmowych polega na czasowej lub trwałej eliminacji z diety szkodliwego pokarmu. Dieta dobierana jest indywidualnie w oparciu o wywiad , obraz kliniczny, badania dodatkowe, . Wstępny czas eliminacji szkodliwego pokarmu z diety wynosi około roku.
Co to jest wstrząsnienie mózgu ?
Wstrząśnienie mózgu jest przejściowym uszkodzeniem mózgu, które zostało spowodowane przez uraz głowy. Często jest to jedyny objaw urazu, ale może współistnieć np.: z raną głowy, z krwiakiem - zwanym popularnie guzem, czy również ze złamaniem kości czaszki.
Objawy
Podstawowym objawem wstrząśnienia mózgu jest utrata przytomności. Utrata przytomności może trwać od kilku sekund do kilku dni. Ponieważ istnieją zależności pomiędzy długością okresu nieprzytomności a ciężkością uszkodzenia mózgu, istotne jest aby poinformować dokładnie lekarza, jak długo dziecko było nieprzytomne. Stałym objawem wstrząśnienia mózgu jest niepamięć wsteczna tzn. wygaszenie w pamięci momentu wypadku. Czasem niepamięcią objęte są wydarzenia poprzedzające uraz. Niepamięć trwa różnie długo i zwykle nie przekracza jednej godziny. Występuje również niepamięć pourazowa, jest to okres od urazu do odzyskania pełnej i trwałej świadomości. Okres niepamięci pourazowej ma znaczenie dla oceny stopnia uszkodzenia mózgu. Ponadto może wystąpić obniżenie ciśnienia krwi, wiotkość kończyn, bladość skóry i zwolnienie tętna, w cięższych przypadkach może wystąpić zaburzenie oddechu.
Postępowanie diagnostyczne
Podstawą rozpoznania wstrząśnienia mózgu jest wywiad zebrany od świadków zdarzenia. Ze względu na uraz głowy wykonuje się badanie radiologiczne czaszki, aby ocenić rozległość urazu i wykluczyć ewentualne uszkodzenia kości czaszki.
Stłuczenie mózgu i krwiak śródmózgowy
Stłuczenie mózgu: Powstaje w wyniku uderzenia mózgu o kości czaszki. Najbardziej narażonymi miejscami są: bieguny płatów skroniowych i czołowych. W badaniu CT przejawia się drobnymi ogniskami hiperdensyjnemi położonymi śródmózgowo, które są wynikiem rozsianego uszkodzenia ścian niewielkich naczyń śródmózgowych. Klinicznie może objawiać się różnego rodzaju objawami ogniskowymi (np. niedowład połowiczy) i zaburzeniami świadomości. Stłuczeniu mózgu zwykle towarzyszy obrzęk mózgu. Leczenie jest zwykle zachowawcze i polega głównie na podawaniu leków obniżających ciśnienie wewnątrzczaszkowe. W przebiegu stłuczenia mózgu może rozwinąć się krwiak śródmózgowy wymagający niejednokrotnie interwencji neurochirurgicznej.
Krwiak nadtwardówkowy
Krwiak nadtwardówkowy powstaje na skutek gromadzenia się wynaczynionej krwi pomiędzy kością czaszki a oponą twardą. Jest następstwem pourazowego uszkodzenia tętnicy, z reguły oponowej środkowej lub jednej z jej gałęzi i najczęściej jest zlokalizowany w okolicy skroniowej lub skroniowo-ciemieniowej. Rzadziej źródłem krwawienia są zatoki opony twardej i naczynia śródkościa w miejscu złamania.
Ostry krwiak nadtwardówkowy może być przyczyną bezpośredniego zagrożenia życia. W wyniku uszkodzenia naczyń tętniczych zbiornik wynaczynionej krwi szybko się powiększa i uciska tkankę mózgową. Wzrost ciśnienia śródczaszkowego prowadzi do wgłobień wewnątrzczaszkowych.
krwiak podtwardówkowy.
krwiak podtwardówkowy powstaje najczęściej w wyniku ciężkiego urazu głowy o dużej sile działającej na głowę. U osób starszych, z zaburzeniami krzepnięcia lub otrzymującymi leki obniżające krzepnięcie może powstać po niewielkim urazie. Źródłem krwawienia są najczęściej uszkodzone naczynia żylne biegnące z powierzchni mózgu do opony twardej. Wynaczyniona krew zbiera się w przestrzeni między powierzchnią mózgu i oponą twardą, a więc krwiak bezpośrednio uciska na mózg. Krwiak podtwardówkowy może również powstać w wyniku "przebicia" się na zewnątrz stłuczenia mózgu. Określenie "ostry" oznacza krótki okres czasu od momentu powstania krwiaka do wystąpienia objawów i tym samym diagnozy. Śmiertelność w tej chorobie jest bardzo duża i wynosi od 50 do 90 %. Związana jest z licznymi innymi zmianami pourazowymi (złamanie kości czaszki, stłuczenia mózgu, pourazowe krwawienie podpajeczynówkowe) powstałymi w wyniku ciężkiego urazu, a towarzyszącymi krwiakowi podtwardówkowemu. Pacjenci po takim urazie najczęściej od jego momentu są nieprzytomni. Ostry krwiak podtwardówkowy jest stanem bezpośredniego zagrożenia życia i wymaga szybkiego postępowania leczniczego.