Partie polityczne Europy Środkowo-Wschodniej, ۩۩۩ Edukacja ۩۩۩, Polityka i prawo, Systemy polityczne Europy Środkowej i Wschodniej


EŚW

Partie polityczne w EŚW

1.Warunki tworzenia partii polit.

-cechą postkomunistycznej transformacji jest to, ze zachodzi ona w czasie, gdy instytucje parti polit.napotykają poważne wyzwania( kryzys), które wymuszają na niej zmianę funkcji, przeobrażenia organizacyjne czy też formułowanie nowych strategii.

-partie powstałe na gruzach komunistycznego syst.polit - nie mające przeszłości i pozbawione demokratycznych doświadcze, są coraz bardziej odległe od społ.

-partie te napotkały w momencie swych narodzin zjawiska, które dodatkowo utrudniają im rozwój(niechęć do polityki, nieufność wobec instytucji partii polit., brak zaufania do polityki i partii polit. Jest bardzo wysoki wkrajach EŚW)

-mierniki rozczarowania polityką i partiami polit : poziom frekwencji wyborczej, stopień upartyjnienia, poziom zaufania do instytucji polit.

Polska - partiom polit ufa 13%

Bułgaria 6%

Słowacja 8%

-największym zaufaniem cieszą się partie słoweńskie, estońskie, rumuńskie

-pomiędzy 2001 a 2004 największy spadek zanotowały partie polskie, węgierskie, bułgarskie, czeskie i słowackie

-pomiędzy 2003 i 2004 , spadek zaufania zanotowały partie estońskie, rumuńskie, litewskie, łotewskie

-stałą tendencje wzrostową obserwujemy jedynie w Słowenii

Proces powstawania parti polit:

a) kontekst społ. - ugrupowania wchodzące na scene polit.nie reprezentują podziałów socjo-polit. W sensie, jaki nadali temu pojęciu S.Lipset i S.Rokkan, ponieważ podziały takie nie miały szansy ujawnić się przez 50-letni okres komunistycznych rządów. Tylko niektóre partie mogły się odwołać do interesuów zintegrowanych grup społ. ( ugrupowania agrarne jak np. Polska czy Bułgaria , dopuszczone do roli formacji „sojuszniczych” , „satelickich” , oraz etniczne odwołujące się to tożsamosci zbiorowej mniejszości narodowych ( turteckiej w Bułgari, węgierskiej w Słowacji i Rumuni , rosyjskiej - na Łotwie i Estoni).

Większość partii formułowana na bazie elit- apel partyjny , skierowany do wybranych kręgów elektoratu.

Dyskredytacja ideologi marksistowskiej, z jednej strony odczuwana nieskuteczność apeli ideologicznych , a z drugiej partie szukają innych sposobów dotarcia do wyborców.

Nie oferują one sprecyzowanych programów przedsięwzięć polit. , które trafiłyby do określonej grupy społ.

Catch all- odwołują się do wszystkich wartości.

b)kontekst polityczny- podjęcie decyzji o rywalizacyjnych wyborach odbywa się w warunkach gdy powszechne prawo wyborcze jest standardem.Partie polit. Penetrują elektorat w całej jego materialnej i kulturowej różnorodności.

Sprzyja to powstawaniu partii formułujących apel typu catch -all , lub apel niespójny zawierający odwołanie do tradycyjnych postulatów lewicy(zwłaszcza w kwestiach materialnych) oraz prawicy( wobrębie ładu moralnego, silnej władzy czy w kwestiach bezpieczeństwa).

Programy partii łączą w sobie elementy konserwatyzmu, liberalizmu i socjalizmu.

Drugim czynnikiem jest obecność na arenie politycznej byłych partii komunistyczhytch, które jako jedyny uczestnik rywalizacji wyborczej-dysponują znacznymi zasobami finansowymi i organizacyjnymi, zapewniającymi przewagę nad jej pozostałymi uczestnikami.

Utrzymywanie się ugrupowań zwanych potocznie postkomunistycznymi wyklucza możliwość osłabienia mobilizacyjnej funkcji parti polit, co jest widoczne zwłaszcza w pierwszej fazie przemian. Ich udział w wyborach oznacza także wzrost znaczenia ideologicznych aspektów apeli wyborczych.

  1. kontekst organizacyjny-z uwagi na genezę, można wyróżnić 4 tytpy parti eśw:

1- partie wywodzące się ze starego reżimu( są to gł. były partie komun. Oraz niektóre partie agrarne)

2- partie reaktywowane, tj. nawiązujące do formacji działających w okresie przedkomunistycznym (jak np. czeska socjaldemokracja czy węgierska Partia Drobnych Posiadaczy)

3- partie wywodzące się z szerokich frontów antykomunistycznych (jak np. czeska ODS< słowacka HZDS, Węgierskie Forum Demokratyczne czy litewscy konserwatyści)

4- partie tworzone całkowicie od nowa , niemające korzeni ani w poprzednim reżimie, ani w antykomunistycznych frontach(przykładem mogą być tu polska Samoobrona, litewska Partia Pracy, słowacki SMER czy też bułgarski Narodowy Ruch Symeona II)

-> z wyjatkiem pierwszej, pozostałe budowane są „od góry do dołu”, miejscem ich powstania i działalności jest na ogół parlament . Istotną rolę odgrywają konflikty char. Dla porcesu przemian od autorytaryzmu ku demokracji, oraz osobowość i zręczność politycznych liderów.

Po drugie , udział partii reaktywowanych w życiu polit. Jest stosunkowo nikły.

Jedyne liczące się partienawiązujące do przeszłości to czeska CSSD oraz niektóre partie agrarne w Bułgarii, na Łotwie i w Polsce.

Po trzecie są to raczej partie elitarne nie masowe.Struktura org. Mało rozbudowana, istotna rola lidera.Po czwarte - krótki okres „istnienia” partii. Po piąte dekompozycja elektoratu , trudność w identyfikacji poszczególnych formacji jako elementór wyborczej alternatywy .

Funk. Mobilizacyjna i socjalizacyjna - działanie liderów na szczeblu centralnym, wykorzystując TV , środki masowego przekazu.

2.Funkcje partii polit. w procesie demokratyzacji.

Trzy płaszczyzny relacji między społ. A państwem :

  1. relacji zelektoratem

  2. relacje z państwem

  3. umacnianie się partii jako organizacji

Funkcja społeczna : socjalizacja elektoratu, jego mobilizacja, ekspresja wartości i idei politycznych, artykulacja i agregacja interesów zbiorowych oraz integracja wyborców jako konsolidującej się wspólnoty polit.

Funkcja panstwowo-publiczna: rekrutacja kandydatów na stanowiska publiczne, podejmowanie decyzji politycznych (f.rządzenia) , dokonywanie krytycznej oceny rządu (f. Opozycyjna).

Funkcja organizacyjna - budowanie i utrwalanie swoistego ładu instytucjonalnego , umożliwiającego partii odgrywanie przez dłuższy czas roli efektywnego uczestnika rywalizacji politycznej na arenie wyborczej, parlamentarnej i gabinetowej.

Funkcja systemotwórcza- polegająca na uczestnictwie w formowaniu i utrwalaniu wzorców kooperacji z innymi partiami politycznymi, a w rezultacie do ukształtowania syst. Partyjnego.

Działania są skierowane przede wszystkim na zdobycie i utrzymanie reprezentacji parlamentarnej, uzyskanie potencjału koalicyjnego, pozwalającego na realizację f. Rządzenia (współrządzenia).

Wg . Wesołowskiego w rywalizacji politycznej nacjonalizm jest przeciwstawiany uniwersalizmowi, laicyzacja - klerykalizacji, leseferyzm - interwencjonizmowi, demokratyzm - autorytaryzmowi, elityzm- populizmowi , zaś potępienie komunistycznej przeszłości - jej rozgrzeszeniu.

A.Agh - rywalizacja w postkomunistycznych demokracjach toczy się na 3 płaszczynach (dwie odzwierciedlają różnice genetyczne, jedna - aksjologiczną):

  1. podział między partiami postkomunistycznymi, a nową antykomunistyczną opozycją

  2. między partiami „historycznymi”, a formacjami nowymi

  3. ugrupowania ogólnonarodowe , a etniczne

AFTER

wówczas gł. wymiarami międzypartyjnej rywalizacji mogą stać się klasyczny konflikt socjo-ekonom. - między pracodawcą a pracobiorcami (p.liberalne vs p.socjal.) , czy konflikty na tle Nowej Polityki ( p.liberalne i socjal. Vs p. konserwatywne, chadeckie i radykalna prawica).

P.C. Schmitter „symboliczna rożsamość” - a więc zdolność do manipulowania symbolami i zbiorową pamiecią w taki sposób , aby jednostki identyfikowały się tylko z jedną partią.

3.Główne „rodziny” partii polit. w EŚW

Podstawą ich wyróżnienia jest przede wszystkim zdolnosć do nadania dynamiki współzawodnictwu wyborczemu ( partie, któe je reprezentują potrafią uzyskiwać liczące się poparcie wyborcze oraz wpływać poprzez to na strategie polit. Rywali).

Dodatkowe kryteria : przesłanie ideologiczne, ocena komunistycznej przeszłości oraz ocena dokonań transoformacji.