KINEZYTERAPIA wykłady

HISOTORIE KINEZY SAMI MUSICIE DOPRACOWAC

Wpływ ćwiczeń na organizm ludzki.

# Stawy i kości- zakres ruchu w stawie, powierzchnie stawowe, torebki i więzadła

# Mięśnie-

- Kształtująco na mm zdrowe zwiększające i ch siłe i rolę.

- Przywracanie czynności i poprawa siły mm niedokładnych.

- Utrzymują długość i elastyczność mm

- Ułatwia odpływ chłonki naczyniami chłonnymi

- Ułatwia odpływ krwi żylnej i usuwa produkty zmęczenia pracy mięśnia głównie kwasu mlekowego.

# Układ Nerwowy

- Ruch może być bodźcem albo reakcją tego układu

- Ruch jest bodźcem prioprioceptywnym

- Ćwiczenia rozwijają pamięć ruchową

- Ruch wpływa na szybkość i łatwość oddziaływania na bodźce zewnętrzne

- Ćwiczenia wpływają na koordynację ruchów i równowagę

# Układ Oddechowy

- Ćwiczenia uczą prawidłowego oddychania

- Zwiększają pojemność życiową płuc (ilość wdychanego powietrza to max wydychanego.)

- Zwiekszają stopień utleniania krwi krążącej

- Wpływają na kształtowanie postawy ciała.

# Układ Krążenia

- Ruch zwiększa wydolność i sprawność ukł krążenia

- Ćwiczenia poprawiają krążenie obwodowe.

# Układ trawienia i moczowo - płciowy

- Zwiekszają czynność mięśni gładkich

- Poprawiają czynność żołądka i jelit

- Zapobiega zaparciom i zaleganiu moczu.

Rehabilitacja - z łacińskiego habilitatis oznacza zdolność zręczność sprawność oraz zwrotność. Jest to proces medyczno - społeczny mający na celu funkcji narzadów ukł lub całego ustroju a tym przywrócenie zdolności do pracy i czynnego udziału w życiu społecznym.

FIZJOTERAPIA - Fizykoterapia, Kinezyterapia, Masaż, Balneoterapia,

REHABILITACJA - społeczna, zawodowa, medyczna, psychiczna.

Fizykoterapia - to stosowana w celach leczniczych naturalnych czynników fizycznych występujących w przyrodzie oraz czynników wytwarzanych przez specjalne urządzenia. Wykorzystuje się tu energię słoneczną, powietrza atmosfera itp.

Kinezyterapia - obejmuje całość zagadnień związanych z ruchem i jego właściwościami leczniczymi. Fizykoterapia wspomagana jest fizykoterapią, zaopatrzeniem ortopedycznym, wodolecznictwem, terapią zajeciową, masażem.

Terapia zajeciowa co to jest nie mogłem się odczytać.

REHABILITACJA

# MEDYCZNA - Przywracanie sprawności uszkodzonych narządów

# PSYCHICZNA

# SPOLECZNA - Przygotowanie do wymagań życia społecznego

# ZADANIOWA - Przygotowanie chorego do pracy

ZESPÓŁ REHABILITACYJNY

# Lekarz

# Fizjoterapeuta

# Pielęgniarka

# Ergoterapeuta

# Psycholog

# Asystent socjalny

# Pedagog socjalny

# Technik Ortopedyczny.

MODEL POLSKIEJ REHABILITACJI

# Wczesność -

# Powszechność - konieczność dostępu do opieki lekarskiej. Wszystkim którzy jej potrzebują wymaga to sprawnego systemu diagnostyki rehabilitacyjnej.

# Ciągłość - oznacza

# Kompleksowość

Kompensacja - jest zdolnością wrodzoną żywych organizmów

Sygnalizacja - (o urazie) do CUN

Uszkodzenie - sygnalizacji utrudnia pracę kompensacji.

Wyniki kompensacji SA nie trwałe wymagają treningu.

KOMPENSACJA ZALEZY OD :

# umiejscowienia uszkodzenia

# rozmiaru uszkodzenia

# szybkości uszkodzenia

# ogólnego stanu chorego

# motywacji do leczenia

# pobudzenia i stosowania uzależnione jest od stosowania odpowiednich technik kinezyterapeutycznych.

Jak najwcześniejsze leczenie ruchem powoduje

1. Przyśpieszenie wystąpienia procesów kompensacyjnych

2. Zapobiegania przed wystąpieniem

3. Przeciwdziałania przed wystapieniem wtórnych zmian w układzie kostno-mięśniowym.

4. Zapobiegania powikłaniom w układzie oddechowym i krążenia.

Badania dla potrzeb fizjoterapii.

# Wywiad (personalny, dotyczący choroby, socjalny).

# Pomiary linijne długości i obwodów

# Pomiary zakresy ruchów w stawach

#Ocena siły mięśniowej

# Ocena stanu funkcjonalnego narządów.

WYWIAD :

# DANE PERSONALNE -

-Imię Nazwisko,

-Data urodzenia, Adres,

-stan cywilny,

-wykształcenie, zawód,

# krótki opis przebiegu schorzenia

# SYTUACJA ZAWODOWA-

-zatrudniony czy na zasiłku,

-Ostatnie miejsce pracy,

-rodzaj wykonywanej pracy,

-odległość od domu do pracy i sposób dojazdu,

-stanowisko,

-zwolnienia lekarskie,

-renta / emerytura od kiedy z jakiego powodu

# POSIADANY SPRZET REHABILITACYJNY -

-buty ortopedyczne,

-balkonik, kula,

-laska,

-wózek,

# SYTUACJA RODZINNO MIESZKANIOWA OGÓLNA WARUNKI EKONOMICZNE.

Liczna pokoi,

liczba osob,

łazienka,

ubikacja,

ogrzewanie,

toaleta,

Oglądanie - badanie zaczynamy od obserwacji wyglądu chorego jego chodu, postawy, zborności ruchów, zachowania się, Chory powinien być rozebrany jest to niezbędne do badania. Badnia w pozycji lezącej, chodzącej i w czasie chodu.

Chód - zwracamy uwagę na jego rytmiczność i płynną zmianę jego poszczególnych faz których czas trwania powinien być jednakowy dla obydwu nóg. Stopy powinny być stawiane równolegle do siebie i obciążane w następującej kolejności : pięta, brzeg boczny, przodostopie, uniesienie pięty i odbicie. W czasie chodu obserwujemy harmonijne naprzemienne współ ruchy tułowia i kończyn górnych.

Krzywizny- oglądając chorego z boku zwracamy uwagę na krzywizny kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej. Lordoza szyjna, kifoza piersiowa, lordoza lędźwiowa. Oceniamy zmiany w ukształtowaniu tych krzywizn, spłaszczenia wszystkich krzywizn (plecy płaskie) pogłębienia kifozy piersiowej i zmniejszenie lordozy lędźwiowej (plecy okrągłe), zwiekszenie kifozy piersiowej i pogłębienie lordozy lędźwiowej (plecy okrogło - wklęsłe.)

Zbornośc ruchów-

# niezborność ataksja

# próba Palec - nos

Dotykanie - obmacywanie oceniamy czucie dotyku kłucia igłą, ciepło, zimno, czucie powierzchowne, czucie głębokie. Dotykiem można sprawdzić obecność płynu w stawie, zmiany w tkankach okołostawowych (w miejscu złamania kości lub przy braku zrostu kości) (staw rzekomy), stan napięcia mięśni (wzmożone, obniżone) oraz możliwość wykonywania ruchów biernych. Wyczuwanie tętna tętnic obwodowych daj ważne wskazówki dotyczące zmian w układzie tętniczym, tętno badamy na tętnicy promieniowej, udowej, grzbietowej, piszczelowej tylnej.

Czucie powierzchowne -

Powinno się dokonywac pomiaru czucia po stronie łokciowej i promieniowej.

Na tułowiu przeprowadzamy badanie czucia z góry w dół lub odwrotnie. W kkd jak w kkg.

Czucie dotyku- W badaniu tym dokonujemy pomiaru czucia w różnych okolicach ciała kawałkiem cienkiego papieru lub kawałka waty.

Czucie bólu - Badanie to wykonujemy ostro zakończoną szpilką, którą trzymamy pomiędzy palcem wskazującym i kciukiem.

# zniesienie czucia bólu - ANELGEZJA

# upośledzenie czucia bólu - HIPOLGEZJA

# przeczulica na bodźce bólowe - HIPERALGEZJA

Czucie temperatury - badamy dotykając skóry probówkami zimną i ciepłą wodą. Zniesienie czucia cieplnego TERMOREGULACJA.

Czucie głębokie- Podczas badania czucia głębokiego chory ma zamknięte oczy. Wykonujemy ruchy bierne kończynę badanego i polecamy określić kierunek ruchu oraz ułożenie kończyn.

Badanie pionu- pacjent powinien stanąć w pozycji pionowej. Kkg opuszczone wzdłuż tułowia, dłonie zwrócone przodowi, stopy do siebie, kolana wyprostowane, głowa zwrócona prosto przed siebie,

Pion przedni - spuszczony z czoła z pkt. leżącego pomiędzy łukami brwiowymi powinien mieć następujący przebieg.

- nasada nosa, szczyt bródki

- środek krtani

- w jednakowych odcinkach od sutka lewego i prawego

- wzdłuż mostka

- pępek

- środek spojenia łonowego

- w różnej odległości od kolan i kostek przyśrodkowych

- środek przedniej krawędzi czworoboku (podparcia)

Pion tylny - spuszczony z guzowatości przebiega:

- wzdłuż wyrostków kolczystych kręgów C, Th i L

- w równej odległości od brzegu przykręgosłupowo łopatki L i P

- wzdłuż szpary pośladkowej

- podobnie jak z przodu pion przedni w równej odległości od stawów kolanowych i kostek przyśrodkowych

- przez środek tylnej krawędzi

Pion boczny:- spuszczony z otworu słuchowego zarówno biegnie przez

- środek st ramienno- barkowego

- szczytu grzebienie talerza biodrowego

- środek szpary stawu kolanowego po stronie bocznej

- krawędź boczna.

BADANIE KOŃCZYN DOLNYCH.

Kończyny dolne stanowią wyspecjalizowaną cześć narządu ruchu której zadaniom jest podparcie masy ciała oraz przemieszczanie go w przestrzeni. Prawidłowe funkcjonowanie kończyn dolnych opiera się o (anatomiczne zabezpieczenia) bierne i czynne wpływając na zachowania ogólnej równowagi ciała. Zabezpieczenia czynne: mięśnie które stabilizują układ podporowy w płaszczyźnie strzałkowej i mm prostowników stawu biodrowego prostowników stawu kolanowego oraz zginacze podeszwowe stopy. Podczas swobodnego stania dzięki biernym mechanizmom mm to nie są w pełni zaangażowane w utrzymaniu równowagi ciała.

FIZJLOGICZNE USTAWIENIE KG

Pozycja kg badany staw zwisa swobodnie wzdłuż klatki piersiowej. Ramię znajduje się pośrednio między skręcaniu zewnętrznym a wewnętrznym. W pozycji tej zginamy łokieć do kąta prostego przedramię zwraca się do przodu równolegle do pośrodkowej, strzałkowej płaszczyzny ciała. W wyproście w pozycji nadkłykieć boczny znajdować się na linii łączącej guzek większy kości ramiennej z wyrostkiem rylcowatym kości promieniowej.

FIZJOLOGICZNE USTAWIENIE KD

NIESTETY NIE MAM TEGO TRZEBA SOBIE DOPRACOWAĆ

ORIENTACYJNE BADANIA RUCHOMOŚCI KRĘGOSŁUPA

Skłon w przód- prawidłowy kręgosłup tworzy równomierne łukowate wygięcie a wyrostki kolczyste oddalają się od siebie równomiernie. U zdrowego badanego kręgosłup prostuję się równomiernie na wszystkich odcinkach jak na całej jego długości. Jakie mamy ograniczenia ruchomości w jednym z odcinków kręgosłupa to prostuje najpierw odcinki zdrowe powyżej i poniżej odcinka sztywnego a dopiero po tym cały kręgosłup.

Skłon tułowia w bok- Obserwujemy linie wyrostków kolczystych które w warunkach prawidłowych twory równomierny łuk. Odchylenie od tej linii świadczy o.

TRZEBA SAMEMU DOKONCZYC.

POMIARY ORIENTACYJNE

A) KONCZYNA DOLNA

- UDO

- PODUDZIE

- STOPA

B) KONCZYNA GÓRNA

- RAMIONA

- PRZEDRAMIONA

- RĘCE

Rodzaje zakresów ruchu.

- bierny (jakim zakresem ruchu dysponuje dany staw)

- czynny (jakim zakresem ruchu potrafi się posłużyć badany)

Badanie ruchów w stawach kończyn.

Pozycja zero - zero naturalne

1. staw łokciowy, nadgarstkowy, biodrowy, kolanowy, palce rąk, i stóp - pełny wyprost

2. staw skokowo - goleniowy, podeszwa pod kątem prostym względem goleni.

3. przedramię zgięte łokieć do kąta prostego przyłożony do tułowia, kciuk ku górze jak pozycja pośrednia między odwracaniem a nawracaniem.

4 staw ramienny ramię zwisa wzdłuż tułowia, pomiędzy rotacją zewnętrzną a wewnętrzną.

SPOSÓB ZAPISU

#120- 0-0

#30-0-10

#90-30-0

Metodyka badań:

1. Ramie nieruchome kątomierza przykłada się do odcinka bliższego nieruchomego a ramię ruchome do odcinka obwodowego który wykonuję ruch

2. Odcinek bliższy musi być dobrze ustabilizowany

3. Oś obrotu kątomierza powinno być przyłożona zgodnie z osią ruchu w badanym stawie

4. Kolejne badanie wykonuję się w zależności od szybkości zmian zachodzących w stawie

5. Dokładność pomiaru do 5 stopni.

Zapis systemem SFTR

S - (sigital) - płaszczyzna strzałkowa

F - (frontal) płaszczyzna czołowa

T- (tranwere) płaszczyzna poprzeczna

R- (rotation) płaszczyzna skrętna

Ruchomość kręgosłupa.

Kręgosłup mierzy się pośrednio, mierząc odległość pomiędzy ogólnie przyjętymi punktami topograficznymi przed wykonaniem i po wykonaniu przez badanego maksymalnego ruchu. W badaniu tym ważne jest porównanie wyników wstępnych i kontrolnych pozwalające ocenić postępowanie kinezyterapeutyczne

Kręgosłup

# Test

# Test palce podłoga

Obręcz biodrowa:

# Badanie stawu krzyżowo - biodrowego

# Linia

# Objaw Trendelenburga

# Objaw Duchena

# test Thomasa

# Przykurcz biodrowo przywiedzeniowy lub odwiedzeniowy

# Przykurcz mm kulszowo - goleniowych

Staw kolanowy:

# więzadło krzyżowe przednie

# objaw szufladkowy przedni

# objaw szufladkowy tylny

# więzadło krzyżowe tylne

# objaw szufladkowy tylny

# test łąkotkowy np. test Aplaya

- Staw skokowy górny

# objaw szufladkowy górny.

Obręcz barkowa

# Objaw klawisza

# Bolesny łuk barkowo - obojczykowy

# Ból pojawiający się miedzy 80 a 100 stopni (70-120)

# Objaw szczytowy

# Test Degi

# Test Aplaya

# Trojkąt (badanie stawu łokciowego)

# test mięśnia nadgrzebieniowego

# Objaw Laseqa

# Test Allena

# Łokieć tenisisty

# Łokieć golfisty.

Testy u chorych po udarze mózgu:

# Test 2 wag

- Obciążenie symetryczne kkd

- Norma różnicy do 0,5 kg

- Wskaźnik symetryczności

- Większa wartość / mniejsza wartość

- Norma 1.15

# Test drogi

- prędkość = droga/ czas np. 20 m/20 sek = 1m/sek

# Skala

- Skala numeryczna

- Skala kurtzkiego

- Ocena bólu - skala WAP

# Mechanizm chodu

- Chód 2 fazowy

- Faza podporu obciążenie nogi podporowej

- Faza wykroku 2 noga wykonuj wymach

- okres styku pięty

- okres pełnego obciążenia

- okres odbicia

- okres 2 - nożnego podporu.

Chód prawidłowy.

1. Pierwsza faza podwójnego podporu

2. Pierwszy jednostronny podpór

3. Faza drugiego podwójnego podporu

4. długi jednostronny podpór

5. zapoczątkowanie następnego kroku (cykl powtarza się)

60 % to faza obciążenia

40% faza wykroku

Ciało traci kontakt z podłożem tylko podczas biegu.

Faza podporu

# Kontakt pięty z podłożem

# Stopa płaska

# Palec obciążony

# Propulsja czyli przetaczanie stopy

Faza podnoszenia

# Przyśpieszenia

# przenoszenia

# hamowania

Faza podwójnego poparcia

# chód wolny - 70 kroków / minuta

# chód szybki - 130 kroków / minuta

Metoda badania chodu

# trzeba samemu dopracować

Test chodu

# Prędkość chodu = droga /czas.

Wyznaczniki chodu

1. Boczne przemieszczanie miednicy, wielkość wychyleń w bok jest osobniczo różna.

2. Określa ustawienie miednicy i obu stawów biodrowych w płaszczyźnie czołowej

3. Określa prawidłowe ustawienie miednicy i stawów biodrowych w płaszczyźnie poprzecznej w fazie podwójnego podparcia

4. Określa wielkość kąta zgięcia stawu kolanowego kończyny podpierającej w fazie właściwego obciążenia

5. Określa wymaganą wielkość skrócenia czynnościowego

6 Określa kątową wartość ruchów w st.

Wyznacznik izometryczny, izotoniczny,

Analiza kinematyczna określa wzajemne położenie poszczególnych części kkd. względem siebie.

Analiza dynamiczna określa wielkość siły mięśni, która jest potrzebna w trakcie chodu.

Warunki anatomicznego chodu

1. Mobilizacja i stabilizacja z pokonaniem grawitacji

2. Możliwość przenoszenia ciężaru ciała do przodu

3. Wymagane zakresy ruchów st i kręgosłupa

4. Dostateczna siła mm

5. Koordynacja ruchowa

6. Motywacja

W orientacyjnej ocenie zwracamy uwagę na:

# Sposób ustawienia nóg

# Długość kroku

# Różnica w długości kroku prawego i lewego

# Szerokość kroku

# Sposób obciążenia nóg (unikanie obciążenia, równomierne obciążenie)

# Sposób przenoszenia środka Ciężkości

# Rodzaj utykania

Skupienie uwagi na poszczególne segmenty funkcji.

# Sposób odbicia pięty obciążenie i ustawienie stopy

# Kolano sposób współdziałania z biodrami i stopy

# Miednica ruchy obrotowe boczne skrętne sposób współdziałania z barkami i stopami

# Barkowe sposób obrotów do spodu na boki

# kkg synchronizacja wymachów z ruchami kkd.

MIĘŚNIE

# brzusiec

# ścięgno początkowe

# ścięgno końcowe

# Aktony - wykazują niezależność np. akton górny, boczny, dolny mm trapezius.

# Mięśnie kurczące się mogą wykonywać ruch w jednym stawie

1912 lovett opracował test

Skala 0-5 0- brak napięcia mięśniowego

1- ślad napięcia mięśniowego 5%

2 słabe napięcie 2- %

3 dostateczny 50%

4 dobry 80%

5 bardzo dobry 100%

Metodyka badań- rozpoczynamy od stopnia 3 a dobór pozycji pozwalającej na izometryczny ruch jest ważnny eliminujący pracę mięsni synergistycznych.

Stopień 0-1

Pozycja taka jak przy stopniu 3ale umożliwiające najlepszy dostęp do mm w celu badania pakpacyjnego.

Stopień 2

Płaszczyzna ruchu mus być równoległy do podłoża przy badaniu ruchów rotacji unosimy kończyny tak aby znieść działanie siły ciężkości.

FIZJOLOGICZNE USTAWIENIE KOŃCZYNY GÓRNEJ

Pozycja zerowa kończyny górnej. Badany stoi kończyna górna zwisa swobodnie wzdłuż klatki piersiowej. Ramię znajduję się pośrednio między skręceniem zewnętrznym a wewnętrznym. Jeśli w tej pozycji zegniemy łokieć do kąta prostego, przedramię zwraca się do przodu równolegle do pośrodkowej strzałkowej płaszczyzny ciała. W wyproście w pozycji zerowej nadkłykieć boczny powinien znajdować się na linii łączącej guzek większy kości ramiennej z wyrostkiem rylcowatym kości promieniowej.

KOŃCZYNA DOLNA- Stawy kończyny dolnej w ustawieniu fizjologiczny spełniają najlepiej swoją funkcję i mogą być użyteczne nawet po zesztywnieniu stawu. Ustawienie w pozycji czynnościowej (fizjologicznej). Staw biodrowy ustawia się w lekkim zgięciu 20 - 30 stopni w odwiedzeniu 5-10 stopni i w pozycji pośredniej między rotacją zewnętrzną a wewnętrzną. Staw kolanowy ustawia się z zgięciu 5- 10 stopni a stopę pod kątem 10 stopni zgięcia podeszwowego.

BADANIE KOŃCZYN DOLNYCH- kończyny dolne stanowią wyspecjalizowaną część narządu ruchu, której zadaniem jest podparcie masy ciała oraz przemieszczanie go w przestrzeni. Prawidłowe funkcjonowanie kończyn dolnych opiera się o (anatomiczne zabezpieczenia) bierne i czynne wpływające na zachowanie ogólnej równowagi ciała. Zabezpieczenia bierne stanowią stawy biodrowy, kolanowy, skokowy i stawy stopy, jak i więzadła wzmacniające torebki tych stawów. Zabezpieczenie czynne stanowią mięśnie prostowniki stawu biodrowego, prostowniki stawu kolanowego oraz zginacze podeszwowe stopy. Podczas swobodnego stania dzięki biernym mechanizmom zabezpieczającym mięsnie te nie są w pełni zaangażowane w utrzymanie równowagi ciała. Spełniają one jedynie rolę stałego pogotowia wyrównującego zachwiania równowagi.

KINEZYTERAPIA MIEJSCOWA

KINEZYTERAPIA OGÓLNA

METODY KINEZYTERAPEUTYCZNE

KINEZYTERAPIA MIEJSCOWA

1. Ćwiczenia bierne

2. Ćwiczenia czynno - bierne

3. Ćwiczenia samowspomagane

4. Ćwiczenia czynne w odciążeniu

5. Ćwiczenia czynne wolne

6. Ćwiczenia czynne oporowe

7. Ćwiczenia prowadzone

INNE FORMY ĆWICZEN I ODDZIAŁYWAŃ

1 Ćwiczenia redresyjne

2. wyciągi

3. Ćwiczenia synergistyczne

4. Ćwiczenia oddechowe

5. Ćwiczenia relaksacyjne

6. Ćwiczenia czynności samoobsługi

7. Pionizacja i nauka chodu

KINEZYTERAPIA OGÓLNA

1 Ćwiczenia ogólno usprawniające

2. Ćwiczenia gimnastyki porannej

3. Ćwiczenia w wodzie

4. sport osób niepełnosprawnych.

ĆWICZENIA BIERNE- Wykonujemy kiedy siła mięśniowa jest na 0-1 w skali lovetta i nie tylko.

CELE :

1. Zmiana ruchu biernego na czynny

2. Utrzymania sprawności ruchu, mięśni, więzadeł i stawów

3. Opóźnienia procesu zmian degeneracyjnych wynikających z nieczynności lub samego procesu patologicznego.

4. Wspomaganie pompy mięśniowej

5. Utrzymanie naturalnej długości i elastyczności mięśni.

WSKAZANIA

# Niedowłady i porażenia

# Napięcia spastyczne

# Nie utrwalone ograniczenia ruchomości w stawach

# Zła trofika w tkankach miękkich

PRZECIWWSKAZANIA

# Niepełny zrost

# Stany zapalne stawów

# Stan bezpośrednio po skręceniach

# Rany skóry pooperacyjne przed wyjęciem szwów

# Ból przy ćwiczeniach

METODYKA

# Pozycja do ćwiczeń jak w teście lovetta

# Stabilizacja odcinka bliższego

# Chwyt wygodny dla pacjenta, bezpieczny, zapewniający stabilizację

# Ruch prowadzony w pełnym zakresie

# Liczba powtórzeń w jednej płaszczyźnie 30 - 50

# Kilka powtórzeń ćw. w ciągu dnia

# Zasada bezpośredniego oddziaływania

FIZJOLOGICZNE ZNACZENIE

# Wspomaganie mechanizmu pompy mięśniowej

# Utrzymanie naturalnej długości i elastyczności mięśni

# Zapobiegania utrzymaniu aparatu torebkowo - więzadłowego

# Uaktywnienia torowania

- prioprioceptywnego (czucie głebokie) poprzez docisk stawowy pełne rozciągnięcie mięśni,

- elektroceptywnego (czucie powierzchowne) poprzez potrząsanie kończyna dotyk ręką terapeuty oddziaływanie ideomotoryczne : nauka utrwalania i zapamiętywani nowych wzorców ruchowych.

ĆWICZENIA CZYNNO BIERNE

Wskazania

# Nadmierne napięcie mięśni wywołane bólem, unieruchomieniem lub innymi czynnikami

# Rozbicie odruchowego koła bólu

# Choroby reumatyczne

# Ćwiczenia podczas unieruchomienia za pomocą wyciągów

# Stan atrofii tkankowej demineralizacja kości

Ruch prowadzony jest biernie a pacjent czynnie rozluźnia.

METODYKA

# Stabilizacja i pozycja wyjściowa taka jak przy ćwiczeniach biernych

# Ruch w niepełnym zakresie

# Tempo wolne

# Liczba powtórzeń10 - 15 w jednej serii, przerwy między sesjami 2-3 min.

UZASADNIENIE ĆWICZEŃ

# Obniżenie napięcia mięśni spowodowanego bólem

# rozbicie koła bólu

ĆWICZENIA SAMOWSPOMAGANE

Są to ćwiczenia kombinowane dla części są to ćwiczenia o charakterze biernym czynno biernym przy sile mięśniowej 0 i 2 w skali lovett dla części zdrowych są to ćwiczenia czynne często oporowe.

WSPOMAGANIE MOŻE MIEĆ CZĘSTO CHARAKTER

# Bezpośredni (jedna ręka ćwiczy drugą)

# Pośredni (system bloczkowy)

CEL ĆWICZEŃ

# Poprawa trofiki mięśniowej poprzez pompę mm

# Utrzymanie zakresu ruchu w stawie

# Zapobieganie zmianom niekorzystnym wynikających z bezruchu

# Oddziaływanie psychoterapeutyczne

Przy ćwiczeniach kończyn porażonych należy unikać podwichnięć w stawie

Podczas ćwiczeń w stawie barkowym należy stosować

Pełny zakres ruchu należy zastąpić zakresem funkcjonalnym do 100 stopni zgięcia do 90 stopni odwiedzenia rotacja węw. Do 70 stopni rotacja zewn do 30 stopni

Opadanie łopatki po stronie chorej może być wynikiem uniesienia łopatki po stronie zdrowej

Należy stosować temblaki, zabezpiecza przed podwichnięciem

ĆWICZENIE CZYNNE W ODCIĄŻENIU

Dla mięśni w skali -2,2,2+

Cel ćwiczeń

- Wzmacnianie siły mm do wartości umożliwiającej wykonanie ćwiczeń czynnych właściwych tj 3 w skali lovetta

- Aktywizacja pacjenta do pracy przez możliwości samodzielnego wykonywania ćwiczeń bez udziału fizjoterapeuty.

Wskazania

# Zapobieganie ograniczeniom ruchu w stawie

# Likwidacja tzw przykurczów miękkich, ograniczeń ruchomości stawie

# Możliwość wykonania ruchu przy niewielkim bólu

# Możliwość prowadzenia ruchu przy niepełnym zakresie

# Uzyskanie poprawy siły mm.

Przeciwwskazania

# Konieczność bezwzględnego unieruchomienia

# Silne odczucia bólowe

# stany zapalne stawów

# Krwiaki

Odciążenie uzyskujemy przez

# ręce terapeuty

# system bloczkowy

# płaszczyzny poślizgowe, śliskie powierzchnie, wrotki

# środowisko wodne

# pozycje odciążające

Metodyka

# Pozycja taka jak w teście lovetta na 2

# Odciążenie na podwieszce musi być pełne

# punkt zawieszenia podwieszeń jest nad osią stawu

# ruch prowadzić w pełnym zakresie powtarzać w czasie 15 min

ĆWICZENIA CZYNNO - WOLNE

# Polegają na pokonaniu siły grawitacji ćwiczonej części ciała przy wykorzystaniu przez chorego siły własnych mm bez pomocy. Siła na 3 w skali lovetta.

Wskazania

# Utrzymanie mięsni na odpowiednim poziomie

# Utrzymanie właściwego ruchu w stawie

# Utrzymanie siły mm bądź jej rozwój w przypadku niekorzystnych zmian wskutek braku bodźcowej roli ruchu

# Przy próbach likwidacji wzmożonego spoczynkowego napięcia mm

Przeciwwskazania

# jak w poprzednich grupach ćwiczeń

METODYKA

# Dobór pozycji na 3 w skali lovetta

# Tempo dostosowane do funkcjonalnych możliwości chorego

# Poprawę koordynacji nerwowo - mięśniowej osiąga się przez zwiększanie liczby powtórzeń tempa ćwiczeń.

CWICZENIA CZYNNO - OPOROWE

Cel ćwiczeń

#Zmniejszenie do minimum zaników mm powstałych w wyniku unieruchomienia

# zmniejszenie zaników mm powstałych w następstwie procesów patologicznych

# Uzyskanie przerzutów kontrlateralnych

# Poprawa wytrzymałości mięśniowej mm ćwiczonych

Dozowanie oporu

# Ręka terapeuty

# obciążenie bezpośrednie

# urządzenia typu Atlas

Czynniki wpływające na wielkość oporu

# Czas ćwiczeń

# Tempo ćwiczeń

# Liczba powtórzeń serii

# Czas przerwy pomiędzy seriami

# Liczba dni treningowych w tygodniu

Wskazówki Metodyczne

# Wielkość oporu powinna wynosić 50 - 100 % max możliwości mm

# Dobór odpowiednich pozycji wyjściowych pozwoli na wykorzystanie optymalnej pracy mm

# W systemie bloczkowym linka łącząca (ciężąrek) z kończyną powinna być ustawiona prostopadle do osi długiej kończyny w połowie zakresu ruchu

# Dobieranie czynników wpływających na opór

# Masa w systemie bloczkowo - ciężarkowym musi być odprowadzona poza stanowisko ćwiczeń.

TRENING OPOROWY

DE …… I WOTKINSA - IZOTONICZNY

1 Seria 50% obciążenia = 10 powtórzeń

2 Seria 75% obciążenia = 10 powtórzeń

3 Seria max 100 % = 10 powtórzeń

Czas przerwy miedzy ćwiczeniami 1- 1,5 min.

HETTINGERA I MULLERA - IOMETRYCZNY

# Opór submaksymalny 90% max

# Czas trwania napięcia 5-6 sek

# 5 dni treningowych w tygodniu

# poprzedzony rozciągnięciem mm.

ĆWICZENIA PROWADZONE - Są to ćwiczenia które pacjent w 2/3 wykonuje sam (częściowo z oporem) a w ⅓ zakresu ruchu wymaga pomocy. Tym czynnikiem ułatwiającym jest ręka terapeuty i wtedy mamy obraz prowadzenia ruchu a całe ćwiczenia nazywa się ćwiczeniami prowadzonymi.

ĆWICZENIA REDRESYJNE

CEL ĆWICZEŃ:

# Zniesienie przykurczów i stawowych ograniczeń ruchu przy użyciu siły zew. Ręki terapeuty

METODYKA

# Przed ćwiczeniami należy podać środek przeciwbólowy lub zastosować zabiegi fizykalne termoterapia i inne rozluźniające

# Stabilizacja odcinka bliższego

# Pewny chwyt ręką terapeuty

# Zasadniczo ruch powinien się odbywać w płaszczyznach jednokierunkowych

# Wskazanie jest odciąganie powierzchni stawowych (tzw. wyciągów wydłużających)

# Wolne tempo wykonywania

# Wolne odprowadzenie ruchu

# Przerwy między kolejnymi powtórzeniami.

PRZECIWSKAZANIA

# Ostre stany zapalne w stawie lub jego otoczeniu

# Zniszczenie lub osłabienie struktury kostnej

# Zniszczenie powierzchni stawowej

WYCIĄGI REDRESYNE

Są ostatnim ogniwem leczenia zachowawczą przed interwencją chirurgiczną.

Cel : jak w ćwiczeniach redresyjnych.

# Wykorzystanie systemu bloczkowo- ciężarkowego

METODYKA

# Stosowanie leków przeciwbólowych, rozluźniających i zabiegów

# Stabilizacja wspomagana kontr wyciągiem

# Stosowany ciężar w granicach 1/8, 1/6 masy ciała kierując się indywidualną tolerancją chorego

# Czas trwania 15 min po pojawieniu się bólu

WYCIĄGI KRĘGOSŁUPA, GÓRNY ODCINEK

Pętla Glisona

# zgięcie 28 stopni

# Wielkość obciążenia początkowo 2,5 kg zwiększając o 1- 1,5

# Czas trwania 30 min

# Częstotliwość, wyciągu

WYCIĄGI KRĘGOSŁUPA, DOLNY ODCINEK

# Stabilizacja pasami lub kontr wyciąg

# Wielkość obciążenia początkowo 3 kg dochodząc do 10 kg

# Czas Trwania 1-8 godz dziennie

WYCIĄGI DZIAŁAJĄCE NA STAWY KOŃCZYN.

ĆWICZENIA SYNERGISTYCZNE

# Współdziałanie wielu czynników, skuteczniejsze od ich działania pojedynczego

# Praca zespołów mięśniowych na grupy dynamiczne odległe terytorialnie.

Agonista - mm bezpośrednio odpowiedzialny za ruch

Antagonista - mm o przeciwnym działaniu

Synergista - m współpracujący z agonistami.

SYNERGIZMY
# Bezwzględne - wodzone, utrwalone w okresie rozwoju filogenezy, reakcje neuro mięśniowe występujące w różnym stopniu u każdego osobnika.

# Względne - osobniczo odmienne określone za pomocą badania EMG.

ĆWICZENIA SYNERGISTYCZNE.

IPSILATERALNE- Ćwiczenia wykonywane są w sąsiednich stawy kończyny, w której chcemy uzyskać napięcie mm.

KONTRLATERALNE - Ćwiczenia w których do pobudzenia m wykorzystuje się ruch przeciwną kończyną.

METODYKA.

# Powinny obejmować największą ilość zespołów dynamicznych

# Muszą być wykonane z maksymalnym oporem

# Muszą być wykonane do pełnego zmęczenia

# powinny być prowadzone kilka razy dziennie.

SKURCZ IZOTONICZNY - To skurcz w którym podczas pracy obserwuje się stałe napięci mm przy zbliżaniu przyczepów

SKURCZ IZOMETRYCZNY- To taka praca m. przy której wzrasta napięcie bez przemieszczenia przyczepów.

SKURCZ AUKSOTONICZNY - MIESZANY

NAPIĘCIE IZOMETRYCZNE NP.-. NAPĘCIE POŚLADKÓW

ĆWICZENIA IZOMETYCZNE - Np. opór submaksymalny, powoduje przyrost masy mięśniowej

Skurcze Mięśniowe

# Skurcz izometryczny (statyczny) długosć mm nie zmienia się

# Skurcz Izotoniczny stałe napięcie, praca dynamiczna mm której zmienia się długość ruchu

# Skurcz koncentryczny zbliżają się przyczepy mm do siebie

# Skurcz ekscentryczny, przyczepy mm oddalają się

# Skurcz izokinetyczny, o stałej kinetyce szybkości ruchu

ĆWICZENIA NACZYNIOWE- BURGERA.

Poprawa krążenia obwodowego.

1. Kończyny dolne unosimy do 60 - 90 stopni do zbladnięcia

2. Opuszczamy na dół do zaróżowienia

3. Układamy poziomo

W każdej pozycji po 30 sek - 3 min, powtarzamy 3-4 razy w serii po 6-7 razy dziennie.

ŚRODKI KINEZYTEAPII ODDECHOWEJ

1. Leżenie złożeniowe

# Pozycja Brucea

# Pozycja trendelenburga

# Pozycja Colsoma

# Drenaż złożeniowy

2. Ćwiczenia redresyjne przykurczonych mm oddechowych

# Pozwalają na przywrócenie właściwego toku oddechowego pogłębienie wdechu

# Wywierają wpływ na rozwój i kształtowanie klatki piersiowej

WŁAŚCIWE ĆWICZENIA ODDECHOWE

CEL

# Wyuczenie prawidłowej czynności oddechowej

# Usprawnienie narządu oddechowego

# Kształtowanie klaki piersiowej i postawy ciała

Ćwiczenia oddechowe

1 BIERNE - Zwiększenie amplitudy wdechu lub wydechu poprzez uciskanie lub pociąganie ścian klatki piersiowej wykonywane w różnych pozycjach złożeniowych.

2. CZYNNE

# STATYCZNE - Wykonywanie wdech i wydechu w pozycjach wyprostnych lub zgięciowych i kombinowanych mogą być wykonywane symetrycznie i asymetrycznie.

# DYNAMICZNE - Wdech i wydech połączony z ruchami, kończyn górnych, dolnych i tułowia mogą być symetryczne i asymetryczne .

3. ĆWICZENIA ODKSZTUSZANIA I EFEKTYWNEGO KASZLU.

Pozycje drenażowe stosujemy w celu.

# Większego zakresu ruchu i skurczu przepony

# Oddział wybiórcze na wybrany segment klatki piersiowej

# Prawidłowy odpływ wydzieliny z oskrzeli głównie przy stanach zapalnych

# Zapobieganie niekorzystnym zmianom pooperacyjnym.

ĆWICZENIA ODDECHOWE CEL.

# Zwiększenie ruchomości klatki piersiowej

# Poprawia sily mm międzyżebrowych zew i przepony

TYPY ODDYCHANIA

# Piersiowy

# Brzuszny

# Piersiowo - brzuszny

Wdech - klatka piersiowa i brzuch wypychają się

Wydech - brzuch zapada się

TYPY ODDYCHANIA

# ŻEBROWE

# PRZEPONOWE (GŁÓWNIE U MĘŻCZYZN)

# MIESZANY (WYSIŁKOWY)

POZYCJE

# Na plecach

# Na boku

# Półsiedząca

# Stojąca

# Skłon boczny tułowia

Badanie czynnościowe spirometryczne.

Ocena zaburzenia wentylacji, przebiegające z obturacją lub destylacją. Obturacja jest to ograniczenie przepływu powietrza przez oskrzela.

ĆWICZENIA OGÓLNOUSPRAWNIAJĄCE.

# Gimnastyka poranna

# Ćwiczenia w wodzie

# Ćwiczenia ogólno usprawniające

- przy łóżku chorego

- na sali chorego

- na sali gimnastycznej

- na świeżym powietrzu.

GIMNASTYKA PORANNA. CEL

# Wyprowadzenie mięśni ze stawów zwolnionych procesów ustrojowych

# Stan przyspieszonej aktywności działania ustroju jako całości

# Pobudzenie OUN

# Przyspieszenie akcji układu krążenia i układu oddechowego

MIEJSCE PROWADZENIA

# Sala chorych

# Pusty korytarz

# Sala gimnastyczna

# Otwarty Teren

Sen zwalnia częstotliwość tętna i oddechu, zmniejsza aktywność procesów nerwowych, obniża spoczynkowe napięcie mm zwalniana jest perystaltyka jelit.

ĆWICZENIA GIMNASTYKI PORANNEJ.

# Proste ćwiczenia czynne z uwzględnieniem wszystkich ruchów w poszczególnych stawach

# W zależności od miejsca prowadzenia gimnastyki porannej dobieramy pozycje głównie izolowane.

# Czas trwania 15 - 20 min

ĆWICZENIA W WODDZIE

# Jako ćwiczenia ogólno usprawniające

# Jako ćwiczenia zespołowe

Właściwości środowiska wodnego

# Odciążenie (wysiłek kończyny do wykonania ruchu) w wodzie zmniejsza się o 1/10

# Rozluźnianie

# Zmniejszenie Tarcia.

ĆWICZENIA CZYNNOŚCI SAMOOBSŁUGI CEL

# Wyuczenie i ocena możliwości wykonywania życiowo ważnych czynności

# Ustalenie zakresu potrzeb za pomocą testów czynnościowych

- lokomocyjnych

- chwytnych

ĆWICZENIA RELAKSACYJNE.

# Ogólno ustrojowy

# Lokalizacja całego ciała wyrażona odczuciem ciężkości bezwładu i zmniejszenie możliwości precepcji bodźców i środków zewnętrznych.

METODYKA.

# Dobór pozycji z podparciem całego ciała

# Tempo wolne

# głos komendy spokojny z podkładem muzycznym

# miejscowy

CECHY CHODU CHORYCH Z NIEDOWĄŁDEM POŁOWICZNYM

CHÓD PATOLOGICZNY

# Kołyszący

# Marynarski

# Majestatyczny

# Sztywny

# Drobnym kroczkiem

Podczas chodu należy unikać najczęstszych błędów skracania faz chodu szczególnie wykroku nogą zdrową i długiego kroku, kroku dostawnego. Podczas chodu w otwartej przestrzeni zwracamy uwagę na chodzenie po podłożu o zmiennej twardości. Chodzenie z pokonaniem różnicy wysokości

PIONIZACJA I NAUKA CHODU

# FUNKCJA LOKOMOCJI JEST WYKŁADNIKIEM CAŁEGO POSTĘPOWANIA REHABILITACYJNEGO.

ETAPY PIONIZACJI

1 Uszkodzenie narządu ruchu

a) w łóżku

# Unoszenie głowy

# Siad z ukośnym ustawieniem tułowia

# Siad płaski w łóżku

# Siad na łóżku z nogami zwieszonymi po za łóżko

# Stanie z równomiernym obciążeniem kończyn

# Ćwiczenia równoważne w staniu

# W momencie równomiernego obciążania kkd rozpoczynamy naukę chodu zawsze nogą zdrową

b) Na stole pionizacyjnym (w przypadku długotrwałego unieruchomienia)

# Stabilizacja pasami na wysokości stawów kolanowych i biodrowych oraz klatki piersiowej

# Systematyczna zmiana kąta nachylenia

# Kontrola tętna i ciśnienia

# Obserwacja stanu klinicznego pacjenta

PIONIZACJA I NAUKA CHODU CHORYCH Z NIEDOWŁADEM POŁOWICZYM.

# Leżenie na brzuchu

- Podpór na obu kkg (chora kg podczas leżenia markuje podpór)

- Przenoszenie ciężaru na zdrowy, chory bok

# Siedzenia na wózku inwalidzkim

# Stanie na barierach, poręczach

# Chód z pomocą kul (łokciowych, pachowych) w przypadku niedowładu kkd stosujemy łuski pionizacyjne.

Podczas stania w barierkach chory wykonuję ćwiczenia równoważne, stanie na 1 nodze wykrok ruchy miednicy we wszystkich płaszczyznach.

CHODZENIE PO SCHODCH

WCHODZENIE

1 krok wykonuje noga zdrowa

SCHODZENIE

1 krok wykonuje noga chora

UPADEK

# Nie bronić się prze upadkiem

# Odrzucić kule

# Upadać do pozycji leżącej

# Zgiąć stawy łokciowe

# samodzielnie wstać unosząc najpierw miednicę.

Do zmian w tkankach okołostawowych w wyniku urazu kręgozmyku, bada się testem czynnościowym. W większości przypadków ćwiczenia są wykonywane samodzielnie pod konrolą10 - 15 razy co godzinę. Ćwiczenia mają na celu rozciągnięcie przykurczonych struktur elastycznych. Np.

# W leżeniu przodem dłonie opart, łokcie proste, miednica leży, kolce biodrowe oparte, przy dużym bólu na przedramionach

# Obroty głowy na boki w leżeniu przodem wytrzymujemy 5 min

Stosujemy ćwiczenia odechce, wykonujemy do 10 ćwiczeń w dwóch seriach. Przy dużym bólu podkładamy wałki w miarę czasu wyciągamy je. Po uzyskaniu pełnej repozycji jądra miażdżystego w rejonie uszkodzenia rozciągłości tkanek odbywa się proces bliznowacenia. Rozpoczyna się po 7 dniach. Nie ćwiczy się przy bólu. 10 ćwiczeń wyprostne w leżeniu przodem lub tyłem koontynuje się w domu.

METODY EDUKACYJNE

Metoda phelpsa.

Dr. Phelps obalił mi, że dzieci z chorobą Litla (mózgowe porażenie dziecięce) są zaburzone psychoruchowo i że są nie wyleczalne. Zwrócił uwagę na możliwości funkcjonalne i kończyn dziecka. Kkg, kkd, mowa. Duży nacisk położył na możliwości porozumiewania. Oceniał funkcję kkg, części obwodowych, ze względu na czynności samoobsługowe, samodzielności. Główny cel jego działania to przygotowanie małego pacjenta do życia uczynienie go przydatnym dla społeczeństwa. Wypracowanie orientacji zawodowej.

# Ćwiczenia bierne (odp zakres, zachowanie pamięci ruchowej)

# Ćwiczenia wspomagane

# Ćwiczenia oporowe ale zakres z bardzo dobrze dobranym oporem

# Ćwiczenia czynności dnia codziennego

# Ćwiczenia równoważne.

Phelps zalecał zastosowanie aparatów ortopedycznych korekcyjnych w celu niwelowania przykurczów deformacji.

Dokonał podziału pomocy ortopedycznych na

# Aparaty korekcyjne korygująco zniekształcenia lub zapobiegających ich powstawaniu

# Aparaty kontrolne, kontrola, korekcja, odstępy między stopami np. narty terapeutyczne

# Aparaty wspierające parapodium, aparaty podtrzymujące (aparaty czynne, piersiowe)

# Inne pomoce mechaniczne pomoce przy samoobsłudze

METODY NEUROFIZJOLOGICZNE

METODA PNF

P - PRIOPRIOCEPTYWNA STYMULACJA RECEPTORÓW CIAŁA

N - NERWOWO - MIĘSNIOWA AKTYWIZACJA POŁĄCZEŃ NERWOWO - MIĘŚNIOWYCH

F - FASCYLITACJA - TOROWANIE, UŁAATWIANIE RUCHU, NAUKA PRAWIDŁOWEGO WZORCA.

Stymulacja bodźcami

# wzrok słuch dotyk

# trakcja. Elongacja, kompresja , opór manualny

PODSTAWOWE WZORCE

# Łopatki ---------

# miednicy ------- kombinacja

# tułowia ---------

# kkg

# kkd

Elementy rotacji z pezecieciem osi ciała lub bez przecinania os ciała wzorce w jednym kierunku lub w różnych kierunkach.

Wykonujemy test lustrzany

METODA BOBATH

Jest to neuro rozwojowa koncepcja diagnostyczno- neurorozwojowa, polega na hamowaniu patologicznych wzorców ruchu i postepowaniu prawidłowych wzorców podstawowych. Z pozycji wyjściowych staram Sue mobilizować dziecko do własnej aktywności a czynność ta jest kontrolowana przez pkt. kluczowe tzn pkt kluczowe kontroli ruchu i postawy

#Głowa i szyja

#Obręcz barkowa

#Obręcz biodrowa

Hamowanie patologicznych energii odbywa się poprzez pozycje tzw odwróconej synergii zgięciowej lub wyprostnej oraz poprzez torowanie odruchów prawidłowych. Umiejętne prowadzenie odruchu prostowania pozwala przeprowadzić dziecko przez wszystkie naturalne pozycje. Leżenia, obroty, pełzanie, siadanie, pozycje czwoaraczą, klęk, stanie. Siadanie - odrywanie głowy, Pełzanie - leżenie do brzuchu i naciskanie na stopę.

U dorosłych głównie w niedowładach połowiczych przez zmianę powstałych patologicznych wzorców można wpływać na zmianę napięcia mm tj. prawidłowy tonus i uzyskać zróżnicowane ruchy czynne. Wprowadzono 4 etapy ćwiczeń w zależności od stanu ruchowego pacjenta.

1. Obniżone napięcie mięśniowe nacisk na zapobieganie spastyczności w mm karku, łopatki tułowiu oraz na utrzymanie bezbolesnego, prawidłowego ruchu w stawie barkowo - obojczykowym. Poprawieniu się spastyczności ma zapobiegać pozycja w leżeniu na boku zdrowym z kg. Niedowładną w wydłużeniu bokiem łokieć, prosty, dłoń w supinacji i jednocześnie ćwiczenia czynne kk zdrowych powoduje spastyczność kk nie dowładnych. Ćwiczenia bierne w kk niedowładnych zaczynając od części proksymalnych, utrzymanie kończyny w danym położeniu w linii horyzontalnej co ma zapobiegać spastyczności odwodzenie i odwrócenie ręki. Jeśli pojawi się spastyczność przerywamy ćwiczenia czynne. Jako wzmocnienie danej pozycji zaleca się opukiwanie. Prowadzi się ćwiczenia równoważne w pozycji siedzącej.

2. Gdy pojawią się ruchy czynne w stawie barkowo - obojczykowym wykonuje się ruchy selektywne (odwiedzenie i supinacja oraz przywiedzenie, zięcie) przedramienia i rotacja zewnętrzna z supinacją.

3. Ćwiczenia tułowia kk zdrowych w podporze klęku chodzenia na czworakach

4. W okresie ruchów czynnych nadgarstka i palców (prostowniki) zgięcie w sródręczo-paliczkowym i odwodzenia kciuka, różne pozycje wyjściowe np. w siadzie klęcznym na czworakach. Do nauki chodzenia przystępuje się kiedy pacjent dobrze opanuje równowagę tupanie, tanie na jednej nodze i przenoszenie ciężaru ciała z pięt na palce.

5. Ostatnim etapem jest taniec

Naczelną zasadą jest dobór takich pozycji, które nie wywołują patologicznej spastyczności ale w niektórych przypadkach spastyczności można przeciwdziałać lecz zależy to od rozległości i lokalizacji uszkodzenia nie zawsze spastyczność jest nie pożądana niekiedy się wykorzystuje.

METODA VOJTY

Dla dzieci z grupy ryzyka. Polega na wywołaniu u niemowlęcia odruchu pełzania przewracania za pomocą ucisku ściśle określonych pkt na ciele tj. wyzwalania stref wyzwalających dany ruch.

STREFY :

# Potylica w okolicy kresy karkowej (ruch obrotu głowy)

# Środek policzka lub kąt żuchwy (ruch obrotu głowy)

# Kość ramienna, nadkłykieć przyśrodkowy

# Zewnętrzna strona guza piętowego (prostowanie kolana)

# Klatka piersiowa w linii sutkowej 2 palce poniżej sutka (obrót tułowia)

Dzieci ćwiczy się 20 -30 min do momentu samodzielnej umiejętności pełzania 4 x w tygodniu matki przechodzą (instruktarz)

METODA ROOOL

Podział mm na mobilizujące (zginacze przywodziciele) stabilizujące (prostowniki i odwodziciele). Pobudzanie układu autonomicznego np. odruchów z kłębka szyjnego. Drażnienie bodźcami węchowymi i Smakowymi. Również w niedowładzie połowiczym uaktywnienie mm stabilizujących i hamowanie mobilizujących. Pobudza się odpowiednimi bodźcami szybkim szczotkowaniem ok. 30 min Przed ćwiczeniami terapia dotykowa 3- 5 sek okłady z lodu, docisk stawowy, ćwiczenia w podporach, dodając opór manualny umiarkowany, duży.

Np. klęk podparty na przedramionach, spychaniem za barki uzyskuje się wyprost prostowników nadgarstka. Ściskanie twardych przedmiotów o szerokim przekroju np. piłka mobilizuje się mm barku i wyrabia odpowiedni chwyt. Pw przy dużej spastyczności w klęku podpartym rozluźnienia mm i wymuszenia odpowiednich pozycji.

---