• Dynamiczne wskaźniki płynności

gdzie:

W - wydajność, OCF - operacyjny przepływ pieniężny, WE - wielkość ekonomiczna

Dynamiczne wskaźniki płynności podzielić można na:

1. Wskaźniki wydajności

2. Wskaźniki wystarczalności

Wskaźniki wydajności informują o wysokości uzyskanej nadwyżki gotówki z działalności operacyjnej będącej efektem sprzedaży, zaangażowania majątku, kapitału własnego, natomiast wskaźniki wystarczalności informują o wysokości wygenerowanej nadwyżki z działalności operacyjnej przeznaczonej na spłatę zobowiązań, wypłatę dywidend, zakup majątku trwałego.

WF

RENTOWNOŚĆ PŁYNNOŚĆ SPRAWNOŚĆ ZARZĄDZANIA ZADŁUŻENIE

Sprzedaży Aktywa Kapitały ssssss sssssss rotacji cyklów sssss zdolność przeds. do zadłużenia

ROS_ZzS ROA_x ROE_x P_b wydajności

ROS_ZO P_s wystarczalności

ROS_ZB P_N

ROS_ZN

Do podstawowych wskaźników wydajności zalicza się:

1. Wskaźnik wydajności gotówkowej sprzedaży

2. Wskaźnik wydajności gotówkowej majątku-aktywów

3. Wskaźnik wydajności gotówkowej kapitału własnego

Do podstawowych wskaźników wystarczalności gotówkowej zalicza się:

1. Wskaźnik wystarczalności gotówkowej na spłatę zobowiązań

2. Wskaźnik ogólnej wystarczalności gotówki

gdzie:

RK - raty kapitałowe zobowiązań, O - odsetki, D- dywidendy, NI - nakłady inwestycyjne

• Wskaźniki finansowania działalności (zadłużenia, wspomagania finansowego)

Wskaźniki finansowania działalności - wskaźniki te mają na celu ocenę stopnia zadłużenia i możliwości jego obsługi przez jednostkę oraz ocenę skali ryzyka związanego ze strukturą pasywów.

Zbyt mały udział długu oznacza nieefektywne finansowanie (zbyt dużo majątku finansuje droższy kapitał własny). Z kolei zbyt duży udział długu powoduje nadmierne ryzyko niewypłacalności przedsiębiorstwa.

W ramach wskaźników zadłużenia wyróżnia się:………………………

• Wskaźniki zadłużenia długoterminowego obliczamy wg wzoru:

Wskaźnik ten określa relacje zobowiązań długoterminowych w stosunku do kapitału własnego. Zalecany poziom tego wskaźnika mieści się w przedziale między 0,5 do 1.

• Złota reguła bilansowa

• Wśród wskaźników zdolności do obsługi zadłużenia wyróżnia się:

1. Wskaźnik pokrycia odsetek zyskiem (Poz) obliczany wg wzoru:

Formuła ukazuje w jakim stopniu maksymalne możliwości firmy do spłaty odsetek bez konsekwencji poniesienia straty przewyższają jej rzeczywiste obciążenia z tytułu odsetek. Minimalny poziom 1,5.

2. Wskaźnik zdolności do spłaty obciążeń kredytowych (ZSOK) obliczany wg wzoru:

Formuła ukazuje w jakim stopniu maksymalne możliwości firmy do spłaty odsetek i rat kapitałowych przewyższają jej rzeczywiste obciążenia z tych tytułów. Minimalna zalecana wielkość tego wskaźnika wynosi 1,5.

• Wskaźniki sprawności zarządzania

R_MT= 3 -> R_A = S/MT Średnio z każdej złotówki zaangażowanej w MT firmy uzyskała 3 złote przychodów ze sprzedaży.

R_A = 2 RMT = S/A Średnio z każdej złotówki zaangażowanej z A firmy uzyskała 2 złote przychodów ze sprzedaży

Interpretacja wyników (przykłady):

• W badanym okresie średnio każda złotówka zaangażowana w majątek firmy uzyskała 1,51 złotego przychodów ze sprzedaży.

• W odniesieniu do rzeczowego majątku trwałego otrzymano wartość 2,95 co oznacza, że na każdą złotówkę zaangażowaną w rzeczowy majątek trwały firmy uzyskała 2,95 złote przychodów ze sprzedaży.

• W średnio badanym okresie MO odnowiono 3,5 razy, czyli przeciętnie na każdą zaangażowaną w MO przypada 3,5 złotego przychodów ze sprzedaży.

• Dokładniejsza analiza wskazuje, że na średnią rotację MO wpłynęło gospodarowanie zapasami, które to w analizowanym okresie odnowiono 5,33 razy wynika, więc z tego, że średni okres odnowienia zapasów wynosił 68,4 dni.

• W analizowanym okresie całkowite odnowienie należności dokonało się 11,2 razy, a więc średni okres odnowienia należności wynosił 32,6 dni.

• W przypadku zobowiązań krótkoterminowych odnowienie zobowiązań krótkoterminowych wynosi 16 razy, a zatem średni okres spłaty zobowiązań krótkoterminowych wynosił 22,8 dni.

• Okres spłaty zobowiązań krótkoterminowych a należności - można stwierdzić, że przedsiębiorstwo prawidłowo gospodaruje swoim majątkiem, to jednak jest niekorzystny zbyt krótki okres spłaty zobowiązań do dłuższego okresu otrzymania należności.

• MODELE WIELOCZYNNIKOWEJ ANALIZY FINANSOWEJ

Modele wieloczynnikowej analizy finansowej można podzielić na trzy podstawowe grupy:

1. Modele dyskryminacyjne

2. Modele oceny ryzyka bankowego

3. Modele objaśniające

Modele dyskryminacyjne umożliwiają syntetyczną ocenę całokształtu finansowej sytuacji przedsiębiorstwa. Wśród tych modeli na szczególną uwagę zasługuje model dyskryminacyjny zaproponowany przez M. Hamrola, B. Czajka, M. Piechockiego (nawiązujący do testu „Z” E. Altmana).

Modele oceny ryzyka bankowego zostały wypracowane przez banki dla oceny ryzyka kredytowego przedsiębiorstw.

Modele objaśniające mają na celu ukazanie czynników wpływających na określony syntetyczny wskaźnik, co w konsekwencji pozwala na tzw. analizę przyczynową.

Przykładem modelu objaśniającego jest model Du Ponta.

• Model dyskryminacyjny

Ogólna funkcja dyskryminacyjna (FD) modelu M. Hamrola, B. Czajka i M. Piechockiego przyjmuje następującą postać:

FD = 3,562*ROA+1,588*P_b+4,288*P_MTKS+6,719*ROS_ZzS - 2,368

W powyższym modelu wartością dyskryminacyjną jest zero. Jeśli funkcja dyskryminacyjna wyznaczona dla ocenianego podmiotu przyjmuje wartość większą od zera. Kondycja finansowa tej firmy jest zadawalająca. Jeżeli jednakże funkcja ta przyjęłaby wartość ujemną podmiot taki jest potencjalnym kandydatem do bankructwa.

• Model Du Ponta

Jest przykładem modelu objaśniającego. Kształtowanie się wskaźników rentowności aktywów i kapitałów własnych.

Rentowność kapitału własnego jest bezpośrednią wypadkową rentowności aktywów oraz sposobu ich finansowania, co obrazuje formuła:

Z kolei rentowność aktywów jest bezpośrednią wypadkową rentowności sprzedaży i rotacji aktywów, co obrazuje poniższa formuła:

Analizę przyczynową kształtowanie się wskaźnika ROA prezentuje poniższy schemat.

• Wieloczynnikowa procedura oceny ryzyka bankowego.

Polega na naliczeniu punktów karnych w odniesieniu do czterech podstawowych obszarów analizy finansowej tj.: rentowność, płynność finansowania działalności, sprawności zarządzania w zależności od tego w jakim stopniu poszczególne wskaźniki w przedsiębiorstwie „odbiegają” od wielkości pożądanych przyznaje się im odpowiednią ilość punktów karnych. Po przebadaniu wszystkich wskaźników objętych procedurą i zsumowaniu punktów karnych uzyskuje się klasyfikację przedsiębiorstw do jakich z 4 grup ryzyka bankowego.

ANALIZA EKONOMICZNA 15 kwietnia 2010

---