Zaopatrzenie ortopedyczne, Ratownictwo, Rehabilitacja Rusin


Zaopatrzenie ortopedyczne

Techniczne przedmioty zaopatrzenia ortopedyczno - rehabilitacyjnego zgrupowane są w poszczególnych działach:

Podział zaopatrzenia

Zaopatrzenie stosowane profilaktycznie:

a) w poszczególnych okresach życia człowieka,

b) w czynnościach związanych z wykonywaniem pracy zawodowej lub uprawianiem sportów i rekreacją (usprawnianie ogólnokondycyjne, ogólnousprawniające),

c) w dysfunkcjach (niedoskonałościach) osobniczych narządu ruchu,

d) w schorzeniach innych narządów (z innych dyscyplin medycznych) mogących mieć wpływ na powstanie dysfunkcji narządów ruchu.

2. Zaopatrzenia stosowanego leczniczo:

a) w schorzeniach nieurazowych - wadach rozwojowych, wadach nabytych narządów ruchu oraz schorzeniach nieurazowych innych niż ortopedyczne,

b) w urazach:

- przeciążeniach,

- stłuczeniach,

- skręceniach,

- zwichnięciach,

- złamaniach,

- zmiażdżeniach,

- amputacjach.

3. Zaopatrzenia stosowanego w leczeniu zachowawczym.

4. Zaopatrzenia stosowanego w toku przygotowania do leczenia operacyjnego.

5. Zaopatrzenia stosowanego w doleczaniu pooperacyjnym.

Z anatomicznego punktu widzenia zaopatrzenie ortopedyczne dzielimy na:

Możliwości zaopatrzenia ortopedycznego dzielimy na:

a) pod względem przeznaczenia:

b) w specjalnościach medycznych:

c) w okresach życia człowieka:

Protezy kończyn

Proteza

Protezy obszaru kończyn dolnych, miednicy i klatki piersiowej

1. Protezy kończyn dolnych:

- protezy stopy całkowite,

- protezy stopy częściowe

2. Protezy goleni (podudzia):

- protezy w amputacjach poniżej stawu kolanowego,

- protezy w amputacjach przezkolanowych (wyłuszczenia)

Protezy obszaru kończyn dolnych, miednicy i klatki piersiowej

3. Protezy uda:

- protezy w amputacjach odcinka udowego (amputacje częściowe),

- protezy biodrowe/całkowite kończyn (wyłuszczenia w stawie biodrowym)

4. Protezy w amputacjach obrębu miednicy:

- protezy w amputacjach całej kończyny wraz z częścią połowy miednicy,

- protezy w amputacjach całej kończyny wraz z całą miednicą

5. Protezy w amputacjach obrębu tułowia

Protezy zewnętrzne stopy

Protezy stóp maja zastosowanie w ubytkach odcinka dystalnego od stawu skokowo-goleniowego włącznie.

Wśród protez stóp wyróżniamy:

- protezy częściowe (dystalnie/obwodowo od poziomu stawu Choparta),

- protezy całkowite (proksymalnie od okolicy w/w).

Amputacje w obrębie stopy, niezależnie od tego czy są częściowe czy całkowite zaburzają funkcję statyczno -dynamiczną samej stopy oraz całego organizmu.

Amputacje z zachowaniem głów kości śródstopia (amputacje palców)

Amputacje w obszarze śródstopia oraz stepu

Protezowanie stopy wymaga:

- zastąpienia/uzupełnienia brakującej propulsji przez zastosowanie elementu sprężynującego (np. formy płaskownika/stalki/pręta/fiszbinu) klasycznie metalowego, aktualnie konglomeratu materiałów naturalnych lub/i syntetycznych, zainstalowanego w element protezowy lub/i podeszwę obuwia protezowego.

Protezy zewnętrzne uda
(przezkolanowe, nadkolanowe)

Części składowe protezy

a) stałe:

Części składowe protezy
c.d.

b) zmienne:

Dodatkowe rodzaje zawieszeń protez uda:

Protetyka tułowia

Protetyka tułowia

Protetyka tułowia

Amputacja na poziomie tułowia i kosz piersiowy

ORTOTYKA

Ortotyka - nauka i umiejętność leczenia za pomocą ortez.

Orteza; aparat ortotyczny - aparat użytku zewnętrznego stosowany do modyfikacji cech budowy i funkcjonowania układu nerwowo-mięśniowego oraz kostnego.

Cel stosowania ortez stabilizujących:

Cel stosowania ortez stabilizujących c.d.:

Wśród ortez wyróżniamy (podział funkcjonalny):

Wśród ortez wyróżniamy (podział funkcjonalny):

- ortezy korekcyjne (skrzywienia kręgosłupa, skoliozy, wady postawy, choroba Scheuermanna, kręcz szyi, kifoza starcza, osteoporoza),

Wśród ortez wyróżniamy (podział funkcjonalny):

Ortezy odcinka czaszkowo-szyjno-piersiowego:

Wady wrodzone kręgosłupa-sugestie zastosowań ortez:

1. Blok szczytowo-potyliczny z kręczem szyi kostnopochodnym

2. Żebro szyjne

Wady wrodzone kręgosłupa-sugestie zastosowań ortez

3. Wrodzone wgniecenie podstawy czaszki

4. Wady wrodzone zęba obrotowego z niestabilnością

5.Wady wrodzone wyrostków stawowych kręgów z niestabilnością

6. Bloki kręgowe wrodzone

7. Krótka szyja wrodzona (zespół Klippel i Feila) powikłana kręczem głowy, kostnopochodnym kręczem szyi, ograniczeniem ruchomości szyi, niestabilnością, zaburzeniami przyjmowania pokarmów

Ortezy odciążąjąco-korekcyjne (wyciągowe pośrednie) - z pętlą Glissona

8. Boczne skrzywienie kręgosłupa szyjnego (kręcz szyi kostnopochodny)

9. Kręgozmyk

10. Spondylioza (stan przedkręgozmykowy) - ortezy jak w kręgozmyku

11. Tyłozmyk - ortezy jak w kręgozmyku, lecz pogłębiające lordozę szyjną.

12. Choroba Sprengela - ortezowanie w wypadku wskazań.

13. Kręcz szyi pochodzenia mięśniowego

- orteza szyjno-czaszkowa korekcyjna (hiperkorekcyjna, sztywna, asymetryczna),

- orteza szyjna typu „monitor" (przypominająca, półsztywna/miękka),

- orteza szyjna stabilizująca półsztywna (doleczająca, pooperacyjna),

14. Kręcz szyi pochodzenia kostnego - ortezy jak w krótkiej szyi wrodzonej.

15. Wielomiejscowa dysplazja nasad - choroba Fairbanka, (hiperkifoza piersiowa powoduje hiperlordozę szyjną z objawami towarzyszącymi) - ortezy wg wskazań.

16. Dysplazja kręgowo-nasadowa wrodzona (niestabilność C1/C2 z zahamowania kostnienia wyrostka zębatego kręgu C2),

- ortezy szyjno-czaszkowe stabilizujące sztywne,

- ortezy czaszkowo-szyjno-piersiowe stabilizujące typu Halo opaskowe.

Ortezy tułowia

Z anatomicznego punktu widzenia w skład tułowia wchodzą:

- klatka piersiowa, - grzbiet, - brzuch oraz - miednica z jej dnem, czyli okolicą kroczową.

Tułów dzielimy natomiast na: pole tylne (grzbietowe) oraz na pole przednie, w którym występuje część górna zwana okolicą klatki piersiowej i część dolna, zwana okolicą brzucha. Tułów jest to ciało z wyłączeniem głowy, szyi i kończyn.

Orteza kręgową nazywamy ortezę zastosowaną w całości lub części tułowia, głowy i szyi oraz stawów pośrednich.

Typy ortez tułowia

1. Typ miękki (dawniej - pas, sznurówka miękka) - oznacza ortezę pozbawioną usztywnień szynujących (fiszbiny, statki-sprężyny płaskie itp.). Działanie jej polega głównie na podtrzymywaniu powłok brzusznych, dzięki mechanizmowi zbliżonemu do tłoczni brzusznej, może wywierać wpływ stabilizujący na kręgosłup, znajdują takie ortezy nadal zastosowanie w artrozach (geriatria, wyniszczenie), zapalnych zespołach bólowych nerwopochodnych, złamaniach żeber, po torakotomii, chorobie dyskowej, po operacjach na jamie brzusznej (chirurgia ogólna, urologia, położnictwo itp.) - w celu uniemożliwienia powstania przepukliny, w przepuklinach brzusznych, otyłości, ciąży, jako prostotrzymacze w wadach postawy itp.

2. Typ półsztywny (dawniej - sznurówka półsztywna, sznurówka właściwa) - oznacza ortezę wyposażoną w uszty­wnienia (elastyczne fiszbiny, sprężyste stalki-sprężyny płaskie, sprężyny „położone"). Działanie jej polega na spełnianiu roli pasa oraz na znacznej stabilizacji kręgosłupa. Znajduje szerokie zastosowanie w doleczaniu po oper­acjach neurochirurgicznych, ortopedycznych (skoliozy), leczeniu zachowawczym skolioz progresywnych (gorsety dynamiczne), chorobie Scheuermanna, zespołach skoliotycznych, w przebiegu uszkodzeń centralnego i obwodowego neuronu, różnego pochodzenia spondylozach, spondyloartrozach, chondrozach, zespołach bólowych w przebiegu wad rozwojowych, pourazowych, pozapalnych, nowotworowych, wadach postawy -jako prostotrzymacze i inne. Typ ortez półsztywnych stanowi rodzaj najczęściej ordynowany oraz najlepiej akceptowany przez pacjentów. Skutkuje to - przez rzeczywiste użytkowanie ich przez leczonych - pozytywnym efektem terapeutycznym.

3. Typ sztywny (dawniej sznurówka półgorsetowa, gorset pełny, szkieletowy: żeberkowy, doniczkowy itp., obecnie gorset sztywny, półsztywny) - oznacza ortezę mogącą wykazywać poza działaniami typowymi dla ortez półsztywnych i miękkich cechę najistotniejszą - zdecydowaną korekcję. Pomimo istnienia licznych wskazań do zastosowania tej ortezy, (m.in. progresywne skoliozy, złamania kręgosłupa, dyskopatie z zespołami uciskowymi centralnymi i korzeniowymi, wspomagania leczenia operacyjnego itp.) czyli ogólnie mówiąc do poprawienia stabilizacji kręgosłupa, poprawienia ogólnej statyki, - pacjenci rzadko akceptują zalecenie używania tego typu ortez. Powodem odrzucenia tego typu zaopatrzenia ortopedycznego jest uciążliwy dyskomfort towarzyszący używaniu takich ortez.

Ortotyka kończyny górnej

Zadania ortotyki w zakresie potrzeb kończyn górnych:

Rodzaje ortez kończyny górnej:

Ortezy palców

Zastosowanie ortez palców:

Jak długo można używać ortezy palców?:

Zaopatrzenie palców, ręki i przedramienia

Zastosowanie:

Ortezy ręki i nadgarstka:

Ortotyka uszkodzeń nadgarstka:

2. Leczenie zranień

3. Leczenie zakażeń

a) czyraki, zanokcica, zastrzał, ropowica - chociaż dotyczą odcinków ręki położonych bardziej obwodowo, wymagają każdorazowo jednoczesnego unieruchomienia nadgarstka oraz części przedramienia oraz leczenia chirurgicznego

4. Leczenie dysfunkcji - uszkodzeń chorobowych

c) Choroby ścięgien i pochewek ścięgnistych:

5. Leczenie następstw urazów nadgarstka i ręki:

6. Leczenie złamań

Wszystkie złamania (nasad i przynasad dalszych kości przedramienia oraz izolowanie złamania kości nadgarstka) wymagają możliwie doskonałego, pierwotnego nastawienia lub leczenia operacyjnego z zastosowaniem zastosowanego unieruchomienia z natychmiastowym programem przeciwdziałania powikłaniom. Wiąże się to z zastosowaniem właśnie ortez.

Ortotyka kończyny dolnej

Rodzaje ortez kończyn dolnych:

Wkładki ortopedyczne

Wkładki ortopedyczne mogą być składową programu leczenia, jak również wraz z usprawnianiem stanowić metodę postępowania terapeutycznego samą w sobie. Wkładki ortopedyczne powinny być wykonywane indywidualnie, lecz ze wzglądu na potrzeby masowe są produkowane seryjnie, co nie zwalnia z obowiązku profesjonalnego dostosowania ich do potrzeb danego pacjenta. Wykonywanie i sprzedaż ich, zatem związane są z koniecznością posiadania ku temu odpowiednich kwalifikacji. Podobnie jak inne metody terapeutyczne stosowanie ich podlega okresowej kontroli merytorycznej szczególnie w okresie kształtowania się organizmu większość wkładek można w trakcie leczenia modyfikować, dostosowując je do aktualnych potrzeb terapeutycznych.

Wkładki korytkowe (półsztywne) lub ich krótsza wersja - zapiętkowe z ustalającymi stopę ściankami bocznymi, stosowane są w przypadkach, gdy nadal nie uzyskuje się żądanej korekcji. Wkładki supinujące stęp z uniesieniem sklepienia podłużnego oraz korytkowe i zapiętkowe stosujemy ponadto jako pierwsze przy współistnieniu schorzeń ogólnoustrojowych (immunologiczne, przemiany materii itp. oraz koślawości kolan.

Podział wkładek ortopedycznych ze wzglądu na budowę (podział konstrukcyjny):

5. Wkładki miękkie (elastyczne) wykonane z tworzyw sztucznych, konglomeratów kauczukowych, silikonów lub stanowiących zdwojone i zgrzewane „geograficznie" folie np. polietylenowe, tak aby zamknięte w powstałych komorach powietrze (łączone często z półpłynnym żelem) oddziaływało terapeutycznie na części stopy.

6. Wkładki korytkowe - z wywiniętymi ku górze bokami (ściankami) w częściach tylnej i bocznych.

7. Wkładki zapiętkowe - podtyp wkładek korytkowych, który pozbawiony jest części przedniej.

W konstrukcji wkładek biorą udział różne podpórki korekcyjne (kliny, poduszeczki, wałki, magnesy, kulki, krążki opaski sztywne, elastyczne taśmy gumowe itp.) oraz wykonywane są w nich różnorodne wydrążenia, otwory i odcięcia.

Podział wkładek ortopedycznych ze względu na przeznaczenie:

1. Wkładki stabilizujące - przeznaczone dla stóp opadających.

2. Wkładki odciążające miejsca bolesne (ostrogę kości piętowej, guz kości piętowej, odgnioty, odciski, paliczki, paluchy sztywne).

3. Wkładki dostosowane - dla stóp z utrwalonymi i odprowadzalnymi zniekształceniami (szczególnie dokładnie wymodelowane).

4. Wkładki korekcyjne:

5. Wkładki unieruchamiające - uniemożliwiają ruchy w stawach śródstopno-paliczkowych i międzypaliczkowych przy martwicach jałowych i urazach paliczków w warunkach stosowania obuwia „przemysłowego

6. Wkładki amortyzujące i ich podtyp sportowy - uwzględniające istniejące dysfunkcje lub przeciwdziałające skutkom urazów z przeciążenia.

7. Wkładki specjalne - stanowią pojedyncze drobne elementy stosowane przy miejscowych izolowanych (punktowych) zniekształceniach (podpiętki, pelotki odciążające, wyściółki, separatory palców itp.), oraz podtyp wkładek specjalnych - pełnowymiarowe wkładki „ocieplające", dezodorujące, wentylujące, pochłaniające pot itp.

8. Wkładki czynnościowe - zawierające w swej ściółce elementy pojedyncze lub mnogie w postaci słupki tzw. „fakirków") lub kulki, działające bodźcowo poprzez powierzchnię podeszwową stóp na aktywizację czynności mięśniowej, stawowej, krążenia i wentylacji.

9. Wkładki uzupełniające typu protezowego - dla-potrzeb uzupełnienia ubytku poamputacyjnego przedniego odcinka stopy i ujęcia - osadzenia kikuta z uwzględnieniem przywrócenia fizjologicznego podparcia stopy oraz możliwości odtworzenia fizjologicznego chodu.

10. Wkładki wyrównawcze - dla wyrównania skrócenia kończyn,

11. Wkładki podtrzymujące - elementy konstrukcyjne uwzględniają potrzebę tylko zabezpieczenia przed destrukcją anatomicznych części składowych stopy, nie powodując korekcji.

Obuwie ortopedyczne

Podział ze względu na przeznaczenie:

Obuwie to ma zastosowanie w:

2. Obuwie dostosowane do utrwalonych zniekształceń stóp - znajduje ono zastosowanie w deformacjach nieodprowadzalnych, strukturalnych stóp. Ich zadaniem jest umożliwienie bezbolesnego chodu oraz podparcia poprzez stworzenie równomiernego rozłożenia sił na powierzchni obciążanej.

3. Obuwie odciążające-stosowane w celu eliminacji lub zmniejszenia ucisku w okolicy chorobowo zmienionej kosztem przemieszczenia tych sił ucisku a miejsca zdrowe, mogące je znosić.

4. Obuwie wyrównujące skrócenie kończyn - skrócenie kończyn można wyrównywać alternatywnie tylko wewnątrz obuwia, tylko na zewnątrz lub rozłożyć po części na obydwa sposoby. Koniecznością jest poziome-równoległe do podłoża podparcie pięty (nie skośne) oraz zachowanie różnic wartości pięta-śródstopie-palce stosownie do wieku pacjenta, wartości skrótu oraz miejscowego stanu klinicznego.

5. Obuwie unieruchamiające - umożliwia ono w znacznym stopniu ograniczenie wybranych ruchów w stawach stopy oraz skokowych. Znajduje ono zastosowanie w stanach zapalnych , martwicach jałowych kości oraz zmianach zwyrodnieniowych z dolegliwościami bólowymi.

6. Obuwie stabilizujące - wskazane jest dla nieutrwalonych zniekształceń stóp (niedowłady, porażenia). Ma ono za zadanie utorowanie kierunku i zakresu ruchów stóp, co jest niezbędne dla umożliwienia utrzymania podstawowych ich funkcji - podparcia i lokomocji.

7. Obuwie uzupełniające ubytki stóp - spełnia ono zarówno funkcje częściowo odtwarzające mechanizm chodu, jak i kosmetyczne. Ma zastosowanie w ubytkach wrodzonych i pochorobowych (amputacje). Stanowi ono często pogranicze buta i protezy. Wykonywane jest ono z reguły z użyciem odlewów gipsowych.

8. Obuwie do aparatów ortopedycznych (aparatowe, ortezowe, protezowe) - obuwie aparatowe (ortezowe) występuje w formie zespolonej z ortezą za pomocą strzemienia i służy tylko do chodzenia lub stanowi dodatkowe wyposażenie całodobowej ortezy połączonej z sandałem. Obuwie to stosuje się do aparatów stabilizujących, odciążających, korekcyjnych i unieruchamiających. Obuwie protezowe wykonywane jest dla potrzeb stóp protezowych i protez stóp.

9. Obuwie specjalne - służy do zapobiegania lub leczenia jednej tylko jednostki chorobowej-często stosowanie ograniczone jest tylko do czasu usprawnienia. Przykładem takiego zaopatrzenia są kamaszki do szyn Denis-Browna czy sandał lub kamaszek wyciągowy.

10. Obuwie czynnościowe - stosowane jest profilaktycznie i leczniczo w celu stymulacji pracy mięśni, układu nerwowego i krążenia dla przywrócenia im prawidłowych funkcji i przeciwdziałania powstawaniu zniekształceń z bardzo pozytywnym skutkiem zarówno u dzieci jak i u dorosłych.

Systemy ortezowe - parapodium dynamiczne

Parapodium dynamiczne jest mechanicznym systemem ortotycznym służącym bezpiecznej pionizacji, lokomocji, rehabilitacji bez potrzeby stosowania podparcia kończynami górnymi. System ortezowy stanowi niejako dwie kule pachowe (szczudła) zaopatrzone w części dolnej w elementy płozowe z platformami przypośrodkowymi dla umieszczenia stóp (dolny tylny punkt podparcia), w części kolanowej przypośrodkowej zaopatrzone są one w łukowate obejmy kolanowe przednie (środkowy przedni punkt podparcia), w części biodrowej posiadają otwierany od tyłu pas biodrowy (górny tylny i przedni punkt podparcia) stanowiący wraz z częściami bocznymi rodzaj kamizelki. Uchwyty „kul” dla rąk (przednie) są wydłużone na wzór kul reumatyków, lecz umieszczone od nich niżej (poziom krętarzy). Te szczudłopodobne elementy położone bocznie w stosunku do ciała zostały połączone poprzeczką poprzez dwa skrajne jej specyficzne zawiasy oraz w części biodrowej (kamizelka, pas biodrowy) przez mechaniczne, boczne elementy zawiasowe.

Konstrukcja parapodium dynamicznego pozwala na :

Stopień bezpieczeństwa gwarantuje stabilność urządzenia nawet podczas omdlenia użytkownika oraz podczas zajmowania skrajnych wychyleń tułowia zarówno bocznych, jak i przednio-tylnych. Urządzenie nie potrzebuje zewnętrznego zasilania energią.

Parapodium dynamiczne umożliwia:

Dziękuję za uwagę

Zaopatrzenie ortopedyczne

Zaopatrzenie ortopedyczne zajmuje się:

Techniczne przedmioty zaopatrzenia ortopedyczno - rehabilitacyjnego zgrupowane są w poszczególnych działach:

Zaopatrzenie stosowane profilaktycznie:

a) w poszczególnych okresach życia człowieka,

b) w czynnościach związanych z wykonywaniem pracy zawodowej lub uprawianiem sportów i rekreacją (usprawnianie ogólnokondycyjne, ogólnousprawniające),

c) w dysfunkcjach (niedoskonałościach) osobniczych narządu ruchu,

d) w schorzeniach innych narządów (z innych dyscyplin medycznych) mogących mieć wpływ na powstanie dysfunkcji narządów ruchu.

2. Zaopatrzenia stosowanego leczniczo:

a) w schorzeniach nieurazowych - wadach rozwojowych, wadach nabytych narządów ruchu oraz schorzeniach nieurazowych innych niż ortopedyczne,

b) w urazach:

- przeciążeniach,

- stłuczeniach,

- skręceniach,

- zwichnięciach,

- złamaniach,

- zmiażdżeniach,

- amputacjach.

3. Zaopatrzenia stosowanego w leczeniu zachowawczym.

4. Zaopatrzenia stosowanego w toku przygotowania do leczenia operacyjnego.

5. Zaopatrzenia stosowanego w doleczaniu pooperacyjnym.

Z anatomicznego punktu widzenia zaopatrzenie ortopedyczne dzielimy na:

Możliwości zaopatrzenia ortopedycznego dzielimy na:

a) pod względem przeznaczenia:

b) w specjalnościach medycznych:

c) w okresach życia człowieka:

Protetyka ortopedyczna

PROTETYKA

Implantacja

Protezy mioelektryczne kończyn górnych

DMC (Dynamic Mode Control;

MyoHand VariPlus Speed
SensorHand Speed

Dla dzieci

Transcarpal Hand

Łącznik endoszkieletowy

DynamicArm®

Chwytak elektroniczny Electric Greifer
Chwytak elektryczny sprawdza się wszędzie tam, gdzie konieczny jest stabilny i precyzyjny chwyt.

Mechaniczne protezy kończyn górnych

System Hands

Haki robocze

Szelki oferowane przez Otto Bock umożliwiają kontrolowanie funkcji dłoni i łokcia poprzez ruch kikuta lub ramion

Protezy kończyn dolnych

Ortezy / Stabilizatory

Aparat odwodzący kończynę górną  

Aparat na ramię i bark z opcją dodatkowej poduszki odwodzącej

Omo Neurexa stabilizuje i pozycjonuje ramię podczas rehabilitacji, przydając się szczególnie podczas treningu ruchowego

Aparat na ramię i bark - Acro ComforT 

Orteza na ramię i bark 

Orteza stawu łokciowego

Orteza stawu łokciowego

Tutor nadgarstka

Stabilność kciuka



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Usprawnianie po udarze mózgu, Ratownictwo, Rehabilitacja Rusin
Fizjoterapia w reumatoidalnym zapaleniu stawów, Ratownictwo, Rehabilitacja Rusin
Ocena siły mięśniowej, Ratownictwo, Rehabilitacja Rusin
RECHABILITACJA CHORYCH ZE SCHORZENIAMI, Ratownictwo, Rehabilitacja Rusin
Postępowanie rehabilitacyjne, Ratownictwo, Rehabilitacja Rusin
Fizykoterapia, Ratownictwo, Rehabilitacja Rusin
Anamneza, Ratownictwo, Rehabilitacja Rusin
Pomiary kątowe zakresu ruchu, Ratownictwo, Rehabilitacja Rusin
OCENA WYSKLEPIENIA STOPY, Ratownictwo, Rehabilitacja Rusin
POMIARY LINIJNE, Ratownictwo, Rehabilitacja Rusin
Amputacje, Ratownictwo, Rehabilitacja Rusin
Metody oceny postawy ciała, Ratownictwo, Rehabilitacja Rusin
Postępowanie rehabilitacyjne u chorych po alloplastyce stawów biodrowych i kolanowych, Ratownictwo,
Postępowanie rehabilitacyjne w onkologii, Ratownictwo, Rehabilitacja Rusin
Usprawnianie po udarze mózgu, Ratownictwo, Rehabilitacja Rusin
Fizjoterapia w reumatoidalnym zapaleniu stawów, Ratownictwo, Rehabilitacja Rusin
Zaopatrzenie ortopedyczne T
Zaopatrzenie ortopedyczne
zaopatrzenie ortopedyczne, uczelnie semestr 7

więcej podobnych podstron