Ćwiczenie nr 10 gosia, Chemia fizyczna


Ćwiczenie nr 10

Temat: Wyznaczanie stałej dysocjacji błękitu bromotymolowego metodą spektrofotometrii absorbcyjnej.

WPROWADZENIE:

Absorpcja światła, czyli pochłanianie-jest to osłabienie wiązki światła przechodzącej przez ośrodek materialny, będące wynikiem pochłaniania energii światła przez ośrodek. W wyniku absorbcji świetlnej część energii ulega zamianie na energię innego rodzaju tzn. wzrasta energia ośrodka. Miarą zdolności ośrodka do absorbcji świetlnej jest współczynnik absorbcji świetlnej (współczynnik pochłaniania światła, stała absorbcji światła) μ, który określa się jako względne zmniejszenie natężenia światła podczas przejścia drogi o jednostkowej długości:

μ =(1/I)∙(∆I/∆x), gdzie I-natężenie światła przed przejściem warstwy ośrodka o bardzo małej grubości ∆x, natomiast ∆I-to spadek natężenia światła przy przejściu przez tę warstwę.

Współczynnik absorbcji świetlnej zależy nie tylko od własności ośrodka, ale także od długości fali światła w ośrodku. W przypadku ośrodków jednorodnych tzn. takich, dla których μ ma w każdym punkcie ośrodka taką samą wartość, osłabienie wiązki światła podlega prawu Bouguera-Lamberta:

I=Io∙e-μd, gdzie Io- natężenie światła przed przejściem przez ośrodek , I- natężenie światła po przejściu przez warstwę ośrodka o grubości d, natomiast e=2,1782…podstawa logarytmów naturalnych.

Odwrotność 1/μ współczynnika absorpcji μ jest równa grubości warstwy osłabiającej natężenie światła e razy. Zależność μ od częstości drgań fali świetlnej nazywa się widmem absorpcyjnym (promieniowania).

II prawo Lamberta -Beera dotyczy rozcieńczonych roztworów substancji pochłaniających światło w nie pochłaniającym rozpuszczalniku: I=Io∙e-kbc , gdzie k jest stałą zależną od rodzaju substancji rozpuszczonej i od długości fali, niezależną zaś -jeśli stężenie c jest dostatecznie małe-od samego stężenia. Związek ten wynika z tego, że współczynnik pochłaniania roztworu jest tym większy, im więcej znajduje się w nim cząsteczek substancji pochłaniającej światło, czyli im większe jest stężenie roztworu.

W myśl tego prawa zależność absorbancji od stężenia powinna mieć charakter liniowy. Niestety nie zawsze tak jest i często mamy do czynienia z różnego rodzaju odchyleniami, które wywołane są przez :

1.podstawowe ograniczenia praw:

-prawo spełnione jest dla roztworów rozcieńczonych, c<10-2mol/dm3,wtedy molowy współczynnik absorpcji  nie zależy od współczynnika załamania światła n;

-można założyć, że jedynym oddziaływaniem promieniowania elektromagnetycznego z substancją rozpuszczoną jest absorpcja promieniowania;

2.czynniki chemiczne, które powodują odchylenia od prostoliniowego przebiegu absorbancji są związane z reakcjami chemicznymi zachodzącymi w analizowanym roztworze. Zmianie pH jak również zmianie stężenia roztworu mogą towarzyszyć: dysocjacja, polimeryzacja, solwatacja, asocjacja czy reakcje kompleksowania;

3.czynniki aparaturowe, które powodują odchylenia od prostoliniowości związane z brakiem monochromatyczności czy występowaniem promieniowania rozproszonego.

OPIS ĆWICZENIA:

Błękit bromotymolowy przybiera różne barwy w zależności od pH, co można łatwo zaobserwować wykonując ćwiczenie. Przy pH<4 występuje kwasowa forma prawie niezdysocjowana zabarwiona na żółto, natomiast przy pH>10 forma praktycznie dysocjowanej soli o barwie niebieskiej. Przy pośrednich wartościach pH obecne są obydwie formy w roztworze, a ich stosunek ilościowy zależy od wartości pH roztworu.

Dysocjację błękitu bromotymolowego, który jest kwasem słabym można przedstawic:

HA    ,

a stałą dysocjacji można wyrazić:

K=cAcH/cHA

Absorpcja promieniowania przez roztwór jak już wcześniej wspominałam od długości fali przechodzącej przez roztwór. Zatem miarą absorpcji promieniowania jest ekstynkcja E:

E=lg(Io/I)

Ekstynkcja powiązana jest ze stężeniem substancji absorbującej:

E= ∙c∙d , gdzie c-stężenie substancji absorbującej , d-grubość warstwy , molowy współczynnik absorpcji .U nas d=1 zatem mamy :

E= ∙c.

Wartość  zmienia się wraz ze zmianą długości fali, toteż zależność E =f( nazywa się widmem absorpcyjnym. Wraz ze zmianą pH roztworu zmienia się charakter widma absorpcyjnego barwnika w związku ze zmianą stężeń jego formy kwasowej i zasadowej. Dla błękitu bromotymolowego pomiędzy wartościami pH 4-10 współistnieją obie formy. Wobec czego ekstynkcja tego roztworu równa jest sumie ekstynkcji formy kwasowej i zasadowej:

E= EHA + EA- =cHA + -∙cA-

Wartości  i wylicza się z zależności: E= ∙c i z pomiarów ekstynkcji roztworów pH=2,02 (wartość  i pH=10,17(wartość , bo w roztworach tych istnieje tylko 1 forma barwnika.

Otrzymane z pomiarów wartości ekstynkcji o różnym pH są równe:

E= r∙ c , gdzie c to stężenie błękitu bromotymolowego , natomiast r to molowy współczynnik absorpcji .

Ostatecznie można przedstawić z wyżej wymienionych wzór na stałą dysocjacji:

log K = -pH + log [(r )/( r  -)]

Aby wyznaczyć punkt izobestyczny krzywe widm absorpcji musza się przeciąć w jednym punkcie.

OBLICZENIA:

W ćwiczeniu należało przygotować 7 roztworów błękitu bromotymolowego zgodnie z tabelą poniżej:

Nr roztworu

Objętość wyjściowego roztworu błękitu bromotymolowego [cm3]

Objętość roztworu buforowego[cm3]

pH roztworu buforowego

1

2

3

4

5

6

7

2

2

2

2

2

2

2

18

18

18

18

18

18

18

2,02

4,80

5,90

6,90

7,60

8,68

10,17

Dla tak przygotowanych roztworów przeprowadziłem pomiary ekstynkcji w zakresie długości fali 440-700nm w celu uzyskania widma absorpcji dla roztworów o danym pH oraz w celu wyznaczenia punktu izobestycznego.

Wyniki pomiarów ekstynkcji roztworów o określonym pH w danych zakresach fali przedstawiłam w tabeli zamieszczonej poniżej:

Długość fali [nm]

pH=2,02

pH=4,80

pH=5,90

pH=6,90

pH=7,60

pH=8,68

pH=10,17

E

r

E

r

E

r

E

r

E

r

E

r

E

r

440

0,548

0,685

0,690

0,499

0,184

0,123

0,092

450

0,501

0,650

0,653

0,464

0,167

0,111

0,079

460

0,447

697,3

0,588

917,3

0,590

920,4

0,420

655,2

0,158

246,5

0,119

185,6

0,084

131,0

470

0,387

603,7

0,502

783,2

0,505

787,8

0,372

580,3

0,164

255,8

0,136

212,2

0,110

171,6

480

0,322

502,3

0,417

650,5

0,425

663,0

0,331

516,4

0,177

276,1

0,168

262,1

0,147

229,3

490

0,255

397,8

0,331

516,4

0,341

532,0

0,289

450,9

0,191

298,0

0,205

319,8

0,187

291,7

500

0,195

304,2

0,246

383,8

0,261

407,2

0,253

394,7

0,216

337,0

0,253

394,7

0,242

377,5

520

0,105

163,8

0,122

190,3

0,145

226,2

0,229

357,3

0,300

468,0

0,384

599,1

0,387

603,7

540

0,055

85,8

0,050

78

0,087

135,7

0,263

410,3

0,438

683,3

0,581

906,4

0,597

931,4

560

0,028

0,019

0,072

0,341

0,479

0,817

0,850

580

0,020

0,011

0,093

0,456

0,835

1,104

1,156

600

0,017

0,006

0,103

0,580

1,064

1,404

1,476

620

0,016

0,008

0,115

0,636

1,074

1,534

1,618

640

0,015

0,007

0,076

0,442

0,814

1,072

1,128

660

0,016

0,004

0,024

0,179

0,339

0,454

0,472

680

0,015

0,003

0,010

0,043

0,099

0,135

0,137

700

0,014

0,001

0,009

0,000

0,023

0,030

0,026

Stężenie błękitu bromotymolowego =C=0,000641mol/dm3

Wartości r dla długości fali punktu izobestycznego i równego w tym przypadku 500nm oraz w zakresie od  +40 do 

obliczyłam ze wzoru : E =r · c → r =E/c

Stężenie c obliczyłem w sposób zamieszczony poniżej :

200mg/500cm3

200mg=0,2g

500cm3=0,5dm3,zatem mamy: 0,2g--------0,5dm3

x g----------1dm3

x=0,4g

obliczam liczbę moli n :

n=m/M , gdzie M błękitu bromotymolowego =624,39g/mol

podstawiając otrzymuję:

n=0,4[g]/624,39[g/mol]=0,000641mola ,

stąd mogę stwierdzić, że stężenie roztworu wynosi

c=0.000641mol/dm3.

Punkt izobestyczny to punkt przecięcia się wszystkich krzywych widm absorpcyjnych zmierzonych dla różnych wartości pH. Świadczy to o tym, że pomiędzy obydwoma komponentami układu absorpcyjnego ustala się prosta równowaga, tzn. powstaje tylko jeden punkt końcowy.

Obliczam wartości εHA i εA przy długości fali 500nm dla roztworów o określonym pH:

pH=2.02 εHA=E/c=0,195/0,000641=304,2

....

pH=10,17 εA=E/c=0,242/0,000641=377,5

obliczam K przy dlugosci fali równej 500 nm

0x01 graphic
=

0x01 graphic



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
ćwiczenie nr 10 moje, BIOTECHNOLOGIA POLITECHNIKA ŁÓDZKA, CHEMIA FIZYCZNA
Kolokwium nr 2, Technologia chemiczna, Chemia fizyczna, Ćwiczenia, Kolokwium nr 1
Cwiczenia nr 10 (z 14) id 98678 Nieznany
Kolokwium nr 2 (2), Technologia chemiczna, Chemia fizyczna, 3 semestr, fizyczna paczi
ćw 10 GM, chemia fizyczna I, chemia fizyczna I
Zeszyt Ćwiczeń nr 10
Spr.nr 10, Studia, Chemia, chemia7
04 Gosia, chemia fizyczna I, chemia fizyczna I
sprawozdanie nr 2 (2), II rok, chemia fizyczna
Ćwiczenie nr 10 Bloki Dynamiczne
Cwiczenie nr 10 Analiza ilościowa Alkacymetria Oznacznie weglanow i wodoroweglanow
Cwiczenie nr 10 id 125701 Nieznany
Cwiczenia nr 10 RPiS id 124684 Nieznany
Cwiczenie 5, BIOTECHNOLOGIA POLITECHNIKA ŁÓDZKA, CHEMIA FIZYCZNA
ćwiczenia nr 10, 10. rozwojowka, Oles, cw. 10
Zadania do ćwiczeń nr 10 – Dynamika punktu
cwiczenie 34, Technologia chemiczna, Chemia fizyczna, Laboratorium, inne, chemia fizyczna
ćwiczenia nr 10, 10. Rozwoj cw.10
INSTRUKCJA DO ĆWICZENIA NR 10, Elektrotechnika, dc pobierane, pnom wimir, PNOM, Materiałki, Materiał

więcej podobnych podstron