Politechnika Koszalińska
Wydział: Inżynierii Lądowej, Środowiska i Geodezji
Kierunek: Geodezja i Kartografia
Przedmiot: PODSTAWY GEODEZJI I GEOMATYKI I - laboratorium
SPRAWOZDANIE TECHNICZNE
Temat: Teodolit - budowa oraz centrowanie i poziomowanie
Data wykonania laboratorium: 09.10.2013
Data oddania sprawozdania: 16.10.2013
Wykonał zespół w składzie:
Paula Chyl
Oktawia Kawczyńska
Krzysztof Wawrzyniak
Grupa laboratoryjna: 4
Nauczyciel prowadzący:
mgr inż. Władysława Kalita
1. Podstawy teoretyczne
Teodolit - to instrument geodezyjny wykorzystywany do pomiaru kątów poziomych i pionowych.
Podstawowe części teodolitu:
Spodarka
Pokrywa alidady nad limbusem
Śruby ustawcze
Płytka sprężynująca
Sprzęg limbusa i alidady
Leniwka alidady
Zacisk alidady
Okular pionu optycznego
Zaślepka
Główna libela alidadowa
Muszka a także bolec centrujący
Szczerbinka
Celownik kolimatorowy
Luneta
Okular mikroskopu odczytowego
Pierścień ostrości krzyża kresek
Lusterka oświetlające mikroskopu
Zacisk lunety
Leniwka lunety
Oprawa obiektywu lunety
Okular lunety
Pierścień ostrości obrazu
Pokrętka regulacji oświetlenia
Ramka oświetlacza
Osłona siatki celowniczej
Libela okrągła
2. Część praktyczna
Ustawiamy nogi statywu w taki sposób, aby oś główna teodolitu znajdowała się w przybliżeniu w pionie i przechodziła przez punkt geodezyjny. Rozstawione nogi statywu powinny tworzyć trójkąt równoboczny. Ustawienie instrumentu powinno również zapewniać przybliżone spoziomowanie teodolitu.
Patrząc cały czas przez okular pionu optycznego i obserwując położenie znaczka centrującego, unosimy lekko 2 nogi statywu i tak nimi manewrujemy (przesuwamy) równocześnie aby znaczek centrujący znalazł się dokładnie nad punktem geodezyjnym. Należy przy tym pamiętać aby głowica statywu cały czas była w przybliżeniu w płaszczyźnie poziomej. Gdy znaczek centrujący pokryje się z punktem geodezyjnym należy lekko opuścić nogi statywu, tak aby znaczek centrujący ciągle pokrywał się z punktem geodezyjnym.
Wbijamy nogi statywu w ziemię a następnie sprawdzamy czy znaczek centrujący nie zmienił położenia. Jeżeli w niewielkim zakresie znaczek przesunął się względem punktu geodezyjnego, to za pomocą śrub poziomujących doprowadzamy ponownie znaczek centrujący do pokrycia się z punktem geodezyjnym.
Teraz przystępujemy do poziomowania instrumentu wykorzystując w pierwszej kolejności libelę okrągłą. Wykonujemy to za pomocą 2 nóg statywu. Zwalniamy śruby motylkowe i przesuwamy nogi statywu tak (w górę lub w dół), aby pęcherzyk libeli sferycznej znalazł się w położeniu środkowym (w punkcie G). Instrument zostanie wówczas spoziomowany w sposób przybliżony.
Przystępujemy do precyzyjnego poziomowania teodolitu za pomocą libeli rurkowej. Ustawiamy alidadę teodolitu tak, aby libela ta zajęła położenie równoległe do 2 śrub poziomujących. Za pomocą tych śrub, kręcąc nimi równocześnie i w przeciwnych kierunkach, doprowadzamy pęcherzyk libeli do położenia środkowego.
Obracamy teraz alidadę o 900. Pęcherzyk libeli rurkowej wyjdzie z górowania. Za pomocą 3 śruby poziomującej doprowadzamy pęcherzyk ponownie do położenia środkowego. Wracamy do położenia gdy libela znajdowała się równoległe do 2 śrub poziomujących.
Jeżeli pęcherzyk wyjdzie z górowania w niewielkim zakresie, to powtarzamy czynności 5-6 do momentu gdy pęcherzyk będzie znajdował się w górowaniu w każdym położeniu alidady.
Ponieważ przy poziomowaniu precyzyjnym instrumentu wykorzystywaliśmy śruby poziomujące, znaczek centrujący zmieni położenie i nie będzie się pokrywał z punktem geodezyjnym. Teraz odkręcamy lekko śrubę dociskową łączącą głowicę statywu z teodolitem i obserwując cały czas przez okular pionu optycznego położenie znaczka centrującego przesuwamy spodarkę z teodolitem do takiego położenia aby znaczek pokrywał się dokładnie z punktem geodezyjnym.
Sprawdzamy położenie pęcherzyka libeli rurkowej. Jeżeli pęcherzyk libeli wyjdzie z górowania w niewielkim zakresie, to powtarzamy czynności 5-9 aż do skutku, czyli oś główna instrumentu pokrywa się z osią pionową i przechodzi przez punkt geodezyjny a płaszczyzna styczna w punkcie głównym libeli jest pozioma i prostopadła do osi głównej teodolitu.
3. Wnioski
Naszym zdaniem dokładność pomiaru kąta wynosi 0,3 centygrada.
Błędy pomiarowe mogą wynikać z:
- nieprecyzyjnego ustawiania lunety w teodolicie na punkt pomiarowy
- niedokładnego poziomowania oraz centrowania