Krąg tematyczny: W moim domu nie nudzi się nikomu

6. Kolorowe kredki w pudełeczku noszę

Zapis w dzienniku:

1. „Kolorowe kredki” - nazywanie kolorów podstawowych, przeliczanie kredek i ich klasyfikowanie według ustalonych cech: koloru, rodzaju itp. (dobieranie kredek w pary według kolorów, wielkości i układanie ich we właściwych pudełkach). „Kolorowe rytmy” - zabawa rytmiczna. „Kredki stoją - kredki leżą” - zabawa naśladowcza; sprawne reagowanie ruchem na hasło nauczyciela.

2. „Domowa piosenka” - nauka piosenki. „Mieszanie kolorów” - malowanie farbami plakatowymi na dużych arkuszach papieru, doświadczenie estetyczne i plastyczne z użyciem farb, otrzymywanie barw pochodnych, nazywanie ich.

3. „Znajdź czerwone!” - szukanie w najbliższym otoczeniu przedmiotów we wskazanym kolorze, rozróżnianie kolorów. „Kolorowy berek” - zabawa bieżna, bezpieczne bieganie bez potrącania innych dzieci.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

• nazywam kolory i rozpoznaję je w otoczeniu,

• układam rytm z kredek według wzoru oraz własnego pomysłu,

• przeliczam i segreguję kredki,

• powtarzam rytm,

• rytmizuję nazwy kolorów,

• poprawnie reaguję ruchem na hasło,

• poznaję słowa i melodię piosenki,

• poznaję i nazywam kolory powstające z połączenia innych kolorów,

• rozróżniam kolory,

• biegam, nie potrącając innych dzieci.

Przebieg dnia:

1. Zajęcia poranne

• „Kolorowe kredki” - nazywanie kolorów podstawowych, przeliczanie kredek i ich klasyfikowanie według ustalonych cech: koloru, rodzaju itp.

Nauczyciel stawia przed dziećmi koszyki (pudełka) z kredkami. Zadaniem dzieci będzie poukładanie kredek według wskazanej cechy. Dzieci zaczynają wraz z nauczycielem wyciągać kredki z pudełek, nauczyciel pokazuje im, jak temperować kredki drewniane oraz jak można posklejać połamane kredki świecowe i kredki typu bambino. Następnie dzieci wykonują to zadanie samodzielnie. Kiedy wszystkie kredki są już zatemperowane i posklejane, nauczyciel stawia przed dziećmi kilka pudełek z naklejkami: zieloną, niebieską, żółtą, czerwoną, brązową itp. (w kolorach kredek) i prosi, aby dzieci poszukały kredek w tych kolorach i układały - w każdym pudełku takie same kredki - najpierw drewniane, potem świecowe i bambino. Nauczyciel proponuje dzieciom, aby wspólnie z nim policzyły, ile jest kredek w każdym kolorze.

kredki znajdujące się w sali, pudełka z kolorowymi naklejkami (takimi jak kolory kredek), temperówki, taśma klejąca

• „Kolorowe rytmy” - zabawa rytmiczna. Nauczyciel proponuje dzieciom układanie „płotków” (rytmów) z kredek. Na początek wybierają sobie kolory: niebieski, czerwony, żółty i biały. Prowadzący układa pierwszy „płotek” i zachęca przedszkolaki, by układały tak samo: najpierw żółta kredka, potem niebieska, potem czerwona, a na końcu biała i znowu: żółta, niebieska, czerwona, białą i znowu żółta, niebieska, czerwona, biała.

Uwaga! Nauczyciel musi ułożyć każdą sekwencję minimum 3 razy, zanim poprosi, aby dzieci układały dalej same.

lub:

Do zabawy potrzebne będą kolorowe ołówkowe kredki. Każde dziecko dostaje po dwie kredki tego samego koloru. Nauczyciel rytmicznie mówi nazwy kolorów jednocześnie wystukując rytm kredkami.

Dzieci powtarzają na zasadzie echa.

Zabawę można utrudnić, polecając dzieciom, aby nazwę danego koloru powtórzyła rytmicznie tylko ta część grupy, która gra kredkami o tym samym kolorze, co wymieniony.

• „Kredki stoją - kredki leżą” - zabawa ruchowa z elementem orientacyjno-porządkowym. Dzieci otrzymują szarfy w różnych kolorach, maszerują po sali. Nauczyciel co chwilę podnosi w górę kartonik o innym kolorze, mówiąc: kolorowe kredki. Na ten znak dzieci, które mają szarfę w tym kolorze, kładą się na podłodze, a pozostałe stają na baczność.

kolorowe szarfy dla każdego dziecka, kartoniki w kolorach szarf dla nauczyciela

2. Zajęcia główne

• „Domowa piosenka” - nauka piosenki. Rozmowa na temat piosenki.

- Jaka jest piosenka? Wesoła czy smutna?

- Z ilu zwrotek składa się piosenka?

Nauczyciel wyjaśnia znaczenie słów „bzik” i „hobby”.

CD Piosenki i zabawy cz. 1 - Domowa piosenka (nr 3)

• „Mieszanie kolorów” - doświadczenie plastyczne z farbami, otrzymywanie barw pochodnych, nazywanie ich.

Dzieci siadają przy stolikach, każde dziecko ma swój karton i pędzel. Nauczyciel wyjaśnia, na czym będzie polegało ćwiczenie.

Najpierw każde dziecko musi namoczyć kartkę, malując ją pędzlem zamoczonym w czystej wodzie. Następnie nauczyciel stawia na stole słoiczek z rozrobioną żółtą wodną farbą i prosi, aby dzieci pomalowały dowolny fragment kartki. Po chwili prowadzący przynosi słoiczek z farbą niebieską i prosi, aby dzieci namalowały w tym kolorze na swojej kartce to, co chcą, pokrywając kolorem niebieskim żółtą farbkę. Dzieci obserwują zmiany, mówią, jaki kolor powstał.

Kolejnym kolorem będzie kolor czerwony - sprawdzenie, co powstało z połączenia koloru żółtego i czerwonego. Zaraz potem eksperyment z kolorami czerwonym i niebieskim.

Dzieci mogą dalej eksperymentować z kolorami, jeżeli mają na to ochotę, ale muszą pamiętać, aby po każdym kolorze porządnie wypłukać pędzel w czystej wodzie i wytrzeć go w szmatkę − po to, żeby farby w słoiczkach się nie brudziły, bo wtedy doświadczenie nie ma sensu. Można też użyć takiej liczby pędzli, by każdy kolor miał swój osobny pędzel.

Nauczyciel musi zwrócić dzieciom uwagę również na to, aby pędzel wciąż był mokry - inaczej dzieci zrobią w kartce dziurę. Należy też przypomnieć, jak prawidłowo trzymać pędzel i jak nim malować.

kartony dla każdego dziecka, słoiczek z czystą wodą na każdym stoliku, papierowy ręcznik lub szmatka dla każdego dziecka, pędzle, wodne farby w słoiczkach

3. Zajęcia popołudniowe

• „Znajdź czerwone!” - szukanie w najbliższym otoczeniu przedmiotów we wskazanym kolorze. Dzieci maszerują po sali. Słysząc hasło: znajdź kolor, który pokazuję, dzieci patrzą na nauczyciela, który podnosi do góry kartonik o barwie podstawowej lub pochodnej, a dzieci muszą znaleźć jakiś przedmiot w tym kolorze.

kartoniki w kolorach podstawowych (żółty, niebieski, czerwony) i pochodnych (zielony, pomarańczowy, fioletowy)

• „Kolorowy berek” - zabawa bieżna. Dzieci biegają po sali, jedno z nich ma na sobie szarfę - jest berkiem. Berek goni dzieci, jeśli kogoś złapie, ta osoba zostaje berkiem i zakłada szarfę.

7. Przedszkolna biblioteczka

Zapis w dzienniku:

1. „Książki w biblioteczce” - uważne oglądanie książek z przedszkolnej biblioteczki, omówienie ich wyglądu, dostrzeżenie ilustracji i tekstu. „Moje książki” - wysłuchanie wiersza I. Salach, ustalenie zasady dbania o książki. „Książki na półeczkę!” - zabawa orientacyjno-
   -porządkowa.

2. „Kupujemy książeczki dla misiów” - zabawa matematyczna; liczenie i ustalenie równoliczności poprzez wymianę jeden do jednego (na podstawie „Wspomaganie rozwoju umysłowego czterolatków i pięciolatków” E. Gruszczyk-Kolczyńskiej i E. Zielińskiej). „Przewracanie kartek w książce” - zabawa ruchowa, toczenie się po podłodze w jedną i drugą stronę.

3. „Kto zadba o książki?” - wyłonienie dyżurnych odpowiedzialnych za porządek w księgozbiorze. „Na swoim miejscu” - porządkowanie, układanie książeczek na półkach. „Uwaga - hasło!” - zabawa muzyczno-ruchowa przy muzyce do marszu i biegu.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

• właściwie obchodzę się z książkami,

• wskazuję, z jakich części składa się książka (okładka, grzbiet, kartki z tekstem, ilustracje),

• uważnie słucham wiersza,

• dbam o książki,

• ustawiam się w szeregu na sygnał nauczyciela,

• wymieniam jeden do jednego w sytuacji kupna-sprzedaży,

• sprawnie się poruszam,

• uczę się odpowiedzialności za utrzymanie porządku,

• sprawnie porządkuję książki na półkach,

• prawidłowo reaguję na umówione hasło,

• odpowiednio reaguję na zmiany tempa.

Przebieg dnia:

1. Zajęcia poranne

• „Książki w biblioteczce” - uważne oglądanie książek z przedszkolnej biblioteczki, omówienie ich wyglądu, dostrzeżenie ilustracji i tekstu. Każde dziecko dostaje jedną książeczkę z księgozbioru, przygląda się jej uważnie, by móc odpowiedzieć na pytania nauczyciela:

- Jak wygląda książeczka? Jest duża czy mała, gruba czy cienka?

- Czy ma ilustracje?

- Co widać na ilustracjach? Itp.

książki z przedszkolnego księgozbioru

• „Moje książki” - wysłuchanie wiersza I. Salach, ustalenie zasady dbania o książki.

Nauczyciel z dziećmi siedzą w kręgu na dywanie. Nauczyciel czyta wiersz Iwony Salach.

Moje książki

Moje książki kolorowe

stoją równo na półeczce

myję ręce i oglądam

kartkę po karteczce.

Czasem książki czyta mama,

bo ja nie potrafię sama.

Z książek wiele się dowiecie

o szerokim, pięknym świecie.

O roślinach, o zwierzętach,

o dalekich krajach też.

wszystko w książce jest zamknięte,

a więc ją do ręki bierz.

Po uważnym wysłuchaniu wiersza nauczyciel wraz z dziećmi rozmawia o tym, jak powinno dbać się o książki - gdzie powinny stać i w jaki sposób powinny być ułożone.

Prowadzący zadaje pytania:

- Gdzie jest miejsce przeznaczone na książki? Jak się nazywa? (kącik książki, biblioteczka);

- Jak należy traktować książki?

- Co można w książkach znaleźć?

Następnie nauczyciel pokazuje dzieciom wybrane książki i wraz z dziećmi omawiają, z czego składa się książka:

• Okładka - czyli to, co chroni strony książki przed zniszczeniem; dzięki okładce wiemy też, jaki tytuł ma książka, kto ją napisał i o czym będzie opowiadać.

• Tekst - strony, na których są litery.

• Obrazki, ilustracje - przedstawiają to, co jest napisane.

• Grzbiet - dzięki niemu wszystkie strony są złączone ze sobą i poukładane w odpowiedniej kolejności, tak abyśmy oglądali książkę po kolei - od początku do końca.

I. Salach, Moje książki [w:] Wiersze dla przedszkolaka, ZWiR „Iwanowski”, Płock 1995, s. 31, książeczki do prezentacji i omawiania z dziećmi

• „Książki na półeczkę!” - zabawa orientacyjno-porządkowa. W sali pomiędzy półkami rozłożone są książki, dzieci maszerują, a na hasło nauczyciela: książki na półeczkę każde dziecko próbuje jak najszybciej położyć znalezioną książkę na właściwą półkę, ale tak, aby książka stała porządnie. Zabawa trwa dopóki wszystkie książki nie będą stały na swoim miejscu.

2. Zajęcia główne

• „Kupujemy książki dla misiów” - zabawa matematyczna na podstawie scenariusza E. Gruszczyk-Kolczyńskiej i E. Zielińskiej. Nauczyciel ustawia w sali trzy stoliki, a przy nich krzesełka. Na każdym stoliku leżą książki - na pierwszym książki małe, na drugim − duże, a na trzecim książki bardzo grube. Stoliki to stragany z książkami, dlatego na każdym stoliku postawione są tace, do których będą wrzucane pieniądze (białe fasolki) za książki. Na dywanie nauczyciel układa obręcze i w każdej z nich sadza misia.

Następnie nauczyciel wyjaśnia dzieciom, że dziś w przedszkolu obchodzimy święto misiów. Misie siedzą tutaj (pokazuje), a prezentami dla misiów będą książeczki - bo misie bardzo lubią słuchać, kiedy czyta się im książki i bardzo lubią je oglądać.

Potrzebni też będą sprzedawcy: nauczyciel wyznacza troje dzieci, które siadają przy wyznaczonych stolikach. Zostaje ustalona cena: jeden pieniążek (jedna fasolka) za jedną książkę. Dzieci dostają w pojemnikach fasolki, siadają obok wybranego misia. Każdy przedszkolak liczy, ile ma pieniędzy. Kiedy wszystkie dzieci dostały i policzyły pieniądze, nauczyciel ogłasza otwarcie straganów. Dzieci zaczynają kupować, a kupione książki układają przed wybranym wcześniej misiem. Kiedy już wszystkie książki są sprzedane, każde dziecko- kupujący sprawdza, czy zostały mu jeszcze jakieś pieniądze. Jeśli tak, to ile. Dzieci liczą też, ile książek kupiły. Sprzedawcy w tym czasie liczą, ile zarobili pieniędzy.

Uwaga! Ponieważ fasoli jest dużo, nie trzeba wymagać od dziecka, aby policzyło dokładnie, wystarczy, że będą oceniały „na oko”.

Na koniec sprzedawcy podają, jaki mają utarg, kupujący mówią, ile książek kupili i − ewentualnie − ile zostało im pieniędzy, a misie podziwiają książki, którymi zostały obdarowane w dniu swojego święta.

książki różnej wielkości i grubości, trzy stoliki i trzy krzesła, trzy tace lub pojemniki służące za kasy na stolikach, biała fasola, obręcze dla każdego misia, misie dla dzieci, E. Gruszczyk-Kolczyńska, E. Zielińska, Wspomaganie rozwoju umysłowego czterolatków i pięciolatków, WSiP, Warszawa 2004, s. 228.

• „Przewracanie kartek w książce” - zabawa ruchowa z toczeniem się na boki. Dzieci kładą się na dywanie na plecach, tak aby ciało było wyprostowane, a ręce leżały wzdłuż tułowia. Na hasło nauczyciela: strony przewracają się w stronę... dzieci muszą przewrócić się na tę stronę, o której mówi nauczyciel (np. w stronę okna, w stronę drzwi itp.).

III. Zajęcia popołudniowe

• „Kto zadba o książki?” - wyłonienie osób odpowiedzialnych za porządek w księgozbiorze. Nauczyciel zaprasza dzieci, by usiadły w kręgu na dywanie, i oznajmia im, że trzeba wybrać dyżurnych, którzy będą opiekowali się książkami w przedszkolnej sali. Tłumaczy, że osoby te będą pilnowały, aby nikt nie rozrzucał książek po podłodze, aby każdy odkładał książki na miejsce, aby książki były poukładane na półce, a jeśli któraś się podrze, to zgłoszą to nauczycielowi. Dyżurny będzie się zmieniał codziennie. Kiedy to już jest ustalone, nauczyciel przyczepia do tablicy korkowej karteczki z nazwami dni tygodnia i pod nimi będą przyczepiane karteczki z imionami dzieci, które będą pełniły dyżury. Wspólnie wybierają pierwszych dyżurnych.

kartoniki z nazwami dni tygodnia, kartoniki z imionami dzieci

• „Na swoim miejscu” - porządkowanie, układanie książeczek na półkach.

Dzieci wraz z nauczycielem oglądają półkę z książkami i zastanawiają się, jak można ładnie uporządkować książki. Można je ułożyć np. od najmniejszych do największych lub od największych do najmniejszych, lub grube do grubych, cienkie do cienkich… Dzieci próbują same zaproponować jakąś kombinację. Kiedy już wszyscy ustalą, jak można ułożyć książki na półce, należy przystąpić do pracy.

książki z przedszkolnej biblioteczki

• „Uwaga - hasło!” - zabawa muzyczno-ruchowa przy muzyce do marszu i biegu. Dzieci poruszają się po sali, odpowiednio reagując ruchem na zmiany w muzyce: maszerują lub biegają lekko na palcach. Na przerwę i hasło: koło! szybko ustawiają się w dużym kole wiązanym. Na przerwę i hasło: pary! dzieci szybko dobierają się parami. Powrót muzyki jest sygnałem do ponownego poruszania się w rytm muzyki.

CD Utwory... cz. 1 - Muzyka do marszu i biegu (nr 22)

8. Odgłosy domu

Zapis w dzienniku:

1. „Pociąg” - zabawa ruchowa. „Szur, szast, chlust”- ćwiczenia ortofoniczne, doskonalące aparat artykulacyjny dzieci oraz ich wymowę. „Warzywa do garnka” - zabawa ruchowa.

2. „Domowa muzyka” - odgadywanie odgłosów, jakie wydają urządzenia domowe. „Co to jest?” − rozwiązywanie zagadek tekstowych o urządzeniach i wyposażeniu domowym, ze wskazaniem właściwych obrazków. „Dwa salony” - rozmowa kierowana (na podstawie ilustracji w „Książce”).

3. „Co robię w domu?” - zabawa pantomimiczna, odgadywanie nazw czynności domowych po charakterystycznych gestach. „Szlakiem odkurzacza” - ćwiczenia grafomotoryczne, kreślenie po podłodze dłonią i palcami szlaków i wzorów graficznych.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

• prawidłowo reaguję na zmiany tempa,

• naśladuję odgłosy pociągu,

• doskonalę wymowę,

• coraz lepiej rzucam do celu,

• rozpoznaję, różnicuję i nazywam dźwięki z otoczenia,

• rozpoznaję elementy wyposażenia domu po opisie,

• wskazuję odpowiedni obrazek po wysłuchaniu zagadki,

• odpowiadam na pytania nauczyciela,

• pokazuję za pomocą gestu czynności, które wykonuję w domu; odgaduję czynności pokazywane przez koleżanki i kolegów,

• doskonalę sprawność dłoni.

Przebieg dnia:

1. Zajęcia poranne

• „Pociąg” - zabawa ruchowa. Do zabawy w pociąg nauczyciel akompaniuje na klawesach. Gra wolno, stopniowo przyspiesza, przez pewien czas gra szybko, po czym zwalnia do zupełnego zatrzymania.

Dzieci w tym czasie naśladują odgłosy jadącego pociągu. Gdy pociąg jedzie - wolno mówią puf, puf…, gdy przyspiesza i jedzie szybko − dzieci wtórują, mówiąc: tuk, tuk…

Do zabawy można dołączyć ruch. Dzieci tworzą pociąg, ustawiają się jedno za drugim i poruszają się zgodnie z akompaniamentem nauczyciela (ważne jest, aby akompaniament był dostosowany do możliwości dzieci).

klawesy

• „Szur, szast, chlust” - ćwiczenia ortofoniczne. Dzieci uważnie słuchają nauczyciela i próbują powtórzyć, jakie dźwięki wydają z siebie przedmioty z najbliższego otoczenia.

Kapcie: szur, szur,

klapki: klap, klap,

małe buciki: tup, tup,

nalewanie wody do wiaderka: lu, lu,

wylewanie wody z wiaderka: chlust!,

woda kapie z kranu: kap, kap,

pranie: chlupu, chlup,

szorowanie podłogi: szoru, szoru,

czyszczenie butów: szast, szast,

płukanie warzyw w wodzie: plim, plom, plim, plom,

gotowanie wody w czajniku: szszsz…,

gwizdanie czajnika: iiiiiiii…,

zegar mały: cyk, cyk, cyk…,

zegar duży: tik, tak, tik, tak…,

dzwonek u drzwi: ding, dong,

nożyce: dż, dż, dż,

pukanie w drzwi: puk, puk.

Nauczyciel może wykorzystać tylko kilka z podanych wyżej onomatopei. W kolejnym etapie zabawy nauczyciel mówi np. pranie, a dzieci naśladują zapamiętany dźwięk (chlupu, chlupu).

• „Warzywa do garnka” - zabawa ruchowa z rzucaniem do celu. Dzieci stoją w rzędzie, każde po kolei podchodzi do obręczy leżącej trzy kroki przed dziećmi, po czym bierze woreczek i próbuje trafić nim do obręczy. Każde dziecko ma trzy próby rzucania.

woreczki z grochem, obręcze

2. Zajęcia główne

• „Domowa muzyka” - odgadywanie odgłosów, jakie wydają urządzenia domowe. Dzieci siedzą w kręgu, a nauczyciel puszcza im z płyty CD odgłosy urządzeń domowych - dzieci próbują odgadnąć źródła dźwięku.

CD Piosenki i zabawy cz. 1 - Odgłosy domu (nr 45) - płyta z pakietu dla pięciolatków

• „Co to jest?” - rozwiązywanie zagadek tekstowych o urządzeniach domowych ze wskazaniem właściwych obrazków.

Dzieci słuchają uważnie zagadek czytanych przez nauczyciela i próbują wskazać właściwy obrazek z urządzeniem domowym, stanowiący rozwiązanie do zagadki.

Przykłady zagadek:

W krąg po materiale

ślizga się wspaniale.

Szybko się nagrzewa,

więc uważać trzeba. (żelazko)

Co to? Sam się zastanów!

Wodę pije z kranu,

z gniazdka siłę bierze

i pierze. (pralka)

Jeżdżę sobie

po dywanie,

kiedy w domu

jest sprzątanie. (odkurzacz)

Księga zagadek. 3000 zagadek dla młodszych i starszych dzieci, wybór i oprac. E.M. Skorek, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2005, obrazki ilustrujące odpowiedzi

• „Dwa salony” - oglądanie ilustracji w „Książce”; rozmowa kierowana pytaniami nauczyciela.

Dzieci uważnie oglądają ilustrację w „Książce” i próbują wskazywać na obrazku to, o co prosi nauczyciel. Następnie próbują opowiadać, co robią poszczególne postacie na obrazku. Odpowiadają na pytania:

• Czym różnią się te dwa obrazki?

• Co jest na nich podobnego?

Dzieci próbują opowiadać o różnicach i podobieństwach na obu obrazkach.

„Książka” s. 8-9

3. Zajęcia popołudniowe

• „Co robię w domu?” - zabawa pantomimiczna. Dzieci po kolei podchodzą do nauczyciela, a on na ucho mówi każdemu dziecku, jaką czynność domową ma wykonać - z zastrzeżeniem, że nie może nic mówić, tylko pokazywać. Pozostałe dzieci odgadują, co to za czynność.

• „Szlakiem odkurzacza” - ćwiczenia grafomotoryczne. Dzieci wraz z nauczycielem kreślą dłonią po podłodze rozmaite szlaczki i wzory, naśladując „trasę” odkurzacza na dywanie. Następnie powtarzają czynność kredką na kartonie.

blok rysunkowy, kredki

9. Z nosem przy szybie

Zapis w dzienniku:

1. „Co widać z mojego okna?” - rozmowa kierowana; kształtowanie umiejętności wypowiadania się na określony temat, wymienianie i liczenie obiektów znajdujących się za oknem. „Wiatr i drzewa” - zabawa ruchowa.

2. „Dom Julki” - wysłuchanie opowiadania; kształtowanie uważnego słuchania i właściwego dobierania ilustracji. „Mój dom” - wypowiadanie się na bliskie dziecku tematy, kształtowanie umiejętności opowiadania o swoim domu, mieście, wsi, sąsiedztwie. „Wirujące liście” - zabawa z elementami ćwiczeń oddechowych. Kształtowanie umiejętności właściwego dmuchania na przedmiot.

3. „Ozdobne spinacze” - wykonanie elementów dekoracyjnych z „Wycinanek-składanek”. Rozróżnianie zwierząt domowych, kształtowanie umiejętności samodzielnego wykonywania prac plastyczno-technicznych, dbanie o czystość w miejscu pracy. „Kto wyżej” - zabawa ruchowa z podskakiwaniem.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

• wypowiadam się na określony temat,

• zwracam uwagę na szczegóły otoczenia,

• przeliczam i porównuję obiekty,

• prawidłowo reaguję na zmiany dynamiki,

• uważnie słucham opowiadania, ilustruję jego treść sylwetkami,

• wypowiadam się na bliskie mi tematy,

• opowiadam o swoim domu,

• prawidłowo wykonuję ćwiczenia oddechowe,

• wykonuję drobne elementy dekoracyjne,

• ćwiczę skoczność.

Przebieg dnia:

1. Zajęcia poranne

• „Co widać z mojego okna?” - rozmowa kierowana; przeliczanie i porównywanie obiektów za oknem.

Dzieci wraz z nauczycielem podchodzą do okien w sali i, wygodnie opierając się o parapet, zaczynają obserwację krajobrazu za oknem. Nauczyciel kieruje rozmową, zadając pomocnicze pytania:

• Co widać z okna? Jakie budynki? Z której strony?

• Co stoi za...? Co stoi przed...? Co rośnie na…?

• Co jest bliżej, a co dalej?

• Ile… widzimy?

• Które drzewo jest najwyższe, a które najniższe? Itp.

Następnie zadaje dzieciom pytanie:

- A co widać z okna w twoim domu? Ulicę? Plac zabaw?

• „Wiatr i drzewa” - zabawa ruchowa. Dzieci stoją w różnych miejscach sali. Ruchem ciała będą naśladować drzewa na wietrze. Palce rąk będą listkami, ręce - gałęziami, tułów - pniem drzewa.

Nauczyciel do zabawy akompaniuje na tamburynie. Gdy gra bardzo cicho - dzieci poruszają palcami rąk (listkami), średnio głośno - poruszają całymi rękami (gałęziami) w górę i w dół. Głośny akompaniament jest sygnałem do uruchomienia całego ciała - dzieci stoją w rozkroku, przechylają się na boki, zginają się w pasie do przodu i do tyłu. Kiedy tamburyn milknie, dzieci zatrzymują ruch i opuszczają ręce.

tamburyn

II. Zajęcia główne

• „Dom Julki” - dzieci uważnie słuchają czytanego przez nauczyciela opowiadania i próbują ilustrować je rysunkowymi sylwetkami.

E. Gruszczyk-Kolczyńska, M. Skura, E. Zielińska, Ilustrowane opowiadania. Dorosły opowiada - dzieci ilustrują, Nowa Era, Warszawa 2009, rozdz. 10, s. 39, sylwetki potrzebne do zilustrowania

• „Mój dom” - dzieci po wysłuchaniu opowiadania o domu Julki opowiadają o swoich domach. Przykładowe pytania nauczyciela:

- Jak wyglądają wasze domy?

- Czy to dom jednorodzinny, czy może blok - czym one się różnią?

- Przy jakiej ulicy się znajdują?

- Jak nazywa się miejscowość, w której mieszkacie?

- Czy to duża miejscowość?

• „Wirujące liście” - zabawa z elementami ćwiczeń oddechowych. Dzieci stają po dwoje przy stolikach, na których rozłożone są suche liście i kawałki papieru - i próbują dmuchać na nie tak, aby poruszały się w kierunku końca stołu. Kto zdmuchnie ze stolika papierki i liście, musi je podnieść z podłogi i położyć ponownie na stolik.

lub:

Na stole (lub innej gładkiej powierzchni) leży kilka małych liści lub skrawków papierków (np. w kształcie liści). Które dziecko od razu potrafi zdmuchnąć papierek (w czasie jednego wydechu)?

Następnie nieco trudniejsze zadanie - zdmuchiwanie listków, papierków z chropowatej powierzchni. Każde dziecko otrzymuje plastikową rurkę i przy jej pomocy ma zdmuchnąć np. 8, 10 papierków bądź liści. Który wietrzyk zdmuchnie najwięcej listków w czasie jednego wydechu?

suche liście, kawałki papieru

III. Zajęcia popołudniowe

• „Ozdobne spinacze” - dzieci wykonują spinacze zgodnie z poleceniami zawartymi w „Wycinankach-składankach”.

„Wycinanki-składanki” cz. 1, s. 6 (instrukcja), s. 19 (projekt), kolorowy papier, klej, kredki, farby, flamastry, 4 drewniane spinacze (dla każdego dziecka), taśma dwustronna lub klej

• „Kto wyżej” - zabawa ruchowa z podskokami. Dzieci w rozsypce stoją na dywanie. Na hasło nauczyciela: hop! - wszystkie dzieci próbują jak najwyżej skoczyć, wyciągając ręce ku górze, próbując dotknąć sufitu.

10. Zabawy podwórkowe

Zapis w dzienniku:

1. „Berek” - wysłuchanie wiersza J. Pollakówny; rozważania na temat zabaw w wolnym czasie, odwołanie się w rozmowie do indywidualnych doświadczeń dzieci. „Pałka-zapałka” - zabawa rytmiczna z gestodźwiękami. „Ogonki” - zabawa ruchowa.

2. „Na podwórku” - zestaw ćwiczeń gimnastycznych z obręczami. „Domowa piosenka” - utrwalenie piosenki; zabawa ruchowa przy piosence. „Sposób na nudę” - wysłuchanie wiersza U. Kozłowskiej i zilustrowanie najciekawszych propozycji kredą na chodniku.

3. „Czyj wałek dłuższy?” - wałkowanie plasteliny, porównywanie długości plastelinowych wałków. „Berek” - zabawa bieżna doskonaląca bieg bez potrącania innych dzieci.

Przewidywane osiągnięcia - co poznaję, co umiem, co czuję:

• uważnie słucham wiersza,

• wypowiadam się na dany temat,

• przedstawiam za pomocą gestodźwięków rytm wyliczanki,

• rytmicznie recytuję tekst wyliczanki,

• czerpię radość z uczestnictwa w zabawach ruchowych,

• doskonalę sprawność ruchową,

• melodyjnie śpiewam piosenkę,

• rozpoznaję zwrotkę i refren w piosence,

• słucham z uwagą treści wiersza,

• rozwijam wyobraźnię plastyczną,

• ilustruję treść utworu literackiego,

• sprawnie wałkuję plastelinę,

• porównuję długość wałków z plasteliny,

• doskonalę sprawność ruchową,

• przestrzegam zasad bezpieczeństwa podczas zabawy.

Przebieg dnia:

1. Zajęcia poranne

• „Berek” - dzieci uważnie słuchają wiersza J. Pollakówny. Po wysłuchaniu wiersza dzieci próbują wypowiadać się na temat zabaw w wolnym czasie.

- Co można robić w domu, kiedy pada deszcz?

- Co można robić na podwórku, z kolegami lub samemu?

Dzieci próbują też wymienić swoje ulubione zabawy oraz opisać, na czym one polegają.

Berek

Kto to właściwie jest Berek?
 Czy to chłopiec? Pies? Czy kot?
 Pogoni mnie w pole szczere?
 Każe mi przesadzić płot?
 Każe przepłynąć przez rzekę?
 A jeśli mu nie ucieknę?
 A jeżeli mnie schwyta?
 - O! Już schwytał! Już o nic nie pytam!
 Teraz ja jestem Berek, nikt inny!
 Uciekajcie chłopcy i dziewczyny!

Joanna Pollakówna

Joanna Pollakówna, Berek [w:] Wybór wierszy okolicznościowych dla klas I-III, pod red. K. Lenkiewicz, WSiP, Warszawa 1994, s. 55.

• „Pałka-zapałka” - zabawa rytmiczna z gestodźwiękami. Dzieci uczą się krótkiego tekstu wyliczanki:

Pałka, zapałka dwa kije,

kto się nie schowa, ten kryje.

Wyliczanka ta może być doskonałym wstępem do zabawy w chowanego. Nauczyciel pokazuje, jak należy prawidłowo wyliczać w rytm wyliczanki, wskazując po kolei na każde z dzieci. Następnie dzieci próbują same wyliczać. Dzieci mogą również zaprezentować inne znane im wyliczanki.

lub:

Nauczyciel wolno i rytmicznie mówi fragment tekstu wyliczanki, jednocześnie klaszcząc, klepiąc o uda lub tupiąc nogami w rytm wypowiadanych słów.

Zadaniem dzieci jest wierne powtarzanie wyliczanki.
W drugim etapie zabawy nauczyciel akompaniuje na klawesach. Dzieci przy akompaniamencie instrumentu poruszają się swobodnie po całej sali. Na przerwę w muzyce zatrzymują się, mówią tekst wyliczanki i dowolnymi gestodźwiękami powtarzają jej rytm.

klawesy

• „Ogonki” - zabawa ruchowa. Dzieci biegają, mając przymocowane z tyłu do spodenek szarfy - ogonki. Wybrane dziecko, goniąc pozostałych uczestników zabawy, stara się zebrać jak najwięcej szarf.

szarfy - o jedną mniej niż jest dzieci

2. Zajęcia główne

• „Na podwórku” - zestaw ćwiczeń gimnastycznych z obręczami:

- „Spójrz w okienko” - ćwiczenie wyprostne. Dzieci dobierają się parami i przyjmują pozycję w siadzie klęcznym na wprost siebie, pomiędzy nimi leży obręcz. Dzieci trzymają obręcz, na sygnał podnoszą ją w górę, przechodzą do klęku i spoglądają w „okienko”. Potem wracają do pozycji wyjściowej (siad klęczny, obręcz leży na podłodze).

- „Król w staniu na jednej nodze” - ćwiczenie równowagi: dziecko stoi jednonóż w środku obręczy i wykonuje dowolne ruchy nogą wolną, np. zataczanie kółek, pisanie znanych literek, liczb itp.

- „Zwinny skoczek” - czworakowanie. Dzieci dobierają się parami. Jedno dziecko trzyma obręcz swoją i współćwiczącego i siada w siadzie skrzyżnym, trzymając jedną obręcz po lewej, a drugą obręcz po prawej swojej stronie. Drugie dziecko przechodzi przez jedną obręcz na czworakach, a przez drugą przeskakuje skokiem zajęczym. Po pewnym czasie następuje zmiana ról.

- „Liczbowe zagadki” - ćwiczenie uspokajające. Dzieci maszerują w wysokim wspięciu z wzniesionymi obręczami. Na sygnał nauczyciela dzieci przyjmują pozycję leżenia przodem, tyłem lub bokiem - zależnie od polecenia nauczyciela - tak, ażeby obręcz wraz z ciałem dziecka tworzyła liczbę 9 lub 6.

- „Podnieś nogą” - ćwiczenie stóp. Dzieci przyjmują pozycję w siadzie skulnym podpartym. Próbują podnosić palcami stopy leżące na podłodze obręcze.

- „Sprzątamy” - dzieci maszerują po obwodzie koła i zbierają obręcze.

obręcze dla każdego dziecka

• „Domowa piosenka” - dzieci utrwalają sobie tekst piosenki. Zabawa ruchowa przy piosence.

Dzieci wraz z nauczycielem tworzą koło wiązane i chodzą dookoła, śpiewając pierwszą zwrotkę piosenki.

Podczas refrenu dzieci, chodząc swobodnie po całej sali, naśladują ruchem wybrane zwierzę z piosenki: psa, kota, chomika, rybkę.

Druga zwrotka jest sygnałem do poszukania sobie pary i spacerowania w parach po całej sali.

CD Piosenki i zabawy cz. 1 - „Domowa piosenka” (nr 3)

• „Sposób na nudę” - wysłuchanie wiersza U. Kozłowskiej i rozmowa na jego temat; próba zilustrowania wybranych fragmentów kredą na chodniku. Nauczyciel podpowiada każdemu dziecku, który fragment wiersza będzie ilustrowało.

Sposób na nudę

Nuda to jest przykra sprawa.

Lepiej się z nią nie zadawać,

Bo wiadomo: kto się nudzi,

To narzeka i marudzi.

Z nudy tylko same smutki.

Nie czekajcie na jej skutki!

Wniosek z tego oczywisty -

Trzeba wybrać cos z tej listy:

Piłka, klocki i skakanka,

Kolorowa układanka,

Lalki, misie i latawce,

I zabawa na huśtawce,

Piękne bajki i wierszyki,

Kukiełkowe teatrzyki,

Kredki, farby i pędzelki...

To doprawdy wybór wielki!

Z nudą jest okropnie nudno.

Kto się nudzić chce, to trudno.

Wielu wokół jest nudziarzy,

Lecz wam to się nie przydarzy.

Rada na to jest dość prosta:

Kto nudziarzem nie chce zostać,

Tego dziś zachęcam szczerze:

Niech czym prędzej coś wybierze!

Piłka, klocki i skakanka,

Kolorowa układanka,

Lalki, misie i latawce,

I zabawa na huśtawce,

Piękne bajki i wierszyki,

Kukiełkowe teatrzyki,

Kredki, farby i pędzelki...

To doprawdy wybór wielki!

Wiecie dobrze, co was cieszy,

Co ciekawi, bawi, śmieszy.

Jak troszeczkę pomyślicie,

Sami nudę wygonicie!

Macie sto sposobów na to,

A jak nie, to mama z tatą,

Podpowiedzą wam z ochotą,

Że są przecież właśnie po to:

Piłka, klocki i skakanka,

Kolorowa układanka...

Urszula Kozłowska

Przykładowe pytania:

- Co to jest nuda?

- Czy nudziliście się kiedyś?

- Co można zrobić, żeby się nie nudzić?

W ogrodzie przedszkolnym zilustrowanie najciekawszych propozycji - wykonanie rysunku kredą na chodniku.

U. Kozłowska, Sposób na nudę [w:] J. Brzechwa, W. Chotomska, L.J. Kern i inni, Najpiękniejsze wiersze dla dzieci, Wilga, Warszawa 2006, s. 86, kreda biała i kolorowa

3. Zajęcia popołudniowe

• „Czyj wałek dłuższy?” - wałkowanie plasteliny, porównywanie długości wałków.

Każde z dzieci dostaje taki sam kawałek plasteliny, na umówione hasło podane przez nauczyciela dzieci zaczynają wałkować na stolikach swoją plastelinę, tak aby powstał jak najdłuższy wałek. Wszystkie wałki są dokładnie porównywane - z zastosowaniem określeń typu: długi, dłuższy od.., najdłuższy, krótki, krótszy od... najkrótszy. Następnie dzieci zwijają swoje wałki w kuleczki i wałkują plastelinę ponownie. Rywalizacji w wałkowaniu plasteliny ciąg dalszy. Po każdym wałkowaniu - ponowne porównywanie długości.

plastelina

• „Berek” - zabawa bieżna, doskonaląca bieg bez potrącania innych.

Dzieci biegają po ogródku przedszkolnym, uważając na siebie wzajemnie oraz na sprzęty stojące w ogródku. Jedno dziecko jest berkiem i goni pozostałe dzieci - które zostanie przez niego dotknięte, staje się nowym berkiem.

Propozycje zajęć do tematów 6-10 opracowała Irena Brzuchacz.

---