Melisa lekarska

92a] Melisa lekarska - Melissa officinalis

Kwiaty białe lub żółtawe zakwitają w lipcu.

Surowcem są liście lub ulistnione szczyt pędów zebrane przed kwitnieniem i wysuszone w temp. nie wyższej niż 30st.

Głównym składnikiem olejku [0,25%] będącego głównym związkiem czynnym

jest cytrol, linalol, geraniol, ceneol. Poza olejkiem stwierdzono obecność związków trójterpenowych, garbników, goryczy i kwasów organicznych.

Lecznicze właściwości melisy znane były od bardzo dawna. Uważano ją za środek wzmacniający i rozpędzający melancholię.

W medycynie ludowej w wielu krajach liście melisy zalecane są przy ostrych stanach nerwicowych oraz dla poprawienia apetytu i trawienia.

Surowiec ten zaleca się także jako środek przeciwwymiotny u kobiet ciężarnych.

W medycynie oficjalnej melisa jest stosowana jako środek uspokajający i rozkurczowy.

Podaje się ją również w stanach nadmiernego pobudzenia nerwowego, neurastenii, trudnym zasypianiu, zmiennym ciśnieniu krwi wywołanym stanami emocjonalnymi.

Surowiec ten pobudza wydzielanie soków trawiennych oraz działa przeciwbakteryjnie, w związku z czym zalecany jest również przy niektórych schorzeniach przewodu pokarmowego, nerwicach wegetatywnych, przewlekłych nieżytach żołądka, pomocniczo w chorobie żołądka.

Napar melisy ma także zastosowanie jako lek zewnętrzny do okładów przy bólach gośćcowych, przy stłuczeniach oraz do przemywania wrzodów.

Napar z liści melisy: 1-1,5 łyżeczki na 1 szkl wody. Pić 2-3 razy dziennie po 1/2 szkl.

Dobre efekty uzyskuje się podając melisę w mieszankach z innymi ziołami:

a] liść melisy i ziele dziurawca w równych częściach [3 łyżki na 2 szkl wrzątku]

b] liść melisy, owoc kminku, korzeń kozłka w równych częściach [1 łyżka na 1 szkl wrzątku]

c] liść melisy 20 części, kwiat lawendy 15 części, liść mięty 35 części [1 łyżka na 1 szkl].

92b] Melisa lekarska

Charakteryzuje się silnym przyjemnym zapachem i lekko gorzkawo-korzennym smaku.

Melisa działa uspokajająco w niektórych postaciach astmy, w neurastenii, nerwicach serca.

Jest środkiem pobudzającym fizycznie i umysłowo, a więc wpływa na przedłużanie życia.

Poprawia apetyt i trawienie, jest wskazana a chorobach żołądka

Działa przeciwbólowo, przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo, przeciwrobacze.

Jest środkiem przeciwwymiotnym u kobiet ciężarnych oraz mlekopędnym.

Łagodzi bóle menstruacyjne i wpływa regulująco na menstruację.

Ma słabe działanie nasenne i przeciwzapalne. Przeciwdziała niedokrwistości.

Jest środkiem napotnym, wiatropędnym. Zmniejsza nadpobudliwość płciową, wzmacnia pamięć.

Zewnętrznie przydatna jest na ukąszenia owadów, urazy, wrzody, bóle gośćcowe i reumatyczne.

Liście melisy wchodzą w skład Nervosanu, Nervogranu, Nervosolu.

Napar lub sproszkowane ziele [po łyżeczce] stosować 2-3 razy dziennie przy wymiotach ciężarnych, braku mleka u karmiących matek, neurastenii, niedowładzie nerwowym pochodzenia reumatycznego.

Napar: 1 łyżkę melisy zalać w termosie 1 szkl wrzątku i naciągać przez 1 godz. Popijać do 3 łyżek dziennie jako środek uspokajający i rozkurczowy.

W stanach zwiększonego napięcia nerwowego, uczucia niepokoju i przy trudności w zasypianiu można stosować Nervosol- 30kropli na 1/4 szkl wody 3 razy dziennie po jedzeniu.

Uwaga: Preparaty z melisy stosowane w zalecanych środkach nie wywierają skutków ubocznych.

Nie zaleca się popijania melisy w przypadku upałów i nadmiernego pragnienia.

Okłady z melisy stosuje się na rany, co działa lecząco, chłodząco, kojąco.

92c] Melisa lekarska

Surowcem leczniczym jest ziele lub liść melisy zebrane przed kwitnieniem.

Ziele melisy działa uspokajająco, zwłaszcza w nerwobólach i nerwicowych schorzeniach serca.

Ma również właściwości przeciwzapalne i przeciwbakteryjne.

Napar z melisy leczy stany nerwowe, nadpobudliwość. Jest też doskonałym środkiem na bezsenność.

W medycynie ludowej stosowany jest jako środek przeciwwymiotny u kobiet ciężarnych oraz jako mlekopędny.

Napar: 1 łyżka ziela na 1-1,5 szkl wrzątku, pić 2-4 razy dziennie po 1/4-1/2 szkl.

Okłady z melisy działają przeciwzapalnie, antybakteryjnie i przeciwwirusowo.

92d] Melisa lekarska „Wróżka” X 1999r

Oddala troski, rozwesela serca - przyjaciółka nerwusów.

Przy ulach sadzono ziele o cytrynowej woni nazywane Melissophyllan - czyli miodowy liść.

Starożytni chętnie kąpali się w naparze z melisy by nadać ciału miły zapach, aromatyzowali jej liśćmi wino, a także pocierali miejsca ukąszone przez osy i pszczoły.

Potem na długie wieki jakby o melisie zapomnieli.

Sławna się stała dopiero w X wieku, gdy wraz z Arabami przywędrowała do Hiszpanii.

Używano jej do napojów, potraw oraz do…praktyk czarnoksięskich i białej magii.

Produkowano z niej medykamenty mające usuwać troski, tęsknoty, rozweselać strapionych, tchórzom dodawać odwagi, a wrogów zamieniać w przyjaciół.

Wierzono, że w sprawach seksu i serca ma niezwykłe działanie.

Zwłaszcza dla kobiet była sprzymierzeńcem- nie tylko, bowiem wzmacniała mężczyzn, ale potem miała pomagać w przywołaniu miesięcznego krwawienia.

Mnisi zaczęli z melisy masowo produkować nalewki winne i spirytusowe.

Zalecano ją też przy chorobach serca, żołądka, głowy, oczu i…macicy.

W wieku XVII dla zdrowia…upijano się „karmelitańską duszą”- korzenną wódką z melisy, wytwarzaną w wielkiej tajemnicy przez paryskich karmelitów.

Ufano, że pomoże na wszystko - od złych uroków, migren, podagry, katarów, bólów brzucha zaczynając - na histerii, dusznicy, krzywicy, kołataniu serca i przywracaniu młodości kończąc.

Melisa jest doskonała w stanach depresji i napięć, przy rozstrojach żołądka i przewodu pokarmowego - zwłaszcza wywołanego nerwami.

Jej świeże gałązki warto ustawić tuż obok łóżka, gdyż działają uspokajająco, pomagają zasnąć.

Melisa schładza organizm przy gorączce, zmniejsza napięcie mięśni jelita grubego, rozkurcza mięśnie gładkie jelit, działa przeciwbakteryjnie i przeciwwirusowo.

Zwalnia napięcie obwodowych naczyń krwionośnych.

Odpręża i regeneruje system nerwowy [pomaga np na nerwice seksualne].

Napary i herbatki z melisy pobudzają trawienie, zwiększają wydzielanie soku żołądkowego.

Używane są przy nerwicy, dolegliwości serca, bólach miesiączkowych i słabszym krwawieniu.

Stosuje się je także do płukania jasnych włosów przy wypadaniu i łysieniu..

Maść z melisy łagodzi zranienia i ukąszenia przez owady.

Kompresy likwidują bolesne obrzęki przy podagrze.

Nalewki zalecane są przy wyczerpaniu nerwowym, bezsenności, przeziębieniach, nudnościach.

Inhalacje zaś przy atakach alergii, kaszlu.

Wino melisowe: 50g świeżych liści ugnieść w słoiku i zalać 1 litrem białego wina.

Po 3 dniach przecedzić przez gazę. Pić 2-3 razy dziennie mały kieliszek jako lek przeciwskurczowy i uspokajający przy nerwicy, kłopotach z żołądkiem, wzdęciach, a także…na porost włosów.

Inhalacje przy alergii, kaszlu, przeziębieniu: 2-3 garście ziela [świeżego] lub 1 garść suszonego zalej wrzącą wodą w misce, nakryj się ręcznikiem i wdychaj opary jak długo możesz.

Olejek: 20-30g liści zalej odrobiną oliwy z oliwek, ugnieć łyżką w słoiku, dodaj jeszcze 0,5 szkl oliwy, mocno wymieszaj, zakręć, zostaw na noc w ciepłym miejscu, przecedź.

Stosuj do masażu przy napięciach, depresji, astmie, bronchicie.

92e] Melisa lekarska

Inaczej ziele cytrynowe.

Wysiew bardzo drobnych nasion na wiosnę [koniec marca] - na stanowisko uprawowe przesadzać pod koniec sierpnia. Można też rozmnażać wegetatywnie przez dzielenie 2-3 letnich roślin. Pędy dzieli się na wiosnę lub jesienią. Liście zbiera się na początku kwitnienia lub tuż przed.

Skład chemiczny: olejek eteryczny [a w nim geraniol, cytrol i inne], gorycze, trójterpeny, kwasy organiczne.

Działanie: uspokajający organizm, uspokajający nerwy, przeciw skurczom, pobudzający tworzenie soków żołądkowych.

Liście melisy zazwyczaj miesza się z innymi podobnie działającymi ziołami, ale można też stosować pojedynczo.

Silnie oddziaływują i chętnie są używane destylaty - nalewki z melisy [3-4 łyżeczki dziennie].

Melisa skuteczna jest przeciwko migrenie i innych bólów.

Przy nerwicach i stresach dobre są kąpiele [można też użyć olejek: 2-3 łyżki].

Liści używa się też jako przyprawy do mięs, a dodawane do herbaty w trakcie parzenia nadają przyjemny, cytrynowy zapach.

Melisa - delikatny środek napotny - powoduje pocenie, gdy pije się na gorąco. Obniża wtedy temperaturę ciała i zwalcza gorączkę.

Jest lekarstwem na zaburzenia żołądkowe, bezsenność i napięcie nerwowe.

92f] Melisa lekarska

Działanie: uspokajające, rozkurczowe na mięśnie gładkie jelit, wiatropędne,

przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe, lekko moczopędne i napotne.

Stosuje się w stanach ogólnego podniecenia nerwowego, bezsenności, lękach, nerwicy wegetatywnej, która objawia się zaburzeniami pracy żołądka, dróg żółciowych, serca.

Można też stosować w bolesnych miesiączkach i skąpych.

Napar: 1,5 łyżki ziela wsypać do termosu, zalać 1,5 szkl wrzątku, zamknąć na 1 godz. Pić po 3 łyżki kilkakrotnie w ciągu dnia - uspokajający i rozkurczowy.

92g] Melisa lekarska

W starożytności melisa była uważana za środek wzmacniający i wypędzający melancholię.

Melisa to po grecku pszczoła. Była używana przez pszczelarzy, którzy nacierali nią ule przed

wpuszczeniem pszczół.

Inne nazwy: rojownik lekarski, matecznik, pszczelnik.

W celach leczniczych zbiera się ziele, które po zgnieceniu ma zapach cytrynowy.

Melisa zawiera olejek eteryczny, którego głównymi składnikami są cytrol i geraniol, ponadto zawiera garbniki, związki żywicowe, substancje gorzkie, śluzy, kwasy organiczne, trójterpeny.

Działanie: uspokajające i przeciwskurczowe.

Liście melisy są bardzo łagodnym i jednocześnie skutecznym środkiem uspokajającym. Zmniejsza napięcie układu nerwowego.

Melisa może z powodzeniem wyeliminować przyjmowanie syntetycznych leków uspokajających.

Jest korzystna dla młodych, którzy uczą się lub pracują umysłowo.

Zioło to również jest bardzo skuteczne dla ludzi w podeszłym wieku.

Jest dobrze tolerowane przez ludzi znerwicowanych z objawami lęku, poczuciem zagrożenia i trudnościami zasypiania.

Na serce melisa działa uspokajająco i jest pomocna w leczeniu łagodnych zaburzeń rytmu serca.

Wyciągi z melisy regulują pracę przewodu pokarmowego, znoszą stany skurczowe w jelitach i

drogach żółciowych.

Mają także działanie przeciwzapalne i przeciwbakteryjne.

Niszczą wiele rodzajów bakterii [barwiące się Gram dodatnie jak i Gram ujemne],a także bakterie niewrażliwe na antybiotyki.

Znane i cenione jest działanie melisy w chorobie żołądka i dwunastnicy.

W pracach doświadczalnych wykazano, że melisa hamuje nadmierny rozwój komórek nowotworowych.

Medycyna ludowa polecała melisę w stanach nadmiernej pobudliwości płciowej, dla regulacji miesiączki oraz jako skuteczny środek przeciwwymiotny u kobiet w ciąży, a mlekopędny u matek karmiących piersią.

Napar: 1 łyżkę suszonego ziela zalać 1 szkl wrzątku. Po 10-15min przecedzić. Pić w 2-3 porcjach w przypadkach dużego zdenerwowania i zaburzeń trawiennych.

W nerwicach korzystne jest łączenie melisy z rumiankiem, miętą, arcydzięglem.

W zaburzeniach rytmu serca można łączyć z głogiem, lipą, kozłkiem.

Melisa może używana do sporządzania herbaty, która jest zalecana kobietom szczególnie w dniach miesiączkowania.

92h] Melisa lekarska

Melisa to po grecku pszczoła.

Inne nazwy: rojownik, cząberek, matecznik, pszczelnik, matcze ziele, miodownik, starzyszek.

Melisa niekiedy bywa mylona z kocimiętką, rośliną o podobnym zapachu, lecz innym pokroju, o liściach bardziej wydłużonych, ciemniejszych.

Surowcem przyprawowym i leczniczym jest ziele i liść.

Ziele melisy zawiera olejki eteryczne [geraniol, linalol, cytronel], garbniki, sole mineralne, kwasy organiczne [kawowy, ursolowy, chlorogenowy, oleanowy], gorycze, żywice, śluzy, cukry, wit C, karoten.

Melisa znana była w starożytności przez Arabów, Greków i Rzymian jako lek na nerwy i depresję, a także przeciw użądleniem owadów i ukąszeniom psów.

Stosowno ją też przy zaćmie i bólach głowy.

Od najdawniejszych czasów znana była w pszczelarstwie - jej sokiem wabiono pszczoły.

Do dziś u nas w Polsce - jako lek ludowy - melisa używana jest jako lek przy katarze, zaziębieniach, astmie, nerwicy serca, niedokrwistości, nadpobudliwości płciowej, na regulację miesiączkowania

oraz poprawienie apetytu i trawienia.

Przygotowuje się też z melisy kompresy przy bólach gośćcowych, urazach i wrzodach, a na wsiach kresowych napar z melisy i majeranku pije się dla wzmocnienia pamięci.

Melisa ma działanie uspokajające, przeciwskurczowe, przeciwzapalne, przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwfermentacyjne, wiatropędne, pobudzające trawienie i przeciwwymiotne.

W medycynie używana bywa w nerwicach serca i przewodu pokarmowego, w neurastenii, przy histerii, w bezsenności, jako środek obniżający ciśnienie i przeciwdziałający migrenom oraz zawrotom głowy.

Wchodzi w skład Nervogranu, Nervosolu I Nervosanu.

W warunkach domowych najbardziej przydatna jest przy ogólnym wyczerpaniu pracą umysłową, przy wymiotach oraz zaburzeniach miesiączkowania na tle nerwowym, przy biegunkach bakteryjnych, w bezsenności u osób starszych, a także w zaburzeniach trawiennych, słabym wydzielaniem soków żołądkowych i przy małym apetycie.

Działanie melisy jest powolne, dlatego należy ją stosować przez dłuższy czas.

Szczególnie skuteczna jest melisa przy braku łaknienia, wzdęciach i bólach brzucha spowodowanych nadmierną fermentacją.

Napar z 1 łyżki suszonych liści na 1 szkl wrzątku. Pije się po 0,5 szkl 2-3 razy dziennie.

Można też przygotować nalewkę z 50g liści i 1 litra białego wina wytrawnego gronowego.

Po 48 godzinach należy macerat odsączyć i pić 3 razy dziennie po 2 łyżki.

Zewnętrznie melisa może służyć do nacierań i okładów przy bólach reumatycznych oraz do kąpieli zarówno z dodatkiem olejku [2-3 łyżki] jak i naparu. Działają one także korzystnie na system nerwowy.

Okłady na rany ze zmiażdżonych liści melisy działają przeciwbólowo i chłodząco.

Melisa wchodzi w skład herbaty chińskiej i cejlońskiej.

Ziele lub olejek działają orzeźwiająco i uspokajająco w kąpielach ziołowych.

Mieszankę do kąpieli przygotowuje się z równych ilości [po 20g] ziela melisy, piołunu, krwawnika, lebiodki, mięty pieprzowej, kłączy tataraku i pączków sosny.

Gotuje się taką mieszankę pod przykryciem w 10 litrach wody przez 30min.

Kąpiel nie powinna dłużej trwać niż 20min przy temp. 37-38 st.C.

92i] Melisa lekarska

Działanie: przeciwdepresyjne, przeciwbakteryjne, rozkurczowe, wiatropędne, napotne, wątrobowe, uspokajające.

Melisa charakteryzuje się doskonałymi właściwościami wiatropędnymi, likwiduje skurcze w obrębie przewodu pokarmowego - jest stosowana w niestrawności, której towarzyszą wzdęcia połączone z oddawaniem gazów.

Jej łagodne przeciwdepresyjne działanie pomaga przede wszystkim w sytuacjach, w których niestrawność wiąże się z lękiem lub depresją.

Olejki lotne działają na styku przewodu pokarmowego i układu nerwowego [przywracają prawidłowe działanie układu nerwowego] podobnie jak owies zwyczajny.

Melisę stosuje się w migrenowych bólach głowy związanych z lękiem i mocnym biciem serca [palpitacjami serca], w bezsenności, nerwobólach i nadmiernym napięciem.

Melisa wzmacnia serca i układ krążenia, powoduje łagodne rozszerzenie obwodowych naczyń krwionośnych i obniża ciśnienie krwi.

Zaleca się ją w stanach gorączkowych np w przeziębieniu i grypie.

Przygotowane w gorącej wodzie wyciągi z ziela wykazują działanie przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe.

Płynny wyciąg stosuje się w uszkodzeniach skóry wywołanych zakażeniem wirusem opryszczki.

Napar: 2-3 łyżeczki suszonej melisy zalać wrzątkiem i trzymać pod przykryciem 10-15min.

Pić po 1 szkl rano i wieczorem lub, gdy odczuwasz potrzebę.

92j] Melisa lekarska

Roślina uprawiana jest od dawna w wielu rejonach Europy i na całym świecie. W Polsce gdzieniegdzie zdziczała i taka jest bardziej ceniona w ziołolecznictwie, niż z upraw polowych (większa zawartość substancji aktywnych).

Surowiec zielarski: liść melisy - Folium Melissae

Działanie: ma działanie uspokajające, stosowana też w bezsenności, depresji oraz nerwicy.

Pomaga w bólach głowy, bólach menstruacyjnych i zespole przewlekłego zmęczenia

Zmniejsza wzdęcia i gazy, pomaga przy rozstrojach żołądka i przewodu pokarmowego

Zmniejsza napięcie jelita grubego, rozkurcza mięśnie gładkie jelit, działa przeciwbakteryjnie i przeciwwirusowo

Pomaga w wywołaniu menstruacji, podczas gorączki schładza organizm

Pobudza trawienie, zwiększa wydzielanie soku żołądkowego

Zwalnia napięcie obwodowych naczyń krwionośnych, odpręża i regeneruje system nerwowy

Maść z melisy łagodzi zranienia i ukąszenia przez owady

Kompresy likwidują bolesne obrzęki, inhalacje pomagają przy atakach alergii i kaszlu

Stosuje się ją również do płukania jasnych włosów przy wypadaniu i łupieżu

.

Roślina bardzo miododajna, ulubiona przez pszczoły, co zostało odzwierciedlone w nazwach (po grecku melissa to pszczoła, po łacinie mel to miód).

Polskie nazwy ludowe rojownik i pszczelnik wywodzą się z tradycji nakazującej natrzeć wnętrze nowego ula świeżym zielem, co gwarantowało, że zagnieżdżały się w nim pszczoły zaraz po wyrojeniu.

Melisa jest również często używana w przemyśle kosmetycznym oraz do produkcji likierów.

Ciekawostki

W mitologii greckiej imię Melisa nosiła jedna z nimf, która tak się naprzykrzała swoją miłością Zeusowi, że zniecierpliwiony zamienił ją w pszczołę. Gdy zmarła, z pszczelego ciała wyrosła roślina o urzekającym zapachu, wabiąca do siebie wszelkie owady.

Inna wersja mitu opowiada, że Melisa nauczyła ludzi zbierać miód, a żeby był aromatyczny, przy ulach sadziła ziele o cytrynowej woni, nazywane melissophyllon - czyli miodowy liść.

W greckiej medycynie używano jej już 2 tysiące lat temu. Nazywano ją "radością dla serca", a Paracelsus nazwał ją "eliksirem życia" wierząc, że może ona całkowicie przywrócić człowiekowi nadwątlone siły.

Starożytni chętnie kąpali się w naparze z melisy, by nadać ciału miły zapach, aromatyzowali jej liśćmi wino, a także pocierano miejsca ukąszone przez pszczoły i osy.

W X wieku wraz z Arabami przywędrowała do Hiszpanii. Używano jej jako dodatku

do napojów, potraw oraz do praktyk magicznych. Produkowane z niej medykamenty miały usuwać troski, tęsknoty, rozweselać strapionych, tchórzom dodawać odwagi, a wrogów

zmieniać w przyjaciół.

Ziele chętnie hodowano w przyklasztornych ogrodach, a mnisi masowo produkowali z niego nalewki winne i spirytusowe. Melisę zalecano przy chorobach serca, żołądka, głowy, oczu i macicy.

W XVII wieku słynna stała się "karmelitańska dusza" - korzenna wódka z melisy, wytwarzana w tajemnicy przez paryskich karmelitów. Ufano, że pomoże na wszystko - od złych uroków, migren, podagry, katarów, bólów brzucha do histerii, dusznicy, krzywicy, kołatania serca i przywracania młodości.

92k] Melisa Lekarska

Melisa lekarska jest ziołem wieloletnim o zapachu zbliżonym do cytryny.

Melisa lekarska była ulubionym ziołem pszczelarzy w starożytnych czasach.

Pocierali oni zgniecionymi, świeżymi liśćmi ule, aby zachęcić pszczoły do powrotu.

Rodzajowa nazwa "Melissa" pochodzi od greckiego słowa "pszczoła".

Melisa lekarska jest wspaniałym, naturalnym lekiem na skołatane nerwy oraz podnoszącym ducha.

Melisa lekarska posiada szczególne pokrewieństwo z układem trawiennym.

Pomaga uspakajać i łagodzić nudności i wymioty; pobudza apetyt, łagodzi kolkę, czerwonkę, zapalenie okrężnicy oraz problemy trawienne związane z nerwowością.

Melisa lekarska jest użytecznym lekarstwem, wtedy, gdy nerwowość i depresja powodują szybkie bicie serca (palpitacje), kłucia serca lub nieregularne bicie serca.

Melisa lekarska relaksuje spazmy powodujące bóle miesiączkowe, łagodzi objawy PMS (depresja, niecierpliwość, bezsenność, itp).

Melisa lekarska jest dobrym środkiem na bóle głowy, migreny, zawroty głowy oraz dźwięczenie w uszach.

W połączeniu z lipą, melisa lekarska obniża ciśnienie krwi. Gorąca herbata z melisy lekarskiej powoduje pocenie się, a co za tym idzie obniża gorączkę.

Melisa lekarska jest wspaniałym lekiem dla dzieci w czasie przeziębień, grypy, kaszlu i kataru. Właściwości redukujące nadmiar flegmy znalazły zastosowanie w leczeniu oskrzeli, jak również w czasie meczącego kaszlu i astmy.

Melisa lekarska jest dobrym środkiem przeciwko alergiom.

Właściwości przeciwwirusowe melisy lekarskiej znalazły zastosowanie w leczeniu opryszczki.

Tradycyjne zastosowania - Melisa lekarska zawsze była używana do podnoszenia ducha.

Wierzono, że stosowana regularnie przedłuża żywotność.

Inne użycia tradycyjne wskazują, że melisa lekarska była stosowana do gojenia się ran, zmniejszania palpitacji i uspokajania serca, oraz do leczenia bólów zęba.

Współczesny tonik relaksujący - Melisa lekarska to przede wszystkim uspokajający tonik na niepokoje, lęki, depresje, zmęczenia, drażliwość.

Melisa lekarska zmniejsza uczucie nerwowości i paniki, uspokaja szybkie bicie serca, będąc

korzystnym lekiem na palpitacje wywodzące się z nerwowości.

Melisa lekarska jest również używana wtedy, gdy niepokój powoduje problemy z żołądkiem, mdłościami, bólami kolkowymi.

Opryszczki na wardze - Melisa lekarska działa skutecznie na opryszczki i zapobiega powstawaniu nowych.

Zioło hormonalne - Dzięki swoim właściwościom przeciwtarczycowym melisa lekarska jest używana u pacjentów z nadczynnością tarczycy.

Inne zastosowania medyczne - nietrzymanie moczu, infekcje wirusowe.

Melisa lekarska to pierwsza pomoc na skaleczenia i ugryzienia owadów.

Jest również dobra na obniżanie gorączki.

Można zrobić z melisy lekarskiej orzeźwiającą herbatkę zalewając gotującą się wodą garść świeżych liści zioła. Zaparzać przez kilka minut. Posłodzić cukrem lub miodem do smaku.

Melisę lekarską można również dodawać do letnich ponczów i napojów.

Melisa lekarska pochodzi z południowej Europy, zachodniej Azji oraz północnej Afryki.

Obecnie melisę lekarską możemy spotkać w prawie każdym zakątku świata.

Olejek lotny - Badania naukowe pokazały, że olejek lotny zawarty w melisie lekarskiej uspakaja

system nerwowy.

Polifenole - mają działanie przeciwwirusowe. Zwalczają wirus "herpes simplex", który powoduje tworzenie się opryszczek na wardze.

Tarczyca - Melisa lekarska hamuje funkcję tarczycy.

Melisa lekarska zawiera: olejek lotny, garbniki, polifenole, flawonoidy, substancje gorzkie.

Najczęstsza formą używania melisy lekarskiej jest zwykła herbata.

Należy wziąć 2 łyżki stołowe melisy lekarskiej i zalać ją 150ml gotującej się wody.

Nalewka sporządzona z melisy lekarskiej również jest stosowana. Bierze się ją po 2-3ml trzy razy dziennie.

Wyciąg z melisy lekarskiej może być stosowany na różnego rodzaju liszaje lub opryszczki.

Smarować miejsce chorobowo zmienione 3 do 4 razy dziennie.

Melisa lekarska jest również często łączona z innymi ziołami.

Na przykład mięta pieprzowa i melisa lekarska działają skutecznie na bóle brzucha.

Kozłek lekarski połączony z melisą lekarską to wspaniały środek na bezsenność i nerwobóle.

Porost wirginijski i melisa lekarska są zwykle używane razem w leczeniu choroby Gravesa.

Nie zostały zanotowane większe skutki uboczne stosowania melisy lekarskiej.

Melisa lekarska w przeciwieństwie do leków uspokajających jest bezpieczna.

Użycie melisy lekarskiej nie ma wpływu na kierowanie pojazdami mechanicznymi.

Uspokajające działanie melisy lekarskiej nie jest wzmacniane piciem alkoholu.

Uwaga: Osoby z jaskrą powinny jednak unikać olejku lotnego z melisy lekarskiej.

Badania nad zwierzętami dowodzą, że olejek ten może spowodować podwyższenie się ciśnienia w oku.

Niektórzy mogą doświadczyć zapalenia skory po nadmiernym zetknięciu się z melisa lekarska. Pszczoły uwielbiają to zioło, wiec trzeba być ostrożnym w czasie rwania melisy lekarskiej.

Zastosowanie:

Olejek lotny znajdujący się w melisie lekarskiej jest głównym agentem działającym relaksująco i uspokajająco na system nerwowy.

Melisa lekarska znalazła zastosowanie w leczeniu stanów wyczerpania nerwowego, palpitacji serca, depresji, bólów głowy.

Polifenole, zawarte w melisie lekarskiej, są odpowiedzialne za działanie przeciwwirusowe.

Krem zrobiony z melisy lekarskiej jest efektywny przeciw opryszczkom na wardze.

Melisę lekarską stosuje się w leczeniu nadczynności tarczycy.

Melisa lekarska znalazła również zastosowanie w łagodzeniu objawów menopauzy, jak również służy do regulowania miesiączek i zmniejszania bólów miesiączkowych.

Napar - Brać na depresje, wyczerpania nerwowe, niestrawność, mdłości, przeziębienia i grypy (początkowa faza choroby). Napar jest najlepszy zrobiony ze świeżych liści.

Nalewka - Posiada działanie mocniejsze od naparu. Najlepsza ze świeżych liści. Małe dawki (5-10 kropli) są zwykle bardziej efektywne.

Kompres - Używać kompresów nasączonych naparem dla złagodzenia bolesnych opuchnięć, np. w czasie skazy moczanowej.

Maść - Używać na opryszczki, ugryzienia owadów. Działa jako odstraszacz na owady.

Zaparzony olej - Użyć gorący olej jako maść lub masować ciało w depresji, napięciu, astmie lub zapaleniu oskrzeli.

Maść - Zmieszać 5ml olejku ze 100 g maści bezzapachowej na ugryzienia owadów lub jako odstraszacz na owady.

Olejek do masażu - Rozcieńczyć 5-10 kropli olejku z melisy lekarskiej w 20ml olejku migdałowego lub z oliwy. Używać do masowania ciała w czasie napięcia nerwowego lub dolegliwości klatki piersiowej.

Herbatka mnichów - Jest to starożytny alkoholowy przepis na kurację prawie wszystkich dolegliwości. Kiedy boli głowa, cierpisz na bezsenność, jesteś wyczerpany nerwowo, spróbuj wina z melisy lekarskiej. Oto przepis na nie. * 200g świeżych liści melisy, * 1litr 30% brandy

Dodać świeże liście melisy lekarskiej do brandy. Zakorkować butelkę szczelnie i pozostawić na 10 dni. Odcedzić zioła przez bawełnianą ściereczkę. Dawkowanie: nie więcej jak 10-20 kropli na dzień.

To lekarstwo jest tylko dla dorosłych.

Herbatka z liści melisy * 2 szklanki suszonych liści melisy, * 1 szklanka pączków róży

* 1 szklanka kwiatów pomarańczy

Wymieszać wszystkie składniki. Użyć 2 łyżeczki od herbaty zmieszanych ziół do przyrządzenia 1 szklanki herbaty. Posłodzić miodem do smaku.

92l] Melisa lekarska - Melissae officinalis

W celach leczniczych (farmaceutycznych) zbierane są z upraw liście lub ziele - Folium vel Herba Melissae.

Liście zawierają olejek eteryczny - Oleum Melissae w ilości około 0,1-0,3%, a w nim cytral (30%), cytronelol (do 5%), geraniol, linalol, mircen i alkohole aromatyczne. Ponadto surowiec zawiera wit.C - ok. 100 mg/100 g, garbniki - do 5%, kwasy (kawowy, ursolowy rozmarynowy, oleanolowy), śluzy - ślady, gorycze, flawonoidy i sole mineralne.

Melisa działa uspokajająco, lekko nasennie (zwłaszcza w stosunku do dzieci i osób starszych), przeciwwirusowo (niszczy Herpes simplex, czyli wirusa opryszczki), ściągające, przeciwzapalnie, przeciwbakteryjnie, nasercowo, żółciopędnie, wiatropędnie, przeciwwymiotnie, napotnie,

przeciwskurczowo, moczopędnie, lekko przeciwbólowo, wykrztuśnie; zwiększa wydzielanie soku żołądkowego, pobudza trawienie, ułatwia przyswojenie mleczka pokarmowego, hamuje zaburzenia trawienne, reguluje wypróżniania, likwiduje stan przedmiesiączkowy (zwłaszcza w połączeniu z glistnikiem i jemiołą oraz wiesiołkiem dziwnym lub dwuletnim), znosi bolesne miesiączkowanie (+ glistnik), ułatwia przejście przez trudny okres po- i przekwitania.

Wskazania: bezsenność, zdenerwowanie, lęk, wewnętrzny niepokój, stres, skłonność do płaczu, choroby zakaźne, przeziębienie, zaparcia, biegunka, skąpomocz, wzdęcia, bóle brzucha, nieżyt żołądka i jelit, choroby skórne, kamica moczowa i żółciowa, bóle wątroby, niedostateczne - wydzielanie żółci oraz fermentów żołądkowych i trzustkowych, nerwice wegetatywne (warto wówczas dodać do melisy
walerianę, serdecznik, jemiołę i (lub) glistnik), brak łaknienia, wymioty (także u ciężarnych; w tym przypadku do melisy można dodać majeranek, miętę i (lub) szałwię), nerwobóle (+ owoc lub (i) kora bzu czarnego), bóle stawowe (+ topola + wierzba + wiązówka), mięśniobóle (+ glistnik + wiązówka), wadliwa przemiana materii (+ korzeń (ziele) mniszka + ziele skrzypu + kłącze perzu + korzeń łopianu + morszczyn), kaszel, stany zakażeniowe i zapalne układu oddechowego, choroby alergiczne.

Napar: 2 łyżki liści zalać 2 szkl. wrzącej wody; odstawić na 30 minut. przecedzić. Pić kilka razy dz. po 100-200 ml; niemowlęta ważące 3-4 kg -8,5 ml, 5-6 kg - 10,7 ml, 7-8 kg - 15 ml, 3-4 razy dz. lub częściej; dzieci ważące 9-10 kg - 19 ml, 15-20 kg - 42 ml, 25-30 kg - 53 ml, 35-40 kg - 75 ml, 45-50 kg - 107 ml, 3-4 razy dz. lub częściej.

Nalewka melisowa - Tinctura Melissae: pół szkl. suchych liści zalać 400 ml wódki; wytrawiać 14 dni; przefiltrować. Zażywać 3-4 razy dz. po 10 (max 15) ml; dzieci ważące 10-15 kg - 1,4-2 ml, 20-25 kg - 2,8-3,5 ml, 30-35 kg - 4-5 ml, 40-45 kg - 5,7-6 ml, 50-55 kg - 7-7,8 ml, 3-4 razy dziennie.

Rp. liść melisy - 1 łyżka, kwiat rumianku lub krwawnika - 1 łyżka, kwiat lipy - 1 łyżka

Wymieszać. 2 łyżki mieszanki zalać 1 szkl. wrzątku; parzyć 20 minut; przecedzić. Pić jak napar melisowy.

Wskazania: zaburzenia trawienia, bezsenność (w tym także u niemowląt), przeziębienie.

Rp. liść melisy - 1 łyżka, ziele lebiodki - 1 łyżka, ziele jemioły - 1 łyżka, kwiat nagietka - 2 łyżki, kwiat lawendy - 2 łyżki, kwiat rumianku - 1 łyżka

Wymieszać. Przyrządzić i stosować jak wyżej.

Wskazania: wyczerpanie nerwowe, stres, lęki, bezsenność, zaburzenia trawienne, stany zapalne przewodu pokarmowego i układ oddechowego, przeziębienie, choroby alergiczne, biegunka.

Rp. liść melisy - 1 łyżka, kwiat (liść) i (lub) owoc głogu - po 1 łyżce, ziele (kwiat) jasnoty - 1 łyżka, kwiat bzu czarnego - 1 łyżka, owoc anyżku - 1 łyżka, kłącze tataraku - 1 łyżka, owoc dzikiej róży - 1 łyżka

Wymieszać. Przyrządzić i pić jak napar z melisy.

Wskazania; przeziębienie, nieżyty jelit, żołądka i układu oddechowego, podniecenie nerwowe, bezsenność, lęk, wewnętrzny niepokój, zaburzenia okresu po- i przekwitania, zaburzenia trawienne, choroby zakaźne.

Rp. Nalewka melisowa - 10 ml, Nalewka z liści lub kory orzecha włoskiego - 10 ml, Nalewka glistnikowa - 10 ml, Nalewka arnikowa - 10 ml, Nalewka jemiołowa - 10 ml, Nalewka szałwiowa - 10 ml. Zmieszać.

Opryszczkę przemywać preparatem 4-6 razy dz. Jednocześnie pić napar z melisy i stosować okłady z tego naparu na chore miejsce.

Leczy także liszaje, liszajce, pryszcze różnego pochodzenia i owrzodzenia oraz sączące wypryski.

Rp. liść melisy - 1 łyżka, liść orzecha włoskiego - 1 łyżka, kwiat nagietka - 1 łyżka, ziele glistnika - 1 łyżka, kora dębowa - 1 łyżka, kora wierzbowa - 1 łyżka, liść szałwii - 1 łyżka

Powyższe ziółka zalać 4 szkl. wody; zagotować; odstawić na 30 minut; przecedzić.

Stosować do nasiadówek (30 minutowych) lub do przepłukiwania pochwy przy: opryszczce narządów płciowych, stanach ropnych i zakażeniowych oraz zapalnych, świądzie, upławach i nadżerkach. Jednocześnie pić wywar z tej mieszanki w ilości 100 ml 2 razy dziennie.

Rp. liść melisy - 1 łyżka, kwiat nagietka - 2 duże szczypty, liść pokrzywy - 1 łyżka, ziele świetlika - 1 łyżka, ziele krwawnika - 1 łyżka, ziele tymianku - 1 łyżka, ziele glistnika - 1 łyżka

Powyższe surowce zalać 6 szkl. wody; zagotować; odstawić na 30 min.; przecedzić.

Stosować doustnie (2 razy dz. po 100 ml) i do nasiadówek lub przepłukiwania pochwy przy wyżej wymienionych schorzeniach kobiecych.

Opryszczkę w jamie ustnej i na wargach pędzlować następującym płynem:

Rp. Nalewka melisowa - 10 ml, Kwas taninowy czyli Tanninum (proszek dostępny w aptekach bez recepty na wagę; lub nalewka galasowa) - 1 łyżka płaska, Nalewka glistnikowa - 10 ml, Nalewka arnikowa - 10 ml, Nalewka tymiankowa - 10 ml, Nalewka szałwiowa - 10 ml

Składniki wymieszać. Płynem pędzlować opryszczkę co 4-6 godzin.

Zanim ją jednak zapędzlujemy należy na chore miejsce zrobić okład z roztworu Chinoxysolu (1 tabl. na 50 ml wody przegotowanej) trwający 5 minut, a w przypadku jamy ustnej lub narządów płciowych - zastosować płukankę chinoksyzolową (1 tabl. na 150-200 ml wody).

Powyższy płyn działa silnie przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo, przeciwgrzybiczo,
przeciwzapalnie, pierwotniakobójczo oraz ściągająco.

Leczy także afty, pleśniawki, nadżerki, owrzodzenia, zajady (jednocześnie zażywać wszystkie witaminy!).

W przypadku opryszczki oka stosować okłady na oczy z mocnego naparu melisowego lub następującej mieszanki:

Rp. liść melisy - 1 łyżka, ziele świetlika - 1 łyżka, kwiat nagietka - 2 spore szczypty

Wymieszać. Zalać 2 szkl. wrzącej wody; parzyć 20 minut; przecedzić.

Okład powinien trwać 20-30 minut, przy czym co 10 min. należy go wymieniać na nowy.

Leczy także stany ropne i zapalne powiek oraz gałki ocznej.

Przy opryszczkach (jakichkolwiek) proponuję pić następujące wyciągi ziołowe:

Rp. liść melisy - 2 łyżki, korzeń arcydzięgla - 1 łyżka, ziele lub owoc wiesiołka dziwnego lub dwuletniego - 1 łyżka, ziele jemioły - 1 łyżka, ziele glistnika - 1 łyżka, kwiat nagietka - 2 spore szczypty

Wymieszać. 2 łyżki mieszanki zalać 2 szkl. wrzącej wody; odstawić na 30 minut; przecedzić. Pić 3-4 razy dz. po 100-150 ml.

Rp. liść melisy - 2 łyżki, kwiat arniki - 1 łyżka, korzeń lub ziele mniszka - 1 łyżka, liść pokrzywy - 1 łyżka, liść ruty - 1 łyżka, liść orzecha włoskiego - 1 łyżka, ziele tymianku - 1 łyżka, ziele krwawnika - 1 łyżka, ziele piołunu - 1 łyżka, kwiat nagietka - 2 szczypty, liść babki - 1 łyżka

Przyrządzić i pić jak wyżej. Obie mieszanki stosować na zmianę.

92m] MELISA LEKARSKA (Melissa officinalis)

Surowcem leczniczym jest liść melisy - Folium Melissae.

Surowiec zawiera olejek eteryczny (geraniol, cytroneol), saponiny trójterpenowe, cukry, związki

goryczowe, kwasy organiczne, śluz, sole mineralne (miedź), karoten, witamina C.

Melisa ma działanie uspokajające, przeciw skurczowe, zmniejsza napięcie mięśni gładkich jelit, pobudza wydzielanie soków trawiennych, wykazuje właściwości przeciwzapalne i przeciwbakteryjne.

Wodny wyciąg z melisy hamuje podział komórek nowotworowych w hodowli in vitro, co dowodzi działania cytostatycznego.

Melisę stosuje się w stanach nadwrażliwości nerwowej, w bezsenności, w dolegliwościach trawiennych, w wyczerpaniu nerwowym, w schorzeniach dróg żółciowych, w stanach zapalnych, w zaburzeniach rytmu serca, zmianach ciśnienia krwi pod wpływem bodźców emocjonalnych, pomocniczo w chorobie wrzodowej.

MELISA LEKARSKA

Właściwości lecznicze:

Działa uspokajająco w niektórych postaciach astmy, w neurastenii, nerwicach serca, poprawia apetyt i trawienie, jest wskazana w chorobach żołądka. Działa wzmacniająco na mózg, serce, macicę, układ trawienny oraz przeciwskurczowo i rozkurczowo na mięśnie gładkie jelit, zmniejsza napięcie mięśni jelita grubego, jest środkiem pobudzającym fizycznie i umysłowo, a więc wpływa na przedłużenie życia. Działa przeciwbólowo, przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo, przeciwczerwiowo. Jest środkiem napotnym i wiatropędnym, łagodzi bóle menstruacyjne i wpływa regulująco na menstruację. Zmniejszanadpobudliwość płciową, wzmacnia pamięć, przeciwdziała niedokrwistości. Jest środkiem przeciwwymiotnym u kobiet ciężarnych oraz mlekopędnym. Wykazuje także słabe działanie moczopędne, nasenne oraz przeciwzapalne.

Wskazania lecznicze:

Wewnętrznie: Migrena wywołana złym trawieniem, nerwobóle twarzy, zębów, ucha, głowy, astma, niedokrwistość, nadmierne bicie serca, drgawki dziecięce, epilepsja, napady nerwowe, pobudliwość, choroby żołądka, omdlenie, zawroty głowy, szum w uszach, anemia, menstruacja bolesna, niestrawność, zaniki pamięci, melancholia, depresja, skurcze, spazmy, bezsenność, uczucie niepokoju, stany zapalne dróg żółciowych i trzustki, kolka jelitowa, słabe przyswajanie składników pokarmowych, skąpe miesiączkowanie, zapalenie jajników. Znosi nadmierną fermentację i wzdęcia.

Zewnętrznie: Ukąszenia owadów, urazy, wrzody, bóle gośćcowe i reumatyczne, rany.

Melisa lekarska (Melissa officinalis L.)

Inne nazwy: rojownik, rajownik, pszczelnik, pczelnik, matecznik, matcze ziele, cząberek, starzyszek.

Angielska: Banu. Francuska: Citronnelle. Niemiecka: Zitronen-Melisse.

W mitologii greckiej spotykamy nimfę imieniem Melissa, która na Polopenezie nauczała ludzi

spożywania miodu. Melissa sprawując na Krecie opiekę nad Zeusem karmiła pierwszego z bogów

kozim mlekiem oraz miodem, a... będąc kobietą niezwykłej piękności pragnęła zostać jego kochanką,

za co została zamieniona w pszczołę.

Nie tylko zresztą dzięki mitom w starożytności melisa znana była jako roślina lecznicza i miododajna.

Grecy nazywali ją wręcz melis sophy Ilon (meli znaczy miód, phyllon - liść). A więc już Hellenowie

docenili jej znaczenie w pasiecznictwie, bo jest rzeczywiście ziołem wybitnie miododajnym.

Anazarboes Pedanios Dioskorides pisał w I w. n.e., że „dobrze to ziele (melisę - przyp. autora) przy

pszczołach miewać",

O preparatach z melisy jako lekach na uspokojenie nerwów i depresję, przeciw bólom głowy, użądleniom

owadów i pogryzieniom przez psy pisze wielu autorów starożytnych, m.in. Hipokrates, Teofrast,

wspomniany już botanik grecki - Dioskorides i Pliniusz.

Około połowy X wieku (prawdopodobnie w 960 roku) „pszczele ziele" Arabowie zanieśli do Hiszpanii, a stamtąd średniowieczni mnisi - do Europy Zachodniej i Środkowej.

W każdym razie w wiekach średnich o melisie wspomina św. Hildegarda i Albert Wielki, a słynny

Paracelsus skrzętnie skrywał tajemną recepturę skutecznego środka na dychawicę, który znacznie później rozszyfrowano jako... wino melisowe.

A nasze, polskie średniowiecze? Również doceniło melisę i jako zioło i jako pożytek pszczeli. Słynny

Szymon Syreński (Syreniusz) nazywał je - od rojenia pszczół - pszczelnikiem lub rojownikiem.

Pisał też, że „rozum i dowcip ostrzy, na czczo i na noc tak soku, jako i liścia miasto sałaty używając" i dalej

- „serca smętne rozwesela, mdłe posila, smutnym i melancholicznym umysłom dobrze czyni, żołądek

wysusza, zagrzewa, posila".

Melisę już z daleka można rozpoznać po mocnym przyjemnym zapachu cytrynowym i pszczołach

oblatujących jej kwiaty, bo jest rośliną silnie miododajną. (Od najdawniejszych czasów jej sokiem

wabiono roje pszczół).

Roślina dziko rośnie na wybrzeżach Morza Śródziemnego i Azji Mniejszej. Coraz powszechniej jest

uprawiana w południowej i środkowej Europie.

W Polsce hodowana przez pszczelarzy i plantatorów ziół. Udaje się na ogół dobrze, chociaż czasami

dziczeje.

Ziele melisy zbieramy w lipcu, na początku kwitnienia, ścinając je na wysokości kilku centymetrów

od pierwszych oczek, z których odbijają później pędy na następny zbiór.

Zarówno ziele, jak i liście melisy zawierają te same związki czynne, występujące w różnych jednak

ilościach. W roślinie wykryto przede wszystkim olejek eteryczny, w którego skład wchodzi m.in.

cytral i cytronelal o miłym cytrynowym zapachu, a także geramiol, kariofilen i kopane.

Miodownik zawiera ponadto kwasy organiczne (m.in. melisowy), gorycze, żywice, śluzy, cukry,

witaminę C i mikroelementy.

W ziołolecznictwie melisa stosowana jest głownie jako środek uspokajający, gdyż wyraźnie obniża

próg wrażliwości ośrodkowego układu nerwowego.

Jest też ziołem pobudzającym trawienie, wykazuje działanie rozkurczowe na mięśnie gładkie jelit,

działa przeciwwirusowo i przeciwbakteryjnie.

Napar melisowy. 1 czubatą łyżkę suszonych i rozdrobnionych liści lub ziela melisy zalewamy

szklanką wrzącej wody i pozostawiamy pod przykryciem przez 20-30 minut. Po przecedzeniu pijemy

2-3 razy dziennie pół szklanki naparu, przede wszystkim w stanach ogólnego pobudzenia nerwowego,

w nerwicy wegetatywnej, stanach niepokoju i bezsenności.

Wino melisowe. Około 50 g świeżych rozdrobnionych liści zalewamy 1 butelką białego wina

półwytrawnego i pozostawiamy w ciemnym miejscu na 3 doby. Po przecedzeniu pijemy 3 razy

dziennie po 2-3 łyżki maceratu przed jedzeniem dla pobudzenia trawienia, a także jako łagodny środek uspokajający.

Liście melisy wchodzą w skład mieszanki ziołowej Nervosan , granulatu Nervogran , a wyciąg płynny

z zioła zawierają krople Nervoso1.

Zioło do dzisiaj znajduje uznanie w medycynie ludowej. Stosuje się je np. przy zaziębieniach, astmie, nadpobudliwości nerwowej, niedokrwistości, braku apetytu, a także zewnętrznie przy bólach

gośćcowych, urazach i wrzodach.

W wielu krajach (również w Polsce) melisa ceniona jest jako przyprawa, którą gospodynie domowe

dodają przede wszystkim do sałatek i twarogu, a także innych potraw, ale już po ich ugotowaniu.

W Belgii i Holandii liśćmi melisy łagodzi się smak śledzi, Hiszpanie dodają zioło do sosów i zup, a także aromatyzują nim mleko.

W wielu krajach liście melisy stanowią ulubiony dodatek do różnych herbat.

---