ZARZĄDZANIE KRYZYSOWE

 

1. Ryzykiem nazywamy:

1. Prawdopodobieństwo wystąpienia zdarzenia wraz z określonymi skutkami

2. Tylko prawdopodobieństwo wystąpienia danego zdarzenia

3. Prawdopodobieństwo wystąpienia zdarzeń niezależnych

4. Wymierne skutki zdarzenia, którego nie można przewidzieć

2. W fazie zapobiegania powiatowe zespoły zarządzania kryzysowego podejmują działania:

1. Redukujące lub eliminujące prawdopodobieństwo wystąpienia klęski żywiołowej albo w znacznym stopniu ograniczają jej skutki

2. Polegające na dostarczeniu pomocy poszkodowanym, zahamowaniu rozwoju występujących zagrożeń oraz ograniczeniu strat i zniszczeń

3. Polegające na dostarczeniu poszkodowanym wsparcia technicznego, psychicznego i logistycznego w celu umożliwienia im dalszego funkcjonowania w zmienionym środowisku

4. Planistyczne, dotyczące sposobów reagowania na czas wystąpienia klęski żywiołowej, a także działania mające na celu powiększenie sił i środków niezbędnych do efektywnego reagowania.

3. W fazie przygotowania wojewódzkie zespoły zarządzania kryzysowego podejmują działania:

1. Redukujące lub eliminujące prawdopodobieństwo wystąpienia klęski żywiołowej albo w znacznym stopniu ograniczają jej skutki

2. Polegające na dostarczeniu pomocy poszkodowanym, zahamowaniu rozwoju występujących zagrożeń oraz ograniczeniu strat i zniszczeń

3. Polegające na dostarczeniu poszkodowanym wsparcia technicznego, psychicznego i logistycznego w celu umożliwienia im dalszego funkcjonowania w zmienionym środowisku

4. Planistyczne, dotyczące sposobów reagowania na czas wystąpienia klęski żywiołowej, a także działania mające na celu powiększenie sił i środków niezbędnych do efektywnego reagowania.

4. W warunkach zaistnienia sytuacji kryzysowych w II etapie fazy reagowania policja realizuje:

1. Wstępną weryfikację informacji

2. Powiadomienie właściwych służb

3. Skierowanie do rejonu, gdzie wystąpiło zagrożenie jednostek patrolowych znajdujących się najbliżej w celu dokonania rozpoznania zagrożenia i jego rozmiaru oraz podjęcia w niezbędnym zakresie wstępnych działań

4. Czynności dochodzeniowo-śledcze w przypadku wystąpienia awarii technicznej

5. Fazami reagowania kryzysowego w ujęciu konserwatywnym są m.in.

1. Reagowanie, doposażenie

2. Zapobieganie, finansowanie

3. Współpraca, reagowanie

4. Przygotowanie, odbudowa

6. Wśród zadań w zakresie ostrzegania i alarmowania wyróżnić można:

1. Informowanie ludności o kierunkach, sposobie dojścia lub dojazdu do miejsc zbiórek do ewakuacji

2. Przekazywanie informacji i komunikatów o zagrożeniu poprzez policyjne systemy łączności oraz urządzenia rozgłoszeniowe

3. Umożliwienie swobody dojazdu i wyjazdu ekipom i jednostkom ratowniczym

4. Prowadzenie wykazu osób zabitych i rannych

7. Do uciążliwości stylu dyrektywnego (autokratycznego) zaliczamy:

1. Ograniczenie inicjatywy podległych dowódców

2. Zapewnienie ścisłego współdziałania pododdziałów (oddziałów) policji

3. Synchronizację rozpoczęcia działań poszczególnych pododdziałów w momentach zgodnych z ogólnym planem operacji

4. Gwarancję ścisłej synchronizacji działań pododdziałów

8. Do obszarów dowodzenia związanych z realizacją akcji (operacji) policyjnej zaliczamy:

1. Organizację systemu dowodzenia

2. Określenie celu wykonania zadań

3. Określenie czasu rozpoczęcia i zakończenia działań

4. Umożliwienie ścisłej realizacji przedsięwzięć ujętych w ogólnym planie działań

9. Organy dowodzenia, proces i środki dowodzenia to komponenty składające się na system:

1. Kierowania w policji

2. Dowodzenia w operacjach policyjnych

3. Zarządzania w policji

4. Rządzenia w policji

10. Proces dowodzenia składa się z 3 faz. Zaliczamy do nich:

1. Zapobieganie, realizację i nadbudowę

2. Kierowanie, administrowanie i rządzenie

3. Przygotowanie, reagowanie i odbudowa

4. Przewidywanie, antycypowanie i kontrola

11. Policjantem wyznaczonym przez właściwego kierownika jednostki policji do wykonywania funkcji dowodzenia wobec całości sił policyjnych uczestniczących w działaniach jest:

1. Szef sztabu

2. Naczelnik sztabu

3. Dowódca

4. Kierownik działania

12. Ogniwem pomocniczym dowódcy utworzonym decyzją właściwego kierownika jednostki policji w celu wspomagania dowodzenia w czasie działań jest:

1. Stanowisko kierowania

2. Wysunięte stanowisko kierowania

3. Stanowisko wspomagania dowodzenia

4. Sztab dowódcy

13. O rozpoczęciu operacji policyjnej decyduje komendant powiatowy i wojewódzki policji, komendant główny policji lub jego zastępca na podstawie:

1. Rozkazu dziennego

2. Rozkazu specjalnego

3. Pisemnej decyzji

4. Rozkazu do działań

14. Na terenie powiatu funkcjonują:

1. Powiatowe centra reagowania kryzysowego

2. Powiatowe zespoły reagowania kryzysowego

3. Powiatowe centra koordynacji kryzysowej

4. Powiatowe zespoły zarządzania kryzysowego

15. Karta aktualizacji planu działania kierownika jednostki policji na wypadek wystąpienia katastrofy naturalnej i awarii technicznej stanowi dokument:

1. Dowodzenia

2. Pomocniczy

3. Porządkowy

4. Operacyjny

16. Rozróżniamy następujące formy działań policyjnych:

1. Oszacowanie ryzyka, kalkulację sił i środków, bezpośrednie działania

2. Interwencje, akcje, operacje

3. Alarmowanie i ostrzeganie, analiza i planowanie, bezpośrednie działania

4. Sytuacje szczególne, kryzys i sytuacje kryzysowe

17. Główne założenia planu działania kierownika jednostki policji i charakterystyka zagrożenia rejonu (opis i mapa) w warunkach katastrof naturalnych i awarii technicznych należą m. in. do grupy dokumentów:

1. Porządkowych

2. Operacyjnych

3. Pomocniczych

4. Dowodzenia

18. Plan działania kierownika jednostki policji na wypadek wystąpienia katastrofy naturalnej i awarii technicznej podlega uzgodnieniu z:

1. Właściwą terytorialnie jednostką straży pożarnej,

2. Właściwym terytorialnie komendantem wojewódzkim policji

3. Właściwym terytorialnie szefem zespołu koordynacji kryzysowej odpowiedzialnym za działania w warunkach zagrożenia katastrofą naturalną i awarią techniczną

4. Właściwym terytorialnie organem administracji publicznej odpowiedzialnym za koordynację działań w warunkach zagrożenia katastrofą naturalną i awarią techniczną

19. Przed przystąpieniem do działań porządkowych (rozpraszających) związanych z nielegalnym protestacyjnym zgromadzeniem publicznym dowódca akcji (operacji) policyjnej ma obowiązek:

1. Powiadomić od podjęciu działań przewodniczącego nielegalnego zgromadzenia protestacyjnego

2. Powiadomić media o terminie podjęcia działań w stosunku do protestujących

3. Uzyskać od właściwego organu administracji rządowej i samorządowej akceptacji do przeprowadzenia w proponowanej formie działań porządkowych wynikających w przyjętej taktyki

4. Zorganizować interwencję prasową dla mediów w zakresie omówienia taktyki działania w stosunku do protestujących

20. W zorganizowanych działaniach pościgowych prowadzonych przez oddziały i pododdziały policji stosuje się:

1. Okrążenie, zasadzkę i wypad

2. Okrążenie, zasadzkę i przeszukiwanie rozpoznawcze

3. Przeszukiwanie rozpoznawcze, wypad i okrążenie

4. Pościg czołowy, równoległy i kombinowany

21. W organizacji działań blokadowych wyróżnia się:

1. Blokadę wojewódzką, krajową, lokalną

2. Blokadą wojewódzką, krajową i powiatową,

3. Blokadę krajową, powiatową, lokalną

4. Posterunki blokadowe, posterunki zaporowe

22. Ukrycie się policjantów w miejscu, w którym może znaleźć się osoba ścigana to:

1. Wypad

2. Zasadzka

3. Obserwacja

4. Pułapka

23. Policjanci w trakcie zabezpieczenia imprezy masowej mają obowiązek:

1. Wykonywać zadania należące do służb porządkowych organizatora imprezy

2. Wykonywać polecenia organizatora imprezy masowej

3. Ubezpieczać w sytuacjach tego wymagających służbę porządkową organizatora w trakcie realizacji ich zadań

4. Dowodzić służbami porządkowymi organizatora imprezy w czasie jej trwania.

24. Za bezpieczeństwo i porządek publiczny podczas trwania imprez masowych oraz organizację współdziałania z podmiotami zaangażowanymi w zabezpieczenie odpowiada zgodnie z ustawią o bezpieczeństwie imprez masowych:

1. Policja

2. Organ gminy właściwy ze względu na miejsce odbywania się imprezy

3. Organizator imprezy

4. Wójt, starosta, burmistrz, wojewoda, prezydent miasta ze względu na szczebel organizacji imprezy

25. Dyżurny jednostki policji bezpośrednio po uzyskaniu informacji o stwierdzeniu, iż w danym rejonie ma miejsce zgromadzenie się grupy osób w celu zamanifestowania swego stanowiska:

1. Informuje o tym prokuratora

2. Powiadamia o tym właściwy miejscowo organ gminy

3. Występuje z wnioskiem do jednostki nadrzędnej o przydzielenie sił i środków wsparcia

4. Podejmuje decyzję o ewentualnym skierowaniu na miejsce odbywania się nielegalnego zgromadzenia dodatkowych sił i środków

26. W ramach zabezpieczenia legalnej akcji protestacyjnej dowódca akcji (operacji) nie może zastosować następujących elementów służby:

1. Posterunków

2. Patroli (pojedynczych, wieloosobowych, zmotoryzowanych - pilotaż)

3. Tyralier policyjnych

4. Linii patroli

27. Decyzję o rozwiązaniu zgromadzenia publicznego podejmuje:

1. Właściwy miejscowo komendant powiatowy policji (miejski)

2. Przewodniczący zgromadzenia

3. Dowodzący policjant odpowiedzialny za zabezpieczenie zgromadzenia

4. Prokurator

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1. Dowódca działań to policjant realizujący funkcje dowodzenia … sił policyjnych uczestniczących w działaniach. Jest on wyznaczony przez:

1. Szefa sztabu

2. Naczelnika sztabu

3. Właściwego kierownika jednostki policji

4. Kierownika działań

2. Wśród działań w zakresie alarmowania i ostrzegania wyróżnić można:

1. Informowanie ludności o kierunkach, sposobie dojścia lub dojazdu .. zbiórek do ewakuacji

2. Uzyskiwanie, przetwarzanie i przekazywanie informacji o zdarzeniu na potrzeby kierowania, dowodzenia i współdziałania

3. Umożliwienie swobody dojazdu i wyjazdu ekipom, jednostkom ratowniczym

4. Prowadzenie wykazu osób zabitych i rannych

3. Przygotowanie, reagowanie i odbudowa to 3 fazy:

1. Reagowania kryzysowego

2. Zarządzania kryzysowego

3. Procesu dowodzenia

4. Budowy planu działania

4. System zarządzania kryzysowego w Polsce zapewnia:

1. Właściwe zabezpieczenie logistyczne działań o charakterze antyterrorystycznym

2. Podejmowanie działań organów administracji publicznej do przeciwdziałania zagrożeniom kryzysowym tylko w stanach nadzwyczajnych w czasie pokoju

3. Utrzymanie gotowości, podejmowanie działań organów administracji publicznej do przeciwdziałania zagrożeniom kryzysowym w czasie pokoju, w stanach nadzwyczajnych, w czasie wojny

4. Utrzymanie gotowości i podejmowanie działań organów administracji publicznej współpracy w ramach zobowiązań wojennych w NATO

5. W warunkach zaistnienia sytuacji kryzysowej w pierwszym etapie fazy reagowania Policja realizuje:

1. Wstępną weryfikację informacji

2. Ochronę mienia i ewakuacji

3. Bezpośrednie czynności ratownicze

4. Czynności dochodzeniowo-śledcze w przypadku wystąpienia awarii technicznej

6. W miejscowości Zduńska Wola doszło do katastrofy budowlanej 5 budynków Centrum Handlowego. W związku z zaistniałą sytuacją policjanci KPP w Zduńskiej Woli rozpoczęli działania zgodnie z wcześniej przygotowanym planem działania kierownika jednostki organizacyjnej Policji. Powyższy plan w fazie opracowywania powinien być uzgodniony z:

1. Właściwą terytorialnie jednostką Straży Pożarnej

2. Właściwym terytorialnie Komendantem Wojewódzkim Policji

3. Właściwym terytorialnie szefem zespołu koordynacji kryzysowej odpowiedzialnym za działania w warunkach zagrożenia katastrofą naturalną i awarią techniczną

4. Właściwym terytorialnie organem administracji publicznej odpowiedzialnym za koordynację działań w warunkach zagrożenia katastrofą naturalną i awarią techniczną

7. Działania kierownika jednostki organizacyjnej policji w fazie przygotowania polegają na:

1. Redukowaniu lub eliminowaniu prawdopodobieństwa wystąpienia klęski żywiołowej albo w znacznym stopniu ograniczają jej skutki

2. Dostarczeniu pomocy poszkodowanym, zahamowaniu rozwoju występujących zagrożeń oraz ograniczeniu strat i zniszczeń

3. Dostarczeniu poszkodowanym wsparcia psychicznego i logistycznego w celu umożliwienia im dalszego funkcjonowania w zmienionym środowisku

4. Organizowaniu własnych szkoleń, ćwiczeń i treningów oraz udział w przedsięwzięciach szkoleniowych organizowanych przez właściwe służby i organy administracji

8. Działania kierownika jednostki organizacyjnej Policji w fazie zapobiegania polegają na:

1. Udziale w opracowywaniu przez właściwe organy aktów prawnych ograniczających możliwość zaistnienie zagrożenia

2. Dostarczeniu pomocy poszkodowanym, zahamowaniu rozwoju występujących zagrożeń oraz ograniczeniu strat i zniszczeń

3. Dostarczeniu poszkodowanym wsparcia psychicznego i logistycznego w celu umożliwienia im dalszego funkcjonowania w zmienionym środowisku

4. Zaplanowaniu sposobów reagowania na czas wystąpienia klęski żywiołowej, a także działania mające na celu powiększenie zasobów sił i środków niezbędnych do efektywnego reagowania

9. Fazami reagowania kryzysowego w ujęciu konserwatywnym są m.in.:

1. Reagowania, doposażenie

2. Zapobieganie, finansowanie

3. Współpraca, reagowanie

4. Zapobieganie, reagowanie

10. Decyzję o rozwiązaniu zgromadzenia publicznego podejmuje:

1. Właściwy komendant powiatowy (miejski) Policji

2. Przedstawiciel organu gminy

3. Dowodzący policjant odpowiedzialny za zabezpieczenie zgromadzenia

4. Prokurator

11. Sztab dowódcy utworzony decyzją właściwego kierownika jednostki w celu wspomagania dowodzenia w czasie prowadzonych działań jest:

1. Stanowiskiem kierowania

2. Wysuniętym stanowiskiem kierowania

3. Stanowiskiem dowodzenia

4. Ogniwem pomocniczym dowódcy

12. Przed przystąpieniem do działań porządkowych (rozpraszających) związanych z nielegalnym protestacyjnym zgromadzeniem publicznym dowódca akcji (operacji) policyjnej ma obowiązek:

1. Powiadomić o podjęciu działań przewodniczącego nielegalnego zgromadzenia protestacyjnego

2. Poinformować media o terminie podjęcia działań w stosunku do protestujących

3. Wskazać zgromadzonym czas jaki mają do dobrowolnego opuszczenia miejsca zgromadzenia

4. Zorganizować konferencję prasową dla mediów w zakresie omówienia taktyki działania w stosunku do protestujących

13. Plan działania dowódcy operacji policyjnej podlega zatwierdzeniu przez:

1. Szefa sztabu

2. Kierownika sztabu

3. Właściwego kierownika jednostki policji

4. Dowódcę działań

14. Zagrożenia we współczesnym świecie najprościej podzielić można na:

1. Zagrożenia antropogeniczne i gospodarcze

2. Militarne i niemilitarne

3. Gospodarcze i społeczne

4. Wojenne i kryzysowe

15. Styl kierowania (dowodzenia) preferowany w Policji to styl:

1. Towarzyski

2. Konsultatywny (demokratyczny)

3. Dyrektywny (autokratyczny)

4. Niezaangażowany

16. Za organizację współdziałania podmiotów zaangażowanych w zabezpieczenie imprezy masowej o podwyższonym ryzyku odpowiada zgodnie z ustawą o bezpieczeństwie imprez masowych:

1. Policja

2. Dowódca służby porządkowej organizatora

3. Organizator imprezy

4. Wójt, starosta, burmistrz, wojewoda, prezydent miasta, właściwy ze względu na miejsce organizacji imprezy

17. Komponenty składające się na system dowodzenia w operacjach policyjnych to:

1. Siły i środki Policji

2. Organizacja dowodzenia, środki i proces dowodzenia

3. Metody i formy działania Policji

4. Kadra kierownicza Policji

18. Analiza ryzyka powinna uwzględniać:

1. Prawdopodobieństwo wystąpienia wraz z określonymi skutkami z uwzględnieniem wzburzenia społecznego

2. Tylko prawdopodobieństwo wystąpienia danego zdarzenia

3. Prawdopodobieństwo wystąpienia zdarzeń

4. Wymierne skutki zdarzenia, którego nie można było przewidzieć

19. W przypadku wystąpienia sytuacji kryzysowej jako pierwszy w fazie reagowania swoje zadania realizuje dyżurny jednostki Policji. Jest on zobowiązany:

1. tylko do powiadomienia o zaistniałym zdarzeniu kierownika jednostki organizacyjnej Policji, a następnie wykonywanie jego poleceń

2. alarmowania i ostrzegania ludności o zaistniałym niebezpieczeństwie poprzez policyjne systemy rozgłoszeniowe

3. nadzorowania pracy policjantów na miejscu zdarzenia, w tym w szczególności do kontroli obiegu informacji o zdarzeniu, w celu dokonania rozpoznania zagrożenia i jego rozmiaru

4. skierowania do rejonu gdzie wystąpiło zagrożenie jednostek patrolowych znajdujących się najbliżej, w celu dokonania rozpoznania zagrożenia i jego rozmiaru oraz podjęcia w niezbędnym zakresie wstępnych działań

20. Niepewność prawna / moralna policjanta na miejscu zdarzenia niekorzystnego związana jest:

1. brakiem informacji na temat zdarzenia niekorzystnego

2. całkowitym brakiem lub bardzo słabymi powiązaniami społeczności i instytucji

3. z możliwą przyszłą odpowiedzialnością za podjęcie lub unikanie podjęcia akcji ratowniczej

4. ze sprzeciwianiem się prawom do: informacji, ostrzeżenia lub ukrycia, oraz innym prawom człowieka i obywatela

21. Zapewnienie zorganizowania objazdów rejonów zagrożonych katastrofą naturalną lub awarią techniczną

i informowania o nich, kierownicy jednostek organizacyjnych policji realizują w zakresie:

1. alarmowania i ostrzegania

2. działań porządkowych

3. bezpośrednich działań ratowniczych

4. działań mających na celu przywrócenie stanu przed wystąpieniem zagrożenia

22. Podstawą przygotowania planu działania operacji może być wcześniej opracowany dokument w postaci:

1. scenariusza działań

2. planu ramowego

3. koncepcji

4. wariantu działania

23. Wykorzystywanie dostępnej informacji o źródłach ryzyka dotyczącego pojedynczych osób lub grup, mienia, środowiska lub innych wartości chronionych przez społeczność lokalną nazywamy:

1. analizą ryzyka,

2. sterowaniem ryzykiem,

3. ryzykiem strukturalnym,

4. opracowaniem zagrożeń dla potrzeb zarządzania kryzysowego.

24. Podstawową zasadą zarządzania ryzykiem jest:

1. jednoosobowego podejmowania decyzji

2. dobrowolności akceptacji ryzyka

3. wykorzystania wiedzy ekspertów

25. Punktem wyjścia do planowania działań jest określenie stanu zagrożenia dla konkretnej społeczności i środowiska, które nazywane jest:

1. oszacowaniem stanu zagrożenia;

2. oszacowaniem ryzyka

3. analizą ryzyka;

4. analizą zdarzeń,

26. Koncentracja sił policyjnych podczas podwyższania gotowości do działań polega na:

1. ogłoszeniu alarmu i zgromadzeniu policjantów w jednym miejscu w celu podjęcia działań doraźnych lub udziału w akcji policyjnej,

2. zgrupowaniu w jednym miejscu policjantów wchodzących w skład oddziałów Policji wraz z etatowym sprzętem technicznym, środkami uzbrojenia, zapleczem medyczno-sanitarnym i pojazdami,

3. przemieszczeniu policjantów wraz z niezbędnym wyposażeniem do zapasowego miejsca stacjonowania,

4. zgrupowaniu w jednym miejscu policjantów, wyznaczeniu pododdziałów i ich dowódców oraz wyposażenie w sprzęt techniczny.

27. Za nadzór i kontrolę stanu przygotowania do osiągnięcia wyższych stanów gotowości do działań odpowiada:

1. kierownik jednostki organizacyjnej Policji lub osoba przez niego upoważniona

2. Naczelnik Sztabu Policji KWP,

3. tylko dyżurny jednostki Policji,

4. kierownik komórki właściwej do spraw ochrony informacji niejawnych jednostki organizacyjnej Policji.

28. Do podstawowych obowiązków kierownika komórki organizacyjnej Policji podlegających komendantowi wojewódzkiemu Policji należy:

1. bieżąca aktualizacja i przekazywanie właściwemu dyżurnemu jednostki Policji wykazu adresowo-telefonicznego kierownictwa uprawnionego do zarządzania alarmu oraz łączników,

2. meldowanie komendantowi wojewódzkiemu Policji o każdym wydarzeniu mogącym mieć wpływ na jakość wykonywanych zadań w zakresie zarządzania kryzysowego,

3. nadzór nad podległymi policjantami realizującymi zadania w zakresie reagowania kryzysowego na rzecz jednostki nadrzędnej,

4. bieżąca aktualizacja i przekazywanie do jednostki szczebla wojewódzkiego planów działania kierownika komórki organizacyjnej Policji podległej komendantowi wojewódzkiemu Policji.

29. Sytuację kryzysową cechuje:

1. gwałtowność i nieprzewidywalność zmian niosących zagrożenie ludziom i środowisku,

2. odstępstwa od stanu normalnego na niewielką skalę powstające w krótkim czasie,

3. konieczność wprowadzenia ustawowych stanów nadzwyczajnych,

4. przerwanie normalnego procesu działalności człowieka powodujące znaczne straty materialne.

30. Wśród głównych przyczyn zagrożeń rozpatrywanych z punktu widzenia planów działania kierownika jednostki organizacyjnej Policji w sytuacjach kryzysowych wyróżnić należy między innymi:

1. zmiany klimatyczne wywołujące klęski żywiołowe, wykorzystywanie starych, awaryjnych urządzeń technicznych, zwiększone potrzeby w zakresie produkcji i transportu materiałów niebezpiecznych,

2. stały wzrost przestępczości wśród nieletnich i rozwój różnorodnych subkultur,

3. wzrastająca liczba pojazdów mechanicznych użytkowanych przez nieodpowiedzialnych ludzi, efekt cieplarniany,

4. łatwy dostęp do broni palnej i środków toksycznych, nieodpowiednie zachowanie się ludzi, nadmiar odpadów w środowisku.

31. Zagrożenia, na ograniczenie których znaczący wpływ może mieć profilaktyka oraz właściwe działania eliminujące ludzkie zaniedbania i lekkomyślność to zagrożenia:

1. naturalne,

2. cywilizacyjne,

3. epidemiologiczne,

4. górnicze.

32. Podstawowym elementem fazy przygotowania w zarządzaniu kryzysowym w Policji jest stworzenie planu działania. Plan składa się z:

1. planu zasadniczego i dokumentów uzupełniających,

2. dokumentów porządkowych, dokumentów operacyjnych i pomocniczych,

3. planu zasadniczego, planu alarmowania oraz dokumentów sprawozdawczych,

4. planu głównego oraz wykazu osób zapoznanych z planem i odpowiedzialnych za jego realizację.

33. Stan gotowości obronnej państwa czasu wojny wprowadza się:

1. w celu odparcia bezpośredniej zbrojnej napaści na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2. gdy następuje konieczność wywiązania się ze zobowiązań wobec NATO,

3. gdy z umów międzynarodowych wynika zobowiązanie do wspólnego prowadzenia działań wojennych,

4. w celu umożliwienia wprowadzenia powszechnej mobilizacji.

34. W stanie gotowości obronnej państwa czasu kryzysu realizowane są zadania:

1. zapewnienia przygotowania do przeciwdziałania zewnętrznym zagrożeniom bezpieczeństwa,

2. wprowadzenia stanu wojennego,

3. mające na celu utrzymanie w sprawności systemu obronnego,

4. odpierania bezpośredniej zbrojnej napaści.

35. W stanie stałej gotowości obronnej państwa realizowane są zadania:

1. mające na celu utrzymanie w sprawności systemu obronnego państwa,

2. planistyczne, mające na celu stworzenie sytemu obronnego zdalnego do realizacji na zagrożenie,

3. mobilizacyjne,

4. w zakresie koordynacji działalności obronnej wszystkich służb wchodzących w skład administracji zespolonej.

36. Zasada prymatu układu terytorialnego w systemie ochrony ludności polega na:

1. ponoszeniu odpowiedzialności za podejmowanie decyzji przez władzę funkcjonującą na danym stopniu podziału terytorialnego, na którym wystąpił kryzys,

2. wykazywaniu inicjatywy przez władzę szczebla wyższego, niezależnie od terenu na którym wystąpił kryzys,

3. przypisaniu kompetencji i odpowiedzialności za reagowanie kryzysowe właściwemu wójtowi bądź burmistrzowi,

4. działaniu władzy publicznej w strukturach państwa określonych w planach działania na wypadek zaistnienia sytuacji kryzysowej.

37. Końcową fazą cyklu zarządzania kryzysowego jest faza odbudowy. Ma ona na celu:

1. podsumowanie i wykonanie sprawozdania dla służb administracji zespolonej biorących udział w akcji ratowniczej,

2. usunięcie skutków kryzysu oraz przywrócenie podstawowych warunków niezbędnych do życia,

3. uruchomienie w pełnej gotowości centrów reagowania kryzysowego,

4. opracowanie realnych procedur i programów reagowania.

38. W przypadku zagrożenia konstytucyjnego ustroju państwa, bezpieczeństwa obywateli lub porządku publicznego można wprowadzić na terenie kraju stan wyjątkowy. Decyzję podejmuje:

1. Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych,

2. Prezydent RP na wniosek Rady Ministrów

3. Sejm, bezwzględną większością głosów,

4. kolegium wojewodów.

39. W stanach wojennym i wyjątkowym ograniczenia praw i wolności człowieka i mogą polegać na:

1. naruszaniu godności człowieka (art.30 Konstytucji RP) poprzez wprowadzenie cenzury,

2. ograniczeniu dostępu do informacji o zagrożeniach oraz zawieszeniu prawa do usług edukacyjnych,

3. zniesieniu praw dostępu do towarów konsumpcyjnych, ich reglamentacja (częściowa lub całkowita),

4. zawieszeniu praw do organizowania i przeprowadzania wszelkiego rodzaju zgromadzeń.

40. Stan stałej gotowości obronnej państwa:

1. utrzymuje się, gdy nie stwierdza się istotnych zagrożeń zewnętrznego bezpieczeństwa państwa,

2. wprowadza się, gdy następuje konieczność wywiązania się ze zobowiązań wobec NATO,

3. wprowadza się w celu przeprowadzenia ćwiczeń, sprawdzenia planów działania oraz wykonania czynności kontrolnych systemu obronności państwa,

4. utrzymuje się w celu odparcia bezpośredniej zbrojnej napaści na terytorium RP

41. W celu zapobieżenia skutkom katastrof naturalnych lub awarii technicznych noszących znamiona klęski żywiołowej oraz w celu ich usunięcia Rada Ministrów może wprowadzić stan klęski żywiołowej na części albo na całym terytorium państwa:

1. na czas oznaczony, nie dłuższy niż 30 dni,

2. na czas potrzebny do neutralizacji zagrożenia,

3. tylko na 90 dni,

4. bez wyznaczania daty jego zakończenia.

42. W Policji obowiązują następujące stany gotowości do działań :

1. stała i pełna gotowość do działań,

2. niska i podwyższona gotowość do działań,

3. niska, średnia i wysoka gotowość do działań,

4. stała , podwyższona i pełna gotowość do działań.

43. W Policji obowiązują następujące rodzaje alarmów:

1. jawny, sygnałowy, skryty,

2. alfa, beta, gamma,

3. alfa, delta, omega,

4. 11, 22, 33.

44. Meldunek o osiągnięciu pełnej gotowości do działań Komendantowi Głównemu Policji składa się za pośrednictwem:

1. Dyrektora Biura - Główny Sztab Policji Komendy Głównej Policji,

2. Zastępcy Komendanta Głównego Policji,

3. dyżurnego Komendy Głównej Policji,

4. naczelnika sztabu KWP.

45. Czas osiągnięcia pełnej gotowości do działań nie może przekroczyć :

1. 2 godzin,

2. 180 minut,

3. 240 minut,

4. 12 godzin.

46. Alarm „ ALFA „ zarządzany jest w celu natychmiastowego stawienia się w miejscu pracy:

1. tylko policjantów pionu prewencji,

2. osób zajmujących stanowiska kierownicze,

3. wszystkich policjantów jednostki organizacyjnej Policji,

4. wszystkich policjantów jednostki organizacyjnej Policji oraz pracowników cywilnych Policji.

47. Plan alarmowania podlega zatwierdzeniu przez :

1. właściwego naczelnika sztabu ( prewencji ) jednostki organizacyjnej Policji,

2. Komendanta jednostki organizacyjnej wyższego szczebla,

3. właściwego kierownika jednostki organizacyjnej Policji,

4. Komendanta Głównego Policji.

48. W przypadku zewnętrznego zagrożenia państwa, zbrojnej napaści na terytorium RP lub gdy z umowy międzynarodowej wynika zobowiązanie do wspólnej obrony przeciwko agresji można wprowadzić na terenie kraju stan wojenny. Decyzję podejmuje:

1. Sejm, bezwzględną większością głosów,

2. Prezes Rady Ministrów, na wniosek ministra właściwego do spraw wewnętrznych,

3. Prezydent RP na wniosek Rady Ministrów

4. kolegium wojewodów.

49. W przypadku zewnętrznego zagrożenia państwa, zbrojnej napaści na terytorium RP lub gdy z umowy międzynarodowej wynika zobowiązanie do wspólnej obrony przeciwko agresji można wprowadzić stan wojenny. Prezydent podejmuje decyzję o jego wprowadzeniu na wniosek:

1. Rady Ministrów na części albo na całym terytorium państwa,

2. wojewody na terytorium jego województwa,

3. marszałka Sejmu na części albo na całym terytorium państwa

4. Zgromadzenia Narodowego

50. Celem działania sił policyjnych w ochronie legalnego zgromadzenia publicznego jest:

1. niedopuszczenie, aby przekształciło się ono w zgromadzenie nielegalne,

2. umożliwienie odbycia zgromadzenia zgodnie z deklaracją złożoną w zawiadomieniu,

3. nawiązanie kontaktu z organizatorem oraz ustalenie trasy przemarszu,

4. przygotowanie odpowiednich do stopnia przewidywanego zagrożenia sił i środków.

51. Działania interwencyjne Policji to:

1. bezpośrednie i zdecydowane przedsięwzięcia podejmowane przez policjantów, mające na celu likwidację stanu zakłócenia porządku publicznego,

2. realizowanie przez umundurowanych policjantów zadań określonych na odprawie do służby,

3. wyłącznie działania podejmowane na żądanie obywateli zgłaszających zakłócenie porządku publicznego,

4. bezpośrednie działania pododdziału Policji w miejscu zakłócenia porządku publicznego, gdy zagrożone jest życie, bądź zdrowie ludzkie.

52. Podczas zabezpieczenia legalnego zgromadzenia Policja może:

1. bez ograniczeń legitymować uczestników zgromadzenia,

2. na żądanie przewodniczącego zgromadzenia pomóc w usunięciu osób, które naruszają przepisy ustawy Prawo o zgromadzeniach,

3. wpływać na przebieg zgromadzenia poprzez wydawanie zaleceń dotyczących porządku publicznego,

4. delegować swoich przedstawicieli w celu monitorowania przebiegu zgromadzenia.

53. W przypadku zakłócenia porządku publicznego zwłaszcza, gdy zagrożone jest podczas zgromadzenia życie i zdrowie ludzkie Policja:

1. wzywa do zachowania spokoju i rozejścia się lub rozwiązuje zgromadzenie,

2. podejmuje działania interwencyjne w celu likwidacji zagrożenia,

3. wystawia w miejscu zgromadzenia mundurowe patrole i nasila działania operacyjne w celu neutralizacji zagrożenia,

4. podejmuje działania wraz z przedstawicielem gminy zmieniające do rozwiązania zgromadzenia bądź zlikwidowania zagrożenia.

54. Policjant wyznaczony przez dyżurnego lub kierownika jednostki Policji właściwej terytorialnie dla miejsca zdarzenia uprawniony jest do dowodzenia:

1. interwencją,

2. akcją,

3. operacją,

4. wszystkimi poziomami działań.

55. Policjant, który przybył na miejsce zdarzenia jako pierwszy jest uprawniony do:

1. dowodzenia interwencją,

2. dowodzenia akcją policyjną

3. dowodzenia operacją policyjną,

4. dowodzenia siłami Policji i podmiotami pozapolicyjnymi.

56. Działanie w ramach jednej operacji policyjnej związane z różnymi zdarzeniami, jednocześnie ukierunkowane na realizację celu głównego nazywamy:

1. podoperacją,

2. operacją kierunkową,

3. akcją,

4. interwencją.

57. Dokumentem opracowanym w sztabie na podstawie koncepcji sformułowanej przez dowódcę i zatwierdzonym przez przełożonego dowódcy, na bazie którego realizowana jest operacja nazywamy:

1. planem działania szefa sztabu,

2. planem działania dowódcy operacji,

3. harmonogramem działań dowódcy operacji,

4. harmonogramem działań szefa sztabu,

58. Struktura organizacyjna sztabu dowódcy operacji powinna być:

1. dostosowana odpowiednio do rodzaju prowadzonych działań,

2. odpowiednio dostosowana do stanu etatowego jednostki,

3. zawsze jednakowa bez względu na rodzaj prowadzonych działań,

4. zawsze jednakowa bez względu na stan etatowy jednostki.

59. Pozyskiwanie z wszystkich dostępnych źródeł informacji związanych ze zdarzeniem oraz prognozowanie rozwoju sytuacji - dla potrzeb zespołu taktycznego w sztabie dowódcy operacji należy do zadań:

1. zastępcy szefa sztabu

2. zespołu rozpoznania i analiz,

3. zespołu łączności i informatyki,

4. zespołu obsługi sztabu.

60. Dowódcę, sztab dowódcy oraz policjantów odpowiedzialnych za realizację wydzielonych elementów operacji wyznacza się:

1. rozkazem kierownika jednostki o powołaniu sztabu,

2. rozkazami personalnymi,

3. pisemną decyzją kierownika jednostki organizacyjnej Policji,

4. zatwierdzonym planem działania dowódcy operacji.

61. Decyzję użycia śmigłowca, będącego w dyspozycji danej Komendy Wojewódzkiej Policji, w trybie alarmowym ma prawo podjąć:

1. dyżurny KWP. O fakcie tym powiadamia przełożonego,

2. naczelnik wydziału sztabu KWP,

3. tylko komendant KWP,

4. kierownik sekcji lotnictwa policyjnego.

62. Informacje o każdym starcie i lądowaniu śmigłowca użytego do wsparcia operacji policyjnych Dyżurny KWP przekazuje do:

1. naczelnika zarządu lotnictwa policyjnego KGP,

2. dyżurnego KGP,

3. dyrektora Biura Główny Sztab Policji,

4. komendanta wojewódzkiego Policji.

63. Działania taktyczne na małym obszarze (osiedle, kompleks osiedli, dzielnica, masyw leśny) niewielkich sił policyjnych w krótkim okresie czasu to:

1. operacja policyjna,

2. akcja policyjna,

3. interwencja,

4. działania rozpraszające.

64. Całokształt działań taktycznych, w których są zaangażowane znaczne siły i środki policyjne na dużym obszarze (jednego lub więcej województw):

1. akcja policyjna,

2. interwencja,

3. działania rozpraszające.

4. operacja policyjna,

D

65. Do działań Policji na poziomie interwencyjnym kierowane są siły znajdujące się aktualnie w służbie:

1. służby prewencyjne,

2. nadzorowane przez dyżurnego jednostki właściwej terytorialnie,

3. oraz siły wsparcia,

4. oraz nadzorowane przez dyżurnego jednostki nadrzędnej.

B

66. Szczególny rodzaj kierowania obejmujący całokształt celowej działalności dowódcy i sztabu, realizowanej w ramach działań policyjnych:

1. rządzenie,

2. kierowanie,

3. administrowanie

4. dowodzenie

D

67. Komendant powiatowy Policji właściwy terytorialnie dla miejsca zdarzenia lub jego zastępca, policjant wyznaczony przez komendanta powiatowego Policji są w kolejności uprawnieni do dowodzenia:

1. operacją policyjną,

2. akcją policyjną,

3. interwencją,

4. działaniami porządkowymi.

B

68. Policjant służby patrolowej, który jako pierwszy przybył na miejsce zdarzenia jest uprawniony do dowodzenia na poziomie:

1. interwencyjnym,

2. akcji policyjnej,

3. operacji policyjnej,

4. akcji i operacji policyjnej,

A

69. Do dowodzenia interwencją uprawnieni są w kolejności:

1. policjant, który przybył na miejsce zdarzenia jako pierwszy, policjant wyznaczony przez dyżurnego lub kierownika jednostki Policji właściwej terytorialnie dla miejsca zdarzenia.

2. policjant, który przybył na miejsce zdarzenia jako pierwszy, policjant wyznaczony przez dyżurnego jednostki Policji

3. policjant, który przybył na miejsce zdarzenia jako pierwszy, policjant wyznaczony przez kierownika jednostki Policji,

4. policjant wyznaczony przez kierownika jednostki Policji.

A

70. Uruchomienie działań na poziomie operacji policyjnej następuje po:

1. powołaniu szefa sztabu,

2. zatwierdzeniu planu działań i wydaniu rozkazu,

3. wydaniu pisemnej decyzji kierownika jednostki - minimum KPP/KMP,

4. wydaniu rozkazu do działań.

C

71. Akcja protestacyjna w postaci zgromadzenia publicznego jest nielegalna, gdy:

1. organizatorem jest osoba posiadająca pełną zdolność do czynności prawnych,

2. organizatorem jest osoba prawna, organizacja lub grupa osób,

3. organizator powiadomi rzeczowo i miejscowo organ władzy lub administracji,

4. organizator zgromadzenia nie podjął żadnych czynności w celu spełnienia prawem przewidzianych warunków,

D

72. Zgromadzenie publiczne jest legalne, jeżeli:

1. nie został dotrzymany termin powiadomienia i doręczenia wniosku organizatora do właściwego organu,

2. zgromadzenie zorganizowano wbrew decyzji o jego zakazie,

3. organizator zgromadzenia nie podjął żadnych czynności w celu spełnienia prawem przewidzianych warunków,

4. organizatorem jest osoba prawna, organizacja lub grupa osób.

D

73. Przepisy ustawy Prawo o zgromadzeniach dotyczą zgromadzeń:

1. organizowanych przez ugrupowania polityczne, związki zawodowe, organizacje społeczne lub grupy osób,

2. organizowanych przez organy państwa lub organy samorządu terytorialnego,

3. organizowanych w ramach działalności kościoła katolickiego lub innych kościołów oraz związków wyznaniowych,

4. związanych z wyborami władz państwowych i samorządowych.

A

74. Dyżurny jednostki Policji bezpośrednio po uzyskaniu informacji ze źródła pozapolicyjnego o nielegalnym zgromadzeniu:

1. informuje o tym prokuratora,

2. ogłasza alarm dla stanu osobowego jednostki,

3. występuje z wnioskiem do jednostki nadrzędnej o przydzielenie sił i środków wsparcia,

4. kieruje na miejsce odbywania się nielegalnego zgromadzenia patrolu policyjnego w celu potwierdzenia informacji.

D

75. Dyżurny jednostki Policji kieruje działaniami policjantów na miejscu nielegalnego zgromadzenia publicznego do czasu:

1. przejęcia kierowania działaniami przez jednostkę nadrzędną,

2. poinformowaniu o zdarzeniu dyżurnego jednostki nadrzędnej,

3. przejęcia kierowania przez wyznaczonego dowódcę akcji (operacji) policyjnej,

4. przybycia sił wsparcia z jednostki nadrzędnej.

C

76. Na dowódców policyjnych zabezpieczeń imprez i uroczystości NIE należy wyznaczać:

1. policjantów posiadających doświadczenie zawodowe,

2. policjantów, którzy w przeszłości kierowali tego typu działaniami,

3. policjantów, którzy gwarantują największe prawdopodobieństwo profesjonalnego wykonania zadań,

4. policjantów, którzy z racji krótkiego stażu służby w Policji nie dają rękojmi odpowiedniego kierowania i optymalnego wykorzystania podległych im sił.

D

77. W czasie odbywania się imprez i uroczystości na podległym terenie lub w związku z przemieszczaniem się grup ich uczestników, którzy mogą zakłócać porządek w miejscu przebywania - należy imiennie wyznaczać policjantów odpowiedzialnych za realizację zadań związanych z zapewnieniem porządku na podległym terenie. Jednak NIE mogą to być:

1. dowódcy OPP i SPPP,

2. pracownicy komórek sztabowych jednostek Policji,

3. dyżurni jednostek,

4. komendanci komend miejskich (powiatowych) Policji.

C

78. W trakcie zabezpieczania uroczystości i imprez organizowanych w oparciu o przepisy dotyczące imprez masowych w porozumieniu z organizatorami do pełnienia służby wewnątrz obiektów należy przede wszystkim kierować:

1. policjantów umundurowanych,

2. policjantów nieumundurowanych,

3. w ogóle nie kierować policjantów,

4. policjantów z innych jednostek organizacyjnych.

B

79. Niezbędnym warunkiem przeprowadzenia interwencji policyjnej podczas imprezy masowej jest:

1. polecenie prokuratora,

2. polecenie komendanta jednostki Policji, na terenie działania której odbywa się impreza,

3. wyraźne, pisemne żądanie pomocy zgłoszone przez organizatora (gdy istnieją ku temu podstawy prawne),

4. własna inwencja dowódcy sił policyjnych (na podstawie analizy zagrożenia).

C

80. Planując siły kierowane do zabezpieczeń imprez i uroczystości należy uwzględniać:

1. możliwość ich wzmocnienia poprzez wprowadzenie dyżurów domowych,

2. mobilizację stanów osobowych w trybie alarmowym,

3. mobilizację struktur nieetatowych pododdziałów Policji,

4. wszystkie odpowiedzi są prawidłowe.

D

81. W rejonie przyległym do miejsca imprezy i uroczystości o podwyższonym ryzyku zadania prewencyjne realizują wyłącznie:

1. pododdziały szturmowe,

2. funkcjonariusze po cywilnemu (operacyjni),

3. wieloosobowe patrole działające w sposób koncentryczny w obrębie właściwych odcinków i pododcinków zabezpieczenia,

4. pododdziały zwarte Policji.

C

82. W opracowywanych planach zabezpieczenia imprez masowych i uroczystości, organizatora i Policji, jednym z istotnych ich elementów jest założenie, iż potencjalnie zantagonizowani uczestnicy nie powinni mieć możliwości:

1. bezpośredniego kontaktu ze sobą na obiekcie,

2. dojazdu do miejsca odbywania się imprezy lub uroczystości,

3. wynajęcia kolejowych środków transportu w celu przemieszczenia się,

4. zajęcia miejsc w wydzielonych przez organizatora sektorach.

A

83. Do imprez masowych wysokiego ryzyka zalicza się m.in.:

1. zawody sportowe oraz koncerty, w których liczebność widzów nie jest znaczna,

2. widowiska artystyczne, co do których brak jest informacji o ewentualnych zagrożeniach,

3. międzypaństwowe, niektóre I ligowe i Pucharowe mecze piłki nożnej,

4. festyny, które zostały zaliczone do imprez niskiego ryzyka.

C

84. Niezależnie od uregulowań ustawowych dotyczących imprez masowych, w Policji, na potrzeby planowania i przygotowania działań policyjnych, ze względu na stopień zagrożenia oraz możliwość zakłócenia porządku publicznego przyjmuje się podział na:

1. imprezy masowe o małym i dużym stopniu eskalacji zagrożenia,

2. imprezy masowe wysokiego i niskiego ryzyka,

3. imprezy masowe obojętne i nieobojętne z punktu widzenia bezpieczeństwa,

4. imprezy masowe korzystne i niekorzystne z policyjnego punktu widzenia.

B

85. Policja ma obowiązek wnioskowania o wyciągnięcie konsekwencji określonych w przepisach prawa w stosunku do organizatorów imprez masowych, które:

1. odbywają się na terenie zamkniętym,

2. odbywają się na terenie otwartym,

3. odbywają się bez stosownego zezwolenia lub wbrew jego warunkom,

4. odbywają się w obiektach zamkniętych spełniających wymogi prawa budowlanego i przepisów p-poż.

C

86. Powtórne wezwanie przez dowódcę operacji uczestników protestacyjnego zgromadzenia publicznego uznanego za rozwiązane, po upływie określonego czasu do rozejścia się (opuszczenia miejsca protestu), przy braku reakcji ze strony protestujących, warunkuje:

1. pozostanie pododdziałów Policji na pozycjach wyjściowych do podjęcia działań,

2. wydanie dowódcom pododdziałów polecenia przystąpienia do działań porządkowych (rozpraszających),

3. wycofanie pododdziałów Policji z pozycji wyjściowych do podjęcia działań,

4. podjęcie działań ostrzegawczo - defetystycznych w stosunku do protestujących.

B

87. Kierownik jednostki organizacyjnej Policji realizując zadania w zakresie alarmowania i ostrzegania:

1. może udostępnić środki łączności Policji tylko przeszkolonym pracownikom PSP i pogotowia ratunkowego,

2. udostępnia policyjne systemy i środki łączności bez ograniczenia wszystkim ratownikom w celu przekazywania informacji dotyczących zaistniałego zagrożenia,

3. udostępnia policyjne systemy i środki łączności innym organom i służbom w celu przekazywania informacji o zagrożeniu z zachowaniem zasady, ze systemy i środki obsługują wyłącznie funkcjonariusze Policji,

4. nie może udostępnić środków i systemów łączności Policji innym służbom i organom, gdyż wykorzystuje się je do kierowania działaniami Policji i są obsługiwane wyłącznie przez funkcjonariuszy Policji.

C

88. W warunkach katastrof naturalnych i awarii technicznych za realizację zadań Policji poszczególnych zakresach odpowiedzialni są:

1. wszyscy policjanci prewencji,

2. kierownicy jednostek organizacyjnych Policji,

3. tylko dyżurni jednostek organizacyjnych Policji,

4. kierownicy komórek sztabowych jednostek organizacyjnych Policji.

B

89. W warunkach katastrof naturalnych i awarii technicznych wyróżnia się cztery zakresy zadań Policji. Do zakresu alarmowania i ostrzegania należy m.in.:

1. pomoc w wyznaczaniu miejsc zbiórek lub parkowania pojazdów służących do ewakuacji oraz ostrzeganie ludności przed zagrożeniami,

2. przekazywanie informacji i komunikatów o zagrożeniach poprzez policyjne systemy łączności oraz urządzenia rozgłoszeniowe,

3. identyfikacja i prowadzenie wykazu ofiar, ochrona pozostawionego mienia,

4. udzielanie informacji o miejscach pobytu osób poszkodowanych.

B

90. Katastrofą naturalną jest zdarzenie:

1. spowodowane przez zakłócenie procesów technologicznych na skutek działań sił przyrody i któremu przeciwdziałać należy poprzez zaangażowanie znacznych sił i środków,

2. spowodowane przez działanie sił natury, do którego opanowania nie wystarczą rutynowe działania odpowiednich służb i niezbędne jest uruchomienie dodatkowych sił i środków,

3. spowodowane tylko siłami natury, w wyniku czego ucierpiało wiele osób lub zniszczone zostało mienie w znacznych rozmiarach,

4. spowodowane przez zakłócenie procesów technologicznych lub gwałtowne nieprzewidziane uszkodzenie lub zniszczenie obiektu budowlanego.

B

91. Awarią techniczną jest zdarzenie:

1. spowodowane przez zakłócenie procesów technologicznych i któremu przeciwdziałać należy poprzez zaangażowanie znacznych sił i środków,

2. spowodowane przez działanie sił natury, do którego opanowania nie wystarczą rutynowe działania i niezbędne jest uruchomienie dodatkowych sił i środków,

3. powstałe w wyniku gwałtownego zakłócenia przebiegu procesów technologicznych lub też w wyniku celowego albo niewłaściwego wykorzystania tych technologii w wyniku czego nastąpiło zagrożenie życia i zdrowia ludzi, ich niezbędnego zaopatrzenia lub mienia,

4. spowodowane tylko siłami natury, w wyniku czego ucierpiało wiele osób lub zniszczone zostało mienie w znacznych rozmiarach.

C

92. Podstawowy dokument określający obowiązki, organizację działań, zasoby sił i środków oraz zasady podległości, współdziałania i koordynacji wykonywania zadań w warunkach wystąpienia awarii technicznej lub katastrofy naturalnej w jednostce Policji to:

1. plan działania kierownika jednostki organizacyjnej Policji

2. aneks do wojewódzkiego plany reagowania kryzysowego,

3. schemat koordynacji działań jednostki Policji,

4. plan dyslokacji służby na wypadek sytuacji kryzysowej.

A

93. Przedsięwzięcia podejmowane przez kierownika jednostki organizacyjnej Policji w celu realizacji zadań w warunkach awarii technicznych i katastrof naturalnych w fazie zapobiegania obejmują:

1. bieżącą analizę sytuacji mogących spowodować zagrożenie,

2. tworzenie planu działania jednostki organizacyjnej Policji,

3. doposażenie jednostki w niezbędny sprzęt techniczny,

4. informowanie społeczeństwa o zagrożeniach.

A

94. Przedsięwzięcia podejmowane przez Policję w celu realizacji zadań w warunkach awarii technicznych i katastrof naturalnych w fazie odbudowy obejmują m. in.:

1. przeprowadzenie analizy działań jednostki i wypracowanie wniosków informowanie społeczeństwa o zagrożeniach,

2. tworzenie planu działania jednostki organizacyjnej Policji,

3. doposażenie jednostki w niezbędny sprzęt techniczny,

4. informowanie społeczeństwa o zagrożeniach.

A

95. Podczas realizacji zadań w warunkach awarii technicznej bądź katastrofy naturalnej w fazie reagowania występują dwa etapy. Wskaż, które z poniższych zdań jest prawdziwe:

1. etap I to czynności wstępne obejmujące m.in. przyjęcie przez dyżurnego jednostki informacji o zdarzeniu, wstępną weryfikacje informacji i powiadomienie właściwych służb,

2. zadania etapu II (akcji ratowniczej) dotyczą tylko policjantów służby prewencyjnej, gdyż polegają tylko na zapewnieniu bezpieczeństwa i porządku publicznego oraz zorganizowania ruchu drogowego,

3. zadania I etapu realizowane są przez wszystkich policjantów, którzy dowiedzieli się o zdarzeniu i mogą uczestniczyć w akcji ratowniczej

4. etap II (akcja ratownicza) realizowany jest przez Policję tylko do czasu przyjazdu na miejsce zdarzenia służb ratowniczych właściwych do neutralizacji zagrożenia

A

96. Działaniami Policji w czasie akcji ratowniczej kieruje:

1. policjant, który ma niezbędne doświadczenie zawodowe,

2. zawsze kierownik komórki sztabowej jednostki Policji ,

3. komendant jednostki Policji lub osoba przez niego upoważniona,

4. dowódca jednostki ratowniczo-gaśniczej PSP, który jako pierwszy przybył na miejsce zagrożenia

C

97. Akcję policyjną podejmuje się, gdy:

1. zaistnieje zdarzenie, którego rodzaj lub okoliczności nie pozwalają na skuteczną interwencję przy użyciu niezwłocznie dostępnych sił i środków

2. siły i środki jednej jednostki organizacyjnej nie wystarczają do zneutralizowania powstałego zagrożenia

3. Komendant Wojewódzki poleci powołanie sztabu w celu kierowania działaniami ratowniczymi

4. interwencja przedłuża się, a siły i środki jednostki organizacyjnej Policji, która jako pierwsza podjęła działania nie są już wystarczające do neutralizacji zagrożenia.

A

98. Priorytetem w postępowaniu policjanta, który jako pierwszy przybył na miejsce zdarzenia jest:

1. zorganizowanie kierowania i dowodzenia siłami policyjnymi na miejscu zdarzenia, a także koordynacja działań ratowniczych,

2. przeciwdziałanie pogłębianiu się kryzysu, zwłaszcza, gdy działania Policji mogą przedłużać się w czasie,

3. przekazanie wszystkich dostępnych informacji oraz utrzymanie łączności z dyżurnym jednostki Policji i koordynowanie działań ratowniczych do czasu przybycia profesjonalnych służb,

4. przekazanie kierowania działaniami ratowniczymi uprawnionemu funkcjonariuszowi specjalistycznej służby ratowniczej z chwilą jej przybycia na miejsce zdarzenia

99. Policjant, który pierwszy znalazł się na miejscu zdarzenia mającego charakter awarii technicznej z udziałem materiałów niebezpiecznych:

1. ostrożnie powinien zbliżyć się do miejsca zdarzenia, powiadomić dyżurnego jednostki oraz podjąć działania mające na celu zminimalizowanie skutków zdarzenia,

2. musi zapewnić bezpieczeństwo sobie i osobom postronnym poprzez wzywanie do nie zbliżania się do miejsca zdarzenia,

3. nie powinien zbliżać się do miejsca zdarzenia, ale powiadomić dyżurnego jednostki o sytuacji i oczekiwać na przybycie specjalistycznych służb ratowniczych, podjąć działania interwencyjne,

4. powinien, w miarę możliwości, ocenić sytuację, powiadomić dyżurnego jednostki przekazując jednocześnie niezbędne informacje o rodzaju substancji, przekazać kierowanie działaniami ratowniczymi uprawnionej osobie specjalistycznej służby ratowniczej.

D

100. Policja może zarządzić ewakuację z terenu zagrożonego:

1. w porozumieniu z właściwym organem samorządu terytorialnego,

2. gdy zażąda tego kierujący działaniami dowódca jednostki ratowniczo - gaśniczej PSP

3. zawsze, niezależnie od rozwoju sytuacji,

4. kiedy usprawiedliwiają to okoliczności zdarzenia.

D

101. Aby zminimalizować potencjalne niekorzystne skutki oddziaływań mediów podczas wystąpienia sytuacji kryzysowej należy:

1. szybko uruchomić własną służbę prasową i nawiązać kontakt z dziennikarzami,

2. nie dopuścić dziennikarzy na miejsce zdarzenia,

3. umożliwić spekulacje na temat zdarzenia, podając tylko szczątkowe informację o zdarzeniu

4. wyznaczyć tylko jednego dziennikarza, któremu przekazywane będą wszystkie szczegółowe informacje.

102. System zarządzania sytuacją kryzysową w Policji opiera się na zasadach:

1. prymatu układu terytorialnego oraz jednoosobowej kompetencji

2. zapobiegania sytuacjom kryzysowym i wieloszczeblowej organizacji działań,

3. jednoosobowego dowództwa i współpracy międzyresortowej

4. odpowiedzialności miejscowej oraz jednoosobowego dowodzenia działaniami ratowniczymi

103. Do dowodzenia akcją policyjną uprawniony jest:

1. komendant powiatowy/miejski Policji właściwy terytorialnie do miejsca zdarzenia,

2. policjant, który ma niezbędne doświadczenie zawodowe,

3. kierownik komórki do spraw prewencji jednostki organizacyjnej Policji właściwej terytorialnie do miejsca zdar

4. tylko dyżurny jednostki Policji właściwej terytorialnie do miejsca zdarzenia,

A

104. Podczas lokalizowania własnego stanowiska dowodzenia policja powinna skonsultować się z kierującym całością działań ratowniczych. podczas lokalizacji SD należy uwzględnić:

1. bezpieczeństwo SD i dostęp do drogi dojazdowej,

2. odległość od jednostki Policji,

3. zabezpieczenie przez skutkami zaistniałej sytuacji kryzysowej,

4. odległość od środków łączności i miejsc zaopatrzenia.

A

105. Rozpoczęcie operacji policyjnej może nastąpić na podstawie:

1. decyzji policjanta wyznaczonego do kierowania operacją,

2. pisemnej decyzji KWP lub KGP,

3. rozkazu dyżurnego jednostki Policji, na terenie działania której zaistniało zdarzenie,

4. decyzji szefa sztabu powołanego przez komendanta jednostki organizacyjnej Policji.

106. Sztab dowódcy operacji powoływany jest:

1. na podstawie pisemnej decyzji właściwego kierownika jednostki Policji na czas prowadzenia działań,

2. rozkazem dowódcy operacji na czas niezbędny do usunięcia zagrożenia,

3. na podstawie decyzji dyżurnego jednostki, który o tym fakcie informuje kierownika jednostki,

4. na podstawie decyzji kierownika etatowej komórki sztabowej.

107. Decyzje, rozkazy, polecenia wydawane w ramach kierowania akcją/operacją policyjną, zalicza się do dokumentów:

1. pomocniczych,

2. operacyjnych,

3. sprawozdawczych,

4. dowodzenia.

108. Do określenia położenia przedmiotu terenowego na mapie stosuje się między innymi znaki konturowe. Umieszcza się je tak, aby rzeczywiste położenie danego przedmiotu określał:

1. środek podstawy znaku,

2. środek geometryczny znaku,

3. wierzchołek kąta dolnej części znaku,

4. kształt i rozmiar znaku.

109. Przy sporządzaniu dokumentów graficznych wrysowując sytuację taktyczną, zagrożenia chemiczne (skażenia) oznacza się kolorem:

1. żółtym z czerwoną granicą,

2. niebieskim

3. czarnym,

4. brązowym.

110. Przy sporządzaniu dokumentów graficznych kolor czarny używany jest do wrysowywania:

1. miejsc przebywania sprawcy przestępstwa,

2. punktów łączności,

3. usytuowania pojazdów Policji,

4. rozlokowania ładunków wybuchowych.

111. Rozkaz dowódcy operacji/akcji policyjnej powinien być:

1. krótki, zwięzły i zrozumiały,

2. wydany zawsze w formie pisemnej,

3. wydany zawsze w formie ustnej,

4. poprzedzony zasięgnięciem opinii szefa sztabu.

112. Przyjęty system podziału całej lub części powierzchni ziemi na mniejsze obszary obejmujące poszczególne arkusze map, które oznaczone są godłami to:

1. Międzynarodowa Mapa Świata,

2. odwzorowanie kartograficzne,

3. skalowanie mapy,

4. nomenklatura map.

113. Opracowując graficzny dokument sztabowy przewidywane działania „przeciwnika” wrysowujemy kolorem:

1. czerwonym - liniami przerywanymi,

2. niebieskim - liniami przerywanymi,

3. brązowym - liniami ciągłymi,

4. czerwonym - liniami ciągłymi.

114. Dokumenty zawierające opisy i analizy realizacji zadań oraz wydarzeń i zjawisk, które wystąpiły w określonym czasie to dokumenty:

1. dowodzenia,

2. sprawozdawcze,

3. pomocnicze,

4. opisowe.

115. Dokumenty opracowane na użytek wewnętrzny sztabów, dowódców i działań (notatki, obliczenia, tabele) to dokumenty:

1. dowodzenia,

2. sprawozdawcze,

3. pomocnicze,

4. opisowe.

116. Do dokumentów dowodzenia NIE zalicza się:

1. planu działań,

2. mapy decyzji,

3. rozkazu,

4. meldunku.

117. Dokumentem sprawozdawczym służącym do opracowania raportu końcowego i dokonania analizy przebiegu operacji w Policji jest:

1. rozkaz,

2. harmonogram działań,

3. dziennik działań,

4. zarządzenie.

118. Dokumentem dowodzenia sporządzanym w trakcie realizacji akcji lub operacji policyjnej jest między innymi:

1. mapa decyzji,

2. harmonogram,

3. dziennik działań,

4. meldunek.

119. Umowne znaki służące do przedstawienia obiektów , których rzuty na płaszczyznę są liniami nazywamy:

1. znakami skalowanymi,

2. liniami topograficznymi,

3. znakami topograficznymi liniowymi,

4. znakami graficznymi.

120. Znaki topograficzne przedstawiające przedmioty terenowe, których nie można przedstawić w skali mapy to znaki:

1. umowne

2. punktowe,

3. konturowe,

4. opisowe.

121. Za pomocą umownych znaków topograficznych w skali mapy NIE można przedstawić:

1. drogi,

2. lasu,

3. drzewa,

4. jeziora.

122. Celem odblokowania obiektu przez Policję jest:

1. umożliwienie realizacji postulatów osób blokujących,

2. umożliwienie funkcjonowania tego obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem,

3. podjęcie negocjacji z osobami blokującymi, a następnie skłonienie ich do opuszczenia obiektu,

4. zorganizowanie takich działań policyjnych, aby możliwe było jak najszybsze usunięcie osób blokujących z obiektu.

123. Odblokowanie obiektu realizowane przez policjantów to:

1. zespół przedsięwzięć organizacyjnych, taktycznych i materiałowo-technicznych polegających na usunięciu osób z obiektu, w którym przebywają nielegalnie,

2. wszystkie działania zmierzające do wejścia sił policyjnych do obiektu i usunięciu z niego siłą osób nielegalnie tam przebywających,

3. ogół działań, których podstawa jest decyzja KWP, a skutkiem usunięcie ludzi z nielegalnie zajmowanego obiektu,

4. aktywne, zdecydowane i różnorodne działania zmierzające do siłowego rozwiązania konfliktu pomiędzy blokującymi obiekt, a właścicielem reprezentowanym przez siły policyjne.

124. Obiekt w rozumieniu policyjnych działań odblokowujących to:

1. tylko budynek, do którego dostęp jest utrudniony przez osoby blokujące,

2. budynek, zespół budynków wraz z przyległym terenem i infrastrukturą,

3. urząd państwowy, co najmniej rangi wojewódzkiej, zajęty nielegalnie przez protestujących,

4. każdy urząd zajęty nielegalnie przez protestujących, do odblokowania którego potrzebne są znaczne siły Policji.

12. Przed przystąpieniem do odblokowania obiektu Policja przeprowadza rozpoznanie. Ma ono na celu:

1. uzyskanie informacji uzupełniających,

2. uzyskanie wyczerpujących informacji o obiekcie oraz sytuacji operacyjnej,

3. stwierdzenie miejsc występowania zagrożeń, zwłaszcza ze strony osób okupujących budynek,

4. umożliwienie przeprowadzenia akcji policyjnej w przypadku braku współpracy właściciela/administratora obiektu.

126. Przed przystąpieniem do odblokowania obiektu Policja przeprowadza rozpoznanie. Działania mające na celu poznanie najbliższego otoczenia obiektu, dróg dojazdowych przy wykorzystaniu planów, zdjęć oraz bezpośredniej obserwacji nazywamy:

1. rozpoznaniem wewnętrznym,

2. działaniami poznawczymi,

3. rozpoznaniem zewnętrznym,

4. rozpoznaniem posesyjnym.

127. Przed przystąpieniem do odblokowania obiektu Policja przeprowadza rozpoznanie. Działania mające na celu poznanie nastrojów wśród blokujących , liczby osób, ich zamiarów, wyposażenia i umiejętności nazywamy:

1. rozpoznaniem osobowym,

2. działaniami poznawczymi,

3. inwigilacją,

4. rozpoznaniem posesyjnym.

128. Przed przystąpieniem do odblokowania obiektu Policja przeprowadza rozpoznanie. Działania polegające na uzyskaniu informacji o komunikacji wewnętrznej, rozmieszczeniu ciągów komunikacyjnych i punktów newralgicznych nazywamy:

1. rozpoznaniem zewnętrznym,

2. działaniami poznawczymi,

3. rozpoznaniem wewnętrznym,

4. rozpoznaniem posesyjnym.

129. Dowódca sił policyjnych wezwanych do odblokowania obiektu jest zobowiązany między innymi do:

1. potwierdzenia faktu wezwania Policji przez gospodarza obiektu i prokuratora, a także do ostrzeżenia o użyciu środków przymusu bezpośredniego,

2. prowadzenia, w imieniu gospodarza obiektu, negocjacji z nielegalnie okupującymi obiekt,

3. przeprowadzenia działań defetystycznych, mających na celu osłabienie woli walki blokujących,

4. aktywnego rozpoznania środowisk oraz osób podejrzanych o działalność przestępczą w rejonie blokowanego obiektu.

130. Wśród grup specjalistycznych wydzielonych z przydzielonych sił zadanie zdobycia punktów newralgicznych blokowanego obiektu realizuje:

1. grupa ubezpieczająca,

2. odwód,

3. grupa szturmowa,

4. grupa przeszukująca.

131.Wśród grup specjalistycznych wydzielonych z przydzielonych sił zadanie zapewnienia bezpieczeństwa policjantom odblokowującym obiekt realizuje:

1. odwód,

2. grupa szturmowa,

3. grupa przeszukująca

4. grupa zabezpieczenia zewnętrznego.

132. Grupa, której skład i wyposażenie oraz rozmieszczenie umożliwi skuteczne wsparcie sił Policji biorących udział w odblokowaniu obiektu to:

1. grupa ubezpieczająca,

2. odwód,

3. grupa szturmowa,

4. grupa przeszukująca.

134. Odblokowanie obiektu odbywa się po uprzednim jego zabezpieczeniu. Działania zabezpieczające (osłonowe) Policji mają na celu m.in.:

1. niedopuszczenie do wejścia na jego teren osób z zewnątrz i uniemożliwienie wyjścia z obiektu zorganizowanych grup,

2. zorganizowanie, stosownie do potrzeb, działań zaporowych,

3. umożliwienie wjazdu policjantów na teren obiektu poprzez otwarte wcześniej i odpowiednio zabezpieczone bramy,

4. potwierdzenie wobec okupujących faktu przybycia sił policyjnych.

135. Działania grupy szturmowej podczas odblokowania obiektu mają na celu:

1. sforsowanie wejść do obiektu i stworzenie warunków do użycia innych sił policyjnych,

2. otwieranie szczególnie mocno zamkniętych drzwi,

3. maskowanie działań innych sił policyjnych poprzez tworzenie nowych wejść do budynków i pomieszczeń,

4. stworzenie optymalnych warunków dla sił policyjnych dokonujących zatrzymania.

136. Działania przeszukiwacze prowadzone przez policjantów w przypadku odblokowania obiektu polegają na:

1. poszukiwaniu zaginionych w wyniku niezgodnej z prawem działalności dokumentów na terenie odblokowanego obiektu,

2. lustracji odblokowanych budynków, ujawnieniu osób ukrywających się, pułapek, ładunków wybuchowych,

3. zapobieganiu powrotowi usuniętych osób w celu ponownego zajęcia obiektu,

4. wykrywania nowych zagrożeń oraz zabezpieczeniu dowodów.

137. Wśród grup specjalistycznych wydzielonych z przydzielonych sił zadanie odbioru i sprawnego odwożenia zatrzymanych wraz z depozytem do punktów zatrzymań realizuje:

1. grupa zabezpieczenia zewnętrznego,

2. odwód,

3. nieetatowy pododdział policji,

4. grupa konwojowa.

138. Przystąpienie do usuwania osób blokujących przez Policję następuje:

1. na wezwanie prokuratora,

2. na pisemny wniosek właściwego organu gminy,

3. na pisemne żądanie właściciela lokalu,

4. tylko na rozkaz dowódcy, po przeprowadzeniu właściwego rozpoznania.

139. Skuteczność działań odblokowujących prowadzonych przez Policję jest zagwarantowana, gdy:

1. sił policyjnych jest dwa razy więcej niż blokujących,

2. informacja o planowanej okupacji wpłynie do Policji w czasie, który pozwoli na właściwe przygotowanie sił i środków,

3. pododdziały zdążą zająć właściwe pozycje przed przystąpieniem do odblokowania,

4. wystąpi pełna koordynacja działań poszczególnych pododdziałów i realizacja powierzonych im zadań.

140. Wśród zadań dowódcy działań odblokowujących wyróżnia się między innymi:

1. opracowanie planu zabezpieczenia i wstępnej oceny zagrożenia,

2. bieżącą wymianę informacji z administratorem obiektu w zakresie uzyskania niezbędnych danych,

3. wydzielenie grupy policjantów, która zabezpieczy wyjście z obiektu,

4. zabezpieczenie prawidłowego działania łączności radiowej i telefonicznej podczas działań.

141. Wyprzedzające działania prewencyjne realizowane przez Policję przed przystąpieniem do odblokowania obiektu to:

1. aktywna i szeroko prowadzona profilaktyka mająca na celu niedopuszczenie do zagrożenia bezpieczeństwa,

2. prowadzone wielokierunkowo rozpoznanie dotyczące przyczyn blokowania obiektu,

3. prowadzenie negocjacji, w miarę możliwości przy współudziale negocjatorów policyjnych,

4. wszystkie działania, które zmierzają do zniechęcenia protestujących do dalszej blokady obiektu.

142. Sposób działania mający na celu zatrzymanie osoby ściganej prowadzony na ustalonym lub domniemanym kierunku ucieczki to:

1. pościg pośredni,

2. pościg bezpośredni,

3. pościg zorganizowany,

4. pościg indywidualny.

143. Sposób działania prowadzony na drogach przyległych do ustalonej trasy ucieczki osoby ściganej w celu jej wyprzedzenia, odcięcia drogi i zatrzymania to:

1. pościg przyległy,

2. pościg ustalony,

3. pościg bezpośredni,

4. pościg równoległy.

144. Skryte działania, mające na celu zatrzymanie osoby ściganej, przez zaskoczenie, w miejscu, w którym przewiduje się jej przybycie to:

1. wypad,

2. zasadzka,

3. obserwacja,

4. pułapka.

145. Skryte i szybkie zbliżenie się do rejonu przebywania lub ukrycia osoby ściganej oraz okrążenie jej, a następnie - zatrzymanie i obezwładnienie to:

1. zasadzka,

2. wypad,

3. okrążenie,

4. podejście.

146. Działanie podejmowane doraźnie przez policjantów w celu ujęcia osoby, która podjęła próbę ucieczki, aby uniknąć zatrzymania, legitymowania lub kontroli osobistej nazywamy:

1. pościgiem zorganizowanym,

2. pościgiem indywidualnym,

3. działaniem blokadowo - zaporowym,

4. penetracją terenu.

147. Przedsięwzięciami zmierzającymi do izolacji określonego obszaru, miasta lub miejscowości, organizowanymi w celu uniemożliwienia opuszczenia tego terenu przez osobę ściganą oraz stworzenia warunków do jej ujęcia są:

1. posterunki blokadowe,

2. posterunki zaporowe,

3. posterunki obserwacyjno-meldunkowe,

4. działania blokadowe (zaporowe).

148. Wyznaczone i odpowiednio wyposażone miejsce pełnienia służby przez grupę policjantów, których zadaniem jest ujawnienie i ujecie osoby ściganej, poruszającej się pojazdem mechanicznym to:

1. posterunek blokadowy,

2. posterunek zaporowy,

3. posterunek obserwacyjny,

4. posterunek ruchomy.

149. Zorganizowane działania sił i środków mające na celu ustalenie miejsca przebywania osób ściganych, zbieranie i uzupełnienie informacji o tych osobach oraz ujawnienie pozostawionych przez nich śladów to:

1. przeszukiwanie terenowe,

2. przeszukiwanie osobowe,

3. przeszukiwanie rozpoznawcze,

4. przeszukiwanie dynamiczne.

150. Zespół działań realizowanych przez przeszkolonych policjantów pododdziałów antyterrorystycznych odpowiednio wyposażonych, polegające na zablokowaniu pojazdu będącego w ruchu w sposób uniemożliwiający dalszą jazdę to:

1. zatrzymanie statyczne,

2. blokada dynamiczna,

3. zatrzymanie blokadowe,

4. zatrzymanie dynamiczne.

151. Pościg czołowy (bezpośredni) za osobą ściganą to:

1. pościg prowadzony na ustalonym lub domniemanym kierunku ucieczki osoby ściganej w celu jej zatrzymania,

2. wyznaczenie policjantów do izolowania określonego obszaru miasta,

3. działanie prowadzone w celu uniemożliwienia opuszczenia danego rejonu przez osobę ściganą,

4. pościg prowadzony po drogach przyległych do ustalonej lub domniemanej trasy ucieczki osoby ściganej.

152. Zadaniem blokady krajowej jest zatrzymanie osób ściganych przemieszczających się:

1. drogami krajowymi i drogami dojazdowymi do wyznaczonych przejść granicznych,

2. drogami krajowymi i niektórymi drogami wojewódzkimi,

3. drogami krajowymi,

4. drogami krajowymi, publicznymi oraz wybranymi drogami powiatowymi.

153. N-34-88-C jako umowny symbol danego arkusza w ogólnym układzie numeracji, to:

1. nomenklatura mapy

2. numer serii mapy

3. godło mapy

4. nazwa arkusza

154. Do określenia położenia przedmiotu terenowego na mapie stosuje się znaki umowne. Miejsce położenia ładunku wybuchowego oznacza się znakiem:

1. opisowym

2. punktowym

3. konturowym

4. liniowym(strzałka)

155. Wśród cech sytuacji kryzysowej wyróżnić można m.in.:

1. zaskoczenie i deficyt informacji

2. reakcje służb ratowniczych

3. załamanie procesu dowodzenia

4. podejmowanie decyzji przez kierownika jednostki org. Policji

156. Dokonując hierarchizacji ryzyka, o tym co i w jakim stopniu jest niebezpieczeństwem decyduje:

1. wojewoda,

2. starosta,

3. Komendant wojewódzki Policji

4. społeczność lokalna.

157. Jednym z narzędzi hierarchizacji ryzyka jest matryca ryzyka. Podstawową jej wadą jest:

1. brak jednolitego systemu konstruowania,

2. układ tabelaryczny,

3. jednolity system konstruowania,

4. wysoki stopień uszczegółowienia.

158. Podstawowym elementem przygotowania w zarządzaniu kryzysowym w Policji jest stworzenie planu działania. Plan składa się z :

1. planu zasadniczego i aneksów,

2. planu głównego, załączników funkcjonalnych oraz informacji uzupełniających,

3. planu zasadniczego, planu alarmowania oraz tabel sił i środków,

4. planu głównego oraz wykazu osób zapoznanych z planem i odpowiedzialnych za jego realizację.

159. Realizacja operacji policyjnej w przypadku nagle zaistniałego zdarzenia uniemożliwiającego przygotowanie działań polega na :

1. opracowaniu alarmowego planu działań i wydania rozkazu do działań

2. rozpoczęciu działań na podstawie ustnej decyzji właściwego komendanta wojewódzkiego lub powiatowego policji i niezwłocznie potwierdzonej pisemnie

3. pisemnej decyzji kierownika jednostki

4. decyzji szefa sztabu

160. Zespół zarządzania kryzysowego to:

1. organ pomocniczy wojewody/starosty w zapewnieniu wykonywania zadań w zakresie zarządzania kryzysowego,

161. Plan reagowania kryzysowego to:

1. bilans sił ratowniczych i środków technicznych niezbędnych do usunięcia skutków zagrożeń,

162. Do działań policji na poziomie interwencyjnym kierowane są:

1. siły będące w służbie, nadzorowane przez dyżurnego jednostki właściwej terytorialnie,

163. W Sztabie organizowanie i prowadzenie przedsięwzięć mających na celu rozwiązanie konfliktu bez konieczności stosowania rozwiązań siłowych, to zadanie zespołu:

2. negocjatorów,

 

164. Prawo rozwiązania zgromadzenia publicznego przysługuje:

2. przewodniczącemu zgromadzenia, jeżeli jego uczestnicy nie podporządkowują się jego zarządzeniom

165. Aktywna i szeroko prowadzona profilaktyka mająca na celu niedopuszczenie do zagrożenia bezpieczeństwa lub niebezpiecznego zakłócenia porządku, to:

3. wyprzedzające działania prewencyjne,

166. Podczas pościgu krajowego należy kierować się zasadą:

4. celowości, szybkości i ciągłości działania,

167. X=51,06, Y=44,30 to dane współrzędnych:

3. prostokątne płaskie,

 

16

---