Agata Grygierczyk

numer indeksu: 173616

SPRAWOZDANIE Z ĆWICZEŃ LABORATORYJNYCH Z BIOCHEMII

Temat: Właściwości cukrów i tłuszczów, reakcje charakterystyczne.

1. Opis ćwiczenia.

1. Ogólny odczyn na cukry. Próba z tymolem.

W 4 kolejnych probówkach umieszczamy 0,5 ml 1% roztworu: glukozy, sacharozy, skrobi oraz wodę. Następnie do wszystkich probówek dodajemy 4 krople 3% etanolowego roztworu tymolu a następnie 0,5 ml stężonego kwasu siarkowego. Na granicy obu cieczy powstaje pomarańczowo - brunatny pierścień. Następnie wstawiamy probówki na 1 minutę do wrzącej łaźni wodnej.

2. Odróżnienie cukrów redukujących od nieredukujących. Próba Benedicta.

W 5 probówkach umieszczamy 1,0 ml odczynnika Benedicta i wprowadzamy po 0,5 ml 1% roztworu: glukozy, maltozy, sacharozy, skrobi oraz wodę. Probówki wstawiamy na 1-2 minuty do wrzącej łaźni wodnej.

3. Wykrywanie wielocukrów.

W 5 kolejnych probówkach umieszczamy 0,5 ml 1% roztworu: skrobi, glikogenu, sacharozy, glukozy oraz wody. Następnie do każdej probówki dodajemy po 3 krople roztworu jodu (płynu Lugola).

4. Kwaśna hydroliza cukrowców i wykrywanie jej produktów.

W 5 kolejnych probówkach umieszczamy 1 ml 1% roztworu: skrobi, glikogenu, sacharozy, glukozy oraz wody. Do każdej probówki dodajemy 3 krople stężonego kwasu siarkowego i wstawiamy do wrzącej łaźni wodnej na 2-8 minut. Po ochłodzeniu zawartość rozlewamy do dwóch probówek. Do jednej części dodajemy 3 krople płynu Lugola, a w drugiej po alkalizacji dodajemy 1 ml odczynnika Benedicta, a następnie wstawiamy na 1-2 minuty do wrzącej łaźni wodnej.

5. Wykrywanie kwasów tłuszczowych. Zmydlanie tłuszczów i fosfolipidów.

W 4 kolejnych probówkach umieszczamy masło, margarynę, smalec i olej. Następnie dodajemy 3 ml 5% etanolowego roztworu wodorotlenku sodu. Po wymieszaniu wstawiamy na 15 minut do wrzącej łaźni wodnej. Następnie dodajemy 5 ml wody i ogrzewamy dalej we wrzącej łaźni wodnej.

2. Wyniki.

1. Ogólny odczyn na cukry. Próba z tymolem.

Probówka z wodą stanowi próbę kontrolną, w niej nie następuje zabarwienie roztworu na czerwono. W probówkach z glukozą, sacharozą i skrobią pojawia się zabarwienie na kolor czerwony.

2. Odróżnienie cukrów redukujących od nieredukujących. Próba Benedicta.

Probówka z wodą stanowi próbę kontrolną, w niej nie następuje zabarwienie roztworu na czerwono. W probówkach z glukozą i maltozą pojawia się zabarwienie na kolor czerwony,

zaś w probówkach z sacharozą i skrobią nie następuje zabarwienie roztworu na czerwono.

3. Wykrywanie wielocukrów.

Probówka z wodą stanowi próbę kontrolną, w niej nie następuje zabarwienie roztworu. W probówce ze skrobią nastąpiło zabarwienie na granatowo, zaś w probówce z glikogenem na czerwono. W probówkach z sacharozą i glukozą nie następuje zabarwienie roztworu.

4. Kwaśna hydroliza cukrowców i wykrywanie jej produktów.

Probówki z wodą stanowią próbę kontrolną, w nich nie następuje zabarwienie roztworu.

• po 2 minutach:

W probówce z sacharozą, w której była przeprowadzana próba na cukry redukujące następuje zabarwienie na czerwono. W pozostałych probówkach nie następuje zabarwienie roztworu.

• po 4 minutach:

W probówce z sacharozą, w której była przeprowadzana próba na cukry redukujące następuje zabarwienie na czerwono. W probówce ze skrobią, w której była przeprowadzana próba na cukry redukujące, nastąpiło niewielkie zabarwienie na kolor czerwony. W pozostałych probówkach nie następuje zabarwienie roztworu.

• po 6 minutach:

W probówce z sacharozą, w której była przeprowadzana próba na cukry redukujące następuje zabarwienie na czerwono. W probówce ze skrobią, w której była przeprowadzana próba na cukry redukujące, nastąpiło większe zabarwienie na kolor czerwony, zaś w probówce, w której przeprowadzano próbę z płynem Lugola, barwa granatowa stała się mniej intensywna. W pozostałych probówkach nie następuje zabarwienie roztworu.

• po 8 minutach:

W probówce z sacharozą, w której była przeprowadzana próba na cukry redukujące następuje zabarwienie na czerwono. W probówce ze skrobią, w której była przeprowadzana próba na cukry redukujące, nastąpiło całkowite zabarwienie na kolor czerwony, zaś w probówce, w której przeprowadzano próbę z płynem Lugola, barwa granatowa stała się jeszcze mniej intensywna. W pozostałych probówkach nie następuje zabarwienie roztworu.

1. Wykrywanie kwasów tłuszczowych. Zmydlanie tłuszczów i fosfolipidów.

W probówce ze smalcem pojawił się opalizujący kolor. W pozostałych probówkach wytrząsanie powoduje pienienie się roztworów.

3. Wnioski.

1. Ogólny odczyn na cukry. Próba z tymolem.

Glukoza, sacharoza i skrobia są cukrami.

2. Odróżnienie cukrów redukujących od nieredukujących. Próba Benedicta.

Glukoza ma właściwości redukujące, gdyż jest monosacharydem zawierającym grupę aldehydową. Maltoza ma właściwości redukujące, gdyż jest disacharydem zawierającym koniec redukujący. Sacharoza nie ma właściwości redukujących, gdyż jest disacharydem, który nie ma wolnej grupy redukującej. Skrobia nie ma właściwości redukujących, gdyż jest polisacharydem.

3. Wykrywanie wielocukrów.

Skrobia i glikogen są wielocukrami. Sacharoza to disacharyd, zaś glukozato monosacharyd.

4. Kwaśna hydroliza cukrowców i wykrywanie jej produktów.

Skrobia w roztworze kwaśnym ulega hydrolizie. W wyniku hydrolizy wiązanie glikozydowe ulega rozerwaniu, a właściwości polisacharydów w miarę postępu hydrolizy zanikają, a pojawiają się cechy monosacharydów. Sacharoza w roztworze kwaśnym ulega hydrolizie. Glukoza nie ulega hydrolizie. Glikogen powinien ulec hydrolizie, jednak na negatywny wynik próby, mogło mieć niewielki stężenie badanego glikogenu.

5. Wykrywanie kwasów tłuszczowych. Zmydlanie tłuszczów i fosfolipidów.

Masło, margaryna, smalec i olej ulegają zmydleniu.

Tłuszcz + NaOH → + mydło

---