’
________Część I. POJĘCIA I KATEGORif
Tabela 5.1. Weberowska opozycja dwóch typów społeczeństwa (źródło: Collins, 1980, z modyfikacjami)
Społeczeństwo tradycyjne - rolnicze |
Społeczeństwo kapitalistyczne | |
Charakter własności |
Powiązany z dziedziczonym statusem społecznym (ziemiaństwo). |
Prywatna własność wszystkich środków produkcji i ich koncentracja w rękach przedsiębiorców (ziemia, budynki, maszyny, surowce - wszystkie one są kontrolowane przez jeden podmiot i mogą być swobodnie wymieniane na rynku jako dobra prywatne). |
Mechanizacja pracy |
Praktycznie nie istnieje. |
Produkcja przemysłowa oparta na mechanizacji pracy, pozwalająca na precyzyjną kalkulację i rachunek kapitału. Efektywność, produktywność, racjonalna organizacja wiodącymi zasadami produkcji. |
Natura siły roboczej |
Zasadniczo siła robocza nic jest wolna (bądź za sprawą osobistego zniewolenia, bądź przynajmniej poddaństwa, czyli prawnego przypisania do ziemi). |
Siła robocza przemieszcza się swobodni* w zależności od zapotrzebowania, od jednej do drugiej gałęzi gospodarki, z jednego do drugiego regionu. Bezpośredni producenci sprzedają swoją siłę roboczą w zamian za płacę, niczym towar na wolnym rynku. |
Rynek |
W dużym stopniu ograniczony (przez bariery podatkowe, zagrożenie rozbojami, brak zaawansowanych instrumentów pieniężnych, słabo rozwinięty transport). W rezultacie powstają tylko rynki lokalne, a w szerszym zakresie funkcjonują jedynie lukratywne rynki towarów luksusowych. |
Handel na wolnym rynku nie ograniczony tradycyjnymi restrykcjami (monojłolem klasowym, ograniczeniami własności, protekcjonizmem etc.). RyDck sam ustala zasady dystrybucji i konsumpcji. |
Panujące prawa |
Partykularystyczne, w różny sposób stosują się do różnych grup społecznych. Są one przedmiotem pntrymonialnych rozstrzygnięć i egzekucji. |
Stosowane uniwersalnie, przewidywalne prawo gwarantujące przewidywalność kontraktów i egzekwowanie praw. |
Dominujące motywacje |
Koncentrują się wokół zaspokajania potrzeb na dotychczasowym poziomic. Pracownik był pogodzony z tradycyjnym sposobem życia i wysokością zarobków. Jak to ujmuje Weber: „Dodatkowy zarobek interesował go w mniejszym stopniu, aniżeli mniej pracy” (1994: 41). |
Nieograniczone dążenie do zysku jako podstawowa motywacja zachowań ekonomicznych. |
5. jVf^nęrtsnoSi i co dalej?______
81
Tabela 5.2. „Zmienne porządkujące" Parsonsa
Społeczeństwo tradycyjne |
Społeczeństwo nowoczesne | |
Stopień artykulacji struktury społecznej |
Rozproszenie, tj. niewyartykułowany, luźny, pojemny charakter ról, grup, relacji społecznych. |
Specyficzność, tj. wysoka specjalizacja ról i stosunków społecznych, wyraźny podział pracy, ukierunkowany charakter życia grupowego. |
Podstawy statusu społecznego |
Przypisanie, tj. dopuszczanie do ról, statusów, grup. stosunków społecznych, oparte na nabytych czynnikach wynikających z urodzenia i dziedziczenia. |
Osiąganie, tj. wybieranie do statusów, ról, grup, relacji, oparte na osobistym wysiłku i zasługach. |
Kryteria rekrutacji |
Partykularyzm, tj. selekcja i odnoszenie się do partnerów stosunków społecznych, jak również rekrutacja do ról i grup, oparte na unikalnych, indywidualnych cechach potencjalnych kandydatów, niekoniecznie związanych z pracą, jaka ma być wykonywana lub naturą grup czy stosunku społecznego. |
Uniwersalizm, tj. selekcja i odnoszenie się do partnerów relacji społecznych, jak również rekrutacja do ról i grup, oparte na uogólnionych, abstrakcyjnych cechach, związanych z kompetencjami bezpośrednio wymaganymi przez zadania i naturę grup lub Telacji. |
Kryteria ocen |
Kolektywizm, tj. ocenianie i postrzeganie ludzi związane z ich przynależnością do grup, zbiorowości, wspólnot, plemion. Ważniejsze jest to, gdzie należą, niż to, kim są. |
Indywidualizm, tj. ocenianie i postrzeganie ludzi związane z ich indywidualnymi działaniami. Ważniejsze jest to, co robią |
Rola emocji |
Atektywność, tj. dopuszczenie emocji do życia społecznego. |
Neutralność, tj. zakaz eksponowania emocji, rzeczowy, racjonalny klimat | życia społecznego. |
Zgodnie z tendencją charakterystyczną dla nowoczesnej socjologii, która każe raczej mówić o zmiennych niż o wzajemnie się wykluczających cechach typu „albo-albo", Par-sons nic twierdzi, że modele te przedstawiają jakieś realne, historyczne społeczeństwa; są raczej skrajnymi analitycznymi punktami na kontinuum, wzdłuż którego można uszeregować realnie istniejące społeczeństwa. Każdy z wymiarów może przybierać swoją wartość niezależnie od innych, co pozwala otrzymać wielość możliwych profili historycznie unikalnych społeczeństw. Ta konsekwencja wynikająca z systemu Parsonsa została pomysłowo użyta w rozbudowanych typologiach społeczeństw przez Mariona Lcvy'cgo (1952; 1966).