Z kinematyki ukliulu widzimy, że mdi wodzika nip wytRMMM WWtui kii|>.kn, t ikhul posiada więc dwu stopnic swobody. Współrzędne uogólnione przyjmiemy odpowiednio
• dla bryły 1: qt xA przemieszczenie punktu A,
• dla bryły 2: q2 = xB - przemieszczenie punktu B, który jest środkiem masy krążka.
Piędkośei uogólnione:
Mi
‘b -*».
I logólnione przesunięcia wirtualne:
cSci | - 6x A,
8q, - 8xB.
()krcślamy siły uogólnione układu. Zakładamy pierwszy przypadek, gdzie możliwe jest przemieszczenie tylko wodzika, tzn.: 8qj=5xA AO, 8q2=8xB=0. Kierunek przemieszczenia wirtualnego pokazany jest na rys. 104. Przyjmijmy, że tarcie wodzika o prowadnicę jest małe i można je pominąć. Na wodzik działa więc siła G, siła ciężkości Pj, siła reakcji prowadnicy Nj oraz siła reakcji sprężyny S.
1'rncii uogólniona sił działających na wodzik będzie następująca: Q,.8q1-(G-S)8ql,
silu uogólniona wyniesie więc: Q, = G-S = G-k(xA-xB), gdzie: S = k(xA - xB) - siła reakcji sprężyny.
Zakładamy drugi możliwy przypadek, w którym: 8q2 = 8xB ^ 0, 8q, = 8xA = 0. Na krążek działa siła reakcji sprężyny S', siła tarcia T2, siła ciężkości P2 oraz reakcja N2 przesunięta na ramieniu f w stronę założonego przemieszczenia środka krążka. Krążek jest w ruchu płaskim i pracę uogólnioną zapiszemy odpowiednio:
Q2 -Sq2 =(S'-T2)8q2 +(T2 -r2 -N2 -f)S<p2.
Zależności pomiędzy przemieszczeniem kątowym a liniowym znajdziemy z rachunku prędkości, zakładając toczenie krążka bez poślizgu:
5q2 =r2 • 8cp2 (bo vB = r-<o2),
Sq2
r2
z tego będzie więc: S(p2
Siła reakcji sprężyny wynosi odpowiednio:
S = k-A = k(xA -xB),
reakcja normalna: N2 =P2.
Siła uogólniona w drugim przypadku wyniesie więc:
Q2 -S'-P2 —= -k(xB -xA)-P2—.
r2 r2
Dany jest układ brył, na który działają siły zewnętrzne. Praca uogólniona tych sił jest równa:
W podanym wzorze elementów składowych sumy jest tyle, ile układ posiada stopni swobody, czyli S. Aby możliwa była równowaga statyczna układu, spełnione musi być równanie:
Z równania (213) wynikają warunki, jakie muszą być spełnione, aby równowaga statyczna była możliwa, a mianowicie:
q2=o
Qs=°J
Zatem wszystkie siły uogólnione układu muszą się zerować.
(214)