192
*1
Ti cz臋艣膰 lekcji nazywana jest r贸wnie偶 cz臋艣ci膮 p rzy gotow awcz膮; W jg ramach powinny wyst臋powi膰 irzy rodzaje czynno艣ci:
1) czynno艣ci o charakterze organiraewno-parz膮dtowym;
2) czynno艣ci obejmuj膮ce sprawdzenie pracy domowej lub sprawdzenie wcze艣niej
prcerobwmch tre艣ci przez wybranych uczni贸w-
3) czynno艣ci wi膮zane z wprowadzeniem do w艂a艣ciwej lekcji lub do wykonywania
zada艅 dydaktycznych charakterystycznych dla danego rodzaju lekcji.
Do czynno艣ci o charakterze orjjinincyjno-porz膮dkowym nale偶膮 przede wszystkim takie jak:
- sprawienie obecno艣ci;
- zaprowadzenie l膮du zewn臋trznego w klasie;
- przygotowanie materia艂贸w i 艣rodk贸w dydaktycznych do wykorzystania w dalszej cz臋艣ci lekcji,
Ta cz臋艣膰 lekcji powinna trwa膰 jak najkr贸cej i powinna stanowi膰 p艂ynne przej艣cie od czynno艣ci porz膮dkowych do czynno艣ci przygotowawczych zwi膮zanych z rozpocz臋ciem nowej lekcji.
Drugi rodzaj czynno艣ci charakteiystytznych dla cz臋艣ci wst臋pnej przygotowa艂y* czej) lekcji to czynno艣ci zwi膮zane ze sprawdzeniem pracy domo-w e j uczni贸w. Chodzi tutaj o og贸lne sprawdzenie wykonania zadanej pracy o cha* nkterze pisemnym. Jej celem jest zorientowanie si臋 tylko, czy wszyscy zadan膮 prac臋 wykonali, Nie jest jednak mo偶liwe sprawdzenie jako艣ci jej wykonania. Opr贸cz og贸lnego i raczej potocznego sprawdzania pracy domowej, nauczyciel mo偶e prosi膰 jednego lub dw贸ch uczni贸w o konkretne przedstawienie rezultat贸w pracy w艂asnej. Mott by膰 to dokonane przez przeczytanie rezultat贸w lub jej wynik贸w, albo przez udzK艢cme odpowiedzi ni 偶adne przez nauczycieli pytania, zwi膮zane z materia艂em przewidzianym do utrwalenia b膮d藕 poszerzenia w czasie nauki w艂asnej, a nawet przeznaczonym do samodzielnego opanowania. Pytania mog膮 dotyczy膰 niekiedy materia艂u realizowanego na poprzednich lekcjach, je偶eli b臋d膮 wi膮za膰 si臋 tematycznie z problematyk膮 nowej lekcji.
Sprawdzenie pracy domowej nic mo偶e by膰 celem samym w sobie, gdy偶 ma ono s艂u偶y膰 g艂贸wnie przygotowaniu do rozpocz臋cia nowej lekcji. Nie mo偶e r贸wnie偶 trwa膰 zbyt d艂ugo, bo mog艂oby spowodowa膰 zachwianie proporcji mi臋dzy poszczeg贸lnymi cz臋艣ciami lekcji Dlatego te偶 J. P贸艂turzycki proponuje, aby do odpowiedzi wywo艂ywa膰 jak najmniejsz膮 liczb臋 uczni贸w i raczej nic tych najs艂abszych. Chodzi bowiem o to, aby mc przed艂u偶a膰 lej cz臋艣ci lekcji i nie wytwarza膰 zlej atmosfery jeszcze przed rozpocz臋ciem omawiania nowych zagadnie艅1. Nauczyciel powinien pyta膰 o zagadnienia najistotniejsze i punktu widzenia nowej lekcji.
O臋艣膰 wst臋pna ko艅czy H臋 czynno艣ciami s艂u偶膮cymi wprowadzeniu do nowego lontu lekcji. Mog膮 one polega膰 na ustosunkowaniu si臋 nauczyciela do odpowiedzi Nb wypowiedzi uczni贸w, co b臋dzie stanowi膰 w贸wczas mc tylko podsumowanie przygotowania si臋 uczni贸w do zaj臋膰 I rozliczenie ich z wykonania pracy domowej,
m
ale jednoczenie wprowadzenie do nowej lekcji. Nauczyciel mott r贸wnic/ om powt贸rzy膰 i przypomnie膰 wcze艣niej zrealizowane zagadnienia I w ren tporib nawi膮za膰 do nowego tematu lekcji.
Cala cz臋艣膰 wst臋pna powinna trwa膰 oko艂o 10 monit. Do lego Homo carowego trzeba podchodzi膰 jednak elastycznie, ale me powinien by膰 za wiele przetrocioBy, bo pozostaje w贸wczas za ma艂o czasu na realtzacje nowego materia艂u,
Droga cz臋艣膰 lekcji zwana, cz臋艣ci膮 w艂a艣ciw膮 lob zasadnicz膮, mott mie膰 r贸偶n膮 struktur臋, o czym decyduj膮 cele lekcji oraz jej tre艣膰. Cefal lekcji mott by膰 bowiem przekazanie nowego materia艂u, 膰wiczenie umcj臋tno艂ci i nawyk贸w. powt贸rzenie i utrwalenie materia艂u, sprawdzenie i ocena post臋p贸w w nuc臋 uczni贸w iip. Realizacja poszczeg贸lnych cel贸w wymaga nieco mych czwnoici nauczycieli i uczni贸w. Na rodzaj tych czynno艣ci wp艂ywaj膮 tak偶e tre艣ci kszta艂cona Inaczej musi przebiega膰 lekcja 2 j臋zyka polskiego, a tnaczej lekcji po艣wi臋cona budowie jakiego艣 organizmu zwierz臋cego czy ro艣linnego), obliczaniu pola okre艣lonych figur geometrycznych itp. Bardziej szczeg贸艂owa charakterystyka tej cz臋艣ci lekcji zostanie przedstawiona przy okazji omawiania r贸偶nych rodzaj贸w lekcji.
Trzecia cz臋艣膰 lekcji, czyli zako艅czenie, w du偶ym stopniu zalety od tego. co stanowi艂o jej cz臋艣膰 w艂a艣ciw膮. Wyst臋puj膮 w niej jednak czynno艣ci, kt贸re s膮 charakterystyczne niemal dla ka偶dego rodzaju lekcji Nale偶膮 do och z pewno艣ci膮 czynno艣ci s艂u偶膮ce: zebraniu i podsumowaniu przekazanych tre艣ci utmknw materia艂u, zadaniu i om贸wieniu pracy domowej, wskazaniu dodatkowej literatury oraz udzieleniu wskaz贸wek dotycz膮cych wykorzystania uzyskanych wud贸tWfei v dalszej nauce i praktyce 偶ycia codziennego
W praktyce dydaktycznej cz臋sto wyst臋puj膮 lekcje o charakterze uniwersalnym, to znaczy takie, w kt贸rych nauczyciele staraj膮 si臋 realizowa膰 jednocze艣nie tiki cel贸w dydaktycznych. Nazywa si臋 je lekcjami kombinowanym l lub miesza n y m i. Charakterystyczn膮 ich cech膮 jest to, 偶e wyst臋puj膮 w nich w zasadzie wszystkie ogniwa (momenty, fazy) procesu nauczania-ucrema si臋. Typowa struktura lekcji - wed艂ug J. P贸llurzyckicgo - wygl膮da nast臋puj膮co':
I. Cz臋艣膰 przygotowawcza (wst臋pna):
1) wst臋pna organizacja i przygotowanie lekcji,
2) sprawdzenie pracy domowej,
3) powt贸rzenie materia艂u i nawi膮zanie do nowego lematu.
II. Cz臋艣膰 podstawowa (w艂a艣ciwi):
1) podanie nowych tre艣ci;
2) zrozumienie;
3) opracowanie i zebranie.
III. Cz臋艣膰 ko艅cowa (zako艅czenie):
1) powt贸rzenie i utrwalenie;
2) om贸wienie zadania domow ego;
3) wykorzystanie i wzbogacenie poznanych zagadnie艅
' Ibidem, i.2l(t,