0000067 2

Ogólne schorzenia kręgosłupa

Kręgozmyk

W języku fachowym schorzenie to nazywa się spon-dylolisteza, a pochodzące z greki określenie składa się dwóch wyrazów spondylos (kręg) i olisthesis (wymknięcie się, zapadnięcie), co dość wiernie oddaje ogólny opis schorzenia. Idzie tu o przesunięcie („zsunięcie") się kręgu do przodu (w kierunku brzucha) w stosunku do kręgu położonego poniżej. Dotyczy to 4. i 5. kręgu lędźwiowego.

Podłożem tego zjawiska jest tworzenie się ubytków (szpar) w łuku kostnym, na którym znajdują się powierzchnie stawowe wyrostków kręgowych. Może to być przypadłość wrodzona albo ^nabyta (spondylioli-za). Dodatkowo łuk kręgu, który obejmuje rdzeń kręgowy, w różnych miejscach w części tylnej, nie jest w pełni wykształcony. Diagnozę można postawić jedynie na podstawie prawidłowo przeprowadzonego badania rentgenowskiego. Zazwyczaj mamy do czynienia z tak zwanym rzekomym kręgozmykiem, czyli pozornym przesunięciem się kręgów i zachowaniem przez nie stałej pozycji niezależnie od wykonywanych ruchów. Wynikające stąd zwężenia kanału kręgowego albo otworów międzykręgowych prowadzą do ucisku rdzenia kręgowego lub odpowiednich korzeni nerwów. Zdjęcie rentgenowskie kręgosłupa z boku ukazuje „schodki" na tylnych krawędziach kręgów. Na zdjęciu skośnym widać szparę w łuku kręgowym. Często tego typu odkrycia są dokonywane przypadkowo, w ramach badania rentgenowskiego, zleconego z całkiem innego powodu.