100220111082

M l U

Jf

(VI]¹

ZNOWU WYPRAWA I KRÓTKIE ZASTAWÓW/**/* «jr NAPISAMI

Często przechodząc się po mieście w dzień pogo^ i ciepły, jak wychodzę bez celu, tak sam nie wiem, ^ idę i po co. Błąkam się więc po różnych ulicach J ulia kach, czyli po naszemu: zaułkach, a znużony, zastana, wiam się² niekiedy, gdzie mi wypadnie. Ci więc i te, co się także ustawicznie kręcą po bruku albo kamieniem iie-dzą przy stolikach, ławkach, obwarzankach, bułkach, sałacie lub pietruszce ifcdL często mię widzą to przechodzą cego, to zatrzymującego się na środku ulicy, rynku lub ryneczku, albo opartego o mur i rachującego szybki w oknach. Wszyscy mię znają jak zły szeląg³, chociaż nikt nie wie mojego nazwiska, a przynajmniej mojego powołania, bo w tej mierze tobiem się tylko zwierzył, czytelniku kochany.

Otóż tak rozmyślając i chodząc, przypatruję się to bramom, to facjatom⁴, to rozmaitym szyneczkom i sklepikom; wiem położenie każdego, wiem, jakie w nich towary, wiem na pamięć, jak który dom malowany; znam skład i wielkość każdego gzymsu, znam formę wszystkich okien i szyb każdego okna. Wszystko to stanowi gatunek własnej mojej umiejętności, z wielkim nabytej mo-

1

   Artykuł ukazał się w nrze 193 z dnia 14/[26] sierpnia 1820 r.; poprzedni, pt. Drugo lekcjo to Trokach z nru 189 z dnia 17/[29] lipca 1820 r.. nie wszedł do niniejszego wyboru.

2

   zastanawiać się — tu: zatrzymywać się.

3

* szeląg — drobna moneta; znać kogoś jak zly szeląg -znać dokładnie.

4

facjata — środkowa część ściany frontowej domu, wysunięta ponad gzyms.