119

122    Podstawy elektrokardiografii

EKG 43. Ewolucja zawału przednio-bocznego. Dwa tygodnie po EKG 42 załamki T są głęboko ujemne w odprowadzeniach przedsercowych (V2-V6) i wysokich bocznych odprowadzeniach kończynowych (I i aVL). Tak głębokie ujemne załamki T w środkowych i bocznych odprowadzeniach przedsercowych spotyka się tylko w zawale serca i udarze naczyniowo-mózgowym.

2.    W jakich odprowadzeniach przedsercowych należy się spodziewać dodatnich za-łamków T u pacjenta z pełnościennym zawałem serca po zakończeniu fazy nado-strej, jeżeli zawał ma lokalizację

a.    przednią?

b.    tylną?

a)    W zawale przednim nie należy się spodziewać dodatnich załamków T, ponieważ wektor T jest odwrócony od przedniej ściany klatki piersiowej.

b)    W zawale tylnym załamki T mogą być dodatnie w prawostronnych i środkowych odprowadzeniach przedsercowych. Załamek R o szerokości co najmniej 0,04 s (40 ms) w odprowadzeniu VI łącznie z dodatnim załamkiem T silnie sugerują zawał tylny, zwłaszcza gdy stosunek R/S w VI lub V2 wynosi co najmniej 1 (zobacz EKG 21, 22 i 24).

3.    Czy pogłębianie się załamka T w pierwszym tygodniu po zawale oznacza, że strefa zawału się poszerza?

Niekoniecznie. Podczas ewolucji zmniejsza się obszar uszkodzenia, a tym samym powiększa się albo obszar martwicy, albo niedokrwienia. Pogłębienie załamka T może zatem oznaczać poszerzenie strefy niedokrwienia. Ponieważ taka interpretacja jest bardziej pożądana, można by mówić, że pogłębienie załamka T świadczy o korzystniejszej ze zmian. W opisie EKG posługujemy się po prostu określeniem „ewolucja zawału serca”, nie sugerując, czy zmiany zachodzą na lepsze, czy na gorsze.