1 (111) 3

_ .    Wybór autorów polskich

Część pierwsza WST£P*

Raz powiedziałem: ja dla dziatek piszę,

Tak się wyrażam, jak z ich ustek słyszę;

Język dziecięcy, toć już rzecz nie nowa;

Jest to oddzielna, rzewna serca mowa,

U nich świat inny, i poezja inna —

Do ich serduszek podobną być winna.    ,

Drobne serduszka, wyrazy zdrobniałe.

Dziatki tak lubią to wszystko, co małe:

Mały im konik wielką rozkosz sprawi;

Lalka, że mała, najlepiej zabawi;

Małym wózeczkiem tak się chętnie wożą;

Mali z małymi ochotnie gaworzą.

Z dziećmi się łączę, daleki od sławy;

Jeśli co piszę, to dla ich zabawy,

A przy zabawie nauczkę okroję.

Dzieci! powiastki poświęcam wam moje.

ZA RADŹ ZŁEMU ZA WCZASU

„Zeszyj dziurkę, póki mała” -Mama Zosię przestrzegała.

Ale Zosia niezbyt skora, Odwlekała do wieczora.

Z dziurki dziura się zrobiła;

A choć Zosia i zeszyła, Popsuła się suknia cała.

Źle, że matki nie słuchała.

Ten oraz dwa następne wiersze z tomu Sto nowych powiastek... Op. cii.

KOMINEK (do Rudolfka)

Był raz berbeć, jak ty synku,

I stał sobie przy kominku!

Paliły się drewka ładnie.

Nieraz węgiel z ogniem padnie, Potem wolno, wolno gaśnie,

Coś zaskwierczy, w końcu trzaśnie. A ojciec się bał o synka,

Kazał odejść od kominka;

Lecz on swoje, chłopiec swoje.

„O! ja, Tato, się nie boję”

Chłopak śmiało odpowiada.

Wtem za kołnierz węgiel wpada. Strach, krzyk w koło... to nie żarty! Ojciec:    „A co? dobrze kto uparty?”

WIOSNA*

(Muzyka Fryderyka Chopina)

Jaskółeczka leci,

Niesie nam wiosenkę,

Dalej! dalej dzieci!

Zanućcie piosenkę:

O kwiatkach na błoni,

O srebrzystej rosie;

Już skowronek dzwoni,

Cudna słodycz w głosie.

Zanućcie piosenkę,

A w niej serca dzieje,

Witajcie wiosenkę,

Co się do was śmieje!

Śpiewy dla dzieci. Petersburg 1856.