1 (164) 2

328 Biogramy polskich prozaików

SMOLARSKI Mieczysław, ur. 6IV1888 w Krakowie, zm. 2111967 w Warszawie. W 1906 r. ukończył gimnazjum w Krakowie. Następnie na Uniwersytecie Jagiellońskim studiował prawo, literaturę, historię sztuki i filozofię. W latach 1908—1910 był organizatorem i przewodniczącym Koła Artystyczno-Literackiego przy stowarzyszeniu młodzieży akademickiej „Zjednoczenie”. Debiutował w 1909 roku wierszami drukowanymi w kwartalniku „Lamus”. W 1911 roku uzyskał doktorat na podstawie pracy* Poezja legionów. Czasy, pieśń i jej dzieje. W latach 1912—1913 przebywał jako stypendysta w Paryżu, gdzie zbierał materiał do pracy o Wolterze, która została wydana w 1918 roku we Lwowie jako Studia nad Wolterem w Polsce. W 1914 roku pracował w Muzeum Czartoryskich W Krakowie. Po wybuchu I wojny światowej przeniósł się do Zakopanego, gdzie był nauczycielem gimnazjalnym. W kwietniu 1918 roku osiedlił się w Warszawie. Początkowo pracował w biurze Rady Stanu,'potem pełnił funkcję naczelnika Wydziału Prac Parlamentarnych w Biurze Sejmu. W 1929 roku założył Zrzeszenie Beletrystów Polskich. Należeli do niego m. in.: Witold Bunikiewicz, Jerzy Rychliński, Maria Szpyrkówna, Wacław Gąsiorowski. Podczas okupacji przebywał na terenie Warszawy. W 1940 roku aresztowany i więziony na Pawiaku. Po zwolnieniu ukrywał się na wsi pod Łowiczem, a później w Łodzi. Od maja 1945 roku do kwietnia 1946 roku pracował jako kustosz Muzeum Narodowego w Nieborowie. W latach 1946—1950 przebywał w Łodzi, a następnie przeniósł się na stałe do Warszawy. Prozaik, poeta, historyk literatury, autor utworów dla dzieci i młodzieży. Spuścizna literacka Smolarskiego obejmuje ponad 50 pozycji książkowych. Tworzą ją studia historycznoliterackie, pamiętniki, prace popularnonaukowe z dziedziny historii, krajoznawstwa i odkryć geograficznych, tomy poezji, dramaty, zbiory nowel i opowiadań oraz powieści o tematyce fantastycznej, historycznej, biograficznej, podróżniczej i współczesnej. Dla dzieci wydał Baśnie przy kominku (1925) i zbiorek wierszy Pogodny światek (1947). Dla młodzieży napisał natomiast szereg powieści o tematyce historycznej (Warneńczyk, 1921, Dawna Polska w opisach podróżników, 1932), biograficznej (Poszukiwacz złota, 1925, Światło nad księgami, 1954, Pierścień z Apollinem, 1957, Muzykanci króla jegomości, 1963) i podróżniczej {Przygody polskich podróżników, 1930, Tajemnice wysp południowych, 1955, W złotych pałacach wielkiego chana, 1956).

SNOPKIEWICZ Halina, ur. 16IV 1934 r. w Zawierciu, zm. 30 VI1980. Po ukończeniu szkoły średniej w Skarżysku-Kamiennej podjęła studia w Akademii Medycznej w Warszawie. W 1962 r. debiutowała jako tłumaczka z języka greckiego. Prozaik, autorka książek dla młodzieży. Prawdziwy sukces przyniosły jej Słoneczniki (LSW 1962,1966,1968) — powieść obyczajowa dla dziewcząt, zaliczana do najpopularniejszych książek młodzieżowych, jakie ukazały się w ciągu ostatnich lat. Analogiczny krąg spraw i problemów, jakie doszły do głosu w Słonecznikach, podjęła pisarka w następnych swych powieściach, a mianowicie w Paladynach (LSW 1964), Drzwiach do lasu (LSW 1966,1968), w nagrodzonej na konkursie wydawnictwa Tabliczce marzenia (NK 1967, 1969) oraz w utworze Do pewnego stopnia (NK 1970). Prócz wymienionych tu książek o młodzieży i dla młodzieży Snopkiewicz wydała Piękny statek (LSW 1964, 1965, 1970) i Karygodną zabawę (LSW 1970) — powieści przeznaczone w zasadzie dla czytelnika dorosłego, ale popularne także wśród nastolatków. Pisarkę interesowały głównie problemy młodzieńczej przyjaźni i miłości, przeżywane przez młodych konflikty moralne i światopoglądowe, ich stosunek do ludzi dorosłych, styl życia, reakcje psychiczne i manifestowane przez nich postawy.

STRUMPH-WOJTKIEWICZ Stanisław, ur. 21 VI 1898 w Warszawie. Studiował na Politechnice Warszawskiej i Wydziale Humanistycznym UW. Debiutował w 1915 roku jako poeta. Przed wojną był redaktorem „Kuriera Warszawskiego” i sekretarzem redakcji dziennika „Polska Zbrojna”. Uczestniczył w kampanii wrześniowej. W okresie wojny przebywał we Francji, Wielkiej Brytanii i Związku Radzieckim. Był oficerem prasowym Naczelnego Dowództwa Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Po powrocie do kraju w roku 1945 pracował jako dziennikarz. W 1963 roku otrzymał nagrodę II stopnia Ministra Obrony Narodowej za całokształt twórczości. Autor licznych utworów historyczno-biograficznych. Dla młodzieży wydał m. in. zbiór opowiadań o^ematyce historyczno-biograficznej pt. W służbie wolności (NK 1956) i opowieść biograficzną o Jerzym Szajnowiczu-Iwanowie, bohaterze greckiego ruchu oporu, pt. Agent nr 1 (Iskry 1959, 1962, 1964, 1966, 1970).

SUJKOWSKI Bogusław, ur. 14 VII1900 w Warszawie, zm. 5X111964 w Bydgoszczy. Ukończył Wydział Leśny Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Od 1923 roku był pracownikiem administracji lasów państwowych w Bydgoszczy. Uczestniczył w kampanii wrześniowej. W latach 1939— 1945 był jeńcem oflagów hitlerowskich. Po wyzwoleniu zamieszkał w Bydgoszczy. W latach 1958 i 1960 otrzymał na'grodę literacką m. Bydgoszczy. Prozaik, autor powieści historycznych. Po wojnie wydał m. in. następujące