krańcowych stanów przystosowania się narządu wzroku do poziomu promieniowania.
- jako jeden z krańcowych przypadków przyjęto warunki występowania dużego poziomu promieniowania , czyli pełnego przystosowania oka do tzw. jasności. Zachodzi tu tzw. widzenie fotopowe. Dla takich warunków skuteczność świetlną widmową względną promieniowania monochromatycznego o długości fali X przyjęto oznaczać symbolem V( X).
- jako drugi z krańcowych przypadków przyjęto warunki występowania małego poziomu promieniowania, a zatem pełnego przystosowania oka do tzw. ciemności. W warunkach takich zachodzi tzw. widzenie skotopowe . Dla takiego przypadku skuteczność świetlną widmową względną promieniowania monochromatycznego o długości fali X przyjęto oznaczać symbolem V(X).
Na Rys. 2.1. przedstawiono krzywe skuteczności świetlnej widmowej względnej dla obu rodzajów widzenia.
Rys. 2.1. Krzywe skuteczności świetlnej widmowej względnej przy widzeniu fotopowym (V(X)) I skotopowym (V(X))
W celu wprowadzenia wielkości fotometrycznych, stanowiących odpowiedniki wielkości energetycznych przyjęto pojęcie normalnego obserwatora fotometrycznego CIE.
Normalny obserwator fotometryczny CIE został określony jako odbiornik promieniowania , którego krzywa względnej skuteczności świetlnej widmowej jest zgodna z krzywą V(X) lub z krzywą V(X) . Za odbiornik taki uważa się oko