252 3

ZG1    —    skorygowane położenie środka masy statku,

TRYM    —    przcgłębicnic statku,

TTD — zmiana zanurzenia na dziobie wywołana przcgłębieniem, TTR — zmiana zanurzenia na rufie wywołana przegłębieniem, TD    —    zanurzenie na dziobie,

TR    —    zanurzenie na rufie,

ZGK — krytyczne położenie środka masy statku.

W instrukcjach od 20 do 100 zawarta jest podstawowa informacja o programie, zakończona poleceniem oczekiwania na komendę kontynuacji programu (instrukcja 110). Ta część programu nie jest konieczna i można ją pominąć.

Instrukcja 120 to deklaracja tablic zawierających dane hydrostatyczne i dane o krytycznym położeniu środków ciężkości. Sposób deklarowania zależy od wersji języka i np. w Spectrum BASIC deklaracja ta wyglądałaby następująco:

120 D1M D(21):D1M F(21):D1M S(21):DIM K(21):D1M M(21):D1M R(14)

130 — 150 instrukcje dotyczące wczytywania danych hydrostatycznych.

160 — 360 instrukcje zawierające dane hydrostatyczne, tak uporządkowane, aby były zgodne z instrukcją czytającą 140.

370 — 420 te instrukcje zawierają polecenia czytania tablicy R — krytycznych położeń środków masy oraz dane stałe statku. Instrukcja 430 zeruje zmienne, które będą służyły do dalszych obliczeń.

440 — 480 te instrukcje służą do wprowadzenia danych dotyczących ciężarów składowych oraz sumują masy i momenty mas.

490 — następuje sprawdzenie czy wprowadzanie mas nic zostało zakończone. Jeżeli ostatnio wprowadzona masa była różna od 0, to nastąpi powrót do instrukcji 440 i pytania o następną masę, a jeżeli masa jest równa 0, to program przechodzi do dalszych obliczeń.

500 — 540 następuje tutaj dodanie masy i momentów kadłuba statku, obliczenie położenia współrzędnych środka masy, wprowadzenie gęstości wody oraz poprawki na swobodne powierzchnie cieczy. Te ostatnie winny być wyrażone w t • m. Jeżeli dysponujemy jedynie poprawką wyrażoną w m, to należy w miejsce wprowadzanej wielkości PW (instrukcja 530) wstawić zmienną DGM i pominąć obliczanie DGM w instrukcji 540.

550 - 640 następuje tutaj obliczenie zanurzenia statku, odpowiadającego zanurzeniu statku na równej stępce, przy aktualnej gęstości wody gama. Ponieważ wyporność statku określona tablicą D odpowiada wyporności w wodzie morskiej o gęstości 1,025, więc w celu obliczenia zanurzenia należy najpierw określić wielkość SM1 wyporność jaką miałby statek przy tym samym zanurzeniu, lecz pływający w wodzie o gęstości 1,025.

252