Opublikowane: 2009-02-76 wporadnifcmedyczny.pt
SÅ‚owa kluczowe:
Dziedzina : psychiatria psychologia
Według ostatnich badań sondażowych blisko 50% Polaków powyżej 30 roku życia skarży się na problemy ze snem. Połowa ze zgłaszających bezsenność respondentów twierdzi przy tym, że ich trudności związane ze snem powodowane są problemami życiowymi, zbyt intensywnym trybem życia i niepewną sytuacją finansową Czy wnioskiem płynącym z tych badań powinno być stwierdzenie, że bezsenność należy postrzegać jako następstwo postępu cywilizacyjnego i stylu życia? Wiele argumentów przemawia za tym, aby leczeniu przewlekłych zaburzeń snu poświęcać znacznie więcej uwagi niż dotychczas. Obok bezpośrednich następstw nieprzespanej nocy polegających na pogorszeniu koncentracji uwagi, szybkości reagowania, zdolności do uczenia się i rozwiązywania problemów, zwiększonej drażliwości, szczególną uwagę należy poświęcać odległym następstwom bezsenności takim jak zwiększone ryzyko zachorowania na zaburzenia psychiczne oraz choroby określane jako psychosomatyczne takie jak nadciśnienie tętnicze i choroby serca, choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy, astma oskrzelowa, alergie, schorzenia dermatologiczne i inne.
Pierwszym krokiem „wychodzenia" z bezsenności powinna być próba odpowiedzi na pytanie: co bezsenność wywołuje? Najczęstszą przyczyną przewlekłej bezsenności są zaburzenia psychiczne, szczególnie depresja. Depresję lub zaburzenia lękowe, będące wskazaniem do podjęcia leczenia psychiatrycznego stwierdza się aż u około 50% pacjentów z przewlekłą bezsennością.
Do objawów, które mogą świadczyć o tym, że bezsenność towarzyszy depresji, zaliczamy: utrzymujące się uczucie smutku, przygnębienia i zmniejszoną zdolności do przeżywania radości, uczucie zniechęcenia i utratę zainteresowania wykonywaniem czynności, które zawsze się lubiło, spadek zaufania i szacunku do siebie, nieracjonalne poczucie wyrzutów sumienia lub nieuzasadnionej winy, zaburzenia apetytu. Szczególnie ważnym objawem depresji wskazującym na konieczność pilnego kontaktu z psychiatrąjest pojawianie się myśli rezygnacyjnych, poczucia bezsensu życia, nawracających myśli o śmierci lub samobójstwie.
Leczenie depresji i bezsenności, która depresji towarzyszy, wymaga w większości przypadków zastosowania leku przeciwdepresyjnego, najlepiej takiego, który poza leczeniem depresji przywraca prawidłowy rytm snu. W przeciwieństwie do leków nasennych leki przeciwdepresyjne nie uzależniają i mogą być przejmowane długo. Leczenie należy kontynuować przez co najmniej 6 miesięcy po ustąpieniu depresji i zaburzeń snu, aby zapobiec ponownemu pojawieniu się choroby w przyszłości.
Ajtor: .“dam Wichniak, Ośrodek Medycyny Snu Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie Opublikowany: 2009-02-16