d lai dwudziestych, kiedy teoretycy filmu zaczęli uświadamiać sobie, jakie ctckiy muciu
osiągnąć za pomocą montażu, technika ta stała się najszerzej dyskutowanym zagadnieniem
filmowym. Takie zainteresowanie montażem miało i swoje złe strony, ponieważ niebom autorzy zaczęli traktować go w kategoriach niezbędnika, bez którego nie wyobrażali sobie dobrego, a nawet jakiegokolwiek kina. A przecież wide fiJmów, szczególnie rych powstałych przed 1904 rubem. składa się z tylko jednego ujęcia i w związku z tyra w nie posługuje się montażem. Co więaj. w wiełu filmach eksperymentalnych, takich jak La Rep** crntmłe Michaela Snowa czy Em. SUep om Empire Andy ego Warhola, celowo unika się montażu, sprawiając, ze każde ujęcie jest tak długie, pk na to tylko pozwah długość taśmy filmowej. Nie można zatem powiedzieć, ze filmy są wanoććowr k względu na montaż, a te. które montażem się nie posługują, są mniej .filmowe’ od paaooałydt.
Oczywiście zainteresowanie i fascynacja montażem, przejawiane przez widu estetyków filmu, są całkowicie zrozumiale, ponieważ rzeczywiście jest to technika skuteczni i o dużej sile oddziaływania. Konna galopada członków Ku-KJux-KIanu w Narodzinach njroJu. sckwencia schodów odeskich w Pancerniku Pońomkin, polowanie w Regułach gry, zabójstwo pod prysznicem w hyrbme. sekwencja nurkowania w Olimpiadzie, odkrycie pnez Oarice Stariing kryjówki mordercy w Milesem* owiec, turniej rycerski w Lancelocie zJeziora, czy rekonstrukcja zamachu w Dallas w filmie/fA- każdy z tych słynnych momentów wiele zawdzięcza sztuce montażu.
Jeszcze bardziej istotna zdaje się być rob. jaką montaż pełni w całościowym stylistycznym systemie filmu. Typowy hollywoodzki film zawiera zazwyczaj od 1000 do 2000 ujęć; film oparty na szybkiej akcji może składać się nawet z 3000 ujęć lub więcej. Już sam ten fakt sugeruje, żr monuż musi silnie wpływać na doświadczenie widza, nawet wtedy, gdy ten nic jest tego do kolka świadomy. Montaż zatem nic tylko ma widki udział w organizacji filmu, ale dodatkowo kształtuje doświadczenie widza.
Montaż możemy postrzegać jako sposób łączenia jednego ujęcia z następnym. Jak już wąwnwulwnw. ujęcie - powstające w ramach produkcji filmowej - składa się z jednej lub wielu naświetlonych klatek, umieszczonych seryjnie na nieprzerwanym odcinku taśmy filmowej. Montażysta odrzuca niechciany materiał - zazwyczaj poprzez usunięcie wszystkiego poza najlepszym dublera - wymu także niepotrzebne kadry, na przykład te z początków i końców ujęć. t zarejestrowanym obrazem kbpsa (s-23). Następnie łączy ze sobą wybrane ujęcia, sklejając koniec jednego i początkiem drupepe Owe łączenia mogą być wykonane na kilka sposobów. Ściemnienie polega na wopnurasra zaciemnianiu końcówki ujęcia pierwszego aż do uzyskania całkowitej czerni, nacomuu rozjaśnienie