CCF20090322010

wskutek czynników podanych w rozdz. 2 pkt 2.8, ale również wskutek czynników konstrukcyjnych, takich jak konstrukcja przedmiotu, np.

nierównomierność grubości    ścianek,    konstrukcja układu chłodząco-grzejnego narzędzia, np. wymiary i rozmieszczenie kanałów z czynnikiem przepływającym w narzędziu.

Naprężenie własne cieplne są trudne do ustalenia analitycznego. W przypadku tworzyw jednorodnych i izotropowych można stosować klasyczne ujęcie S. Timoszenki z 1951 r. [4.58], uznawane ciągle również w nowszych opracowaniach [4.8, 4.67],

,[s

(4.13)

gdzie a oznacza współczynnik rozszerzalności cieplnej tworzywa, E -współczynnik sprężystości wzdłużnej tworzywa, t^ - temperaturę topnienia tworzywa, t^ - temperaturę narzędzia, g - grubość ścianki przedmiotu, x - rzędną (rys. 4.7). Wzór na naprężenia własne powierzchniowe otrzymuje się z zależności (4.13), przyjmując x =    0.

f=f(x)

Rys. 4.7. Rozkład naprężeń własnych cieplnych er = <r(x) po ochłodzeniu

(por. rys. 2.25) i rozkład temperatury t = t(x) w momencie rozpoczęcia zestalania rdzenia w płycie z tworzywa, oznaczenia jak w zależności (4.13) oraz (4.14)

Zatem wyrażenie w nawiasach kwadratowych traktowane arytmetycznie odpada i