CCF20091008029

3. Metoda kolby Le Chateliera

3.1. Sprzęt pomocniczy

1.    Kolba Le Chateliera (ryc. 10).

2.    Moździerz z tłuczkiem.

3.    Sito kalibrowane o wymiarach oczek 0,071-0,075

4.    Parowniczka.

5.    Łyżeczka porcelanowa.

6.    Pipeta.

7.    Zlewka.

8.    Termometr.

9.    Denaturat, benzen lub inna ciecz niepolama.

10.    Bibuła filtracyjna.

3.2. Przebieg badania

1. Wysuszoną w moździerzu próbkę gruntu o masie około 200 g rozciera się w moździerzu za pomocą tłuczka.    .

2    Roztartą próbkę przesiewa się przez sito o wymiarach oczek 0,075 mm. , Pozostałą na sicie część próbki wsypuje się do moździerza i ponownie rozciera, j Czynności te należ, powtarzać tak długo, aż cała próbka będzie tak rozdrobniona, , że przejdzie przez sito.

3    Z roztartej próbki bierze się do parowniczki około 130 g.

4. Roztartą próbkę gruntu suszy się w parowniczce, w suszarce w temperaturze lOS-llWC do stałej masy i waży z dokładnością do 0,01 g (m,„), a następnie pozostawia w eksykatorze nad chlorkiem wapnia.

5 Kolbę Le Chateliera, uprzednio starannie wymytą i wysuszoną, napełnia się czystym benzenem, denaturatem lub inną cieczą niepolamą nieco ponad podziałkę zerową, a następnie zanurza się ją do 0,9 wysokości w szklanej zlewce z wodą o stałej temperaturze 18^DC.

6.    Po upływie godziny, nie wyjmując kolby z wody, usuwa się nadmiar cieczy ponad, podziałką zerową za pomocą cienkich ruloników z bibuły filtracyj-„ej, suszy bibułą wnętrze kalibrowanej rurki i lejka, ab, umknąć przylegania gruntu.

7.    Wyjętą z eksykatora roztartą na proszek próbkę gruntu (trzymaną również w temperaturze 18°C) wsypuje się małymi porcjami porcelanową łyżeczką do kolby Le Chateliera przez lejek, uważając, aby grunt nie osiadł na ściankach przyrządu i me pojawiły się pęcherzyki powietrza.

8.    Wsypywanie gruntu przezywa się w momencie, gdy poziom cieczy podniesie się do podziałki 20 cm³.

9.    Pozostałą na łyżeczce roztartą próbkę gruntu wsypuje się do parowniczki i parowmczkę z pozostałością waży się z dokładnością 0,01 g (m„₂). Różnica masy parowniczki z roztartą próbką gruntu przed i po wsypaniu odpowiada masie wsypanej próbki gruntu.

10.    Uzyskane wyniki zapisuje się w dzienniku laboratoryjnym.

3.3. Obliczanie wyników

Gęstość właściwą szkieletu grantowego oblicza się ze wzoru: gdzie:

P, — gęstość właściwa szkieletu grantowego (g • cm^-3), ^m,‘^[ ~ ^masa Parowniczki z próbką gruntu przed wsypaniem części gruntu do kolby (g),

ⁿhn masa parowniczki z pozostałością grantu po wsypaniu jego części do kolby (g),

C-.A