3 Jecr jfu-i.v;yjrie pochodnft węglowodorów
Badanie kwasowych właściwości kwasu octowego
Nalej do trzech probówek po około 5 cm' 2()Cv roztworu kwasu octowego. W jednej / probówek zanurz na moment papierek uniwersalny i zanotuj odczyn roztworu. Następnie do jednej probów ki wrzuć odrobinę w iórków magnezowych, do drugiej dodaj 2 cm' 5(r roztworu zasady sodowej, zabarwionej fenoloftaleiną na malinowo, a do trzeciej dodaj szczyptę tlenku miedzi(II). Probówkę z tlenkiem miedzi(II) lekko ogrzej. /.apisz wyniki obserwacji.
Papierek uniwersalny zabarwił sic w roztworze kwasu octowego na czerwono. Wiórki magnezowe pr/.ercagowaly burzliwie / kwasem, zgodnie z równaniem:
2 C H ;COOł I + Mg • (C I I,C 00)>Mg + 11
kwos octowy sol - octan magnesu
Zabarwienie fenoloftalciny w roztworze NaOH zanikło po dodaniu roztworu do kwasu, gdyż wodorotlenek został zobojętniony zgodnie z równaniem:
CI I.COOI 1 + NaC )l I • CHsCOONa + 1M)
kwas octowy sól - octon sodu
Kwas octowy reaguje także z tlenkami metali. Czarny tlenek miedzi reaguje po ogrzaniu / kwasem octowym, tworząc niebieski roztwór soli zgodnie z równaniem:
2 CH.COOł I + Cut) — (CI I;COO):Cu + 11 < >
kwas octowy sól octan mred/i{ll)
Kwas octowy i jego wyższe homologi. czyli cząsteczki o dłuższych od niego łańcuchach, są odporne na działanie środków utleniających. Próba utlenienia kwasu octowego lub maslowego za pomocą roztworu manganian^ VII) potasu kończy się niepowodzeniem (roztwór KMnO; pozostaje nieodbarwiony).
Kwasy mono kr.rlxjk$ylowe mają jedną grupę —COOH. Istnieją takie kwasy. które mają więcej niż jedną grupę karboksylową, na pr7yklari kwas szczawio-wy o wzorze COOH
I
COOH
Kwas melanov/y (mrówkowy) HCOOH
Kwas ten różni się nieco od pozostałych kwasów karboksylowych, gdyż w strukturze jego cząsteczki nie występują wiązania węgiel węgiel:
grupa aldehydowa
II
\)— II
O
grupa kjrlH»ksylow.i O II
Cząsteczka kwasu mrówkowego ma tylko wiązanie węgiel-wodór, które jest łatwe do rozerwania. Z tego powodu:
158