DSC04215

OQO oim/.AtiY wYMTięrnWANia i fnn/ IN A

_WVch w Polsce, dlatego toż jogo Uore^fja z biwupem duńskim i _z j.pmami pyłkowymi brompu z innych mlojw może budzić wąlpij \V innwh polskich profilach hrorup występuje w połączeniu _r po(l:_v._H, lnjncymi eemsldmi osadami jeziornymi i mini hhj od nich jedyni* nij.pl innym typem osadu. Miąższość osadów brepupu jest w takich profil*^

baretko niewielka.

jeżeli Z:item sytuacja geologiczna przemawia za poeemskim wiekiem nrotilu z Konina Marantowa, to jego korelacja z br0rupem może być dyskusyjna. Być może, że profil ten należy uznać za młodszy od j_:i[j ochłodzenia zarejestrowanej w stropie brerupu w tych profilach w p₀j. sce, w których ten ostatni spoczywa nad eemem. Trudno jest natomiast zgodzić się z poglądem S. Z. Różyckiego (1972a), że optimum z Konina — Marantowa należy do eemu i jest pierwszym pooptymalnym poziomem ciepłym w tym interglacjale. Pamiętać należy bowiem, że dyskutowany profil jest podścielony pokrywą peryglacjalną. Pokrywa ta, przyjmując eemski wiek profilu, musiałaby powstać zaraz po optimum klimatycznym eemu. Jest to trudne do przyjęcia nawet w schemacie rozwoju zjawisk i procesów według S. Z. Różyckiego. Logiczniej jest uznać, że pokrywa peryglacjalna powstała podczas stadiału kaszubskiego,

NNE

Fig. 89. Przekrój przez osady interstadiału konińskiego w Podgłębokiem na Polesiu Lubelskim (wg J. E. Mojskiego, J. Rzechowskiego, 1969)

S_: — zlodowacenie środkowopolskie, E — interglacjał eemski; zlodowacenie północnopolskie. Bj — stadia! kaszubski, B^* — interstadiał koniński, B₃ — stadia! główny, H — holocen

ssw

w okresie kiedy lądolód skandynawski objął swym zasięgiem północną część Niżu Polskiego, a więc zgodnie z poglądem wyrażanym dawniej przez J. E. Mojskiego (1969c).    Ą

Równie pełny rozwój roślinności interstadiału konińskiego przedstawia diagram pyłkowy profilu osadów jeziornych w Podgłębokiem. Osady jeziorne leżą tam (fig. 89) na zwietrzałej i zerodowanej powierzchni gliny zwałowej i osadów wodnolodowcowych zlodowacenia środkowopo skiego, miejscami przykrytych deluwiami piaszczystymi. Osady inteista dialne składają się z torfu, torfu piaszczystego i mułków. Te ostatnie są przykryte piaskami miąższości 4,5 m, powstałymi w stadiale nym. Diagram pyłkowy (Z. Janczyk-Kopikowa, 1969) obejmuje osady jeziorne miąższości 10 m. Dolną część diagramu (okres I) charaktery