|
9$
3- Wytraymułofć przekładni wulcowych_
prędkość obwodowa v, m/s
Rys. 3.8. Krzywe graniczne nośności przekładni w zależności od prędkości obwodowej kól [43]: a) koła ze siali w sianie ulepszonym, b) kola hartowane powierzchniowo. I — zniszczenie piilingowe, 2 — złamanie zębów, 3 — zatarcie uzębieniu, 4 — zużycie ścierne, 5 — obszar wolny od uszkodzeń
pojawić się może pitting, a zatem o nośności przekładni decydować będą przeważnie dopuszczalne naciski stykowe. 2 kolei koła hartowane powierzchniowo mają dużą odporność na naciski stykowe, a zatem o granicznej nośności przekładni decyduje najczęściej dopuszczalne naprężenie gnące w podstawie zęba. Krzywe graniczne | ze względu na zatarcie zębów, przy prawidłowo dobranym oleju i skutecznym sposobie smarowania, leżą na ogół ponad liniami I i 2.
Przy bardzo dużych prędkościach obrotowych uzębienie może ulec przegrzaniu ponad dopuszczalną temperaturę, w której lepkość oleju spada i maleje skuteczność smarowania, co może doprowadzić do zatarcia powierzchni zębów. Dlatego kola zębate, szczególnie szybkobieżne, powinny być sprawdzane nie tylko na naciski i złamanie, ale także na zatarcie zębów.
Konstrukcja przekładni powinna być tak dobrana, aby pojawiające się w zazębieniu siły nie doprowadziły do uszkodzeń uzębień. Pitting i złamanie zęba są najczęściej spotykaną przyczyną zniszczenia przekładni i powodują wycofanie ich z ruchu lub co najmniej konieczność wymiany uszkodzonych kół. Pitting jest uwarunkowany głównie naciskami na bokach zębów, złamanie zaś naprężeniami w podstawie zęba. Oba te zagadnienia należy więc dokładnie przeanalizować, a dla ułatwienia rozważań rozpatrzymy je na przykładzie uzębienia prostego.
Zagadnienie pacisków w obszarze styku zębów rozważymy wstępnie dla przypadku kół walcowych o zębach prostych, przy następujących założeniach:
— obciążenia mają charakter quasi-statyczny;
— geometria zazębienia jest idealna, nie skażona odchyłkami wykonawczymi;,
3.4. Zasady wyznaczania nacisków i naprężeń stykowych
- kola nie wykonują ruchu obrotowego, są jedynie obciążone momentami skręcającymi;
— pomiędzy zębami nie ma oleju ani innych obcych warstw przypowierzchniowych.
Współpracujące zęby rozpatrujemy jako dwa równolegle walce, dociskane do siebie silą normalną Fhn (rys. 3.9), równomiernie rozłożoną na długości styku walców h. Promienie walców, określające krzywiznę styku, są równe promieniom
b)
Rys. 3.9. Naciski międzyzębne: a) para zębów, b) model zastępczy
ewolwent w rozpatrywanym punkcie przyporu. Korzystając z wzorów Hertza, można obliczyć szerokość styku walców w wyniku odkształcenia sprężystego;
(3.11)
gdzie Fbn jest silą normalną; b — długością styku walców, równą długości styku zębów; £, i £2 — to moduły sprężystości podłużnej materiałów walców, a v, i v2 — liczby Poissona; q jest zastępczym promieniem krzywizny dla walców o promieniach p, i p2, obliczanym z zależności:
+
e q i 02
przy czym znak minus przyjmowany jest dla krzywizny wklęsłej, występującej w uzębieniu wewnętrznym.
Przyjmując v, = v2 = v, można wzór (3.11) zapisać następująco:
gdzie wprowadziliśmy zastępczy moduł sprężystości podłużnej, określony z żale-