DSCN1829

CJUW

rZp;

nic

*vi.v<niania zapoczątkowany został _Pol, mM"*¹* Gabrielem Tardc’cm i i,,!,,’ ' piiikhcinHMn Umownie można go okreś,'! ,nko spór psychologizmu (jego rzecznikiem bvl G Taide) z. socjologizmem ₍| _n .

kim). Echa tego spom widoczne są do _lizi] smj i j«*ncj strony w obrębie socjologii wyraźni widoczny jest nurt psychospo-łcc/ny. próbując) wyjaśniać zjawiska i _pro. tesy społeczne w powiązaniu / \vnsię, com stanami świadomości, motywacją, po. suwami, uznawanymi wartościami itp. działających jednostek. Tutaj sytuuje się także tak w idoczny w społecznym odbiorze nurt twdań opinii publicznej, usiłujący rozpoznać społeczne zróżnicowanie poglądów i stanowisk w różnorodnych kwestiach. / drugiej strony w ramach socjologii próbuje się wyjaśniać procesy i zjawiska społeczne przyjmując założenie, żc działając) podmiot nie musi znać rzeczywistych pobudek swojego działania, że nic jest w stanic w pełni rozpoznać czynników, które determinują jego działania. Z tego względu zasadniczym przedmiotem zainteresowania socjologii sunno być badanie zmiennych sytuując)eh się poza obszarem możliwym do rozpoznania przez sam podmiot. Wskazać można rttóne sposoby podejścia ^v •wiej podkreśl# się wpływ zróżnicowań w obrębie struktury społecznej na działania jednostek '•;b grup. W innych ujęciach (np. teoria ttmkturalno-funkcjonalna T. Parsonsa) pru-buje się ustalić warunki sprawnego hmk-cjonowania systemu społecznego i następ-^n,e bada^ w jaki sposób system „dop.i-^uje jednostki do swoich celów / P^cr' *P^c%wy strtiktur.ilist>c/nej lub P^s>^l,u’ ■"■tycznej można poszukiwać pr/eiaw<’" ffityfWinia „nicuśw iadamiany ch siniktu: •^kiego myślenia” lub archetypów na /a jJ⁰**⁰'* indywidualne bądź

t>pu modelach ckspl.iiuoiró ' *jg**Q odchodzi się »h! |KTs|vki)^v podmiotu    .

»Jy Szmatka |I‘>K«>. |9<W»| •»^,-‘^ll/|

?*^®ttwoju teorii naukowych w •

^^osocjologii. dochodzi do konaaia ty* faza,

2 .^mclod-‘ idean^j    pojaw"

aSlr*¹ * ‘“"5 wjo.

rodniczych przejście ^ "** P^r*>*

^Uk! *?Mcj dokonało ię^i"') ^,37? ^

pojedynczego autora hJ 1

i Mo długornsah™

J*o)o_s,ula^,M,_{8JOr rra}ccAS

nnLru k! ^,ły ^d2ies,>^{ch xx} stukcia -prace G.H. Meada).

Inni autorzy zaznaczają, ze socjologu jest nauką wietoparadygmaiyczną. „Świadczy o tym takt jej podziału na rozmaite szkoły i orientacje rozwijane równolegle i pozostające nieraz w poważnej wzajemnej sprzeczności" |Z. Pucek 1990. y 11] Jako przykłady odmiennych paradygmatów wskazuje się orientację neopozytywistycmi. funkcjonał styczną lub strukturalno-ftnkcjo-nałi.si\-czna. które w pewnych momentach zyskiwały pozycję dominującą w obcębtc

^ioioiia d* *«««***• cypKlio,

„ makroskali “    _m,vnsm.kiu-

» mc/f |^uV^m ^ '„.ncralcw*¹ rach). Śtoto « ““Lj i _art„

'>^TOI [p “ _b p.jsuoo'.)™ '

>C najniższym <«^un    ^lizy « ^lconl

chcą    *** ^

socjolog S/nrmcirr ««W»

^b,css¹ ^rrr-

nu ^,ak>„* SnoUk"*^'‘L«k

wykry"'¹. ^lt0/umicnic >'^ia i , ^

*££%«*+*