Fanti
2

Wstrząsy sejsmiczne wpływają również na poziome parcie gruntu, które nniżemy obliczyć ze wzoru

[1-16]

q* = (l±2fc_stgq>)q

gdzie: /c._s — współczynnik sejsmiczności,

<!> — kąt tarcia wewnętrznego gruntu,

(/ — parcie ziemi.

Przy zaporach betonowych przejmujących parcie poziome, których sta-leczimść uzyskiwana jest przez powiązanie z podłożem (siły tarcia) należy uwzględniać zmniejszenie sił pionowych AP_S w wyniku drgań sejsmicznych

AP_S — Gk_s £    .    [1-17]

gdzie: (J — ciężar obiektu,

/c, — współczynnik sejsmiczności,

v. — współczynnik bezpieczeństwa zależny od rodzaju konstrukcji obiektu, dla zapór e = 1 przy wysokości zapory mniejszej od 10 m, dla murów oporowych

£ = 1

[1-18]

gdzie: hi —

h_r) — ■

wysokość ściany , m,

odległość środka ciężkości obiektu od podstawy, m.

I Yzy materiałach ziemnych należy zwracać uwagę na możliwość upłyn-i ii en i a gruntów nawodnionych w wyniku wstrząsów. Obciążenia sejsmiczni’ uwzględnia się, gdy przyspieszenia są większe od 100 mm/s² albo gdy prędkości przemieszczeń przekraczają 20 mm/s ¹).

Wymienione obciążenia zestawiane są w układy obciążeń. Zasady ustalania układów określone są w BN-67/8811-01, p. 1.4. Ogólnym zaleceniem ji’.\l przyjmowanie takich zestawów obciążeń, aby warunki stateczności obiektu były jak najniekorzystniejsze. Grupując poszczególne rodzaje obciążeń, należy zwracać uwagę na to, że niektóre rodzaje obciążeń mogą się wzajemnie zastępować i należy przyjmować takie, które realnie występują.

Współczynniki pewności każdego obiektu, które muszą być zachowane, zależą od klasy budowli i rodzaju obciążeń (tabl. 1-6), przy czym sprawdzana jest utrata stateczności przy poślizgu lub obrocie budowli wraz z częścią podłoża.

’) Wobec upowszechnienia ETO rozpoczyna się stosowanie metod obliczeniowych uwzględniających dynamiczne własności konstrukcji oraz występujących obciążeń. : ilalee/.nośó zapór lekkich i łukowych często jest sprawdzana za pomocą badań modelu wy cli,

Współczynniki pewności zależnie od klasy budowli wg (8)

Rodzaje obciążeń	Współczynnik pewności dla klasy			budowli
	I	II	III	IV
• Zasadnicze	1,30	1,20	1,15	1,10
Wyjątkowe	1,10	1,10	1,05	1,05

Ponieważ w niektórych przypadkach może zachodzić możliwość wypłynięcia budowli, konieczne jest zachowanie współczynnika pewności na wypłynięcie, który dla wszystkich klas nie powinien być niższy od 1,10 przy obciążeniach zasadniczych i 1,05 przy uwzględnieniu obciążeń wyjątkowych.

1.5. Kompozycja stopni wodnych

Kompozycja stopni wodnych związana jest z wymaganiami funkcjonalnymi odnoszącymi się do usytuowania budowli składających się na całość obiektu.

Warunki terenowe w dużej części narzucają rozwiązanie konstrukcyjno. Czynnikiem decydującym w znacznej mierze o kompozycji jest więc budowa topograficzna doliny i geologiczna podłoża. O lokalizacji osi stopnia decydują najczęściej rozważania techniczno-ekonomiczne. Przy wyborze osi obiektu należy dążyć do takiego rozwiązania, aby długość osi budowli piętrzącej była możliwie krótka, gdyż wpływa ona na ilość robót, a co za tym idzie na koszty budowy stopnia.

Budowa geologiczna podłoża i własności fizyczno-mechaniczne skal w mniejszym stopniu rzutują na wybór osi budowli piętrzącej przekazującej na podłoże stosunkowo nieduże obciążenia. Mają one jednak decydujące znaczenie dla zapór ciężkich, półciężkich i innych obiektów dających większe obciążenie jednostkowe na podłoże.

Kompozycja stopnia wodnego wiąże się również bardzo silnie z organizacją budowy, jej etapowaniem wynikającym z konieczności przepuszczania wód budowlanych, możliwością dowozu materiałów budowlanych i wyposażenia obiektu. Te ostatnie czynniki mogą decydować o wzajemnym usytuowaniu poszczególnych budowli obiektu.

Ogólne zasady kompozycji stopnia zależą także od wysokości piętrzenia i wielkości cieku, na którym stopień będzie budowany. W skład stopni ii wodnego o niskim piętrzeniu na rzece nizinnej najczęściej wchodzą lub mogą wchodzić następujące obiekty:

27