img123 2

240 9. Specjalne metody badania niektórych półproduktów i wyrobów gotowych

nie zmieni swojej barwy. Wzorce i próbki zakrywa się do połowy długości nieprzezroczystym papierem łub kartonem i prowadzi się oględziny próbek. W przypadku stwierdzenia pierwszej widocznej różnicy barw należy obejrzeć wzorce i ustalić, który z nich zmienił barwę równocześnie z badanym tworzywem. Za wynik badania przyjmuje się numer wzorca, który zmienił zabarwienie równocześnie z daną próbką badanego tworzywa.

Wykonanie badania doraźnego. Badanie to polega na porównaniu próbek naświetlanych z. próbkami nie naświetlanymi wykonanymi z tego samego materiału. Próbkę badanego tworzywa poddaje się działaniu promieni słonecznych przez co najmniej 20 h. Jeżeli barwa próbki po tym okresie naśw ietlania uległa zmianie i różni się od barwy próbki przechowywanej w pomieszczeniu ciemnym, to należy uznać, że badane tworzywo jest niedostatecznie odporne na działanie światła.

Badanie chłonności wody (nasiąkliwości). Chłonność w-ody laminatów oznacza się wgłębnie i wyraża w procentach wagowych. Do badania przygotowuje się 3 próbki o wymiarach 50x50 mm, krawędzie próbek wyrównuje się papierem ściernym. Przed oznaczeniem próbki ogrzewa się w suszarce w temp. 50±2°C przez 24 h, po czym chłodzi w eksykatorze przez 1 h. Waży się je przed i po wyjęciu / wody. W wodzie o temp. 20±2°C próbki przechowuje się 24 h, po wyjęciu należy osuszyć je bibułą lub czystą szmatką. Z obliczonej w procentach nasiąkliwości trzech laminatów oblicza się średnią, która nie powinna przekraczać 3%.

Badanie odporności na działanie popularnych odczynników chemicznych i środków oraz produktów stosowanych w gospodarstwie domowym. Do badanych najczęściej odczynników, środków i produktów’ gospodarczych należą: 50-i 96-proc. alkohol etylowy, 5-proc. roztwór mydła, wodny roztwór proszku do prania, olej jadalny, margaryna, masło, kawa, herbata, soki owocowe, jodyna, atrament, mocz, 10-proc. kwasy octowy i cytrynowy, aceton, benzyna, 5-proc. woda amoniakalna. Pobrane o dowolnym kształcie płytki do badań myje się w-odą z mydłem i wyciera do sucha. Nanosi się na nie po ok. 1 cnr odczynników, przykrywa szkiełkami zegarkowymi i pozostawia w temperaturze pokojowej przez 24 h. Następnie zmywa się czystą wodą lub alkoholem etylowym, wyciera i obserwuje, czy nie powitały zmiany na powierzchni. Laminaty nie powinny wykazywać żadnych zmian w wyglądzie powierzchni.

Badanie odporności na działanie podwyższonej temperatury. Można przeprowadzić na mokro i na sucho.

Badanie na mokro wykonuje się w ten sposób, że próbki laminatów są przetrzymywane w^r w-odzie o temperaturze wrzenia. Próbkę o wymiarach 230x230 mm przymocowuje się do płytki drewnianej o grubości 20 mm, wylewa na jej powierzchnię ok. 10 ml wrzącej wody, po czym ustawia na łaźni wodnej o średnicy 150 -200 mm z gotującą wodą na 20 min. Po zdjęciu próbkę wyciera się i przeprowadza obserwację.

Marianie na sucho przeprowadza się w temp. I80"C identycznie jak na mokro z tą różnicą, że zamiast wody stosuje się ciężki olej mineralny lub glicerynę o temp.l80±2°C. W żadnym przypadku nie powinno nastąpić zmatowienie powierzchni, pojawienie się pęcherzy lub zmiana barwy.

9.5.5. Badanie podatności płyt melaminowych na grawerowanie

Laminaty do grawerowania są wykonane najczęściej z tworzyw melaminowych. Wyróżniają się tym, że bezpośrednio pod warstwą licową znajduje się warstwa innej barwy, która ulega odsłonięciu podczas grawerowania. Badanie tych płyt jest znormalizowane [39]. Według normy określa się wygląd zewnętrzny płyty na podstawie oceny wizualnej 1 m², wymiary (długość, szerokość, grubość) oraz podatność na grawerowanie. To ostatnie badanie wykonuje się w ten sposób, że narzędziem do grawerowania wykonuje się kilka wyżłobień w płytce, przy czym laminat nie może się łuszczyć, pryskać i rozwarstwiać.

9.6. Metody badań porowatych tworzyw sztucznych

9.6.1. Określenia, podział i właściwości ogólne

Tworzywem sztucznym porowatym jest nazywane tworzywo o budowie komórkowej, a więc o malej gęstości pozornej, którego zasadniczymi składnikami są polimery syntetyczne lub modyfikowane polimery naturalne.

Tworzywa porowate mogą być zbudowane z porów zamkniętych, otwartych, bądź zarówno jednych, jak i drugich (mieszanych).

Tworzywa sztuczne porowate można podzielić na tworzywa porowate elastyczne, wykazujące pod działaniem siły ściskającej przede wszystkim odkształcenia sprężyste, oraz na tworzywa porowate sztywne, w przypadku których pod działaniem siły występują również odkształcenia plastyczne (trwałe).

W tabeli 9.3 podano charakterystykę najbardziej popularnych tworzyw porowatych.

Gdy zastosuje się jako kryterium podziału rodzaj polimeru, wówczas przede wszystkim rozróżnia się tworzywa porowate mocznikowe, fenolowe, polietylenowe, polistyrenowe, poliuretanowe, polichlorowinylowc i in. Tworzywa porowate charakteryzuje mała gęstość pozorna. Często zawierają one mniej niż 5% tworzywa i ok. 95% przestrzeni wypełnionej, np. powietrzem.