IMGP6370

95

ŻYWOT K20I-A

"* Sumnienie jego zmazane

Przywiodło ji w rozpaczanie.

Na wysoką wieżę wstąpił,

A oknem sie na dół spuścił;

Takoż żywota dokonał "• Za złe skutki, które działał.

Po tym Ezop wezwał łowców.

Kazał dostać młodych orłów.

Aby sie rychlej rozeszli A czterzy mu ich przynieśli.

*•* Które kiedy już Ezop miał.

Taką im miarę przyprawiał.

Ii sie za mięsem puszczali,

Wzgórę i na dół latali.

Do nóg im miechy przyprawił.

*■" Do kożdego dziecię wsadził.

Które mu mięso puszczało Albo wzgórę podnaszało.

A gdy sie tak zwyczaili A w tym już prześpieczni byli,

Ezop, gdy czas upatrzył słuszny,

Jachał do Egiptu z nimi.

Użrzawszy go Egiptczycy,

Zbieżeli sie k niemu wszyscy.

A widząc tako szpetnego,

Mnimali wiłę jakiego.

Nie bacząc, iż w szpatnym sędzię Niekiedy też balsam będzie,

A z błota puszki bywają,

w. 2044: czterzy — cztery; zob. w. 1004.    .

w. 2640: taką im miarę przyprawiał — tu: tak Je przyucza#, w. 2649: miech — worek, torba.

w. 2655: czam słuszny — właściwy, odpowiedni, czas po temu. w. 2600: taiła — błazen, szaleniec, w. 2001: te sędzię — od sąd “ naczynie, w. 2003: z błota — może: z gliny.