IMGP6322

47

ŻYWOT KZOI»A

„Dawajże nam języków tych!

■ ^lin Już nie będzdem siedzieć milczkiem. Język sie zostrzy z językiem!"

Mało potym Ksantus rzecze: „Dawaj więcej, maszJi jeszcze!"

A Ezop misę z języki ¹²⁸⁰ Postawił przed godowniki.

Tam na Ęzopa weźrzeli,

Więcej języków nie chcieli,

Rzekąc: „Długoż będziesz nosić? Tej-ci karmiej mamy dosyć!"

Aż sie już Ksantus rozgniewał,

A Ezopa przykro spytał:

„Czemu nie dawasz innego,

Jeśli masz co gotowego?"

On rzekł: „Tylkoć-em udzielał, ¹²⁹⁰ I to ostatek na stół dał;

Miejcie na tym dosyć teraz. Polepszymy na inszy czas".

Ksant sie nań gniewem poruszy Rzekąc: „Azać wrzód był w uszy? *** A czemuś nie kupił tego.

Co by było nalepszego?"

Rzekł: „K temuć sie będę znał, Iżeś mi to tak rozkazał;

A dobrze, iż ci słuchają,

w. 1276: język sic zostrzy z językiem — język (jedzony) zaostrzy język biesiadnika, pobudzi go do mówienia. (Tak Biernat tłumaczy łac. lingua acuitur lingua). w. 1284: karmiej — dopełniacz 1. p. od karmia ■ jedzenie, pokarm, potrawa.

w. 1286: przykro — tu: szorstko, ostro, w. 1293: poruszy (3 os. 1. p. aorystu) — poruszył, w. 1294: to uszy (dawny miejscownik I. p.) — w uchu. w. 1297: k temuć sie będę znal — do tego się będę przyznawał, będę to twierdził.