IMG11 (1024 xv8)

Warto tu zauważyć, że prędkość wypływu cieczy doskonalej jest równa prędkości jaką osiągnęłoby ciało podczas swobodnego (w próżni) spadania. Równanie D. Bernoulliego można też wykorzystać do obliczeń wysokości rury barometrycznej w skraplaczu barometrycznym, a także do obliczeń spadku ciśnienia spowodowanego przewężeniem przewodu w inżektorze wodno-wodnym (Serwiński 1982).

Ważnym gospodarczo zjawiskiem jest opadanie cząstek ciał stałych w płynach (cieczach, gazach). Prędkość opadania [v₀) cząstki w płynie, w momencie gdy ta prędkość pod wpływem siły oporu ośrodka jest już stała (v₀ = consti, jest równa:

(11)

gdzie: d - średnica cząstki, g - stała grawitacji, p_s - gęstość cząstki. p_F-gęstość ośrodka płynnego, \ - współczynnik oporu ośrodka.

Z równania 11 wynika, że prędkość opadania (v₀) rośnie wraz ze wzrostem średnicy cząstki (d) oraz ze wzrostem jej gęstości (p_s)- Prawidłowość ta jest wykorzystana w praktyce przemysłowej do rozdzielania mieszanin ciał stałych, których ziarna mają różną wielkość i różną gęstość. Może to być: rozdzielanie hydrauliczne, odpylanie gazów technicznych, sedymentacja zawiesin itp. (Serwiński 1982).

Ze zjawiskiem opadania związana jest metoda fluidyzacji. Metoda ta polega na zawieszeniu rozdrobnionego ciała stałego w płynącym do góry strumieniu gazu (medium nośnego). W tych warunkach, przy osiągnięciu pewnej charakterystycznej prędkości przepływu gazu, ładunek ciała stałego osiąga taki stan rozluźnienia, że poszczególne jego ziarna zaczynają wykonywać ruchy i przesuwają się względem siebie. Jest to zjawisko pewnego „upłynnienia" ciała stałego, czyli jego fluidyzacji. Gdy prędkość przepływu gazu będzie większa od prędkości swobodnego opadania ziaren ciała stałego, wówczas nastąpi ich wypływ (wywianie) z aparatu. Kończy się wtedy proces fluidyzacji, a rozpoczyna się transport pneumatyczny. Zjawisko fluidyzacji występuje więc tylko w określonym zakresie prędkości przepływu gazu. W połączeniu z bardzo rozwiniętą powierzchnią ciała

30