K �jna DIALEKTY POLSKIEz81

terenach formowania się polskich dialektów, jak świadczą o tym takie postaci nazw zapisanych przed 1100 rokiem, jak Grodziszcze, Zaziszcze, Miedsticiedziszeze, Pierzyszcze, Pleiciszoze, Pobiedziszczc, Śmieciszcze, Tar-yowiszcze w W ielkopolsee; Dworzyszcze, Grochoiciszcze, Grodziszcze, Zaziszcze, Pożarzyszcze, Siedliszcze, Slup iszczę, Soboliszcze. Stanowiszcze, Zarzyszcze na Śląsku; czy Grodziszcze. Pelczyszcze, Siedliszcze, Strożyszcze, Targon-iszczę, Wilkowiszcze, Wierzchowiszcze w Małopolsce (Tasz III 92). Te postaci nazw już na przełomie XIV i XV wieku zostały wyparte przez nazwy uformowane przy pomocy sufiksu -isko, utworzonego pod wpływem -sko. Przyrostek -isko konsekwentnie upowszechnił się na terenach wsch.lech. i częściowo sięgnął na. tereny dialektu kaszubskiego, z tym jednak, że. gwary północnokaszubskie oraz słowińskie utrzymały dawną postać przyrostka -iśće. Podobnie chyba sprawa przedstawiała się w dialektach zachodnio-lechickich. Praw>e tak samo utrzymało 8’ę -iśće w dialekcie Drzewian załabskich, gdzie sufiks -iśće utrzymał się w 88 przykładach, a. -isko zaledwie w czterech i to przeważnie obocznie z -Ute (Tasz III 96). Xa przyległych do wsehodnioleehickich dialektów terytoriach językowych, łużyckim, czeskim, słowackim i ukraińskim suf. -isko upowszechnił się tylko częściowo, tak że występuje w pewnych typach obocznie z -iśće (Por. Tasz III 86. 96).

§ 69. Rozwój i zasięgi występowania sufiksów przymiotnikowych -aty : -asły, -iły : -isty

Odziedziczone z praindoenropejsMego przyrostki -ot-, -ił-, powstałe z połączenia formantu -i- z odpowiednią samogłoską -o- lub -i- kończącą temat wyrazu, od którego te przyrostki tworzyły przymiotnik (por. Winki 9), rozwinęły się na gruncie słowiańskim (przynajmniej w pewnych pozycjach czy wyrazach) w -ast-, -isi-. Pojawienie się -s- w przyrostkach -ast-, -ist- i podobne rozszerzenie innych przyrostków słowiańskich (np. kop-yto — kop-ysłb, kor yto — kor-ystb, dobro-tb — Zolo-stb, golo-ta — starosta) czy litewskich {-t-a -sta, -tis || stis, -ti || sti), por. Winki 10. było słowiańską, innowacją spowodowaną, być może, reduplikacją spółgłoski w przyrostkach *-att-, która dałaby -st-. Wywołana tym lub jakimiś innymi, nie znanymi czynnikami, oboczność postaci -at- || -ast-, -it- || -ist-ustalila się chyba we wszystkich dialektach słowiańskich, skoro sufiks -iśće, powstały dzięki rozszerzeniu przymiotnikowego przyrostka -ist- przez -jo- (zob. s. 199), był formantem ogólnosłowią ńskim. Xa podstawie stanu panującego dziś w językach słowiańskich trudno oczywiście zdać sobie sprawę 7. tego, w jakim zakresie występowała każda z obocznych postaci sufiksu -at- || -ast- oraz -it- \\-ist- pierwotnie, to znaczy tuż po ustaleniu