Kolendowicz3

wyniku otrzymaliśmy nową siłę łPjako rezultat tego dodawania, inaczej — otrzymaliśmy sumę sił. Łatwo zauważyć, że sumę sił W można otrzymać konstruując wielobok sił w innym miejscu i w innej skali oraz nanosząc siły w innym porządku, a więc dodając do siły P₂ siłę P_t. Suma sił W jest więc wektorem swobodnym określonym jednoznacznie w wieloboku sił wartością liczbową, nachyleniem prostej i zwrotem. Rzeczywiste położenie wypadkowej jest w planie sił, gdzie siłę tę należy z wieloboku sił przenieść równolegle i przeprowadzić przez punkt A. Rysowanie sił w skali konieczne jest tylko w wieloboku sił, natomiast w planie sił rysowanie w skali nie jest konieczne. Należy tam narysować jedynie proste działania sił i ich zwroty.

a)

Plan sil

Wielobok sił

B

R>

Rys. 4-5

Wielobok sił

n kN

Plan sił

Rys. 4-6

■ Za pomocą wieloboku sił wyznaczamy wypadkową układu zbieżnego złożonego z wielu sił (rys. 4-6a). Postępując w sposób podobny jak w przypadku dwóch sił można by dodawać do siebie kolejno po dwie siły (rys. 4-6b). Wypadkową sił P, i P₂ jest W\. Wypadkową W_{ i Pj jest W₂ i wreszcie wypadkową W₂ i P_t jest W. A zatem wypadkową sił P\, Pi, P) i P* jest W, którą wyznaczamy z wieloboku utworzonego przez te siły (rys. 4-6c) łącząc początek siły pierwszej P, z końcem siły ostatniej P_t. Kolejność dodawania sił jest dowolna (rys. 4-6d). W wyniku otrzymamy zawsze tę samą siłę W o tym samym zwrocie i wartości liczbowej. Zauważmy, że strzałka siły W w wieloboku sił jest zawsze przeciwnie

63