larsen0400

larsen0400



400 II Anestezjologia ogólna

Parkinsona. Dodatkowo, podobnie do dopaminy wpływa na wydzielanie prolaktyny oraz hormonu wzrostu. Jej działania niepożądane są związane przede wszystkim z aktywnością dopaminergiczną:

-    nudności, wymioty i hipotonia na początku leczenia,

-    zaparcia,

-    dyskineza (zaburzenia ruchów dowolnych),

-    zaburzenia psychiczne.

Leki antycholinergiczne, jak benzatropina, trihe-ksyfenidyl lub biperiden, są stosowane tylko wtedy, gdy leczenie lewodopą jest nieskuteczne lub źle znoszone. Możliwe jest ich łączenie z innymi lekami stosowanymi w chorobie Parkinsona. Wywierają również działanie anatgonizujące wpływ leków przeciwpsychotycznych, które wywołują objawy choroby Parkinsona. Najważniejsze działania niepożądane to:

-    suchość w jamie ustnej (często pożądana) spowodowana hamowaniem wydzielania śliny,

-    nieostre widzenie,

-    zaparcia, zatrzymanie moczu (głównie u chorych z przerostem gruczołu krokowego),

-    spowolnienie procesów myślowych, omamy, splątanie i zaburzenia pamięci.

8.2.4 Postępowanie anestezjologiczne

Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na objawy choroby obecne w układzie oddechowym i układzie krążenia, np. zaburzenia połykania (zwiększone ryzyko aspiracji!), zaburzenia oddechowe spowodowane sztywnością klatki piersiowej, a także cechy krążenia hiperkinetycznego i hipotonię ortostatyczną. Ważne jest też ustalenie, które leki stosowane w chorobie Parkinsona były zażywane, ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych i interakcji, a na końcu określenie zagrożeń w okresie pooperacyjnym.

Przewlekłe leczenie farmakologiczne w okresie okołooperacyjnym. Według nowszych opracowań przed operacją nie jest konieczne odstawianie leków stosowanych w chorobie Parkinsona. Aby zapobiec zaostrzeniu choroby, ostatnią dawkę należy podać rano w dniu operacji. Nagłe odstawienie lewodopy może wywołać sztywność klatki piersiowej i zaburzenia oddechowe związane z czynnością mięśni.

Premedykacja. Nie wolno stosować do premedy-kacji pochodnych butyrofenonu (np. DHBP, halo-peridol) i fenotiazyny (np. Atosil) - patrz wyżej -a także talamonalu (DHBP+ fentanyl). Można podawać benzodiazepiny i leki antycholinergiczne.

Wybór metody znieczulenia. Nie ma swoistych metod. Zasadniczo możliwe jest znieczulenie regionalne, ale trudne technicznie lub niemożliwe przy znacznym nasileniu choroby.

Anestetyki wziewne, jak halotan, enfluran, izoflu-an, desfluran i sewofluran, mogą być stosowane. Teoretycznie przy jednoczesnym podawaniu halo-tanu i lewodopy może się zwiększyć ryzyko zaburzeń rytmu serca, ale brak pewnych dowodów.

Opioidy mogą nasilać sztywność mięśni (klatki piersiowej) i upośledzać oddychanie, zwłaszcza w' okresie pooperacyjnym. Także i na ten temat nie ma dostatecznych badań.

Przydatność ketaminy nie jest jednoznacznie określona, przede wszystkim ze względu na jej działanie sympatykomimetyczne. Są jednak doniesienia na temat pomyślnego stosowania ketaminy u pacjentów z chorobą Parkinsona.

Środki zwiotczające mięśnie. Nie ma istotnych różnic pomiędzy poszczególnymi substancjami. Trzeba jednak uważać, żeby po operacji nie utrzymywały się działania resztkowe, które mogą pogarszać lub całkiem dekompensować i tak już zaburzoną czynność oddechową.

Podawanie płynów. U pacjentów z chorobą Parkinsona w wieku podeszłym często obecna jest hi-powolemia spowodowana wypijaniem zbyt małej ilości płynów. Dlatego konieczna jest szczególna ostrożność przy wprowadzaniu do znieczulenia. Niezbędne jest odpowiednie nawodnienie chorego przed operacją i stosowanie mniejszych dawek środków znieczulających ogólnie!

Odrębności w okresie pooperacyjnym. Bezpośrednio po operacji należy skrupulatnie nadzorować czynność oddechowy. Według aktualnych zaleceń należy w ciągu kilku godzin po zabiegu wznowić podawanie leków stosowanych w chorobie Parkinsona.

W dalszym przebiegu pooperacyjnym mogą się pojawić następujące zaburzenia:

-    zatrzymanie moczu,

-    lekka lub umiarkowana niedrożność porażenna jelit,

-    powikłania płucne spowodowane niedostatecznym odkrztuszaniem wydzieliny.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
larsen0376 376 II Anestezjologia ogólna Tabela 16.6 Wskazania do operacji związane z cukrzycą -
larsen0378 378 II Anestezjologia ogólna tek tego wielokrotnie zwiększa się zapotrzebowanie na egzoge
larsen0560 560 II Anestezjologia ogólna punkcji w odcinku lędźwiowym, do przestrzeni podpajęczynówko
larsen0664 664 II Anestezjologia ogólna -    wadliwe działanie aparatury do znieczule
larsen0778 778 II Anestezjologia ogólna czas rutynowego przebiegu operacji, opierając się na doświad
larsen0832 832 II Anestezjologia ogólna jego leczenia, zmniejsza u wielu pacjentów zapotrzebowanie n
larsen0934 934 II Anestezjologia ogólna8.2.2    Dostęp dożylny, iniekcje do jamy szpi
larsen0538 538 II Anestezjologia ogólna2.6    Miotomy Podobnie jak skóra, również mię
larsen0660 660 II Anestezjologia ogólna Tabela 26.2 Dodatkowe wyposażenie monitorujące (wg DGAI,
larsen0760 760 II Anestezjologia ogólna 2.4.2 Test wykrywania przeciwciał Test ten, podobnie jak pró
larsen0704 704 II Anestezjologia ogólna odłokciowa (zob. ryc. 26.32a). Punkcję tej żyły można wykona
larsen0316 316 II Anestezjologia ogólna -    Czy cierpi Pan/Pani na astmę oskrzelową?
larsen0318 318 II Anestezjologia ogólna manych wyników badań nieukierunkowanych są dla oceny ryzyka
larsen0320 320 II Anestezjologia ogólna3.1.3    Elektrolity, mocznik, kreatynina,&nbs
larsen0322 322 II Anestezjologia ogólna znać, gdyż mają one wpływ na anestezjologiczne postępowanie
larsen0324 324 II Anestezjologia ogólna zakresie. Często także należy rozpocząć operację nim nadejdą
larsen0326 326 II Anestezjologia ogólna -    przedawkowanie leków, zwłaszcza
larsen0328 328 II Anestezjologia ogólna Dick W, Encke A, Sehuster HP (Hrsg): Pra- und postoperative
larsen0330 330 II Anestezjologia ogólna 3.9.5 Wybór metody znieczulenia...... . 367 6 Choroby

więcej podobnych podstron