larsen0664

664 II Anestezjologia ogólna

-    wadliwe działanie aparatury do znieczulenia,

-    nieprawidłowo nastawiony aparat do znieczulenia,

-    źle zamontowany aparat do znieczulenia,

-    rozłączenie chorego od układu oddechowego,

-    intubacja przełyku.

J Zaburzenia czynności układu oddechowego, które nie zostały w porę rozpoznane i szybko ich nie usunięto, należą do najczęstszych przyczyn zgonów podczas znieczulenia ogólnego.

Metody nadzoru oddychania podczas znieczulenia:

-    obserwacja kliniczna,

-    osłuchiwanie,

-    pulsoksymetria,

-    kapnometria (pomiar C0₂),

-    spirometria, elektroniczny pomiar przepływu gazów oddechowych,

-    pomiar ciśnienia w drogach oddechowych,

-    analiza gazów krwi.

9 Nadzór czynności układu oddechowego podwiń czas znieczulenia:

- zabarwienie skóry, błon śluzowych i krwi,

-    ruchy klatki piersiowej, brzucha, worka oddechowego, ciśnienia w manometrze respiratora,

-    rytm i częstość oddechów,

-    osłuchiwanie: upowietrznienie płuc? obustronnie tak samo? stan spastyczny oskrzeli? rzężenia? trzeszczenia? świsty?

-    objętość oddechowa i wentylacja minutowa, ciśnienie w drogach oddechowych,

-    wdechowe stężenie tlenu,

-    końcowowydechowe stężenie C0₂,

-    wysycenie hemoglobiny tlenem i stężenie gazów we krwi tętniczej.

4.1 Wentylacja

Wentylacja jest dwukierunkowym ruchem powietrza między pęcherzykami płucnymi a otoczeniem. Podczas wdechu pęcherzyki płucne wypełniają się świeżym gazem, przy wydechu eliminowany jest „zużyty” gaz obfitujący w dwutlenek węgla (zob. rozdz. 11).

Wentylacja minutowa jest najważniejszą wielkością charakteryzującą wentylację. Jest to ilość powietrza, która wdychana jest do płuc w ciągu minuty.

Wentylacja minutowa V = częstość oddechów f x objętość oddechowa V_T.

Wartości prawidłowe (dorośli):

- częstość oddechów f = 12-20/min,

-    objętość oddechowa V_T = 7 ml/kg (ok. 500 ml),

-    wentylacja minutowa V = ok. 6000 ml (12 x 500).

W wymianie gazów w płucach bierze udział tylko ta część powietrza, która znajduje się w pęcherzykach płucnych, nie bierze udziału natomiast ta jej część, która znajduje się w przestrzeni martwej V_D. Dlatego:

Minutowa wentylacja pęcherzykowa V_A= częstość oddechów x (objętość oddechowa V_T -objętość przestrzeni martwej V_D)

V_A= f x (V_T - V_D)

Do nadzoru prawidłowej wentylacji służą: obserwacja oddechu i osłuchiwanie klatki piersiowej, a także monitorowanie bezdechu oraz pomiary częstości oddechów, objętości oddechowej, wentylacji minutowej, wysycenia tlenem krwi tętniczej i końcowowydechowego stężenia dwutlenku węgla.

4.1.1    Monitorowanie bezdechu

Alami bezdechu powinien się znajdować w każdym aparacie do znieczulenia. Monitor włącza sygnał alarmowy w momencie spadku ciśnienia poniżej żądanej wartości w drogach oddechowych lub w aparacie do znieczulenia. Tylko w ten sposób można u pacjentów z oddechem kontrolowanym dostatecznie szybko wykryć rozłączenie chorego z respiratorem lub nieszczelność w układzie oddechowym.

4.1.2    Częstość oddechów

Częstość oddechów u pacjentów oddychających spontanicznie można kontrolować osłuchując klatkę piersiową. U pacjentów, u których stosowany jest oddech zastępczy, częstość oddechów wymuszonych przez respirator można kontrolować w ten sam sposób lub za pomocą włączonego w system spirometru lub manometru.

Prawidłowa częstość oddechów wynosi u dorosłych 12-20/min (dzieci - zob. rozdz. 39).

4.1.3    Objętość oddechowa

Objętość oddechową mierzy się podczas fazy wydechowej za pomocą spirometru, liczników zużycia gazów albo elektronicznych przepływomierzy.