36. Zagadnienia prawne 973
TOWARZYSTWO CHIRURGÓW POLSKICH
POLSKIE TOWARZYSTWO ANESTEZJOLOGII I INTENSYWNEJ TERAPII (Przedrukowano za zgodą z Anest. Int. Ter. 1992, 24, 69-71)
Uznając za szczególnie ważną i pilną potrzebę uregulowania podstaw współdziałania chirurgów i anestezjologów dla optymalnej organizacji i prowadzenia leczenia, Prezesi Zarządów Głównych Towarzystwa Chirurgów Polskich i Polskiego Towarzystwa Anestezjologii i Intensywnej Terapii przedstawiają do dyskusji projekt zasad takiej współpracy.
Projekt ten, oparty na umowach istniejących między Towarzystwami obu specjalności w krajach Europy Zachodniej, ujmuje w sposób ogólny współpracę chirurgów i anestezjologów w okresie okolooperacyjnym.
Zarząd Główny PTAilT zwraca się z prośbą o dyskusję nad przedstawionym projektem, przesyłanie uwag i nowych rozwiązań, pozwalających na ostateczne dopracowanie tego dokumentu, które w opinii Zarządu stanowić może istotny postęp w zakresie współpracy interdyscyplinarnej w polskiej medycynie klinicznej.
Prezes Zarządu Głównego PTAilT prof. dr hab. Andrzej Kiibler
Chirurg i anestezjolog wypełniają wspólne zadania w służbie chorego w okresie okołooperacyjnym. Ich właściwa współpraca zależy od precyzyjnego podziału zadań i wzajemnego zaufania. Gwarantuje to najlepiej bezpieczeństwo chorego i powodzenie leczenia operacyjnego.
Celem obu Towarzystw jest optymalne dostosowanie prac obydwu specjalności w warunkach zreformowanej opieki zdrowotnej poprzez poprawienie interdyscyplinarnego współdziałania w duchu koleżeńskiego zrozumienia i ścisłych obopólnych konsultacji wszędzie tam, gdzie w toku codziennej pracy mogą się pojawić wątpliwości i różnice poglądów. Dlatego, w trosce o prawidłowy i harmonijny rozwój, Towarzystwa wypracowały wspólne zasady współpracy w działalności zabiegowej.
Chirurg, z istoty swej specjalności, jest kompetentny i odpowiedzialny za zaplanowanie i przeprowadzenie zabiegu operacyjnego, anestezjolog natomiast za zaplanowanie i wykonanie znieczulenia, jak też za obserwację i podtrzymanie podstawowych czynności życiowych operowanego pacjenta. Przedstawiciele obydwu specjalności powinni zawierzyć, że ich partner będzie wypełniać swoje zadania z właściwą kompetencją i odpowiedzialnością, o ile nie stwierdza się widocznego braku kwalifikacji.
1 Okres przedoperacyjny
1.1 Chirurg decyduje o wskazaniach do zabiegu, o jego rodzaju i czasie rozpoczęcia. Anestezjolog winien powiadomić chirurga szczegółowo, gdy z punktu widzenia jego specjalności istnieją przeciwwskazania do zabiegu lub rozpoczęcie zabiegu należy przesunąć w czasie. Rozstrzygnięcie o wykonaniu zabiegu, czy też jego przesunięciu, należy do chirurga. Gdy decyzja ta nie jest zgodna z zastrzeżeniami anestezjologa, chirurg przejmuje prawną i lekarską odpowiedzialność za jej konsekwencje. Anestezjolog powinien w takim wypadku brać pod uwagę, przy wyborze rodzaju znieczulenia i jego wykonaniu, możliwość pojawienia się komplikacji i zwiększone ryzyko.
1.2 Liczba i rodzaj badań przedoperacyjnych powinny być oparte na programie uzgodnionym między chirurgiem a anestezjologiem i zależnym od stanu chorego i rodzaju zabiegu. Celem takiego programu jest uniknięcie niepotrzebnego przekładania zabiegu na czas późniejszy („zrzucania” zabiegów). Należy unikać niepotrzebnego gromadzenia badań przedoperacyjnych, które nie są konieczne w danym przypadku. Anestezjolog potrzebuje odpowiednią ilość czasu na ocenę przedoperacyjną i przygotowanie chorego. Dlatego chirurg powinien poinformować anestezjologa jak najszybciej o planowanym zabiegu. Zadaniem anestezjologa jest pełne wykorzystanie czasu przed zabiegiem, tak aby uniknąć opóźnienia programu operacyjnego.
1.3 Program operacyjny na dzień następny powinien być przedstawiony anestezjologowi do godzin popołudniowych dnia poprzedniego, aby mógł wykorzystać czas na wizytę przedoperacyjną i ewentualne zalecenie dodatkowych badań i konsultacji, które uzna za niezbędne.