Obraz 4

ars EDITORIA -

.. -mi nudami (Yoxford)

iMht**"**

&ć*r ^t^ncnmnicaturpmfc^cr tft nc$

rzeczywiście, większość badaczy przyznaje, iż podczas gdy 0 musi oznaczać 2:1 lub relację semibreve-minima w użyciu symultanicznym, nie można zawsze wymagać nagiego przyspieszenia w następujących po sobie częściach. Skoro więc przyjmiemy, że znak 0 nie może mieć tego samego znaczenia we wszystkich kontekstach, czyż nie może on mieć znaczeń innych od dotychczas proponowanych?

Przykład 4: Małe kółka użyte do wyznaczenia powtórek w niższych głosach rondcłtusa (Hatton 81)

„,,vk w roku 1420 nie m..rl dostępu do _lwm..

' S^llnali o znaku <t> i -dko lub £ *

^k""'k I %• ku <£ "• Kkopi^h muzycznych. W    _Wv.

(Kzeklwad, że wyobrazi sobie menzur._{1ctv N;/} P^adkl. "    ... vV pierwszej połowie XV wieku miał dodw

żadne) po    . . _/mienJ1ą gamę znaków . koloracji, ktń^ch

P⁰^¹' , ,nił* c/esto było wzajemnie sprzeczne i nie miało wiolo ^"^^bue przyjętą praktyką, poza czterema _g,J wspólny8, - menzuralnymi. Jeżeli rzeczywiście zdarzyło _mu ⁿ>'^m‘ ' ;_it;_v(,rv Cordiera (zakładając, że one już istniały) uzna. r.^,V proporcjonalne użycie znaku <D za jeden z wielu sposobów Odstawienia podwójnej proporcji- Jednak nie było jeszcze ^P które z tych wielu zastosowań stanie się w przyszłość, E£iub standardowe. Nikt jeszcze wtedy nie wiedział, iż znak rh n ibier/e powszechnego znaczenia znaku proporcji. Około _r;,kt‘i 1400 te same efekty są oznaczane na bardzo różne sposo-;; i _lv same znaki używane są w daleko różniących się od Meb.e znaczeniach, w tym w znaczeniach me menzuralnych. Przykład ^ pokazuje niektóre zastosowania pionowych kresek do zaznaczenia powtórki w tenorze. Są one precyzyjne, zgodne z liczbą oznaczeń, a w ostatnim przypadku pokazują nawet diminucję graficznie¹*. Przykład 4 przedstawia małe kółka wskazujące powtórki fragmentów w niższych głosach rondellusa znajdującego się w XlV-wiecznym angielskim manuskrypcie Hatton 81 Oprócz utworów Cordiera, jedyne zastosowania $ w rękopisach muzycznych sprzed roku 1420 nie mają żadnego znaczenia menzuralnego. Przykład 5 pokazuje znak <J) użyty jakosigne dc renooi: w przykładzie 5a w połączeniu z poprawioną linią wzmacniającą powtórkę; w przykładzie 5b pokazuje moment wprowadzenia podobnie oznakowanego pominiętego materiału z marginesu'². Podobne znaki występują również często w znacznie późniejszych rękopisach muzycznych, podobnie jak tendencja do przekreślania kluczy i znaków dal se-gno. Capelli podaje kilka znaczeń znaku 0, w tym powszechny skrót obiit oraz sposób odróżniania 0(zero) od O (litera), podobnie jak to ma miejsce w niektórych współczesnych zastosowaniach." Te zastosowania poza-muzyczne, w rękopisach czy to muzycznych, czy też nie-muzycznych, określają dalszy zakres znaczeń dla znaku 0 . Kąt umieszczenia kreski wydaje się być bez znaczenia. Może być ona pionowa, pozioma lub ukośna i może tak być w każdym znaczeniu znaku. Nasz muzyk z roku 1420 mógł w końcu napotkać kreski, O i 0 jako znaki o znaczeniu ogólnym, jak też równie dobrze mógł łączyć je z ustalonymi znaczeniami proporcji.