Obraz (16)

Obraz (16)



I GŁUCHO - TYLKO JAKAŚ W POWIETRZU ROZTERKA

[...] aż pomrok przedmioty zasini;

1,17, w. 500

Słońce już wówczas łuk swój zbiegając szeroki, Czerwonym blaskiem szare barwiło obłoki;

A żółtym drgając światłem po ziemi i wodzie,

Na swym bogatym tronie płonęło w zachodzie:

11,3, w. 787-790

Z tyłu - słońce, już wówczas schowane za borem, Palącego się lasu dziwiło pozorem.

Szarzały wszystkie farby - [...]

II, 13, w. 1132-1134

Marian Maciejewski w znakomitym studium Śmierci „czarne w piersiach blizny \ OMarii' Malczewskiego, podejmując problematykę imion śmierci, wiele wnikliwej uwagi poświęcił obrazowi zachodzącego słońca; między innymi stwierdził: „Kluczowe a zarazem śmiercionośne zdarzenia rozgrywają się w Marii przy zachodzie słońca, które zamyka Dzień, a otwiera bramy Nocy”38.

Obraz zachodzącego słońca w Marii należy traktować jako symbol, który w sposób konieczny zawiera sprzeczności, ponieważ zespala w sobie motywy dnia i nocy Tym samym wyraża istotę człowieka jako bytu dwoistego. Jednakże jest to dwoistość szczególnego rodzaju, bowiem dla świata kreowanego w Marii decydujące znaczenie ma taka proporcja dnia i nocy, w której dzień zawsze „chyli się”, chmurzy, zmniejsza, a noc - powiększa, rośnie, czarnieje.


Nawet pobieżne prześledzenie semantyki utworu pozwala stwierdzić, że prawie każdy wyraz „dzienny” ma w nim swój „nocny” c i e ń. Radość Malczewskiego jest zawsze posępna, ufność zdradliwa, przyszłość zatruta, szczęście owleczone chmurą, wiosna życia krótka i mdłym pachnąca światłem. Jeżeli pojawi się w świecie Marii uroczy połysk, to zaraz go śmierć gasi, jeżeli uśmiech, to w śmiertelnej chorobie, jeżeli uścisk, to tylko po to,

by topić w nim trwogi; jeżeli słodycz - to w rozpaczy: jeżeli lubość - to w żałobie. Taki podwójny „nocno-dzienny” charakter semantyki ukazany w obrazie-symbolu zachodzącego słońca odciska swoje piętno i na innych warstwach utworu. Jednostki składniowe Marii pojedyncze, proste czy bardziej rozbudowane zwykle tworzone są na zasadzie kontrastu „nocno-dziennego”, w którym jednakże jeden z członów, związany znaczeniowo z nocną, znosi znaczenia drugiego:

A kiedy radość mignie, to zaraz i mija,

I, 12, W. 264

Szczęście się jego prędko owlokło jej chmurą:

1,17, w. 497

Bujno rośnie, odludnie kwiat stepowy ginie;

II, I, w. 641

Gdy każdy dobry przymiot w gorszki żal się zmienia -

II, 7, w. 947

Linia tematyczna, jak i składnia Malczewskiego nie tylko są horyzontalne, nie rozbudowują się wciąż linearnie, ale rwą się, roz-dwajają, pozostawiając niepokojące luki, szczerby, szczeliny39, otwierające głębszy pian semantyczny utworu, sugerujący rzeczy poza obrębem świata zmysłowego - a co za tym idzie - i poza obrębem słowa istniejące. Poeta te szczerby i luki często uwydatnia w ten sposób, że umieszcza je w uprzywilejowanych miejscach stylistycznych w wersie:

I smutnie się nadęła wysileniem tłusta,

Jakby się skarżyć chciała, tylko że jej usta Ścięte silniejszą władzą: [...]

II, 16, w. 1269-1271


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Obraz (10) 1 GŁUCHO - TYLKO JAKAŚ W POWIETRZU ROZTERKA słów zamknięciu”. We wspomnianym fragmencie ś
Obraz (12) I GŁUCHO - TYLKO JAKAŚ W POWIETRZU ROZTERKA należałoby oddać przez znamienną wypowiedź mi
Obraz (14) 2 1 GŁUCHO - TYLKO JAKAŚ W POWIETRZU ROZTERKA Dla zrozumienia istoty obrazów nocy kosmicz
Obraz (18) I GŁUCHO - TYLKO JAKAŚ W POWIETRZU ROZTERKA Nicht tam nie zawołany wnijść się nie poważy
Obraz (20) 2 I GŁUCHO - TYLKO JAKAŚ W POWIETRZU ROZTERKA i „bez”-przestrzeni. Odsłania ją jako bezkr
Obraz (23) I GŁUCHO - TYLKO JAKAŚ W POWIETRZU ROZTERKA mówiąc za romantykiem Goszczyńskim, „czucie d
Obraz (6) 3 I GŁUCHO - TYLKO JAKAŚ W POWIETRZU ROZTERKA rii. Kieruje bowiem jego uwagę na te jej mot
Obraz (7) 1 GŁUCHO - TYLKO JAKAŚ W POWIETRZU ROZTERKA go, „zwyczajnego słońcu” i — widzenia duchem8.
Obraz (22) I CŁUCHO - TYLKO JAKAŚ W POWIETRZU ROZTERKA W tym samym, ostatnim fragmencie Marii stary
Obraz (27) 2 I CLUCHO - TYLKO JAKAŚ W POWIETRZU ROZTERKA O, gdybyż nie ten gorączkowy szał, Któreżby
Obraz (8) 2 UCHO - TYLKO JAKAŚ W POWIETRZU ROZTERKA nym odcieniem” (1,12, w. 322). Staw, w którym bo
16610 Obraz4 (16) wana jako przyjaciel, może jedynie uchodzić za przedmiot obłąkańczego fetyszyzmu
Obraz4 (16) wana jako przyjaciel, może jedynie uchodzić za przedmiot obłąkańczego fetyszyzmu (w. 20
Obraz4 (16) wana jako przyjaciel, może jedynie uchodzić za przedmiot obłąkańczego fetyszyzmu (w. 20
22849 Obraz1 (16) Nieaktywny chlorek miedzlawy regeneruje ei« przez utlenienie tlenem z powietrze w
obraz6 (16) przez Zeusa. Nie tylko poddaje swojej czarnej władzy cały gmin, ale umie zhołdować takż
Obraz (28) JAUAS W POWIETRZU ROZTERKA mil nocnych nad człowiekiem. W czasowniku „obalał5’ ukry-slę s

więcej podobnych podstron