opa2

310 ŁUKASZ OPALIŃSKI

Aby co darem przyńść mogło i właśnie Jakobyś znalazł; za pracą Bóg dawa . Wszytko, Jako to ktoś mądry przyznnwa.

Chyba, żeby ten miał być pisorymem, ^w Co sobie głupiej fantazyjej dymem Głową zarazie! i już tak rozumie,

Że wiersze pisać bardzo dobrze umie.

A on nieborak płonne chwyta słowa,

Z których pochodzi próżna sensu mowa,

^2ft Jedno siq Zgoła drugiego nie dzierży.

Choć nierówny wiersz niemal nicią mierzy I lub na jMlcnch sylaby rachuje;

Pror.no się jednak biedzi i morduje,

Prozno łeb drapie i co raz zębami ⁵⁴ Strzyż© paznogeie nad złymi wierszami,

Bo co przypisze, to zmaże, to kryślł,

A nic godnego przecie nie wymyśli.

V / Nie to poeta, co zliczył sylaby I na to tylko pilno patrzy, aby •h Jako pod cyrkuł wszył kie równe były, Więc by się rymy jednako kończyły.

Ani ten ma być poetą, mym zdaniem,

Który powiada, żo jednym pisaniem Tysiąc i drugi wierszów wnet zgotuje,

^,nil przed wszytkimi tym się popisuje.

Prozno, jeżeli słów siła, a wątku '

Miało i jeżeli rzecz nie ma rozsądku.

Lecz i ten znowu nie może być rwany Dobrym poetą, który żart podany

w. 27 lat* — Choć, chocia/.

w. 33 cyrku! — koło. obwód, linia naokoło pewnego punktu środkowego, w równe) zewsząd od niego dalekości obwiedziona (L I r. d c). w. -14 podany — poddany, podsunięty.

<</ 7. kA// ,-r r«

.»»/>.A ^ Mffi? Ą *A    X/ y •' X

(r>*/c-l ^r. -Ar /ł t/Af*JJ*r />•* i

/i-/^ f* fAr*, rf fr—Ar /fL

ó. Autograf lista Ł Opalińskiego do J. Broika